Γιατί ο εργοδότης σου είναι τοξικός; | Spyros Andrianos

[pylothess]

Ακούστε τον Σπύρο Ανδριανό από το mos τι λέει για τους τοξικούς εργοδότες και ελάτε να τα συζητήσουμε

Ληστοσυμμορίτης

[Chilloutbuddy]

Aυτά έχουνε λυθεί εδώ και καιρό με πανεπιστημιακές μελέτες σε πολλαπλά μέρη και διάφορες αγορές εργασίας από την Αμερική μέχρι την Ινδία, και όλες κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα.

Το πρώτο πράγμα που θέλει ο μέσος εργαζόμενος για να έχει κίνητρο και μεράκι στη δουλειά, είναι να φτάσει ένα επίπεδο μισθού που θεωρεί "καλό". Η η λέξη κλειδί είναι το θεωρεί. Γιατί συνήθως αν παίρνει πάνω κάτω τα ίδια με (ή λίγο παραπάνω από) παρόμοιους εργαζομένους στη χώρα του το θεωρεί "καλό" κι ας είναι στην πραγματικότητα λίγα. Ο Ινδός δε χρειάζεται να πάρει τα ίδια με τον Ελβετό για να θεωρήσει το μισθό του καλό.

Άπαξ και φτάασει σ'αυτό το επίπεδο μισθού που θεωρεί "καλό", μετά συμβαίνει ένα παράδοξο: τα επιπλέον χρήματα δεν του δίνουν επιπλέον κίνητρο να δουλέψει σκληρότερα. Όλοι νομίζουν ότι αν του δώσω παραπάνω θα δουλέψει καλύτερα και περισσότερο, αλλά δεν ισχύει παρά μόνο σε ελάχιστες εξαιρέσεις. Και δεν έχει σημασία αν είσαι Αμερικάνος, Ευρωπαίος, Ινδός ή οτιδήποτε άλλο, απλά δεν ισχύει.

Από εκείνο το σημείο και μετά ο κόσμος βρίσκει το κίνητρό του να γίνει πιό αποδοτικός όχι στα λεφτά αλλά σε 3 άλλα και πολύ συγκεκριμένα πράγματα:

1. Mastery, δηλαδή να βελτιώνεσαι μέχρι να γίνεις αυθεντία στο αντικείμενό σου. Το ένστικτο του να γινόμαστε συνέχεια καλύτεροι σε κάτι είναι βαθιά ριζωμένο στον άνθρωπο, όταν γυρνάς σπίτι σου και παλεύεις να μάθεις κιθάρα σε πληρώνει κανένας αν βελτιωθείς; Όχι. Πασχίζεις να βελτιώνεσαι γιατί σε ικανοποιεί.
2. Autonomy, ελληνική λέξη που σημαίνει αυτονομία. Δηλαδή να έχεις το δικαίωμα να παίρνεις αποφάσεις στη δουλειά σου χωρίς να χρειάζεσαι άδεια για το καθετί ή κάποιον να σε επιβλέπει όλη την ώρα. Αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να είσαι δημιουργικός με βάση τη δική σου έννοια του όρου, βλέπεις το στόχο που πρέπει να πετύχεις και αποφασίζεις εσύ ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να τον πετύχεις.
3. Purpose. Αυτή είναι λίγο βαθύτερη έννοια και σημαίνει τον απώτερη αξία της δουλειάς σου, δηλαδή τι προσφέρεις στην κοινωνία. Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που δουλεύουν σα σκυλιά χωρίς λεφτά, γιατί το πιστεύουν ότι η δουλειά τους κάνει διαφορά, είναι εθελοντές, νοικοκυρές, συγραφείς στη wikipedia, γιατροί στον Ερυθρό Σταυρό κλπ. Πληρώνεσαι-δεν-πληρώνεσαι, για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου έχει σημασία να νιώθουν ότι κάνουν κάτι χρήσιμο. Τεράστια. Αν δεν το νιώθεις αυτό και βλέπεις ότι δουλεύεις μόνο και μόνο για να κάνεις ένα ζάπλουτο ακόμα πιό ζάπλουτο, κάποια στιγμή θα σε διαβρώσει.

Αυτά μπορούν να μάθουν οι Έλληνες εργοδότες και να φροντίσουν να τα προσφέρουν όσο γίνεται στους εργαζόμενούς τους. Γιατί όντως στην Ελλάδα δεν έχουν πάρει χαμπάρι τίποτα.

[Δημοκράτης]

Aυτά έχουνε λυθεί εδώ και καιρό με πανεπιστημιακές μελέτες σε πολλαπλά μέρη και διάφορες αγορές εργασίας από την Αμερική μέχρι την Ινδία, και όλες κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα.

Το πρώτο πράγμα που θέλει ο μέσος εργαζόμενος για να έχει κίνητρο και μεράκι στη δουλειά, είναι να φτάσει ένα επίπεδο μισθού που θεωρεί "καλό". Η η λέξη κλειδί είναι το θεωρεί. Γιατί συνήθως αν παίρνει πάνω κάτω τα ίδια με (ή λίγο παραπάνω από) παρόμοιους εργαζομένους στη χώρα του το θεωρεί "καλό" κι ας είναι στην πραγματικότητα λίγα. Ο Ινδός δε χρειάζεται να πάρει τα ίδια με τον Ελβετό για να θεωρήσει το μισθό του καλό.

Άπαξ και φτάασει σ'αυτό το επίπεδο μισθού που θεωρεί "καλό", μετά συμβαίνει ένα παράδοξο: τα επιπλέον χρήματα δεν του δίνουν επιπλέον κίνητρο να δουλέψει σκληρότερα. Όλοι νομίζουν ότι αν του δώσω παραπάνω θα δουλέψει καλύτερα και περισσότερο, αλλά δεν ισχύει παρά μόνο σε ελάχιστες εξαιρέσεις. Και δεν έχει σημασία αν είσαι Αμερικάνος, Ευρωπαίος, Ινδός ή οτιδήποτε άλλο, απλά δεν ισχύει.

Από εκείνο το σημείο και μετά ο κόσμος βρίσκει το κίνητρό του να γίνει πιό αποδοτικός όχι στα λεφτά αλλά σε 3 άλλα και πολύ συγκεκριμένα πράγματα:

1. Mastery, δηλαδή να βελτιώνεσαι μέχρι να γίνεις αυθεντία στο αντικείμενό σου. Το ένστικτο του να γινόμαστε συνέχεια καλύτεροι σε κάτι είναι βαθιά ριζωμένο στον άνθρωπο, όταν γυρνάς σπίτι σου και παλεύεις να μάθεις κιθάρα σε πληρώνει κανένας αν βελτιωθείς; Όχι. Πασχίζεις να βελτιώνεσαι γιατί σε ικανοποιεί.
2. Autonomy, ελληνική λέξη που σημαίνει αυτονομία. Δηλαδή να έχεις το δικαίωμα να παίρνεις αποφάσεις στη δουλειά σου χωρίς να χρειάζεσαι άδεια για το καθετί ή κάποιον να σε επιβλέπει όλη την ώρα. Αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να είσαι δημιουργικός με βάση τη δική σου έννοια του όρου, βλέπεις το στόχο που πρέπει να πετύχεις και αποφασίζεις εσύ ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να τον πετύχεις.
3. Purpose. Αυτή είναι λίγο βαθύτερη έννοια και σημαίνει τον απώτερη αξία της δουλειάς σου, δηλαδή τι προσφέρεις στην κοινωνία. Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που δουλεύουν σα σκυλιά χωρίς λεφτά, γιατί το πιστεύουν ότι η δουλειά τους κάνει διαφορά, είναι εθελοντές, νοικοκυρές, συγραφείς στη wikipedia, γιατροί στον Ερυθρό Σταυρό κλπ. Πληρώνεσαι-δεν-πληρώνεσαι, για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου έχει σημασία να νιώθουν ότι κάνουν κάτι χρήσιμο. Τεράστια. Αν δεν το νιώθεις αυτό και βλέπεις ότι δουλεύεις μόνο και μόνο για να κάνεις ένα ζάπλουτο ακόμα πιό ζάπλουτο, κάποια στιγμή θα σε διαβρώσει.

Αυτά μπορούν να μάθουν οι Έλληνες εργοδότες και να φροντίσουν να τα προσφέρουν όσο γίνεται στους εργαζόμενούς τους. Γιατί όντως στην Ελλάδα δεν έχουν πάρει χαμπάρι τίποτα.

Αρκετοί ακόμα δεν έχουν μαθει οτι οι υπάλληλοι τους είναι συνεργάτες και δεν τους κάνουν χάρη που δουλεύουν μαζί.
Βασικά πολλοί μανατζαρεοι στην Ελλάδα έχουν βασικό πτυχίο από το "πανεπιστήμιο της ζωης" και ο φίλος στο βίντεο έχει άδικο είναι κανονικά μουνοπανα και όχι απλά απαιδευτοι

[axilmar]

Στην Ελλαδα δεν υπαρχουν πολλες επιχειρησεις στις οποιες μπορουν αυτα να εφαρμοστουν. Η πλειοψηφια των επιχειρησεων ειναι εστιασης/τουριστικα και μαλιστα οικογενειακου χαρακτηρα. Δεν υπαρχει ιδιαιτερο πεδιο εφαρμογης των παραπανω.

[Awesomatic]

Ο τσιλ δίκασε

[hellegennes]

Aυτά έχουνε λυθεί εδώ και καιρό με πανεπιστημιακές μελέτες σε πολλαπλά μέρη και διάφορες αγορές εργασίας από την Αμερική μέχρι την Ινδία, και όλες κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα.

Το πρώτο πράγμα που θέλει ο μέσος εργαζόμενος για να έχει κίνητρο και μεράκι στη δουλειά, είναι να φτάσει ένα επίπεδο μισθού που θεωρεί "καλό". Η η λέξη κλειδί είναι το θεωρεί. Γιατί συνήθως αν παίρνει πάνω κάτω τα ίδια με (ή λίγο παραπάνω από) παρόμοιους εργαζομένους στη χώρα του το θεωρεί "καλό" κι ας είναι στην πραγματικότητα λίγα. Ο Ινδός δε χρειάζεται να πάρει τα ίδια με τον Ελβετό για να θεωρήσει το μισθό του καλό.

Άπαξ και φτάασει σ'αυτό το επίπεδο μισθού που θεωρεί "καλό", μετά συμβαίνει ένα παράδοξο: τα επιπλέον χρήματα δεν του δίνουν επιπλέον κίνητρο να δουλέψει σκληρότερα. Όλοι νομίζουν ότι αν του δώσω παραπάνω θα δουλέψει καλύτερα και περισσότερο, αλλά δεν ισχύει παρά μόνο σε ελάχιστες εξαιρέσεις. Και δεν έχει σημασία αν είσαι Αμερικάνος, Ευρωπαίος, Ινδός ή οτιδήποτε άλλο, απλά δεν ισχύει.

Από εκείνο το σημείο και μετά ο κόσμος βρίσκει το κίνητρό του να γίνει πιό αποδοτικός όχι στα λεφτά αλλά σε 3 άλλα και πολύ συγκεκριμένα πράγματα:

1. Mastery, δηλαδή να βελτιώνεσαι μέχρι να γίνεις αυθεντία στο αντικείμενό σου. Το ένστικτο του να γινόμαστε συνέχεια καλύτεροι σε κάτι είναι βαθιά ριζωμένο στον άνθρωπο, όταν γυρνάς σπίτι σου και παλεύεις να μάθεις κιθάρα σε πληρώνει κανένας αν βελτιωθείς; Όχι. Πασχίζεις να βελτιώνεσαι γιατί σε ικανοποιεί.
2. Autonomy, ελληνική λέξη που σημαίνει αυτονομία. Δηλαδή να έχεις το δικαίωμα να παίρνεις αποφάσεις στη δουλειά σου χωρίς να χρειάζεσαι άδεια για το καθετί ή κάποιον να σε επιβλέπει όλη την ώρα. Αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να είσαι δημιουργικός με βάση τη δική σου έννοια του όρου, βλέπεις το στόχο που πρέπει να πετύχεις και αποφασίζεις εσύ ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να τον πετύχεις.
3. Purpose. Αυτή είναι λίγο βαθύτερη έννοια και σημαίνει τον απώτερη αξία της δουλειάς σου, δηλαδή τι προσφέρεις στην κοινωνία. Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που δουλεύουν σα σκυλιά χωρίς λεφτά, γιατί το πιστεύουν ότι η δουλειά τους κάνει διαφορά, είναι εθελοντές, νοικοκυρές, συγραφείς στη wikipedia, γιατροί στον Ερυθρό Σταυρό κλπ. Πληρώνεσαι-δεν-πληρώνεσαι, για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου έχει σημασία να νιώθουν ότι κάνουν κάτι χρήσιμο. Τεράστια. Αν δεν το νιώθεις αυτό και βλέπεις ότι δουλεύεις μόνο και μόνο για να κάνεις ένα ζάπλουτο ακόμα πιό ζάπλουτο, κάποια στιγμή θα σε διαβρώσει.

Αυτά μπορούν να μάθουν οι Έλληνες εργοδότες και να φροντίσουν να τα προσφέρουν όσο γίνεται στους εργαζόμενούς τους. Γιατί όντως στην Ελλάδα δεν έχουν πάρει χαμπάρι τίποτα.

[nowhere]

Ακούστε τον Σπύρο Ανδριανό από το mos

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

υποβαλκάνιος ανθυποκύπριος όποιος χρησιμοποιεί τον όρο τοξικός/ τοξικότητα αναϊρόνικαλι

[Feindflug]

Όλα τοξικά είναι πια ρε τύποι.

Σχέσεις, άνθρωποι, εργοδότες, συνεργάτες, γονείς, συγγενείς, προμηθευτές, πελάτες, γείτονες...

[Αλιόσα]

Αυτος ο καράφλας και δυο άλλοι δεν έδιναν συμβουλές πως να ριξεις γκόμενα;

[AlienWay]

Το βασικό πρόβλημα στην χώρα μας, είναι ότι η εργασία δεν αντιμετωπίζεται σαν συντελεστής της παραγωγής, μαζί με το κεφάλαιο. Αντιμετωπίζεται συχνά ως μια "χάρη" που κάνει ο εργοδότης στους εργαζόμενους.

Αν κάποιος εργοδότης είχε τη δυνατότητα να βγάλει όλη τη δουλειά μόνος του, θα το έκανε δίχως δεύτερη σκέψη, προκειμένου να γλιτώσει τα εργατικά. Αυτό ισχύει στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

[GoBzi]

Το βασικό πρόβλημα στην χώρα μας, είναι ότι η εργασία δεν αντιμετωπίζεται σαν συντελεστής της παραγωγής, μαζί με το κεφάλαιο. Αντιμετωπίζεται συχνά ως μια "χάρη" που κάνει ο εργοδότης στους εργαζόμενους.

Αν κάποιος εργοδότης είχε τη δυνατότητα να βγάλει όλη τη δουλειά μόνος του, θα το έκανε δίχως δεύτερη σκέψη, προκειμένου να γλιτώσει τα εργατικά. Αυτό ισχύει στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

[gassim]

Στην Ελλαδα δεν υπαρχουν πολλες επιχειρησεις στις οποιες μπορουν αυτα να εφαρμοστουν. Η πλειοψηφια των επιχειρησεων ειναι εστιασης/τουριστικα και μαλιστα οικογενειακου χαρακτηρα. Δεν υπαρχει ιδιαιτερο πεδιο εφαρμογης των παραπανω.

Γιατί να μην εφαρμόζονται τα παραπάνω στις τουριστικές επιχειρήσεις;

[Ληστοσυμμορίτης]

Όλα τοξικά είναι πια ρε τύποι.

Σχέσεις, άνθρωποι, εργοδότες, συνεργάτες, γονείς, συγγενείς, προμηθευτές, πελάτες, γείτονες...

Ο καπιταλισμός είναι η τελευταία ζωώδης κοινωνία και ξεκινώντας από τις εκμεταλλευτικές σχέσεις στην παραγωγή αναπαράγεται σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής.

[Ληστοσυμμορίτης]

Το βασικό πρόβλημα στην χώρα μας, είναι ότι η εργασία δεν αντιμετωπίζεται σαν συντελεστής της παραγωγής, μαζί με το κεφάλαιο. Αντιμετωπίζεται συχνά ως μια "χάρη" που κάνει ο εργοδότης στους εργαζόμενους.

Αν κάποιος εργοδότης είχε τη δυνατότητα να βγάλει όλη τη δουλειά μόνος του, θα το έκανε δίχως δεύτερη σκέψη, προκειμένου να γλιτώσει τα εργατικά. Αυτό ισχύει στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Παντού είναι αυτό, όχι μόνο στη χώρα μας. Απλά οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι λόγο αμύθητων κερδών έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν κάποιους μισθούς μεγαλύτερους από την εκμετάλλευση που κάνουν παγκοσμίως. Και στην ελλάδα π.χ. οι εφοπλιστές μπορεί να δώσουν μεγαλύτερους μισθούς, οι πετρελαικές, οι φαρμακοβιομηχανίες ακόμα και στον τουρισμό μπορούν να δώσουν 100-200ε παραπ'άνω.