Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από Αρχέλαος » 06 Απρ 2023, 19:00
George J. Prokopakis
2 ημ. ·
Το 2032...
Σε άρθρο του στα ΝΕΑ 4/4 ο Νίκος Φιλιππίδης κρούει τον κώδωνα του 2032. Αν δεν κάνω λάθος, είμαι ο μόνος από τους δημοσιολογούντες για τα οικονομικά που το βάζω επιτακτικά εδώ και τέσσερα χρόνια.
Ο κ. Φιλιππίδης βλέπει πρόβλημα με το 2032 - όχι το κύριο όμως. Αναφέρει πως οι τόκοι που θα πληρώνουμε μετά την περίοδο χάριτος θα είναι €14 δισ, από τα €6 δισ που είναι τώρα. Με τα σημερινά δεδομένα και με πρωτογενώς πλεονασματική διαχείριση, οι τόκοι θα είναι της τάξεως των €8 -€9 δισ (πρόσθετοι τόκοι από αναχρηματοδότηση εξοφλήσεων δόσεων δανείων GLF, αναχρηματοδότηση δόσεων EFSF που αρχίζουν να πληρώνονται το 2024 και από τους μεταφερομενους τόκους δανείων EFSF που θα αρχίσουν να πληρώνονται). Φαίνεται διαχειρίσιμη κατάσταση.
Το 2032 τελειώνει η περίοδος χάριτος και παύει η μεταφορά τόκων δανείων EFSF στο μέλλον - δόσεις δανείων EFSF αρχίζουν να πληρώνονται από το 2024. Το πρόβλημα είναι πως το 2032 γίνεται η κεφαλαιοποίηση των τόκων των δανείων EFSF από το 2012. Νέο χρέος δηλαδή. Τα βγάζω τουλάχιστον €24 δισ. Αυτό σημαίνει πως από το 2029 το αργότερο πρέπει να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση με τους θεσμούς για τους όρους διακανονισμού του ελληνικού χρέους το 2032 που είναι προγραμματισμένο.
Το 2018 με τον τελευταίο διακανονισμό, το ζήτημα της κεφαλαιοποίησης των τόκων εθεωρείτο ήσσονος σημασίας - επιμήκυνση στον χρόνο με όρους ESM. Όμως, στο πρόσθετο αυτό χρέος έρχεται να προστεθεί εξωτερικό χρέος πανδημίας κάπου €28 δισ, επιτόκια υψηλότερα από τα εκτιμηθέντα και ανάλωση ίδιων (ελληνικών) πόρων άνω των €40 δισ.
Το πρόβλημα με το 2032, λοιπόν, δεν είναι η εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά το χρέος καθαυτό. Σε κάθε περίπτωση, ο Φιλιππίδης έχει απόλυτο δίκιο όταν λέει πως πρέπει να μας απασχολεί το τέλος της περιόδου χάριτος, το οποίο σχεδιασμένα συμπίπτει με την επόμενη αναδιάρθρωση του χρέους μας.
Η περιοριστική πολιτική - πλην προεκλογικών περιόδων, καλή ώρα - δεν μπορεί να αποφευχθεί. Εάν δεν θέλουμε βέβαια αγωνιστικές διαπραγματεύσεις και νέους αυταπατημένους.
"Πως μπορεί να είμαστε 20 χρόνια πίσω από την Αμερική, χωρίς αυτή να είναι 20 χρόνια μπροστά από εμάς;"