ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕ ΤΙΠΟΤΑ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ;
Δημοσιεύτηκε: 03 Απρ 2019, 12:06
του Ραφαήλ Καλυβιώτη
Ποιο είναι αυτό το σύστημα που φτιάξαμε κατά την Mεταπολίτευση; Απλό: Ένα σύστημα που προέβη σε κρατικοποιήσεις και κοινωνικοποιήσεις, το οποίο κατεδίωξε με τον πιο ανελέητο τρόπο οιονδήποτε έπαιρνε ιδιωτική πρωτοβουλία. Θέσπισε δε συνδικαλιστικούς νόμους, βάσει των οποίων οιαδήποτε ένωση εδύνατο να εκβιάζει και να ποδηγετεί εργοδότες σε συνεννόηση με το κομματικό κράτος.
Τι αποτέλεσμα είχε αυτό; Μια χώρα που μπήκε στην ΕΕ, η οποία δεν είχε επαρκείς ελεγκτικούς μηχανισμούς και κατασπατάλησε τους πόρους αυτούς σε διανομή Μερσεντές και σε ευχάριστα αέρινες παρουσίες, οι οποίες εμπλούτιζαν την σεξουαλική ζωή των αγροτών σε πάρτι με καντίνες στην Αθηνών-Λαμίας. Άρα, μια χώρα που κατάντησε να εισάγει σχεδόν τα πάντα, από καλαμάκι εκ Κίνας μέχρι κρέας από όλες τις μεριές του πλανήτη και σιτάρι. Οι εισαγωγές, δηλαδή, ήταν μεγαλύτερες από τις εξαγωγές, άρα οι προϋπολογισμοί ήταν ελλειμματικοί. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, για να συνεχίσουμε αυτή τη ζωή, την παρασιτική, συνεχίσαμε να δανειζόμαστε, με πρώτο διδάξαντα τον εμπνευστή του «κεϊνσιανισμού α λα γκρέκα» Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτός ήταν ο καταλύτης της πορείας πλήρους αποβιομηχάνισης της χώρας.
Φυσικά η ΝΔ, αντί να αντιπροτάξει ένα φιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο με βάση την ιδιωτική πρωτοβουλία, προτίμησε να πασοκοποιηθεί. Και φτάσαμε, για να συνεχίσουμε να παίρνουμε τη δόση μας - ήτοι πάλι δανεισμός - αφού χρεωκοπήσαμε, να βγάλουμε μια κυβέρνηση Άκρας Αριστεράς εν έτει 2015. Ποια είναι η λογική της κυβέρνησης αυτής; Δεν μας έφτανε ότι είμαστε μια χώρα με 700.000 δημοσίους υπαλλήλους, 3.000.000 συνταξιούχους και 1.500.000 ανέργους, οι οποίοι προέρχονται κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα, αλλά μας πρότεινε επαναπροσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων και αναστολή των πρόωρα συνταξιοδοτηθέντων έως το 2025. Να αυξήσουμε, δηλαδή, κι άλλο το κομματικό κράτος, επειδή είναι δήθεν λαϊκή εντολή, αλλά και να συνεχίσουμε να πληρώνουμε 35άρηδες συνταξιούχους, αφ’ ης στιγμής ο μέσος όρος σύνταξης 55άρηδων είναι μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο των 65άρηδων.
Η ουσία του προβλήματος έγκειται στον τρόπο με τον οποίο το δημόσιο χρέος επέτρεψε - και επιτρέπει ακόμα - στην προηγούμενη και την σημερινή γενιά ψηφοφόρων να ζουν εις βάρος όσων είναι ακόμα πολύ νέοι για να ψηφίσουν ή είναι ακόμα αγέννητοι. Ήδη από το 1790 ο Έντμουντ Μπερκ έγραφε ότι το πραγματικό Κοινωνικό Συμβόλαιο δεν είναι το κατά Ρουσό, ανάμεσα στον ηγεμόνα και τον λαό ή στην απροσδιόριστη «γενική βούληση», αλλά ο «συνεταιρισμός ανάμεσα στις γενεές»: «Η κοινωνία αποτελεί όντως συμβόλαιο, όχι μόνο για όσους ζουν, αλλά ανάμεσα σε όσους ζουν, όσους έχουν πεθάνει και όσους πρόκειται να γεννηθούν».
Αυτό, βέβαια, δεν οφείλεται στην έλλειψη κάποιου δήθεν στιβαρού, χαρισματικού ηγέτη, αλλά πρωτίστως στο ότι η γενιά του Πολυτεχνείου έζησε όπως οι περίφημοι «babyboomers» του μεταπολεμικού consensus. Ήρθαν στην εξουσία και έζησαν με βουλιμία, αυταρέσκεια και, αντί να προωθήσουν εξαγωγικά προϊόντα με ονομασία προέλευσης, όπως το λάδι, η φέτα, η ντομάτα και ό,τι εκλεκτό και σε μικρές ποσότητες παράγει η ελληνική γη, προτίμησαν να κάνουν πιάτο εγχώριας κατανάλωσης τον σοσιαλισμό της αστακομακαρονάδας.
Αλλά οφείλεται και στην απουσία βούλησης κατάρτισης ενός θεσμικού πλαισίου, που να απαγορεύει τέτοιες διαγενεακές σπατάλες. Τα σοβαρά έθνη πλέον οφείλουν να καταρτίζουν ισολογισμούς δημόσιου τομέα, έτσι ώστε οι υποχρεώσεις των κρατών να μπορούν να συγκρίνονται με το ενεργητικό τους. Αυτό βοηθά να αποσαφηνιστεί η διαφορά ανάμεσα στα ελλείμματα που χρηματοδοτούν επενδύσεις και τα ελλείμματα που χρηματοδοτούν τρέχουσα κατανάλωση. Απαραίτητη είναι και η μίμηση των ιδιωτικών επιχειρήσεων με τις Γενικά Αποδεκτές Λογιστικές Αρχές, αλλά, πάνω απ’ όλα, η κατάρτιση σε συνεχή βάση διαγενεακών λογαριασμών, ούτως ώστε να καθίστανται απερίφραστα σαφείς οι διαγενεακές συνέπειες της τρέχουσας πολιτικής.
Ο ιδιωτικός τομέας, πιο κοντά στη φύση και στις ανάγκες των ανθρώπων, δείχνει τον δρόμο. Εάν η δομή του κράτους δεν μπορέσει να αλλάξει, τότε και η ίδια η χρησιμότητά του θα αρχίσει να αμφισβητείται.
https://www.e-grammes.gr/%CE%BC%CE%B1%C ... F%83%CE%B7
το βιογραφικό του
"Ραφαήλ Καλυβιώτης
Πολιτικός Επιστήμονας και Πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών
Πολιτικός Επιστήμονας και Πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών (ΔΙ.Ε.ΣΥ. - www.diesy.gr) / rkaliviotis@gmail.com Ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης είναι Πολιτικός Επιστήμων, απόφοιτος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έλαβε εξειδίκευση στην Πολιτική Επικοινωνία και Ανάλυση ενώ έχει διατελέσει Επικοινωνιακός Σύμβουλος και Campaign Manager. Υπηρέτησε την Στρατιωτική του θητεία στην Πολεμική Αεροπορία. Κατέχει δύο μεταπτυχιακούς τίτλους από το Cardiff University Business School και το Institute of Chartered Shipbrokers με εξειδίκευση στη Ναυτιλιακή Πολιτική και στην Αγοροπωλησία Πλοίων. Είναι Ιδρυτής και Πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών (www.diesyi.gr) ενώ είναι τακτικός αρθρογράφος στις εφημερίδες ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΣΤΙΑ και επιστημονικός συνεργάτης της μηνιαίας επιθεώρησης «Νέα Πολιτική". https://www.huffingtonpost.gr/author/rafail-kalyviotis/
υπάρχουν πολύ ποιοτικότεροι άνθρωποι από αυτούς της ΧΑ για να εκφράσουν όσους δεξιούς και πατριώτες δεν αισθάνονται κοντά στη σημερινή ΝΔ.
Ποιο είναι αυτό το σύστημα που φτιάξαμε κατά την Mεταπολίτευση; Απλό: Ένα σύστημα που προέβη σε κρατικοποιήσεις και κοινωνικοποιήσεις, το οποίο κατεδίωξε με τον πιο ανελέητο τρόπο οιονδήποτε έπαιρνε ιδιωτική πρωτοβουλία. Θέσπισε δε συνδικαλιστικούς νόμους, βάσει των οποίων οιαδήποτε ένωση εδύνατο να εκβιάζει και να ποδηγετεί εργοδότες σε συνεννόηση με το κομματικό κράτος.
Τι αποτέλεσμα είχε αυτό; Μια χώρα που μπήκε στην ΕΕ, η οποία δεν είχε επαρκείς ελεγκτικούς μηχανισμούς και κατασπατάλησε τους πόρους αυτούς σε διανομή Μερσεντές και σε ευχάριστα αέρινες παρουσίες, οι οποίες εμπλούτιζαν την σεξουαλική ζωή των αγροτών σε πάρτι με καντίνες στην Αθηνών-Λαμίας. Άρα, μια χώρα που κατάντησε να εισάγει σχεδόν τα πάντα, από καλαμάκι εκ Κίνας μέχρι κρέας από όλες τις μεριές του πλανήτη και σιτάρι. Οι εισαγωγές, δηλαδή, ήταν μεγαλύτερες από τις εξαγωγές, άρα οι προϋπολογισμοί ήταν ελλειμματικοί. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, για να συνεχίσουμε αυτή τη ζωή, την παρασιτική, συνεχίσαμε να δανειζόμαστε, με πρώτο διδάξαντα τον εμπνευστή του «κεϊνσιανισμού α λα γκρέκα» Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτός ήταν ο καταλύτης της πορείας πλήρους αποβιομηχάνισης της χώρας.
Φυσικά η ΝΔ, αντί να αντιπροτάξει ένα φιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο με βάση την ιδιωτική πρωτοβουλία, προτίμησε να πασοκοποιηθεί. Και φτάσαμε, για να συνεχίσουμε να παίρνουμε τη δόση μας - ήτοι πάλι δανεισμός - αφού χρεωκοπήσαμε, να βγάλουμε μια κυβέρνηση Άκρας Αριστεράς εν έτει 2015. Ποια είναι η λογική της κυβέρνησης αυτής; Δεν μας έφτανε ότι είμαστε μια χώρα με 700.000 δημοσίους υπαλλήλους, 3.000.000 συνταξιούχους και 1.500.000 ανέργους, οι οποίοι προέρχονται κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα, αλλά μας πρότεινε επαναπροσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων και αναστολή των πρόωρα συνταξιοδοτηθέντων έως το 2025. Να αυξήσουμε, δηλαδή, κι άλλο το κομματικό κράτος, επειδή είναι δήθεν λαϊκή εντολή, αλλά και να συνεχίσουμε να πληρώνουμε 35άρηδες συνταξιούχους, αφ’ ης στιγμής ο μέσος όρος σύνταξης 55άρηδων είναι μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο των 65άρηδων.
Η ουσία του προβλήματος έγκειται στον τρόπο με τον οποίο το δημόσιο χρέος επέτρεψε - και επιτρέπει ακόμα - στην προηγούμενη και την σημερινή γενιά ψηφοφόρων να ζουν εις βάρος όσων είναι ακόμα πολύ νέοι για να ψηφίσουν ή είναι ακόμα αγέννητοι. Ήδη από το 1790 ο Έντμουντ Μπερκ έγραφε ότι το πραγματικό Κοινωνικό Συμβόλαιο δεν είναι το κατά Ρουσό, ανάμεσα στον ηγεμόνα και τον λαό ή στην απροσδιόριστη «γενική βούληση», αλλά ο «συνεταιρισμός ανάμεσα στις γενεές»: «Η κοινωνία αποτελεί όντως συμβόλαιο, όχι μόνο για όσους ζουν, αλλά ανάμεσα σε όσους ζουν, όσους έχουν πεθάνει και όσους πρόκειται να γεννηθούν».
Αυτό, βέβαια, δεν οφείλεται στην έλλειψη κάποιου δήθεν στιβαρού, χαρισματικού ηγέτη, αλλά πρωτίστως στο ότι η γενιά του Πολυτεχνείου έζησε όπως οι περίφημοι «babyboomers» του μεταπολεμικού consensus. Ήρθαν στην εξουσία και έζησαν με βουλιμία, αυταρέσκεια και, αντί να προωθήσουν εξαγωγικά προϊόντα με ονομασία προέλευσης, όπως το λάδι, η φέτα, η ντομάτα και ό,τι εκλεκτό και σε μικρές ποσότητες παράγει η ελληνική γη, προτίμησαν να κάνουν πιάτο εγχώριας κατανάλωσης τον σοσιαλισμό της αστακομακαρονάδας.
Αλλά οφείλεται και στην απουσία βούλησης κατάρτισης ενός θεσμικού πλαισίου, που να απαγορεύει τέτοιες διαγενεακές σπατάλες. Τα σοβαρά έθνη πλέον οφείλουν να καταρτίζουν ισολογισμούς δημόσιου τομέα, έτσι ώστε οι υποχρεώσεις των κρατών να μπορούν να συγκρίνονται με το ενεργητικό τους. Αυτό βοηθά να αποσαφηνιστεί η διαφορά ανάμεσα στα ελλείμματα που χρηματοδοτούν επενδύσεις και τα ελλείμματα που χρηματοδοτούν τρέχουσα κατανάλωση. Απαραίτητη είναι και η μίμηση των ιδιωτικών επιχειρήσεων με τις Γενικά Αποδεκτές Λογιστικές Αρχές, αλλά, πάνω απ’ όλα, η κατάρτιση σε συνεχή βάση διαγενεακών λογαριασμών, ούτως ώστε να καθίστανται απερίφραστα σαφείς οι διαγενεακές συνέπειες της τρέχουσας πολιτικής.
Ο ιδιωτικός τομέας, πιο κοντά στη φύση και στις ανάγκες των ανθρώπων, δείχνει τον δρόμο. Εάν η δομή του κράτους δεν μπορέσει να αλλάξει, τότε και η ίδια η χρησιμότητά του θα αρχίσει να αμφισβητείται.
https://www.e-grammes.gr/%CE%BC%CE%B1%C ... F%83%CE%B7
το βιογραφικό του
"Ραφαήλ Καλυβιώτης
Πολιτικός Επιστήμονας και Πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών
Πολιτικός Επιστήμονας και Πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών (ΔΙ.Ε.ΣΥ. - www.diesy.gr) / rkaliviotis@gmail.com Ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης είναι Πολιτικός Επιστήμων, απόφοιτος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έλαβε εξειδίκευση στην Πολιτική Επικοινωνία και Ανάλυση ενώ έχει διατελέσει Επικοινωνιακός Σύμβουλος και Campaign Manager. Υπηρέτησε την Στρατιωτική του θητεία στην Πολεμική Αεροπορία. Κατέχει δύο μεταπτυχιακούς τίτλους από το Cardiff University Business School και το Institute of Chartered Shipbrokers με εξειδίκευση στη Ναυτιλιακή Πολιτική και στην Αγοροπωλησία Πλοίων. Είναι Ιδρυτής και Πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών (www.diesyi.gr) ενώ είναι τακτικός αρθρογράφος στις εφημερίδες ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΣΤΙΑ και επιστημονικός συνεργάτης της μηνιαίας επιθεώρησης «Νέα Πολιτική". https://www.huffingtonpost.gr/author/rafail-kalyviotis/
υπάρχουν πολύ ποιοτικότεροι άνθρωποι από αυτούς της ΧΑ για να εκφράσουν όσους δεξιούς και πατριώτες δεν αισθάνονται κοντά στη σημερινή ΝΔ.
