Η πεταλίδα είναι γαστερόποδο μαλάκιο που το όστρακο του έχει σχήμα κώνου. Είναι ουσιαστικά τα θαλάσσια σαλιγκάρια, που ζουν στα ρηχά, προσκολλώνται στους βράχους, όπως τα μύδια και τα στρείδια.
Από μικρά παιδιά μάθαμε να μαζεύουμε πεταλίδες, αχινούς, καβούρια. Κατηφορίζαμε καθημερινά από τις πρωινές ώρες στην παραλία του χωριού για να χορτάσουμε όλη την ημέρα τον ήλιο και την θάλασσα. Εποχές ξένοιαστες, που περιμέναμε πως και πώς να τελειώσουν οι εξετάσεις στο σχολείο για να απολαύσουμε το καλοκαίρι.
Μαζί με την Γιάννα, την Δέσποινα, την Σούλα, την Νεκταρία, την Γωγώ, τον Γιώργο, τον Νίκο, τον Κωστή και τον Μιχάλη, ένα τσούρμο νεολαία μας άρεσε να περπατάμε για να απολαύσουμε την δροσιά του θαλασσινού αέρα. Με τα απαραίτητα σε ένα σακίδιο στον ώμο και ένα μικρό ραδιόφωνο με μπαταρίες να μας συντροφεύει δεν καταλαβαίναμε πότε είχαμε φτάσει.
Κατασκηνώναμε κάτω από τον ίσκιο των αλμυρικιών, κρεμούσαμε το ραδιάκι σε ένα κλαδί, απλώναμε την πετσέτα του μπάνιου στην άμμο και βουρ… για βουτιές και ρακέτες.
Μες στον καυτό ήλιο ποτάμι ο ιδρώτας τα μουσκεμένα μαλλιά με την αλμύρα της θάλασσας κάλυπταν το πρόσωπο μας και εμείς… να ζούμε τις πιο ευτυχισμένες στιγμές με τον Γιάννη Πλούταρχο να τραγουδά «στην περασμένη μας ζωή ήσουν λουλούδι και ήμουν βροχή...!!».
Βάρκες με παραγάδια και κέρτους πήγαιναν και ερχόταν, μικροί ψαράδες με καλάμια και δολώματα περίμεναν υπομονετικά εκεί στο λιμανάκι, στην άκρη στα βράχια να τσιμπήσει το ψάρι.
Θέλαμε να ρουφήξουμε την θάλασσα, θέλαμε να γεμίσουμε τα καλάθια με ψάρια, θέλαμε να μαζέψουμε όλους του αχινούς που μαύριζαν τα βράχια, θέλαμε να γεμίσουμε κουβάδες με τις κολλημένες πεταλίδες.
Θέλει τέχνη να μαζέψεις πεταλίδες. Να έχεις ένα καλό μικρό μαχαιράκι, να πλησιάσεις κοντά και να τις αιφνιδιάσεις. Αν υποψιαστούν ότι πλησιάζει εχθρικό χέρι κολλάνε σφιχτά στα βράχια που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να τις ξεκκολήσεις. Να επιμένεις γιατί είναι πεισματάρες μπας και σε ξεγελάσουν να εγκαταλείψεις την προσπάθεια και να αλλάξεις γνώμη. Άσε που το μάτι σου πρέπει να εξοικειωθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα με το χρώμα του βράχου για να μπορείς να τις διακρίνεις.
Αναμνήσεις που με συντροφεύουν πάντα, εικόνες μιας όχι μακρινής εποχής που μένουν μοναδικές και ανεπανάληπτες.
Αυτό όμως που έχει μείνει από τότε είναι ο ίδιος τρόπος που απολαμβάναμε τις πεταλίδες. Με το που ξεκολλήσω τη πρώτη από τα βράχια να τη βγάλω και να τη φάω ωμή. Όλη η μυρωδιά και η γεύση της θάλασσας. Όσο γεμίζει η σακούλα και άλλες ιδέες πώς να τις φτιάξω. Οι επόμενες με λεμονάκι και παγωμένη ρακι και ύστερα η επόμενη σκέψη, Πιλάφι. Ένα αγαπημένο φαγητό που συνηθίζουμε στην Ανατολική Κρήτη. Πάμε λοιπόν να απολαύσουμε τις πεταλίδες και να τις μπλέξουμε με το ρύζι.
Υλικά
1,5 κιλό πεταλίδες με κέλυφος
200γρ. ρύζι Καρολίνα ή μισό νυχάκι
1 ξερό κρεμμύδι
2 κουταλιές ούζο ή τσίπουρο ή λευκό κρασί
50ml ελαιόλαδο
Χυμό ενός λεμονιού
Αλάτι πιπέρι
Εκτέλεση
Πλένουμε πολύ καλά τις πεταλίδες και αρκετές φορές ώστε να φύγει η άμμος. Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε νερό, όταν έχει βράσει κατεβάζουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε τις πεταλίδες. Θα αρχίσουν αμέσως να βγαίνουν μόνες τους από το κέλυφος. Ξεχωρίζουμε τις πεταλίδες και πετάμε το κέλυφος.
Σουρώνουμε πολύ καλά το υγρό για να το χρησιμοποιήσουμε στο πιλάφι. Αρχικά από σουρωτήρι και στη συνεχεία στο σουρωτήρι βάζουμε βαμβάκι ή από φίλτρο καφέ.
συνεχεια
https://www.kritikes-geuseis.gr/compone ... temid=5587
