Βεβαίως, αλλά αυτό σημαίνει ότι έχουν διαφορετική σημασία διαφορετικες επενδύσεις. Άλλο πράγμα η επένδυση για να φτιαχτεί ένα μολ, που ουσιαστικά κλείνει μικρότερες επιχειρήσεις αφού δεν αλλάζει το μέγεθος της αγοράς και άλλο η επένδυση για μια εξαγωγική βιομηχανικη μονάδα, ή μια ξενοδοχειακή που προσφέρει νέο τουριστικό προϊόν, ή μία χάιτεκ κοκ.Chainis έγραψε: ↑21 Οκτ 2020, 00:13Δεν χρειάζεται να ανακαλύπτουν τον τροχό κάθε φορά.Καραμελίτσα έγραψε: ↑20 Οκτ 2020, 23:50Το αρχικό ποστ δεν είναι παράλογο. Υπάρχει ο εξής μηχανισμός. Μεγάλη επένδυση υψηλής αποδοτικότητας, ανταγωνίζεται υπάρχουσες εταιρίες, κλείνει κάποιες από αυτές και αναγκάζει τις άλλες να δουλέψουν με αντίστοιχους όρους, στο τέλος η ανεργία στον κλάδο μεγαλώνει. Όπως ας πούμε η είσοδος του Ζαρα και του Η&Μ έκλεισε πολλές ντόπιες βιοτεχνίες ενδύματος.
Και βέβαια έχεις τον απλό μηχανισμό που η επένδυση απλά δημιουργεί θέσεις εργασίας κι αυτές παραμένουν, όπως φαντάζομαι ότι κάνουν οι τεχνολογικές.
Ποιος είναι πιο ισχυρός μηχανισμός είναι εμπειρικό δεδομένο, κοιτάς τα νούμερα, δε βγαίνει από το να φτιάχνεις λίστα με επιχειρήματα.
Η αύξηση της παραγωγικοτητας ήταν ζητούμενο πάντα κι όταν κάποιος το πετύχαινε σε σοβαρό βαθμό έριχνε αντίστοιχα τις τιμές για να πάρει μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς κι αυτό μπορεί να σήμαινε το κλείσιμο ανταγωνιστών.
Αυτά όμως σε τοπικές αγορές γιατί σε ένα παγκοσμιοποιημενο περιβάλλον λειτουργεί ΚΑΙ διαφορετικά το σύστημα, μπορεί κάποιος που παράγει με υψηλότερο κόστος να απευθυνθεί σε άλλες αγορές που δεν έχει μπει ο ανταγωνιστής του ακόμα και να κερδίσει χρόνο.
Υπάρχουν όμως και οι επενδύσεις που δεν λειτουργούν έτσι, πχ στον τουρισμό ή στις εξαγωγές γενικώς.
Αν φτιαχτεί ένα νέο συγκρότημα όταν ο τουρισμός έχει αυξητική τάση δεν θα κλεισει κανένα και θα καλύψει κενό της αγοράς και θα αυξήσει τις θέσεις εργασίας.
Αν μια εξαγωγική εταιρία εξασφαλίσει πελάτες έξω δεν θα επηρεάσει αυτούς που παράγουν για την Ελληνική αγορά και πάλι θα αυξήσει τις θέσεις εργασίας.
Τέλος είναι οι επενδύσεις σε τελείως νέους τομείς που παράγουν κάτι που δεν υπήρχε πριν καθώς και στην παραγωγή προϊόντων που μέχρι τώρα ήταν εισαγόμενα.
Ας συγκρίνει ο νηματοθετη την ανεργία μιας χώρας που υπάρχει έντονο επενδυτικό κλίμα με κάποια που είναι σε ύφεση και απόεπενδυση να μας πει τα συμπεράσματα του.
Εδώ όταν κόπηκαν οι επενδύσεις από το 11 και μετά φτάσαμε στο 24% ανεργία.
Που σημαίνει ότι υπάρχει η εννοια της ποιότητας μιας επένδυσης, δεν είναι όλες το ίδιο, κάποιες παίζει να είναι και ανεπιθύμητες.
Η ανεργία στην κρίση ήταν λόγω έλλειψης επενδύσεων, ή επειδή στέρεψε το ρευστό και οι καταναλωτές δεν αγόραζαν.