Ο έλεγχος του χρήματος και το Οργουελλιανό φάσμα

[wooded glade]

Πριν από εφτά χρόνια είχαμε την αποκάλυψη της λίστας Λανγκάρντ.
Όλοι χειροκρότησαν τότε τη συνταρακτική αποκάλυψη που θα "έστελνε τους κατεργάρηδες στον πάγκο τους".
Πολλά λεφτά δεν βγήκαν από αυτή την ιστορία, αλλά δεν έχει σημασία, ήταν κάποιες ατασθαλείς δραστηριότητες ωρισμένων που βγήκαν στο φως.
Ακολούθησαν και άλλες παρόμοιες λίστες, όπως τα paradise papers.

Σήμερα ακούμε ότι όλες οι τράπεζες του κόσμου έχουν άρει το απόρρητο.
Χτες-προχτές ήρθη και στην Ελβετία.

Είναι όμως "για το καλό μας" αυτό ;
Ναι είναι για το καλό μας θα πουν οι αριστερόστροφοι.
Οι πιό σκληροί από αυτούς θα πουν και το ... "θάνατος επί τέλους στους μικροαστούς και στην μπουρζουαζία".

Δεν θα τους κοντράρω, ειδικά όσους από αυτούς έχουν δεχθεί το "χρίσμα του διορισμού" και άρα είναι εξασφαλισμένοι.
Άλλωστε "ο καθένας αμύνεσθαι περί πάρτης" λένε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Οι υπόλοιποι όμως ;

Ας δούμε την ιστορία του χρήματος σ' ολόκληρο τον κόσμο.
Από την αρχαιότητα υπήρχαν τα νομίσματα, χρυσά, αργυρά, φλωριά κωνσταντινάτα, βελόνια βενετσιάνικα με τα οποία γινόντουσαν οι συναλλαγές.
Συναλλαγές από απόσταση δεν υπήρχαν.
Έτσι αν ο βασιλιάς της Περσίας ήθελε να πληρώσει τους σύμμαχους Πατσιλινάκους έπρεπε να πάει ο ίδιος με σεντούκια και να βγάλει τις λίρες, να τις παραδώσει στους κατά τόπους σατράπηδες.
Προσέξτε όμως ότι όλα αυτά ήταν όπως και σήμερα κρατικό χρήμα. Η Βενετία έκοβε τα βελόνια και τα κυκλοφορούσε στο λαό, δεν έφτιαχνε νομίσματα ο καθένας μόνος του !

Γύρω στον 16ο αιώνα δημιουργήθηκε το τραπεζικό σύστημα και από τις αρχές του 19ου αιώνος δημιουργήθηκαν και τα τραπεζογραμμάτια (χαρτονομίσματα).
Κάθε τραπεζογραμμάτιο ήταν ανταλλάξιμο από την τράπεζα με ισοδύναμο χρυσάφι, γι αυτό και γράφουν απάνω "πληρωτέον επί τι εμφανίσει" ακόμα.
Στην αρχή ο κάθε αποδέκτης ενός τέτοιου χαρτονομίσματος πήγαινε σε μιά τράπεζα το έδινε και έπαιρνε το χρυσάφι του αλλά σιγά-σιγά ο κόσμος εμπιστευόταν και έτσι αυτή η ιεροτελεστεία εγκαταλείφθηκε.
Από τα μέσα τώρα του 19ου αιώνα υπήρχε και τηλέγραφος, ώστε κάποιες συναλλαγές εξ αποστάσεως ήταν δυνατό να γίνουν.
Μπορούσα να έχω τα λεφτά μου στην Ελλάδα και να τα αποσύρω στη Νέα Υόρκη - δεδομένης βέβαια και της συγκατάθεσης της Ελληνικής τράπεζας διότι υπήρχαν capital controls.
Τελικά φτάσαμε και στο e-shopping. Το e-shopping ξεκίνησε γύρω στα 1970 με τις πιστωτικές. Πήγαινες στο σταθμό του τραίνου και έβγαζες με την πιστωτική εισιτήριο, χωρίς να βγάλεις cash από την τσέπη. Τελικά το e-shopping έγινε πολύ εύκολο. Μέσω internet αγοράζουμε ότι θέλουμε αλλά και μεταβιβάζαμε ότι χρηματικό ποσό θέλαμε.

Ποιά ήταν η αντίδραση σε όλα αυτά ;
Πάντα υπήρχε κάποια αντίδραση.
Πρώτος διδάξας ήταν ο Λυκούργος στη Σπάρτη, με τα νομίσματα-τσιμεντόλιθους.
Για να είναι γενναίοι οι Σπαρτιάτες και να μην παρασύρονται από τη χλιδή, ο Λυκούργος πήγε να καταργήσει το χρήμα και να το αντικαταστήσει με αγκωνάρια που ήθελε γερανό το καθένα για να το σηκώσεις.
Ακολούθησαν πολλούς αιώνες αργότερα οι Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν και Στάλιν.
Κι αυτοί όμως δεν μπόρεσαν να καταργήσουν το χρήμα - είχαν το ρούβλι.
Ο πατερούλης που δεν αστειευόταν βέβαια είχε τα γκουλάγκ, τη Σιβηρία, το χολομοντόρ, το δάσος του Κατύν και άλλα μέσα για να βάζει χέρι στο χρήμα.
Τα κατάφερνε όντως αλλά και με μεγάλο κόστος.
Χρειαζόταν στρατός - ναυτικό - μυστικές υπηρεσίες και όλα τα σχετικά για να βρει τον καθένα από εμάς και να του αδειάσει την τσέπη.
Μέχρι που τελικά το σύστημα του κατέρρευσε γιατί δεν υπήρχε πιά παραγωγή - έμπαιναν οι σοβιετικοί πολίτες σε ένα κρεοπωλείο και δεν έβρισκαν ούτε μπομπότα.

Αλλά ο συμπαθής Ιωσήφ ποτέ δεν έμεινε χωρίς θαυμαστές και χωρίς μιμητές.
Εξ άλλου δεν χρειάζεται να δηλώσει κανείς σταλινικός για να μιμηθεί τον Στάλιν.

Έτσι σήμερα έφτασε να ελέγχονται τα πάντα.
Ποιό είναι το αποτέλεσμα ;

Οι κλέφτες πιάνονται. Σύμφωνοι.
Αλλά ... πιάνονται και όσοι δεν είναι κλέφτες και απλά δεν έχουν να πληρώσουν τους φόρους.
Αλλά πιάνονται και όσοι είναι καθαρόαιμοι συστημικοί -με κάρτα του κόμματος- αν κάπου πιαστούν οφ σάϊτ !

Ο Λυκούργος θα έσκαγε από τη ζήλεια του.
Ο Μαρξ επίσης, όπως και οι Ιωσήφ-Νικήτα-Λεονίντ.

Αλλά και δεν είναι καθόλου εύκολο να τους αγνοήσουμε.
Ας υποθέσουμε ότι δεχόμαστε να καταργήσουμε τις εκ του μακρόθεν συναλλαγές ενώ κατά τα άλλα να τους αγνοούμε (όλα μαύρα και οι καταθέσεις μας στο στρωματέξ).
Πως ;
Με τι legal tender ;
Αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν οι αρχαίοι, οι ορθόδοξοι κομμουνιστές αλλά και οι χιτλερικοί, το κάνει πολύ εύκολο η σύγχρονη τεχνολογία:
Τα λεφτά γίνονται πόντοι που τους μετράει ένα τσιπάκι. Πάει που πηγαίνατε στο περίπτερο και αγοράζατε προς πέντε λεπτά του ευρώ ένα ντεπόν για τον πονόδοντο (ή οδοντόπονο). Κι αυτό με καρτούλα !

Άρα - θα πει το σύστημα, όπως είναι επόμενο: Αυτούς τους 1200 πόντους που τους βρήκες κύριε ;
Είναι η σύνταξη θα πεις. Κοιτάνε, βλέπουν ότι είναι η σύνταξη και σου λένε "α μάλιστα αγαπητέ, είσαστε ελεύθερος".
Αν δεν είναι όμως η σύνταξη ;

Δεν θέλω να γίνω κακός.
Ο Αλέξης μας ο Τσίπρας μας και ο Πάνος ο Καμένος δεν θέλουν να μας τυραννούν, τώρα μάλιστα που "τελείωσε και το μνημόνιο".
Όποιος φίλος συριζαίος με διαβάζει να λάβει παρακαλώ υπ' όψιν του αυτή τη δήλωση μου.
Επίσης ο μελλοντικός μας πρωθυπουργός, ο Κώστας Μητσοτάκης, αυτός είναι κι αν δεν είναι που δεν θέλει να μας τυραννάει.

Αλλά εγώ σκέφτομαι το 2023 και το 2027 και το 2031.
Ο νόμος των μαθηματικών λέει ότι κάτι προς το σκούρο χακί κάνει να μας προκύπτει μέχρι τότε (με κόκκινα σήματα στις επωμίδες ή χωρίς).
Αν φτάσει 2031 μέχρι να γίνει, θα είναι έκπληξη - δεν νομίζω να υπάρχει αντίρρηση.
Η ηλεκτρονική επιστήμη πάντως θα συνεχίσει να εξελίσσεται και -μεταξύ μας Μεταξά- γιατί να είναι καλό το κράτος ; Πότε ήταν ;;;

Άρα ; Π*πάρα.