Μόλις το 10% των νέων διδακτόρων στην Ελλάδα συνεργάζονται με επιχειρήσεις – Ποιοι φεύγουν στο εξωτερικό

[Antares]

Yπάρχουν και τα ενιαία Master/Phd (9 εξάμηνα) με μισθό 1300 τον μήνα καθαρά (και ιατρική, συνταξιοδοτική ασφάλιση) που βέβαια είναι λίγα για Γερμανία όπως αυτό
https://www2.daad.de/deutschland/studie ... b_overview
Αυτό συνέβη μετά τον διαχωρισμό σε 3+2 χρόνια, παλαιότερα υπήρχε ένα πτυχιακό πρόγραμμα 5 χρόνων ο τίτλος ήταν Diplom και με αυτόν τον τίτλο έβρισκες δουλειά σε βιομηχανίες με υψηλό μισθό.
Σήμερα δεν αρκεί το Diplom χρειάζεται διδακτορικό υποθέτω.

[Theseus]

Yπάρχουν και τα ενιαία Master/Phd (9 εξάμηνα) με μισθό 1300 τον μήνα καθαρά (και ιατρική, συνταξιοδοτική ασφάλιση) που βέβαια είναι λίγα για Γερμανία όπως αυτό
https://www2.daad.de/deutschland/studie ... b_overview
Αυτό συνέβη μετά τον διαχωρισμό σε 3+2 χρόνια, παλαιότερα υπήρχε ένα πτυχιακό πρόγραμμα 5 χρόνων ο τίτλος ήταν Diplom και με αυτόν τον τίτλο έβρισκες δουλειά σε βιομηχανίες με υψηλό μισθό.
Σήμερα δεν αρκεί το Diplom χρειάζεται διδακτορικό υποθέτω.

Ο τιτλος diplom δεν εχει καμια σχεση με διδακτορικο.
Ειναι τιτλος σπουδων μετα απο 5ετη φοιτηση, οπως ειναι σε εμας το διπλωμα στο πολυτεχνείο.
Σε καμια βιομηχανια δε χρειαζεσαι διδακτορικο για να δουλεψεις, 4 χρονια επαγγελματικης εμπειριας ειναι πολυ πιο σημαντικα.
Διδακτορικο ειναι σημαντικο/θετικο μονο αν δουλεψεις καπου στην ερευνα. Σε φαρμακευτική εταιρία λχ.

[Καραμελίτσα]

Βασικά το ποσοστό των διδακτόρων στην Ελλάδα είναι αρκετά κάτω από το μέσο όρο της ΕΕ και του ΟΟΣΑ



Εντωμεταξύ, από το 19 κόπηκε η χρηματοδότηση του ΙΚΥ για διδακτορικά, γιατί πρέπει να ταϊστούν οι πάγιοι υποστηρικτές της κυβέρνησης.

Η έλλειψη απασχόλησης είναι επειδή οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις δεν έχουν R&D, ακόμα και πολλές που χρηματοδοτούνται για R&D.

[Cecily Anne]

Να κάνεις διδακτορικό για να πας σε επιχείρηση. Fuck logic. Να σε κάνουν τί στην επιχείρηση?
Εκτός αν επιχείρηση θεωρείτε το RnD ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΕΠΊΠΕΔΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΑΙΤΕΊΤΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ.

[Antares]

Ο τιτλος diplom δεν εχει καμια σχεση με διδακτορικο.
Ειναι τιτλος σπουδων μετα απο 5ετη φοιτηση, οπως ειναι σε εμας το διπλωμα στο πολυτεχνείο.
Σε καμια βιομηχανια δε χρειαζεσαι διδακτορικο για να δουλεψεις, 4 χρονια επαγγελματικης εμπειριας ειναι πολυ πιο σημαντικα.
Διδακτορικο ειναι σημαντικο/θετικο μονο αν δουλεψεις καπου στην ερευνα. Σε φαρμακευτική εταιρία λχ.

Το γνωρίζω αυτό. Οι βιομηχανίες έχουν τμήματα έρευνας που συνεργάζονται με τα πανεπιστήμια και ίσως προσλαμβάνουν άτομα με διδακτορικό από αυτά πια. Αντί να εκπαιδεύουν στα τμήματα έρευνας τους διπλωματούχους.
Δεν γνωρίζω πια τι γίνεται. Αλλά νομίζω ένα Master είναι αρκετό δεν χρειάζεται το Phd.

[pylothess]

Και ως τι να δουλέψουν στην Ελλάδα;
Αφού μόνο στον τουρισμό μπορεις να βρεις δουλειά

[Λεγεών]

Από την εμπειρία μου, το διδακτορικό δεν κάνει πιο εύκολη την εύρεση εργασίας - αντιθέτως, την κάνει πιο δύσκολη.

Όλο αυτό είναι αποτέλεσμα μίας παλαιολιθικής αντίληψης που υποστηρίζει πως όσο πιο μορφωμένος είσαι και όσο περισσότερα χαρτιά έχεις, τόσο πιο εύκολα θα βρεις δουλειά. Στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο δεν ισχύει, εκτός και αν μιλάμε για μία πολύ συγκεκριμένη μειοψηφία σε συγκεκριμένες θέσεις και σε τομείς που οι γνώστες ψάχνονται με τα κυάλια.

Η αντίληψη αυτή δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, την συνάντησα και στο εξωτερικό, είδα συμφοιτητές και συναδέλφους να ξεκινούν διδακτορικό επειδή δεν έβρισκαν δουλειά με ένα "απλό" μεταπτυχιακό και δεν ήθελαν να ψάχνουν άλλο ή να κάνουν κάτι άλλο, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν ότι το διδακτορικό συγκεκριμενοποιούσε τόσο πολύ τον τομέα των σπουδών και της έρευνας τους με συνέπεια να μειώνουν τις πιθανότητες τους να βρουν δουλειά εκτός πανεπιστημίου - διότι σε ακαδημαϊκούς χώρους με ένα διδακτορικό μπορεί να έβρισκαν δουλειά (και δώστε σημασία στο "μπορεί", καθώς και εκεί ακόμα ο ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος) αλλά στην βιομηχανία γινόταν ακόμα δυσκολότερο διότι ξαφνικά εμφανίζονταν ως overqualified και overspecialized στα κωθώνια του HR, που βλέπουν στο βιογραφικό έναν υποψήφιο να σπουδάζει 10 χρόνια και να περνά τα τελευταία 5 αναλύοντας τις αυξομειώσεις του ph μίας μπανάνας μέσα στις προσομοιωμένες ατμοσφαιρικές συνθήκες των πλανητών του Άλφα Κενταύρου και παράλληλα να δουλεύει part time στα Starbucks ή να κάνει και άλλες δουλειές του ποδαριού, κάνουν με δυσκολία τα mental math και βλέπουν ότι ο υποψήφιος είναι 30 και ακόμα δεν έχει εργαστεί σε κανονική δουλειά, και πάνε στο επόμενο CV.

Για να έχει αξία το PhD για κάποιον (όπως και το ΜΒΑ), πρέπει να γίνει συνειδητοποιημένα και στα πλαίσια της εργασίας του, στην οποία έχει μετρήσιμη και αξιόλογη εμπειρία ετών, με επιτυχίες, ολοκληρωμένα projects και εξίσου ξεκάθαρο career trajectory (junior, mid, senior). Το να μην έχεις τι να κάνεις (ενώ ψάχνεις για κάτι άλλο), και τελικά ως λύση να κάνεις το πιο δύσκολο ακαδημαϊκό βήμα επειδή μόνο αυτό σου έχει μείνει, είναι μάλλον σίγουρα λάθος.

ΥΓ: Ένα από τα ακόμα πιο δύσκολα βήματα, είναι να έχεις 7+ χρόνια εμπειρίας στον ακαδημαϊκό χώρο, να έχεις μπουχτίσει, να προσπαθείς να φύγεις και να βρεις διέξοδο στην βιομηχανία, και από εκεί να σε αγνοούν επειδή σε βλέπουν απλά ως κάποιον που τα τελευταία 15 χρόνια ασχολείται μόνο με θεωρίες και δεν έχει καμία απολύτως εμπειρία από τον αληθινό κόσμο.

[EKPLIKTIKOS]

Στη σχολή μου όσοι έκαναν διδακτορικό έχουν καλές δουλειές σήμερα στον ιδιωτικό τομέα

[Awesomatic]

Να κάνεις διδακτορικό για να πας σε επιχείρηση. Fuck logic. Να σε κάνουν τί στην επιχείρηση?
Εκτός αν επιχείρηση θεωρείτε το RnD ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΕΠΊΠΕΔΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΑΙΤΕΊΤΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ.

Όλοι οι συνάδελφοι μου έχουν διδακτορικό με εξαίρεση μόνο το HR και την γραμματεία. Δεν δουλεύω για ελληνική εταιρεία. Ναι και το αφεντικό έχει διδακτορικό.

[Cecily Anne]

Να κάνεις διδακτορικό για να πας σε επιχείρηση. Fuck logic. Να σε κάνουν τί στην επιχείρηση?
Εκτός αν επιχείρηση θεωρείτε το RnD ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΕΠΊΠΕΔΟ ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΑΙΤΕΊΤΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ.

Όλοι οι συνάδελφοι μου έχουν διδακτορικό με εξαίρεση μόνο το HR και την γραμματεία. Δεν δουλεύω για ελληνική εταιρεία. Ναι και το αφεντικό έχει διδακτορικό.

Εμένα κανένας. Και μάλιστα αν έχεις διδακτορικό απορούν στο HR τι σκατα θες εδώ, αφου έκανες, μηπως τα έχεις μπερδεμένα κλπ. Αλλά ξαναλέω δεν είμαστε RnD.

[Theseus]

Από την εμπειρία μου, το διδακτορικό δεν κάνει πιο εύκολη την εύρεση εργασίας - αντιθέτως, την κάνει πιο δύσκολη.

Όλο αυτό είναι αποτέλεσμα μίας παλαιολιθικής αντίληψης που υποστηρίζει πως όσο πιο μορφωμένος είσαι και όσο περισσότερα χαρτιά έχεις, τόσο πιο εύκολα θα βρεις δουλειά. Στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο δεν ισχύει, εκτός και αν μιλάμε για μία πολύ συγκεκριμένη μειοψηφία σε συγκεκριμένες θέσεις και σε τομείς που οι γνώστες ψάχνονται με τα κυάλια.

Η αντίληψη αυτή δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, την συνάντησα και στο εξωτερικό, είδα συμφοιτητές και συναδέλφους να ξεκινούν διδακτορικό επειδή δεν έβρισκαν δουλειά με ένα "απλό" μεταπτυχιακό και δεν ήθελαν να ψάχνουν άλλο ή να κάνουν κάτι άλλο, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν ότι το διδακτορικό συγκεκριμενοποιούσε τόσο πολύ τον τομέα των σπουδών και της έρευνας τους με συνέπεια να μειώνουν τις πιθανότητες τους να βρουν δουλειά εκτός πανεπιστημίου - διότι σε ακαδημαϊκούς χώρους με ένα διδακτορικό μπορεί να έβρισκαν δουλειά (και δώστε σημασία στο "μπορεί", καθώς και εκεί ακόμα ο ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος) αλλά στην βιομηχανία γινόταν ακόμα δυσκολότερο διότι ξαφνικά εμφανίζονταν ως overqualified και overspecialized στα κωθώνια του HR, που βλέπουν στο βιογραφικό έναν υποψήφιο να σπουδάζει 10 χρόνια και να περνά τα τελευταία 5 αναλύοντας τις αυξομειώσεις του ph μίας μπανάνας μέσα στις προσομοιωμένες ατμοσφαιρικές συνθήκες των πλανητών του Άλφα Κενταύρου και παράλληλα να δουλεύει part time στα Starbucks ή να κάνει και άλλες δουλειές του ποδαριού, κάνουν με δυσκολία τα mental math και βλέπουν ότι ο υποψήφιος είναι 30 και ακόμα δεν έχει εργαστεί σε κανονική δουλειά, και πάνε στο επόμενο CV.

Για να έχει αξία το PhD για κάποιον (όπως και το ΜΒΑ), πρέπει να γίνει συνειδητοποιημένα και στα πλαίσια της εργασίας του, στην οποία έχει μετρήσιμη και αξιόλογη εμπειρία ετών, με επιτυχίες, ολοκληρωμένα projects και εξίσου ξεκάθαρο career trajectory (junior, mid, senior). Το να μην έχεις τι να κάνεις (ενώ ψάχνεις για κάτι άλλο), και τελικά ως λύση να κάνεις το πιο δύσκολο ακαδημαϊκό βήμα επειδή μόνο αυτό σου έχει μείνει, είναι μάλλον σίγουρα λάθος.

ΥΓ: Ένα από τα ακόμα πιο δύσκολα βήματα, είναι να έχεις 7+ χρόνια εμπειρίας στον ακαδημαϊκό χώρο, να έχεις μπουχτίσει, να προσπαθείς να φύγεις και να βρεις διέξοδο στην βιομηχανία, και από εκεί να σε αγνοούν επειδή σε βλέπουν απλά ως κάποιον που τα τελευταία 15 χρόνια ασχολείται μόνο με θεωρίες και δεν έχει καμία απολύτως εμπειρία από τον αληθινό κόσμο.

Αυτη ειναι η εικονα που εχω κι εγώ, εκτος απο το οτι οι εχοντες διδακτορικό δυσκολευονται να βρουν δουλεια περισσότερο απο αυτους χωρις διδακτορικό με την ιδια εργασιακη εμπειρία.
Ισως ψυχολογικά ειναι πιο δυσκολο.

[Cecily Anne]

Από την εμπειρία μου, το διδακτορικό δεν κάνει πιο εύκολη την εύρεση εργασίας - αντιθέτως, την κάνει πιο δύσκολη.

Όλο αυτό είναι αποτέλεσμα μίας παλαιολιθικής αντίληψης που υποστηρίζει πως όσο πιο μορφωμένος είσαι και όσο περισσότερα χαρτιά έχεις, τόσο πιο εύκολα θα βρεις δουλειά. Στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο δεν ισχύει, εκτός και αν μιλάμε για μία πολύ συγκεκριμένη μειοψηφία σε συγκεκριμένες θέσεις και σε τομείς που οι γνώστες ψάχνονται με τα κυάλια.

Η αντίληψη αυτή δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, την συνάντησα και στο εξωτερικό, είδα συμφοιτητές και συναδέλφους να ξεκινούν διδακτορικό επειδή δεν έβρισκαν δουλειά με ένα "απλό" μεταπτυχιακό και δεν ήθελαν να ψάχνουν άλλο ή να κάνουν κάτι άλλο, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν ότι το διδακτορικό συγκεκριμενοποιούσε τόσο πολύ τον τομέα των σπουδών και της έρευνας τους με συνέπεια να μειώνουν τις πιθανότητες τους να βρουν δουλειά εκτός πανεπιστημίου - διότι σε ακαδημαϊκούς χώρους με ένα διδακτορικό μπορεί να έβρισκαν δουλειά (και δώστε σημασία στο "μπορεί", καθώς και εκεί ακόμα ο ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος) αλλά στην βιομηχανία γινόταν ακόμα δυσκολότερο διότι ξαφνικά εμφανίζονταν ως overqualified και overspecialized στα κωθώνια του HR, που βλέπουν στο βιογραφικό έναν υποψήφιο να σπουδάζει 10 χρόνια και να περνά τα τελευταία 5 αναλύοντας τις αυξομειώσεις του ph μίας μπανάνας μέσα στις προσομοιωμένες ατμοσφαιρικές συνθήκες των πλανητών του Άλφα Κενταύρου και παράλληλα να δουλεύει part time στα Starbucks ή να κάνει και άλλες δουλειές του ποδαριού, κάνουν με δυσκολία τα mental math και βλέπουν ότι ο υποψήφιος είναι 30 και ακόμα δεν έχει εργαστεί σε κανονική δουλειά, και πάνε στο επόμενο CV.

Για να έχει αξία το PhD για κάποιον (όπως και το ΜΒΑ), πρέπει να γίνει συνειδητοποιημένα και στα πλαίσια της εργασίας του, στην οποία έχει μετρήσιμη και αξιόλογη εμπειρία ετών, με επιτυχίες, ολοκληρωμένα projects και εξίσου ξεκάθαρο career trajectory (junior, mid, senior). Το να μην έχεις τι να κάνεις (ενώ ψάχνεις για κάτι άλλο), και τελικά ως λύση να κάνεις το πιο δύσκολο ακαδημαϊκό βήμα επειδή μόνο αυτό σου έχει μείνει, είναι μάλλον σίγουρα λάθος.

ΥΓ: Ένα από τα ακόμα πιο δύσκολα βήματα, είναι να έχεις 7+ χρόνια εμπειρίας στον ακαδημαϊκό χώρο, να έχεις μπουχτίσει, να προσπαθείς να φύγεις και να βρεις διέξοδο στην βιομηχανία, και από εκεί να σε αγνοούν επειδή σε βλέπουν απλά ως κάποιον που τα τελευταία 15 χρόνια ασχολείται μόνο με θεωρίες και δεν έχει καμία απολύτως εμπειρία από τον αληθινό κόσμο.

Αυτη ειναι η εικονα που εχω κι εγώ, εκτος απο το οτι οι εχοντες διδακτορικό δυσκολευονται να βρουν δουλεια περισσότερο απο αυτους χωρις διδακτορικό με την ιδια εργασιακη εμπειρία.
Ισως ψυχολογικά ειναι πιο δυσκολο.

Όχι, απλά οι HR έχουν τη λογική ότι δεν ξέρουν τί τους γίνεται, διότι τρώνε μια δεκαετία για ακαδημαϊκή καριέρα και μετά αποφασίζουν να πάνε σε βιομηχανία με καμία εμπειρία για θέσεις που συνήθως χρειάζονται μια 15ετια στην πλάτη στο αντικείμενο. Δε νομίζω να μην τους έπαιρναν σε μια θέση junior.

[Η φωνή της Αληθειας]

Αυτη ειναι η εικονα που εχω κι εγώ, εκτος απο το οτι οι εχοντες διδακτορικό δυσκολευονται να βρουν δουλεια περισσότερο απο αυτους χωρις διδακτορικό με την ιδια εργασιακη εμπειρία.
Ισως ψυχολογικά ειναι πιο δυσκολο.

Για κάποιο διάστημα ήμουν recruiter (όχι η βασική μου δουλειά) σε πολυεθνική και έχω περάσει από συνέντευξη 100άδες (χιλιάδες;) άτομα με και χωρίς διδακτορικά. Για θέσεις που θέλουν διδακτορικό, χρειάζεται στο 99% των περιπτώσεων συγκεκριμένο «προφίλ» μεταπτυχιακής εμπειρίας, διότι αυτές συνήθως είναι θέσεις που «γεμίζουν» συγκεκριμένο κενό. Το αν οι υποψήφιοι είχαν προηγουμένως ακαδημαϊκή καριέρα γενικά είναι αδιάφορο. Αυτό που προτιμάμε πάντως είναι industrial postdocs, διότι αυτά συνήθως είναι άτομα πιο «δοκιμασμένα» συν ότι έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να έχουν σχετική εμπειρία. Το πρόβλημα με πολλά διδακτορικά προγράμματα είναι ότι απλά είναι απαίσια και τελείως άσχετα είτε με τις τελευταίες εξελίξεις, είτε με το τι ζητάει η βιομηχανία.

Το HR δεν συμμετέχει ποτέ όταν αποφασίζουμε σε ποιο/ποια θα κάνουμε πρόταση. Μόνη εξαίρεση είναι άμα υπάρχει κάποιος νομικός λόγος. Την τελική απόφαση την παίρνει πάντα ο hiring manager. Οι υπόλοιποι που συμμετέχουν στην διαδικασία της συνέντευξης απλά προσφέρουν την γνώμη τους. Για εμένα προσωπικά, ο χαρακτήρας του υποψηφίου είναι το νούμερο ένα κριτήριο. Έχω πετύχει υποψήφιο με σελίδες δημοσιεύσεις που ήταν απλά απαίσιος και υποψήφιο με πιο «σεμνό» CV, που ουσιαστικά τον «προσλάβαμε» από το δεύτερο έτος χωρίς να το ξέρει (τον φέραμε για πληρωμένο internship δύο φορές όσο σπούδαζε και είχε πρόταση ένα εξάμηνο πριν την αποφοίτηση).

[sharp]

Ε ρε φίλε για να δουλέψεις το κάνεις το διδακτορικό; για να κάθεσαι το κάνεις. Καθηγητάρα.

[nyxtovios]

Πατούλης, Μπακογιάννης και Πατέλης
Βρείτε τι κοινό έχουν