Μα δεν υπήρξε κάποιος σχεδιασμός.Συμφέροντα,εκβιασμοί και πιέσεις υπήρξαν.Όλη η ιστορία ξεκίνησε από τον πανικό της Γαλλίας από την επερχόμενη επανένωση της Γερμανίας λόγω της κατάρρευσης του κομμουνισμού που θα ανέτρεπε τις ισορροπίες στην Ευρώπη.Πάνω απ όλα οι Γάλλοι φοβούνταν μια πιθανή προσέγγιση της Γερμανίας με τη Ρωσία.Για να την αποτρέψουν και να ενισχύσουν τον δεσμό τους με τη Γερμανία απαίτησαν το κοινό νόμισμα.Ο Μιτεράν απειλούσε ότι δεν θα υπογράψει την επανένωση της Γερμανίας ως μια από τις 4 κατοχικές δυνάμεις εάν δεν δέχονταν το ευρώ.Ο Κόλ δέχθηκε αλλά απαίτησε με την σειρά του να είναι σταθερό νόμισμα όπως το μάρκο.Δεν θα ήταν λογικό να δεχθούν οι Γερμανοί την κατάργηση ενός σταθερού νομίσματος που είχαν για να βάλουν στη θέση τους ένα πληθωριστικό.Αυτή λοιπόν ήταν η λογική του ευρώ,ο συμβιβασμός Γαλλίας - Γερμανίας.Οι Γάλλοι υπολόγιζαν ότι η ενσωμάτωση της Ανατολικής Γερμανίας θα πάρει πολλά χρόνια,ότι όλα αυτά τα χρόνια η Γερμανία θα είχε αναγκαστικά ελλείμματα και στο μεταξύ αυτοί θα έφτιαχναν την οικονομία τους.Οι Ιταλοί μπήκαν για να μη διαλυθούν - η Λέγκα του Βορρά τη δεκαετία του 90 απειλούσε με απόσχιση αν δεν μπουν στο ευρώ - τώρα δεν το θέλουν. Η Ελλάδα φυσικά μπήκε λόγω Τουρκίας και βαλκανικής γειτονιάς.hellegennes έγραψε: ↑14 Μαρ 2019, 17:28Βασικά αυτό είπε και ο Ντελόρ. Ότι φταίνε οι πολιτικοί που ήταν στην κοσμάρα τους και επειδή ζούσαν σε καιρούς ευημερίας δεν φρόντισαν να σχεδιάσουν την Ευρωζώνη για να αντιμετωπίσει προβλήματα.
Η ενσωμάτωση της Α.Γερμανίας προχώρησε πολύ γρηγορότερα απ ότι περίμεναν οι Γάλλοι και με σκληρά και άτεγκτα μέτρα ενώ οι ίδιοι και πολλοί άλλοι δεν μεταρρυθμίσθηκαν καθόλου διότι δεν θέλουν ως λαός να μεταρρυθμισθούν βλ. και κίτρινα γιλέκα.Έτσι σε 15 χρόνια είχαν πάλι όλοι να κάνουν με μια ανταγωνιστική Γερμανία χωρίς ελλείμματα ενώ αυτοί είχαν.Για να αντιμετωπισθούν τα "προβλήματα" θα έπρεπε να υπάρχει ευρωπαική κυβέρνηση που να μεταφέρει ποσά από τις πιο ανταγωνιστικές περιοχές στις λιγότερο ανταγωνιστικές και αυτό να το δέχονται οι πρώτες.Αυτό σήμερα είναι εκτός συζητήσεως.