Παλιού τύπου μαγέρικα.

[Ορέστης 35]

Mπαρμπα-Γιάννης, Εξάρχεια.

Δεν ξέρω σε τι κατάστα βρίσκεται έχω πάνω από χρόνο να πάω ...

Πριν 7 χρονια που εφαγα εκει ηταν χαλια. Πηρα μοσχαρακι κοκκινιστο. Μασησα το κομματι σα να ηταν αχυρο και το ξαναεβαλα στο πιατο. Δεν τρωγοταν.

[Ντεμέκ Φερμαδόρος με Φούιτ]

Mπαρμπα-Γιάννης, Εξάρχεια.

Δεν ξέρω σε τι κατάστα βρίσκεται έχω πάνω από χρόνο να πάω ...

Πριν 7 χρονια που εφαγα εκει ηταν χαλια. Πηρα μοσχαρακι κοκκινιστο. Μασησα το κομματι σα να ηταν αχυρο και το ξαναεβαλα στο πιατο. Δεν τρωγοταν.

+1
Μας κοροϊδεύουν μου φαινεται Ορέστη για να φάμε και εμεις την φόλα..

Εγω ειχα παρει μπάμιες με μοσχάρι. Τόσο ξύδι δεν εχω ξαναφαει....και καμια αλλη γεύση...

[Athos]

Helena Anýzová

thanks

τον ΑΘΗΝΑΙΟΝ, Λυκούργου 9, τον είπατε ;

[Tarkovsky]

Στο Άνθος ζήτα εάν έχουν εκείνη τη μέρα συκωτάκια λαδορίγανη και φεύγοντας ρίξε μια κλανιά στο παραπλήσιο μπεργκεράδικο.

ναι το ανεφερα ακριβως για να δειξω οτι ειναι γνωστο το σκατομερος και οχι αυτο, δεν παταω πύτε

το μονο προβλημα μου με τα παραδοσιακα φαγαδικα ειναι οτι τελευταια φορα που πηγα σε χασαποταβερνα γνωστου γνωστου ενος συνδαιτυμονα, εφερε τον λογαριασμο σε ενα ροχαλιασμένο μπακαλοτέφτερο και για πρώτη φορά ενώ έχω ζητήσει αποδειξη κανονική από γιατρό ενώ αργοπέθαινα μέχρι για γαύρο στην λαϊκή (για εκδίκηση, την προηγούμενη ήταν μπαγιάτικος - ξαναπήγα γιατί ήταν καλά τα θράψαλα)

ξαφνικά στεκόμουν εκεί και φαινόταν τεράστια προσβόλα προς τον ταβερνιάρη/ιδιοκτήτη/ψήστη με τους τέσσερις ορόφους κοιλιάς και την τσίκνα μόνιμο πανωφόρι του που κάθισε για μισό μάλμπορο στο τραπέζι μας εν είδει απόδοσης τιμών προς τον κοινό γνωστό και κυρίως επειδή η γυναίκα του του έπρηζε τα αρχίδια στην κουζίνα, να ζητήσω απόδοση του φπα, πιστεύω ότι θα με έκανε μια χαψιά κιόλας (και ξαναλέω έχω ζητήσει απόδειξη και από σωσία της joan jett σε ημικωλομπαρο - μπήκαμε καταλαθος στα 18 με φίλο που είχε χωρίσει και βαριόταν να περπατάει περαιτέρω- ενώ ο μπάτσος γκόμενος της μας παρακολουθούσε αγριεμένος από δίπλα)

vivere pericolosamente

επίσης το δεύτερο που μου σπάει τα νεύρα στα παραδοσιακά μαγέρικα είναι ότι πράγματι πετυχαίνω εξαίσια πιάτα, λιτά και με καλή πρώτη ύλη αλλά σχεδόν πάντοτε είναι τα ίδια φαγητά που μπορώ να φτιάξω και γω σπίτι σε ικανοποιητικο βαθμο, ειτε μια χωριατικη με καλο ψαξιμο στην λαϊκή, είτε οι πατσο/σουπες, οι κιοφτέδες, τα όσπρια, τα τηγανητά ψάρια κλπ. Θα ήταν ωραία να είχανε κάτι πιο πρωτότυπο, δύσκολο χωρίς να φτάνουμε στα γκουρμε ακρα - διοτι εκει το κακο δεν ειναι οτι χρυσοπληρωνεις, αλλά οτι παιζει πολυ φόλα

αυτό ακριβώς!

επίσης πολλοί δεν ξέρουμε να μαγειρεύουμε σε επίπεδα μανούλας (ακόμη κι αν πλέον ξέρουμε να ψωνίζουμε σε επίπεδα μπαμπάκα)...

τεσπα

στον λελουδα πειστηκα να παω και ειλικρινα δεν καταλαβαινω γιατι να μην γινει και μασαμπού εκεί...

ειδικά ο Λελούδας έχει συζητηθεί για Μ/Μ, το πρόβλημα είναι ότι δεν βολεύει η μεσημεριανή ώρα...

[Ντεμέκ Φερμαδόρος με Φούιτ]

Επισυνάπτω και επισήμως αίτημα φιλίας στον κ. Tarkovsky

[Tarkovsky]

τον ΑΘΗΝΑΙΟΝ, Λυκούργου 9, τον είπατε ;

σε αυτόνανε δεν είχα ποτέ την τιμή, έχει τη ρετσινιά του ακριβού

αποσύρθηκε κι ο Σαλίβερος, αλλιώς θα μας έγραφε αναλυτικά

Επισυνάπτω και επισήμως αίτημα φιλίας στον κ. Tarkovsky

άσε τα κυριλίκια κι έλα στη Μασαμπούκα

[Cavaliere]

Ρε σεις, αυτά τα μαγέρικα ήταν μπεκιάρικα, για όσους ήθελαν να φάνε σπιτικό φαγητό και δεν είχαν κουζίνα στο σπίτι. Όχι για τον μαλακογκουρμέ. Ο λυκειάρχης μου ήτο μπεκιάρης και έτρωγε εκεί, επειδής ήθελε μπάμιες και λαχανοντολμάδες και δεν μπορούσε να τα φτιάξει σπίτι, όχι επειδή είχε καλέσει στη Σταυρούλα για τραπέζι.

[Cavaliere]

Και να διαχωρίσουμε τα μαγέρικα από τα πατσατζίδικα που είχαν και πέντε μαγειρευτά. Ιστορικώς μιλώντας.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Ρε σεις, αυτά τα μαγέρικα ήταν μπεκιάρικα, για όσους ήθελαν να φάνε σπιτικό φαγητό και δεν είχαν κουζίνα στο σπίτι. Όχι για τον μαλακογκουρμέ. Ο λυκειάρχης μου ήτο μπεκιάρης και έτρωγε εκεί, επειδής ήθελε μπάμιες και λαχανοντολμάδες και δεν μπορούσε να τα φτιάξει σπίτι, όχι επειδή είχε καλέσει στη Σταυρούλα για τραπέζι.

Πράγματι! Και με τιμές στο ίδιο περίπου επίπεδο με το κόστος του να πάρεις τα υλικά και να τα μαγειρέψεις μόνος σου. Το κέρδος το βγάζανε από την ποσότητα και τα ποτά. Εξαιρετικά τίμια ξήγα

[Παρταλι]

ψιλοχορτασα, δε λεω....

[Απολλόδωρος Βρυξελλιώτης]

αν βρεθείτε στη Χαλκιδική, τιμήστε τη Ρίγανη για μαγειρευτά και ειδικά φουρνιστά.

προσγειωμένο κόστος και δυνατές μερίδες, παίρνεις και το περίσσευμα πακέτο για παραλία και άσε τους άλλους να τρώνε αηδίες από το μπιτσόμπαρο.

[Στύγιος]

Στη Λάρισα στο Φρούριο είχε κάποτε μέχρι το '87 η μακαρίτισσα η γιαγιά μου, εκεί έμαθα και να μαγειρεύω ..

[The Rebel]

17 Απριλίου 2019
Η ιστορική, υπόγεια ταβέρνα σε εγκαταλελειμμένο σπίτι της Αθήνας που αποθεώνει ο πλανήτης.



Σωκράτους και Θεάτρου γωνία, στην καρδιά της Αθήνας, στο υπόγειο ενός εγκαταλελειμμένου νεοκλασικού ηλικίας 150 ετών, θα βρεις το «Δίπορτο».

Για την ακρίβεια, θα ψάξεις το Δίπορτο, γιατί ταμπέλα δεν υπάρχει.
Μόλις κατέβεις τις σκάλες, επιστρέφεις στο παρελθόν. Στη δεκαετία του ’50. Γιατί από τότε το μαγαζί δεν έχει αλλάξει ούτε χιλιοστό.



Όλα είναι όπως τότε. Μόνο ο κόσμος είναι διαφορετικός. Γιατί εκτός από τους εργαζόμενους στην Αγορά, τους πολιτικούς και τους διανοούμενους που το έχουν κάνει στέκι τους, πλέον εμφανίζονται συχνά και trendy τουρίστες, που έχουν μάθει για το Δίπορτο από διθυραμβικά αφιερώματα που του έχουν κάνει διάσημοι youtubers που ασχολούνται με την κουζίνα.



Εκεί θα βρεις όμως και μοδάτες νεαρόφατσες, που μπλέκονται με γκαλερίστες, ηθοποιούς αλλά και κουστουμαρισμένους επιχειρηματίες που επιστρέφουν στο γραφείο ποτισμένοι απ’ την τσίκνα.

Ταξίδεψε σε Ελλάδα και Ευρώπη με τις νέες Προσφορές της Aegean στις χαμηλότερες τιμές! Το μενού σήμερα είχε φασολάδα γίγαντες, ρεβίθια, φάβα, χόρτα, σαρδελίτσες και κοφτό μακαρονάκι με σουπιά.



Στα 9 συνολικά τραπεζάκια που έχει όλα κι όλα το μαγαζί, στρωμένα με λαδόκολλα, κάτω απο βαρέλια με καλή ρετσίνα, μπορεί να συναντήσει κανείς -και να φάει μαζί στο ίδιο τραπέζι αν υπάρχει πολύς κόσμος- από ψαράδες και μανάβηδες που πετάγονται απο την Βαρβάκειο για να τσιμπήσουν, μέχρι γνωστούς αθηναίους και νεολαίους που έχουν μαγευτεί από τον κυρ Μήτσο, τον πάντα ακούραστο μάγειρα και σερβιτόρο…



«Αν δεν είσαι αυστηρός εδώ, δεν γίνεται», μας λέει ο κυρ Μήτσος, που έχει περάσει σε αυτό το παλιό κουτούκι 50 χρόνια από την ζωή του. Απο μπακαλόγατος του παλιού ιδιοκτήτη ο κύριος Μήτσος, τώρα «τρέχει» αυτός το μαγαζί, μαζί με έναν βοηθό.

Και την εξυπηρέτησή τους, θα την ζήλευαν πολλά κυριλέ εστιατόρια.
Δεν προλαβαίνεις να κάτσεις και έχεις ήδη παραγγείλει. Πίνεις δυο γουλιές από το κρασί σου και η ζεστή φάβα είναι ήδη στο τραπέζι σου..



Ξεχωρίζει ο μαρμάρινος νεροχύτης το βάθος του μαγαζιού και στο στο τραπέζι σου θα βρείς κομμάτια χαρτιού αντί για χαρτοπετσέτες. Στις κολώνες κάδρα με αποκόμματα από παλιές εφημερίδες και ποιήματα του Κώστα Βάρναλη γιατί σε αυτό το μαγαζί σύχναζε και εκεί, λέγεται, εμπνεύστηκε μερικά από τα ποιήματα του.

Αυτή είναι η «υπόγεια ταβέρνα» στην οποία αναφέρεται-λέει ο αστικός μύθος- στους «Μοιραίους» του «Μες την υπόγεια την ταβέρνα / μες σε καπνούς και σε βρισιές / (απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα) / όλη η παρέα πίναμε εψές…».



Στον χώρο αυτό αισθάνεται κανείς τι πάει να πει φιλοξενία. Μπορεί ο κυρ Μήτσος και ο βοηθός του να μην μας έκαναν δηλώσεις, ωστόσο, όλοι φεύγουν απο το μαγαζί μαγεμένοι.

Σαν να έχουν ζήσει μια μοναδική εμπειρία. Και φυσικά κανείς δεν φεύγει από το μαγαζί πεινασμένος. Άγραφος Νόμος….



Μέσα σε ένα μεσημέρι συναντήσαμε ένα ζευγάρι Αμερικανών –που όπως μας εξήγησαν είχαν γνωρίσει τον μυστικό τούτο κόσμο από τον Mark Wiens– τον διάσημο Αμερικανό youtuber με τους χιλιάδες ακολούθους που είχε επισκεφτεί το δίπορτο και είχε εκθειάσει τις γεύσεις και το άρωμα του- έναν Ιάπωνα, που έβγαλε τόσες φωτογραφίες που νόμιζε κανείς οτι ήταν φωτορεπόρτερ, άλλα και δυο φίλους από το Ισραήλ.


http://www.i-diakopes.gr/i-istoriki-ypo ... lanitis-2/

[Cavaliere]

Στην οδό Κνωσσού υπήρχε Ο ΦΩΤΗΣ ένα ημιυπόγειο μαγέρικο, αλλά δεν το βρίσκω πια στο google. Πολλές φορές έφαγα εκεί.

[The Rebel]

23.06.2021
Λελούδας: η ταβέρνα του Βοτανικού που λειτουργεί σχεδόν έναν αιώνα.
Ένα αυθεντικό κονάκι, εκ των παλαιότερων φαγάδικων της Αθήνας, από αυτά που κάνουν την καρδιά να σκιρτάει, να χορταίνει γλύκα και θαλπωρή.



Η ταβέρνα αυτή άντεξε πόλεμο, εμφύλιο, χούντα και μεταπολίτευση, και απανωτές οικονομικές κρίσεις. Εδώ ταΐστηκαν ο Κούνδουρος, ο Σμαραγδής, η Ειρήνη Αϊβαλιώτου, ο Άγγελος Αποστόλου, ο Μαμαλάκης, ο Μάκης Ψαραδέλλης, μέχρι και η αφεντιά μου. Συγκινούμαι που ο Λελούδας δεν άλλαξε τίποτα. Δεν εκσυγχρονίστηκε, κι όμως παρέμενε επίκαιρος σε κάθε σημαντική στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας, από το 1928 που το προϋπάρχον μαγαζί ανέλαβε ένας εργάτης στα καμίνια, ο Δημήτριος Λελούδας από την Κύθνο. Ένα αυθεντικό κονάκι, εκ των παλαιότερων φαγάδικων της Αθήνας, από αυτά που κάνουν την καρδιά να σκιρτάει, να χορταίνει γλύκα και θαλπωρή.



Το αφεντικό, ο Δημήτρης Λελούδας, τρίτης γενιάς Λελούδας, είναι απόφοιτος ΤΕΙ Οινολογίας και σπουδαστής Οινοχοΐας.


Τηγανητές πατάτες Νάξου με κιμά και ξερή μυτζήθρα Καλαβρύτων.


Μπακαλιάρος σκορδαλιά, από τις κορυφαίες γεύσεις του Λελούδα.


Εμβληματικά και τα αφράτα και τραγανά κεφτεδάκια του με φρεσκοαλεσμένο κιμά.

Ώσπου να αυτοπροσδιοριστούμε ξανά, ο Λελούδας θα μας θυμίζει τον δρόμο της απλότητας με κεφτεδάκια με φρεσκαλεσμένο κιμά, ζυγούρι κοκκινιστό, βακαλάο Ισλανδίας σκορδαλιά, ρεβύθια κοκκινιστά με ρέγγα στον φούρνο, βιολογική φάβα και φασόλια Φενεού, τηγανητές πατάτες Νάξου με κιμά και ξερή μυτζήθρα Καλαβρύτων, σταφύλι από τα Μεσόγεια ή δαμάσκηνο γλυκό φούρνου, και στο τσακίρ κέφι κρέμα καραμελέ.


Πάνω στην ξύλινη πόρτα του Λελούδα υπάρχουν ακόμα τα σημάδια από σφαίρες της κατοχικής περιόδου.

14 χρόνια ακούει το «γειά στα χέρια σου» η Άννα, η Σμυρνιά μαγείρισσα που σπουδάζει παράλληλα στο ανοιχτό πανεπιστήμιο. Το αφεντικό, ο Δημήτρης Λελούδας, τρίτης γενιάς Λελούδας, απόφοιτος ΤΕΙ Οινολογίας και σπουδαστής Οινοχοΐας, εξακολουθεί να φτιάχνει κρασί σωστά. Με την καθοδήγηση της έμπειρης οινολόγου Μαρίας Τζίτζη, οινοποιούν Σαββατιανά, Ροδίτες και Cabernet. Κλείνοντας πίσω μου την ξύλινη πόρτα, είδα τα σημάδια από σφαίρες της κατοχικής περιόδου.

Λελούδας
Σαλαμινίας 8-10, Αθήνα
Τηλέφωνο : 210-34.64.167.
Ωράριο : Δευτέρα – Παρασκευή 12.00-17.00, Σάββατο και Κυριακή 11.00-20.00 (το καλοκαίρι, κάθε Σάββατο είναι κλειστά)
https://www.gastronomos.gr/magazi/leloy ... ona/61514/