ΒΙΑΜΑΞ – Η άνοδος και η πτώση μιας μεγάλης ελληνικής βιομηχανίας οχημάτων

[Parrot]

https://xaidarisimera.gr/blog-post_91-6/

Αν σου έλεγε κάποιος ότι η ΒΙΑΜΑΞ, ένα ελληνικό εργοστάσιο, πριν 40 χρόνια έκανε εξαγωγές λεωφορείων στην Ελβετία, μάλλον θα γελούσες μαζί του. Κι όμως, κάποτε η χώρα διέθετε δυνατές επιχειρήσεις προωθημένης τεχνολογίας, οι οποίες στήριζαν τις εγχώριες ανάγκες, αλλά είχαν και εξαγωγικό προσανατολισμό! Μια από αυτές είχε την έδρα της στη Λ. Αθηνών.

Κάποτε στη Λεωφόρο Αθηνών…

Η παρουσίαση του Mercedes Benz F580 από τη ΒΙΑΜΑΞ στους Γερμανούς ήταν ενθουσιώδης.
Ο κωδικός τύπου F δόθηκε προς τιμήν του βιομήχανου Μιχάλη Φωστηρόπουλου, ο οποίος επένδυσε στην προϊοντική έρευνα και ανάπτυξη.


Η απίθανη Ιστορία της μεγάλης βιομηχανίας ΒΙΑΜΑΞ



Όσα αναφέρονται πιο πάνω συνθέτουν την απίστευτη ιστορία της ΒΙΑΜΑΞ της μεγάλης βιομηχανίας αμαξωμάτων – οχημάτων στο Περιστέρι. Σήμερα οι πύλες του τεράστιου εργοστάσιου στη Λ. Αθηνών είναι κλειστές και η ερήμωση σου σφίγγει την ψυχή, ωστόσο μέχρι τη δεκαετία του 1980 η καθημερινή κίνηση στην ίδια πύλη ήταν πυρετική και έβγαιναν κάθε τόσο μεγάλα οχήματα, που προορίζονταν για την ελληνική αγορά, αλλά και για Ευρώπη, Αφρική και Ασία! Ήταν οι εποχές που παραγόταν στη δυτική Αθήνα πλούτος και τα καλά μεροκάματα δεν έρχονταν από δανεικά, αλλά από εγχώρια προϊόντα και εξαγωγές! Με άλλα λόγια, η ιστορία της ΒΙΑΜΑΞ είναι μικρογραφία της ιστορίας της ελληνικής οικονομίας, της ανόδου και της πτώσης της.

Η ΒΙΑΜΑΞ της οικογένειας Φωστηρόπουλου, για πολλά χρόνια ήταν εταιρία – πρότυπο, με εξελιγμένες διαδικασίες ποιοτικού ελέγχου, εκπαίδευσης, έρευνας και ανάπτυξης. Ιδρύθηκε το 1956 και ως τα τέλη της δεκαετίας του ’80 κατασκεύασε, σε συνεργασία με την Mercedes Benz, χιλιάδες λεωφορεία, πούλμαν, τρόλεϊ, τρακτέρ, απορριμματοφόρα, αμαξώματα, σασί για λογαριασμό άλλων εταιρειών κτλ. Μεγάλες επιτυχίες τα οχήματα F 530 και F 580, που εξάγονταν σε μεγάλους αριθμούς. Η ελληνική προστιθέμενη αξία έφτανε έως το 80%! Δούλεψαν εδώ “μαστοράκια” – αστέρια που έκαναν θαύματα, όπως και άρτιοι μηχανικοί και βιομηχανικοί σχεδιαστές.

Όταν στις γραμμές παραγωγής του εργοστασίου στο Μανχάιμ της τότε Δυτικής Γερμανίας δεν ήξεραν τι σημαίνει “ρομποτικός αυτοματισμός”, στη Λ. Αθηνών η ΒΙΑΜΑΞ είχε ρομποτάκια για κολλήσεις στις βάσεις που εφάρμοζαν το πλαίσιο με το αμάξωμα. Η θρυλική αξιοπιστία της πιστοποιείται από το μεγάλο αριθμό διασωθέντων οχημάτων σε εξαιρετική κατάσταση.


Εκεί όπου εργάζονταν ακόμα και 2.500 άνθρωποι σε περιόδους αιχμής, επιστήμονες με προσόντα και εργάτες με υψηλή ειδίκευση,
σήμερα περπατά ένας φύλακας και ένα αδέσποτο…


Η αρχή της πτώσης
Τα πρώτα μαύρα σύννεφα ήρθαν με το ξέσπασμα της πετρελαϊκής κρίσης το 1973, ενώ τότε χάθηκαν και ορισμένες αγορές της Μέσης Ανατολής. Αλλά δεν ήταν μόνο οι εξωτερικοί κλυδωνισμοί. Αρχές του 1980 ένας νόμος επέτρεψε την αθρόα εισαγωγή μεταχειρισμένων λεωφορείων στην Ελλάδα και ταυτόχρονα έγινε για τις συγκοινωνίες της Αθήνας η προμήθεια των αξέχαστων, ουγγρικής κατασκευής, Ikarus, των μακράν πιο ρυπογόνων και άβολων λεωφορείων… Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προτίμησαν εισαγόμενα λεωφορεία, φτηνότερα ίσως, αλλά σαφώς κατώτερης ποιότητας από τα ελληνικά. Παράλληλα, τα σωματεία είχαν αρχίσει τη μάχη κατά της εργοδοσίας.



Ο Φωστηρόπουλος ζητούσε εγγυήσεις από την κυβέρνηση και τα σωματεία πως αφ’ ενός θα επιτρέπονταν εξαγωγές οχημάτων και αφ’ ετέρου δεν θα γίνονταν απεργίες, ώστε να τηρηθούν χρονοδιαγράμματα παραδόσεων. Οι απεργίες συνεχίστηκαν.
Το 1984 η ΒΙΑΜΑΞ “γονάτισε” και 400 οικογένειες της δυτικής Αθήνας έχασαν καλά μεροκάματα. Ακολούθησαν εκατοντάδες βιοτεχνίες που εργάζονταν ως προμηθευτές στην εφοδιαστική αλυσίδα της.

Κάπου εδώ μπαίνουν στην ιστορία οι… Τούρκοι. Η τουρκική Otomarsan εμφανίστηκε με “ζεστό χρήμα” (σ.σ. λέγεται του Μετοχικού Ταμείου του Στρατού) και “σήκωσε” το εργοστάσιο σε χρόνο μηδέν. Και έτσι, ενώ η ΒΙΑΜΑΞ συνέχισε για ένα διάστημα με εισαγωγές λεωφορείων, το εργοστάσιο της Otomarsan εξευρωπαΐστηκε με τα “σπλάχνα” της ΒΙΑΜΑΞ και συνεχίζει μέχρι σήμερα να παράγει μεγάλα οχήματα. Στη Λ. Αθηνών έμεινε ένα άδειο κουφάρι.

[jimdenin]

Στην παράγραφο σχετικά με τις επιλογές των τότε κυβερνήσεων των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συν τις απεργίες βρίσκεται όλο στο ζουμί. Η αποβιομηχάνιση της χώρας πιθανότατα ήταν συνειδητή πολιτική επιλογή.

[Parrot]

http://busoldtimers.blogspot.com/2015/0 ... st_15.html

Η αλήθεια για τη Βιαμάξ και το τέλος της ελληνικής αμαξοποιΐας

Η πραγματική ιστορία για την αναστολή των παραγωγικών δραστηριοτήτων ενός από τα μεγαλύτερα εργοστάσια της Ελλάδας

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Ακούω πολλούς που με ρωτούν ή συχνά απορούν γιατί έκλεισαν οι μεγάλες ελληνικές βιομηχανίες αμαξωμάτων, οι οποίες συμπαρέσυραν εκατοντάδες μικρότερους αμαξοποιούς, βιοτεχνίες που εργάζονταν ως προμηθευτές στην παραγωγική εφοδιαστική αλυσίδα λεωφορείων και λοιπών οχημάτων.

Η αλήθεια είναι η Ελλάδα πλέον έχει φθάσει σε τόσο οριακό σημείο, ώστε δεν χρειάζεται να χαϊδεύουμε τα αυτιά κανενός. Μόνο με γεγονότα και επιχειρήματα, χωρίς παραπολιτικές παρωπίδες και ιδεοληψίες, πρέπει να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι η αρχή του κακού ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’70 όταν η πατρίδα απαλλάχθηκε από ένα καθεστώς αλλά υποτάχθηκε στην κομματική, πελατειακή και κρατίστικη φρενίτιδα που οδήγησε στα δεδομένα που γνωρίζουμε όλοι μετά τις 18 Οκτωβρίου 1981, όταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε την εξουσία. Δεν χρειάζονται αναλύσεις και ιστορίες σχετικά με τα πολιτικά και τα κομματικά γεγονότα της εποχής.

Ας πάμε στο προκείμενο.

Από το 1958 ως εκείνη την εποχή, η ΒΙΑΜΑΞ κατάφερε να αναδειχθεί σε βασίλισσα βιομηχανία της ελληνικής αμαξοποιΐας εξαιτίας της ευελιξίας, της παραγωγικής αρτιότητας, συνέπειας και ποιότητας που είχαν τα οχήματα με την υπογραφή της, αλλά και της φιλο-εργατικής αντιλήψεως που διέκρινε ανέκαθεν την οικογένεια Φωστηρόπουλου.

Η ΒΙΑΜΑΞ όντως διέκοψε κάθε παραγωγική δραστηριότητα το 1984 αφού την είχαν αρχίσει να τη διαλύουν από το 1976 τα σωματεία, είχε γίνει η προμήθεια των ουγγρικής κατασκευής ρυπογόνων Ikarus και η τότε σοσιαλιστική κυβέρνηση δεν δεχόταν ούτε να συζητήσει με τον «καπιταλιστή» Φωστηρόπουλο ενώ είχε απορρίψει ως «ακατάλληλα» τα F580 S που προτείνονταν για την ΕΑΣ.

Αντιθέτως μάλιστα, κάποιοι «πρασινοφρουροί» εισηγούνταν με πάθος στον τότε αναπληρωτή υπουργό Εθνικής Οικονομίας κ. Γιάννη Ποττάκη, τον αποκλεισμό του «δεξιομάγαζου» από κάθε προμήθεια του Δημοσίου.

Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία παλιού στελέχους της ΒΙΑΜΑΞ για τον πόλεμο νεύρων που άσκησαν συνδικαλιστές της εταιρείας απέναντι στον αμαξοποιό Ιωάννη Μανταδάκη (της γνωστής οικογένειας αμαξοποιών), όταν αρνήθηκε να συνυπογράψει το μανιφέστο συνδιοίκησης της επιχειρήσεις που προωθούσε συγκεκριμένη ομάδα εργαζομένων.

Η είδηση για την επικείμενη διακοπή κάθε παραγωγικής δραστηριότητας της ΒΙΑΜΑΞ αποτέλεσε πρώτης τάξεως ευκαιρία για την τουρκική Otomarsan που έφτιαχνε στην Τουρκία τα Ο302 με προσωπικό που ερχόταν στη ΒΙΑΜΑΞ να εκπαιδευτεί.

Τόσο ο στενός συνεργάτης του Φωστηρόπουλου και γενικός διευθυντής της ΒΙΑΜΑΞ, ο κ. Στέργιος Σακελλαρόπουλος, όσο και ο πρόεδρος του σημερινού εργοστασίου της EvoBus (πρώην Otomarsan που εξαγοράστηκε από την MB και έχει σούπερ εγκαταστάσεις στο Χόσντερε της Ανατολικής Θράκης) μου έχουν πει ιστορίες που γράφονται εν μέρει ή θα ειπωθούν ύστερα από 20 χρόνια.

Το θέμα είναι ότι οι Τούρκοι λιγουρεύονταν από τη δεκαετία του '70 τις υποδομές της ΒΙΑΜΑΞ. Όταν στις γραμμές παραγωγής του εργοστασίου στο Μανχάιμ της τότε Δυτικής Γερμανίας δεν ήξεραν τι σημαίνει "ρομποτικός αυτοματισμός", στη Λεωφόρο Αθηνών η ΒΙΑΜΑΞ είχε ρομποτάκια για κολλήσεις στις βάσεις που εφάρμοζαν το πλαίσιο με το αμάξωμα.

Οι μικροκομματισμοί, η αχαλίνωτη μαλακία και τα συντεχνιακά συμφέροντα απογοήτευσαν τον Φωστηρόπουλο, ο οποίος ως την τελευταία στιγμή ζητούσε εγγυήσεις από την τότε κυβέρνηση και τα σωματεία πως αφ' ενός θα επιτρέπονταν εξαγωγές οχημάτων και αφ' ετέρου δεν θα γίνονταν απεργίες ώστε να τηρηθούν χρονοδιαγράμματα παραδόσεων.

Δεν τηρήθηκε τίποτε. Οι υποκινούμενοι εργατοπατέρες καταδίκασαν το μέλλον όσων εργάζονταν σε αυτόν τον κερδοφόρο τομέα δραστηριότητας της ΒΙΑΜΑΞ. Έτσι βρήκαν την ευκαιρία οι Τούρκοι της Otomarsan ήρθαν με λεφτά μετρητοίς (σ.σ. λέγεται του Μετοχικού Ταμείου του Στρατού τους) και σήκωσαν το εργοστάσιο σε χρόνο μηδέν.

Οι συνδικαλιστές που έκαναν τη «βρώμικη δουλειά» διορίστηκαν την άλλη ημέρα σε υπηρεσίες του Δημοσίου με άμεσες διαδικασίες που πέρασαν όλες από το γραφείο του τότε υφυπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως Ασημάκη Φωτήλα και με εποπτεία από τον Σάκη Πεπονή.

Φυσικά όσοι ευκολόπιστοι, αφελείς και κουτοί ακολούθησαν τους εργατοπατέρες στον συντεχνιακό κατήφορο, κατέληξαν στα ταμεία του ΟΑΕΔ για το επίδομα ανεργίας.

Για να μην λέμε ιστορίες και να είμαστε αντικειμενικοί, ο Φωστηρόπουλος στη συνέχεια κοίταξε το συμφέρον το δικό του και της επιχείρησής του. Απαλλάχτηκε από τη «φύρα», χολωμένος απ' όσα ζούσε μέσα κι έξω από το γραφείο του, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο από απεργίες και επαναστατικές γυμναστικές.

Η ΒΙΑΜΑΞ συνέχισε την εμπορική δραστηριότητά της με εισαγωγές λεωφορείων “Jonckheere” και επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη των αστικών λεωφορείων DAF “Den Oudsten” που προορίζονταν για τις ΣΕΠ και τελικά κατέληξαν στο Α/Σ Μπραχαμίου της ΕΘΕΛ.

Μάλιστα, όταν παρουσιάστηκαν τα DAF Den Oudsten στην αγορά το 1993 με τα σήματα της ΒΙΑΜΑΞ και τα χαρακτηριστικά κόκκινα ταμπελάκια από τις μήτρες γραμματοσειρών του εργοστασίου, πολλοί έλεγαν ότι «ο Φωστηρόπουλος ετοιμάζει τη μεγάλη επιστροφή».

Η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, οι οικονομικοί πειραματισμοί που ακολούθησαν και η διαφαινόμενη από τότε εισδοχή της χώρας στο ΔΝΤ δεν επέτρεψαν στην οικογένεια Φωστηρόπουλου να κάνει κάτι δυναμικό στην αγορά.

Αντιθέτως, η εταιρεία πώλησε τα εμπορικά σήματα που διαχειριζόταν (JCB, DAF, Rover, κλπ.) στον Όμιλο Σφακιανάκη, συρρικνώθηκε και σήμερα φυτοζωεί για ιστορικούς λόγους ως εταιρεία συμβούλων.

Τι έγινε στην Τουρκία
Στην Τουρκία, το εργοστάσιο της Otomarsan με τα κούτσουρα των κρεοπωλείων, τους φούρνους με άμμο θαλάσσης και τις ματσόλες εξευρωπαΐστηκε με τα σπλάχνα της ΒΙΑΜΑΞ το 1984.

Όταν το 2008 πήγα στα εγκαίνια του υπερσύγχρονου εργοστασίου στο Χόσντερε ντράπηκα όταν με έψαξε ο Τούρκος που έκλεισε τη συμφωνία με τον Φωστηρόπουλο και ήταν ο πρόεδρος της EvoBus Τουρκίας.

«Τώρα πια δεν αισθανόμαστε φτωχοί, πήγαμε πολλά βήματα μπροστά από εσάς αδελφέ μου Ρωμιέ», μου είπε κι απλώς ήμουν ο μόνος που έλαβα το προνόμιο να μιλήσω, να δειπνήσω και να δημοσιεύσω αποκλειστική του συνέντευξη απ' όλο το ευρωπαϊκό γκρουπ δημοσιογράφων που είχαμε προσκληθεί.

Πιστεύω ακράδαντα ότι για την κατάσταση που είμαστε τώρα, εμείς ευθυνόμαστε.

Πρώτα η γενιά μας που είναι παθητική, άβουλη και μοιραία, αλλά κυρίως αυτοί οι αλήτες που λένε πως είναι η γενιά του Πολυτεχνείου, έκαμαν κρατικοδίαιτα ασκέρια άχρηστων υπαλλήλων και ροκάνισαν ό,τι ζωντανό υπήρχε στη χώρα.

Αυτή είναι η άποψή μου τεκμηριωμένα και δεν αλλάζει.

[OANNHSEA]

Πρέπει κάποια στιγμή οι άνεργοι και αυτοί που δουλεύουν για 400 ευρώ το μήνα να μάθουν ποιοί ευθύνονται για την κατάντια τους!!!


.

[Αρχέλαος]

Πρώτα-πρώτα εκείνη την περίοδο η ΒΙΑΜΑΞ είχε περάσει στον έλεγχο της Μερσεντές, άρα υπήρχε και ο γερμανικός παράγοντας, όχι μόνο ένας έλληνας εργοδότης.
Επιπλέον η κυβέρνηση έδινε τη δυνατότητα και έγκριση στην επιχείρηση να δουλεύουν με υπερωρίες οι εργαζόμενοι άρα μία χαρά έκανε διάλογο.

Σε ότι αφορά τα περίφημα Ikarus η πρώτη συμφωνία που έγινε το 1979 για 200 λεωφορεία αξίας δέκα εκατομμυρίων δολαρίων και πληρώθηκαν με αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα κατόπιν και πρότασης των Ούγγρων.
Κοινώς δεν ήταν μόνο φθηνά αλλά το ελληνικό δημόσιο γλίτωσε και συνάλλαγμα με αυτή τη μέθοδο του κλήρινγκ.
Δηλαδή και γινόταν η δουλειά και γλιτώναμε πολύτιμο συνάλλαγμα.

Για την ιστορία όμως για την παραγγελία άλλων 600 λεωφορείων έγινε διαγωνισμός και τα ανέλαβαν δύο-τρεις δυτικο-ευρωπαϊκές εταιρείες, δηλαδή το 25% μόνο του στόλου το πήραν Ούγγροι.
Πραγματικά όμως, έρχονται οι κομμουνιστές ούγγροι, σου λένε από τα 800 λεωφορεία πάρε 200 δικά μας και δεν θέλουμε συνάλλαγμα αλλά δώσε αγροτικά προϊόντα που άλλωστε έχεις και υπερεπάρκεια, και κράτα το συνάλλαγμα σου σε σκληρό νόμισμα που σου είναι πολύτιμο.
Πρακτικά τζάμπα τα πήραμε τα λεωφορεία αυτά.


Τέλος, δηλαδή η έγκληση είναι πως το ελληνικό κράτος δεν έδωσε κρατική παραγγελία. Δηλαδή από την μία τσέπη να μπουν στην άλλη, υποτίθεται η βιομηχανία πρέπει να βασίζεσαι σε σημαντικό βαθμό και σε εξαγωγές και παραγγελίες ιδιωτών ευρύτερα.


Όσο για τους τούρκους, η Otomarsan μια χαρά έκανε την δουλειά συναρμολογώντας και αυτή το θρυλικό Ο302 όπως και η ΒΙΑΜΑΞ, με δραστηριότητα από το 1965-67 και μάλιστα με την Daimler-Benz AG να κατέχει το 36% της επιχείρησης.

[πατησιωτης]

Φυσικά όσοι ευκολόπιστοι, αφελείς και κουτοί ακολούθησαν τους εργατοπατέρες στον συντεχνιακό κατήφορο, κατέληξαν στα ταμεία του ΟΑΕΔ για το επίδομα ανεργίας.

Πήραν αυτό που τους άξιζε.

[Αρχέλαος]

Φυσικά όσοι ευκολόπιστοι, αφελείς και κουτοί ακολούθησαν τους εργατοπατέρες στον συντεχνιακό κατήφορο, κατέληξαν στα ταμεία του ΟΑΕΔ για το επίδομα ανεργίας.

Πήραν αυτό που τους άξιζε.

Όχι γιατί δεν το επέλεξαν όπως εξήγησα επισταμένως.
Αρκετοί δε βιομηχανικοί εργάτες βρήκαν διέξοδο σε οικοδομή και άλλες δουλειές που τα πήγαν καλύτερα συντελώντας έτσι στην άνοδο του βιοτικού τους επιπέδου.
Τους βγήκε σε καλό.
Από εκεί που πήγαιναν στο Πορτο Φινο στην Αγία Παρασκευή και μοίραζαν μία πίτσα σε τέσσερα άτομα και μία κόκα κόλα, πλέον μπορούσαν να πηγαίνουν στην ταβέρνα χωρίς να μετράνει δραχμή τη δραχμή.

Πάντως η άποψη σου βγάζει αντικοινωνικότητα, μιζέρια και κακεντρέχεια που δεν θα την είχε κάποιος πολίτης ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης. Ίσως ένα κόμπλεξ σε όσους προκόβουν και όσους θέλουν να υπάρχει νόμος και τάξη αλλά όχι μίσος.
Βέβαια το φόρουμ δίνει και αυτή τη δίοδο εκτόνωσης.

[OANNHSEA]

Πραγματικά όμως, έρχονται οι κομμουνιστές ούγγροι, σου λένε από τα 800 λεωφορεία πάρε 200 δικά μας και δεν θέλουμε συνάλλαγμα αλλά δώσε αγροτικά προϊόντα που άλλωστε έχεις και υπερεπάρκεια, και κράτα το συνάλλαγμα σου σε σκληρό νόμισμα που σου είναι πολύτιμο.
Πρακτικά τζάμπα τα πήραμε τα λεωφορεία αυτά.

Θα πρέπει να καταλάβεις κάποια στιγμή ότι τα γεωργικά προϊόντα δεν έχουν την ίδια προστιθέμενη αξία με τα βιομηχανικά προϊόντα.
Γεωργικά προϊόντα παράγει ακόμα και η Αϊτή!!!
Με λίγα λόγια το να πάρεις κάτι βιομηχανικό και να το ανταλλάξεις με γεωργικά προϊόντα είναι από ανάγκη και μόνο - όχι λύση!!!

Αρκετοί δε βιομηχανικοί εργάτες βρήκαν διέξοδο σε οικοδομή και άλλες δουλειές που τα πήγαν καλύτερα συντελώντας έτσι στην άνοδο του βιοτικού τους επιπέδου.
Τους βγήκε σε καλό.
Από εκεί που πήγαιναν στο Πορτο Φινο στην Αγία Παρασκευή και μοίραζαν μία πίτσα σε τέσσερα άτομα και μία κόκα κόλα, πλέον μπορούσαν να πηγαίνουν στην ταβέρνα χωρίς να μετράνει δραχμή τη δραχμή.

Μιλάς για την εποχή πλέον που το χρήμα - το δανεικό χρήμα - έρεε σαν τρελό!!!
Σε μερικά χρόνια οι οικοδόμοι θα έτρωγαν μία πούτσα ΝΑ!!!! από τους παράνομους Αλβανούς και Πολωνούς...
Βέβαια, δεν νομίζω ότι θα έπαιρναν στην οικοδομή βιομηχανικούς εργάτες - προφανώς κρύβεις ότι τα πασόκια προδότες από εκεί μέσα τα έχωσαν στο δημόσιο μέσω κλαδικής...

.

[Keyser Soze]

Αντιθέτως μάλιστα, κάποιοι «πρασινοφρουροί» εισηγούνταν με πάθος στον τότε αναπληρωτή υπουργό Εθνικής Οικονομίας κ. Γιάννη Ποττάκη, τον αποκλεισμό του «δεξιομάγαζου» από κάθε προμήθεια του Δημοσίου.

Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία παλιού στελέχους της ΒΙΑΜΑΞ για τον πόλεμο νεύρων που άσκησαν συνδικαλιστές της εταιρείας απέναντι στον αμαξοποιό Ιωάννη Μανταδάκη (της γνωστής οικογένειας αμαξοποιών), όταν αρνήθηκε να συνυπογράψει το μανιφέστο συνδιοίκησης της επιχειρήσεις που προωθούσε συγκεκριμένη ομάδα εργαζομένων.

Άλλη μια ευθύνη 100% ΠΑΣΟΚ

[Αρχέλαος]

Πραγματικά όμως, έρχονται οι κομμουνιστές ούγγροι, σου λένε από τα 800 λεωφορεία πάρε 200 δικά μας και δεν θέλουμε συνάλλαγμα αλλά δώσε αγροτικά προϊόντα που άλλωστε έχεις και υπερεπάρκεια, και κράτα το συνάλλαγμα σου σε σκληρό νόμισμα που σου είναι πολύτιμο.
Πρακτικά τζάμπα τα πήραμε τα λεωφορεία αυτά.

Θα πρέπει να καταλάβεις κάποια στιγμή ότι τα γεωργικά προϊόντα δεν έχουν την ίδια προστιθέμενη αξία με τα βιομηχανικά προϊόντα.
Γεωργικά προϊόντα παράγει ακόμα και η Αϊτή!!!
Με λίγα λόγια το να πάρεις κάτι βιομηχανικό και να το ανταλλάξεις με γεωργικά προϊόντα είναι από ανάγκη και μόνο - όχι λύση!!!

Αρκετοί δε βιομηχανικοί εργάτες βρήκαν διέξοδο σε οικοδομή και άλλες δουλειές που τα πήγαν καλύτερα συντελώντας έτσι στην άνοδο του βιοτικού τους επιπέδου.
Τους βγήκε σε καλό.
Από εκεί που πήγαιναν στο Πορτο Φινο στην Αγία Παρασκευή και μοίραζαν μία πίτσα σε τέσσερα άτομα και μία κόκα κόλα, πλέον μπορούσαν να πηγαίνουν στην ταβέρνα χωρίς να μετράνει δραχμή τη δραχμή.

Μιλάς για την εποχή πλέον που το χρήμα - το δανεικό χρήμα - έρεε σαν τρελό!!!
Σε μερικά χρόνια οι οικοδόμοι θα έτρωγαν μία πούτσα ΝΑ!!!! από τους παράνομους Αλβανούς και Πολωνούς...
Βέβαια, δεν νομίζω ότι θα έπαιρναν στην οικοδομή βιομηχανικούς εργάτες - προφανώς κρύβεις ότι τα πασόκια προδότες από εκεί μέσα τα έχωσαν στο δημόσιο μέσω κλαδικής...

.

Για το πρώτο



Αγοράσαμε κάποια λεωφορεία από τους Ούγγρους χαμηλού κόστους.
Δεν χρειάστηκε όμως να δώσουμε πολύτιμο συνάλλαγμα, δολάρια κολαριστά.
Τους δώσαμε αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα που τα είχαμε σε υπερεπάρκεια.
Είχαμε να πληρώσομε κολαριστά δολάρια, το κάναμε για τα άλλα εξακόσια λεωφορεία.

Στην πραγματικότητα δηλαδή η κριτική σου αφορά τους Ούγγρους, αυτούς δεν συνέφερε απόλυτα αυτή η συναλλαγή καθώς εισέπραξαν κάποια καλά/χρήσιμα αγροτικά προίόντα αλλά όχι σκληρό δολάριο που θα το είχαν ανάγκη.
Το γιατί έβαλαν αυτήν την επιλογή, προφανώς περίμεναν επέκταση της συνεργασίας αλλά δεν μας αφορά.

[Αρχέλαος]

Αντιθέτως μάλιστα, κάποιοι «πρασινοφρουροί» εισηγούνταν με πάθος στον τότε αναπληρωτή υπουργό Εθνικής Οικονομίας κ. Γιάννη Ποττάκη, τον αποκλεισμό του «δεξιομάγαζου» από κάθε προμήθεια του Δημοσίου.

Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία παλιού στελέχους της ΒΙΑΜΑΞ για τον πόλεμο νεύρων που άσκησαν συνδικαλιστές της εταιρείας απέναντι στον αμαξοποιό Ιωάννη Μανταδάκη (της γνωστής οικογένειας αμαξοποιών), όταν αρνήθηκε να συνυπογράψει το μανιφέστο συνδιοίκησης της επιχειρήσεις που προωθούσε συγκεκριμένη ομάδα εργαζομένων.

Άλλη μια ευθύνη 100% ΠΑΣΟΚ

Εγώ απάντησα με δεδομένα.
Αν δεν κιοτεύεις πες μας τι ακριβώς έγινε, ποιος το έκανε και γιατί το έκανε.
Αν δεν το κάνεις τότε πουλάς παραμύθια και δηλώνεις άγνοια.

[Keyser Soze]

Ποιος σε ρώτησε ex greenguard ???

LOL

[Dwarven Blacksmith]

Παραμυθάκι με καλούς και κακούς.

[dna replication]

απο τη μια ισχυρίζονται οτι το κράτος δεν τους προστάτεψε απο τον ανταγωνισμό και απο την άλλη οτι τα σωματεία διεκδικούσαν

η Θατσερ με ελληνική περικεφαλαία γράφει εκει στο Χαϊδάρι την ιστορία της ελ αποβιομηχάνισης

[Dwarven Blacksmith]

Τα πρώτα μαύρα σύννεφα ήρθαν με το ξέσπασμα της πετρελαϊκής κρίσης το 1973, ενώ τότε χάθηκαν και ορισμένες αγορές της Μέσης Ανατολής. Αλλά δεν ήταν μόνο οι εξωτερικοί κλυδωνισμοί. Αρχές του 1980 ένας νόμος επέτρεψε την αθρόα εισαγωγή μεταχειρισμένων λεωφορείων στην Ελλάδα και ταυτόχρονα έγινε για τις συγκοινωνίες της Αθήνας η προμήθεια των αξέχαστων, ουγγρικής κατασκευής, Ikarus, των μακράν πιο ρυπογόνων και άβολων λεωφορείων… Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προτίμησαν εισαγόμενα λεωφορεία, φτηνότερα ίσως, αλλά σαφώς κατώτερης ποιότητας από τα ελληνικά. Παράλληλα, τα σωματεία είχαν αρχίσει τη μάχη κατά της εργοδοσίας.

απο τη μια ισχυρίζονται οτι το κράτος δεν τους προστάτεψε και απο την άλλη οτι τα σωματεία διεκδικούσαν

Πρόκειται προφανώς για επιχειρηματικά snowflakes.