Το AIDS στη Δύση μόλυνε συνολικά γύρω στο μισό εκατομμύριο άτομα σε 40 χρόνια. Στην Αφρική μόλυνε δεκάδες εκατομμύρια και μερικές χώρες τις καταδίκασε σε 2-3 χαμένες γενιές και/ή καταστάσεις που ούτε καν διανοούμαστε, στυλ ομαδικός βιασμός παρθένας επειδή "οι καημένοι οι φτωχοί" πιστεύουν ότι έτσι θεραπεύεται.Imperium έγραψε: ↑23 Απρ 2020, 17:10
Στην Αφρική ακόμα χειρότερα. Απλήρωτοι μπάτσοι/στρατιώτες εφαρμόζουν ληστρικές καραντίνες όπου μπορούν. Να μου πεις, δε πρέπει κι αυτοί να φάνε; Στις φτωχές περιοχές τους έχουν μαντρωμένους, πολλές φορές 5-6 άτομα σε τσίγκινες παράγκες 15 τμ. Βασικά ζητιανουπόλεις 100, 200, 500,000 ατόμων.
Κάνε ότι βγαίνεις, και ρίγνουν στο ψαχνό. Ήδη έχουν σκοτώσει αρκετά άτομα, αλλά μικρο το τίμημα, εδώ σώζουμε ζωές... Όπως τους μάθαμε εμείς.
Θα τους συγχωρέσεις λοιπόν αν επιλέγουν μια λίγο πιο αυστηρή προσέγγιση απέναντι σε αυτό το εκατό φορές πιο μεταδοτικό ξαδερφάκι του AIDS και απέναντι σε έναν εξίσου αγράμματο και ούτως ή άλλως με το ένα πόδι στην αυτοκαταστροφή πληθυσμό. Δεν τα κάνουν αυτά επειδή τους δείξαμε κάτι αλλά επειδή ξέρουν ότι αν αρρωστήσουν 100.000 άτομα είναι πολύ πιθανό να διαλυθούν τελείως οι χώρες τους, όχι να διαλυθούν = δεν έχω σε ποιον να νοικιάσω το AirBnB μου. Ο πρώτος κόσμος είναι πρώτος κόσμος, ο τρίτος κόσμος είναι τρίτος κόσμος και αυτό είναι απλά ένα από τα 200.000 διαφορετικά ζητήματα στα οποία ξεπροβάλλουν οι αβυσσαλέες διαφορές τους. Πόση έπαρση πάντως να νομίζεις ότι οι τριτοκοσμικοί κάνουν ό,τι κάνουν επειδή μας μιμούνται εμάς τους ανώτερους μποάνα και δεν έχουν δικιά τους σκέψη, δικά τους προβλήματα, δικιά τους αυτοαπαυτή.
Δεύτερον το πρώτο κομμάτι της απάντησής σου, το οποίο θα συνοψίσω σε "αφού έτσι κι αλλιώς θα αρρωστήσουμε όλοι γιατί αυτό να γίνει σε δέκα χρόνια με καταστροφή της οικονομίας μας αντί μια κι έξω να τελειώνουμε" είναι πολυεπίπεδα λανθασμένο και ανακριβές.
Είναι βέβαια αλήθεια ότι δεν υπάρχει φάρμακο, είναι επίσης αλήθεια ότι σε πολλές περιπτώσεις η ιατρική δε μπορεί να κάνει τίποτα, σε άλλες όμως (αρκετές, είναι μάλιστα το κατεξοχήν χαρακτηριστικό αυτού του ιού) ο αναπνευστήρας και η εντατική φροντίδα κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στην επιβίωση και στο θάνατο. Δεν υπάρχει ούτε ένας που να βγήκε από εντατική ή από αναπνευστήρα ο οποίος θα είχε ζήσει αν δεν είχε μπει εντατική ή αναπνευστήρα. Οπότε έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία αν περιορίζουμε τα κρούσματα με μέτρα σε έναν αριθμό Χ αντί να τα αφήνουμε να γίνουν 10Χ.
Πέρα από αυτό, δεν είναι ΚΑΝ σίγουρο ότι όποιος αρρωσταίνει δεν θα ξαναρρωστήσει στα επόμενα κύματα. Όλοι κρυολογούμε αρκετές φορές το χρόνο κι αυτό δεν είναι μόνο επειδή υπάρχουν πολλές παραλλαγές των κορωνοϊών του κρυολογήματος (κάτι το οποίο δεν είναι άσχετο με το ότι κυκλοφορεί ανεμπόδιστα αυτή η οικογένεια ιών, δες παρακάτω) αλλά έχει να κάνει με την ίδια τη συμπεριφορά τους, απ' ό,τι έχω διαβάσει μόνο μια μικρή μειοψηφία ανθρώπων αναπτύσσει μόνιμα αντισώματα απέναντι σε δεδομένη ποικιλία κρυολογήματος (και καταλήγει γύρω στα 70 που έχει κολλήσει όλες τις ποικιλίες να μην κρυολογεί πλέον), όλοι οι υπόλοιποι απλά δεν. Δεν ξέρουμε ακόμη αν ο SARS-Cov-2 είναι έτσι, αλλά είναι αρκετά πιθανόν. Οπότε τι ζητάς; Κάθε τρεις ή τέσσερις μήνες να αρρωσταίνει βαριά το 5% του πληθυσμού για εβδομάδες και να πεθαίνει το 0.5%-1%; Μέχρι να μείνει το 10% των επίλεκτων που και ικανοί για ανοσία είναι και επέζησαν από τις 10 διαφορετικές ποικιλίες; Και αυτό είναι καλύτερο από τη διαρκή καραντίνα επειδή...;
Πέρα από αυτό, δεν έχουν σταματήσει να υπάρχουν άλλες αρρώστιες. Έστω ότι τα γράφουμε όλα και αρρωσταίνουμε και οι 10 εκατομμύρια μέσα σε 3 μήνες, δηλαδή πες οι 100.000 να το περάσουν σοβαρά και οι 30.000 από αυτούς, 10.000 το μήνα ή 300 την ημέρα να χρειαστούν εντατική φροντίδα που με κάποιο μαγικό τρόπο βρισκεται. Νομίζεις το αποτέλεσμα είναι ότι απλά "θα ξεμπερδεύουμε μέσα σε 3 μήνες αντί σε 10 χρόνια"; Η πραγματικότητα είναι ότι σε αυτούς τους τρεις μήνες θα πεθαίνεις ακόμα και από χαλασμένο δόντι γιατί όλοι οι γιατροί θα είναι ή απασχολημένοι με περιστατικά COVID ή εξοντωμένοι ή άρρωστοι οι ίδιοι.
Πέρα από αυτό, εφόσον δεν είσαι ασυμπτωματικός απ' ό,τι φαίνεται πρόκειται για μια βαριά αρρώστια από μόνη της, η οποία σε αρκετά μεγάλο ποσοστό ρίχνει για αρκετές εβδομάδες και ενδεχομένως σου αφήνει και μόνιμες βλάβες ακόμα κι αν επιβιώσεις, ακόμα κι αν δε χρειαστείς εντατική. Νομίζεις είναι μικρότερο πλήγμα για την οικονομία αν οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή τους επόμενους Χ μήνες μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άτομα είναι τάβλα;
Πέρα από αυτό, δε συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο ο ιός (ο οποιοσδήποτε καινοφανής ιός όχι μόνο αυτός και βασικά οποιοσδήποτε εξελίξιμος οργανισμός σε οποιοδήποτε περιβάλλον) αν τον αμολύσεις ελεύθερο σε έναν πληθυσμό σε σχέση με αν κάνεις προσπάθειες να τον περιορίσεις. Αυτός είναι εξελικτικός νόμος που βαριέμαι να αναλύσω αλλά αν το ψάξεις θα δεις ότι ισχύει. Θα περιοριστώ να επαναλάβω αυτό που είπα σε ένα άλλο νήμα, όταν ο ιός κυκλοφορεί ελεύθερα η μετάλλαξη που σκοτώνει δεκαπεντάχρονους βρίσκει δεκαπεντάχρονους να σκοτώσει, όταν τον περιορίζεις η μετάλλαξη αυτή ενδεχομένως δε μαθαίνεις ποτέ ότι υπήρξε γιατί προκύπτει σε έναν σαραντάχρονο (για τον οποίο είναι σχετικά ακίνδυνη) και τελειώνει όταν αυτός αποθεραπευτεί.
Πέρα από αυτό, ΔΕΝ έχουμε πλήρη απαγόρευση κυκλοφορίας, ούτε τόσο αυστηρή καραντίνα. Πήραμε (και διατηρούμε) κάποια σχετικά πιο δραστικά μέτρα πιο νωρίς όπως το κλείσιμο των σχολείων και ορισμένων επιχειρήσεων, όμως μεγάλο κομμάτι της οικονομικής δραστηριότητας συνεχίζεται. Αυτό μπορεί ανετότατα να αλλάξει προς το χειρότερο αν ξεφύγει η επιδημία. Ξέρεις τι είναι χειρότερο για ένα ξενοδοχείο από το να κλείσει για ένα καλοκαίρι; Χειρότερο είναι να κολλήσουν 100 καλεσμένοι, να πεθάνουν οι 30, να πάνε τον ιό πίσω στις χώρες τους οι άλλοι 70, να πρέπει να επιστρέψει τα λεφτά σε όσουν δεν κόλλησαν, να αποζημιώσει πελάτες, εργαζόμενους, να γίνει βούκινο σε όλο τον πλανήτη ότι αυτό το ξενοδοχείο και όλο το νησί του μαζί είναι εστία μόλυνσης και να μην πατάει ψυχή για τα επόμενα 10 χρόνια.
Γενικά παρατηρώ μια δυσκολία να συνειδητοποιήσεις τα εξής δύο απλά:
1) Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι πολύ, ΠΟΛΥ πιο σοβαρό από οτιδήποτε νομίζεις ότι έχουμε πάθει ως τώρα. Παρ' όλο που δεν είναι το ίδιο, βολεύει να το σκέφτεσαι περίπου όπως το Β' ΠΠ. Στον Β' ΠΠ όταν βομβάρδιζαν οι Γερμανοί, όποιος σκεφτόταν "μα δε γίνεται να μην ανάβουμε κανένα φως όλα τα βράδια για δέκα χρόνια" ήταν ηλίθιος. Δεν τον ένοιαζε τον Γερμανό αν σε ενοχλεί το σκοτάδι, τον ένοιαζε ότι άμα δει φως ξέρει πού θα ρίξει τη βόμβα. Οπότε αν δε θες να φας βόμβα κλείσε το φως επί της παρούσης και σταμάτα να αναρωτιέσαι αν αυτό θα χρειαστεί να το κάνεις δέκα χρόνια. Η προτεραιότητά σου είναι να μην ανατιναχθείς ΑΠΟΨΕ και καλό είναι να παραμείνει η ίδια όσο υπάρχουν γερμανικά βομβαρδιστικά στον ουρανό.
2) Δεν υπάρχει τέλεια λύση, ούτε εύκολος τρόπος να τη γλιτώσουμε. Ακολουθούμε μια στρατηγική που προσαρμόζεται δυναμικά στα δεδομένα και μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί πάρα πολύ καλή. Ιδιαίτερα για τους χιλιάδες που είναι ζωντανοί ενώ θα μπορούσαν να έχουν πεθάνει, υφιστάμενοι όλοι οι υπόλοιποι το ίδιο ακριβώς οικονομικό πλήγμα ή και χειρότερο.
I would have lived in peace. But my enemies brought me war.