Μπαχαρικά στην Αρχαία Ρώμη.
Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τα μπαχαρικά και τα βότανα πολύ συχνά. Μία πολύ δημοφιλής συνήθεια που είχαν ήταν να βάζουν στα κρασιά τους μπαχαρικά. Επίσης χρησιμοποιούσαν τα βάλσαμα και τα έλαια με άρωμα μπαχαρικών μετά το μπάνιο. Δεδομένου ότι τα μπαχαρικά θεωρούνταν ότι είχαν θεραπευτικές ιδιότητες χρησιμοποιήθηκαν επίσης σε κατάπλασμα και γύψους.
Όταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία επεκτάθηκε στη βόρεια πλευρά των Άλπεων, οι Γότθοι και οι Ούννοι των περιοχών αυτών ήρθαν σε επαφή με το πιπέρι και άλλα μπαχαρικά από την Ανατολή. Αυτοί οι πολιτισμοί ήταν εξοικειωμένοι με το κύμινο, το κρεμμύδι, το δενδρολίβανο και το θυμάρι και σιγά σιγά συνήθισαν και τα μπαχαρικά της Ανατολής.
Τα Αραβικά μπαχαρικά των αρχαίων χρόνων.
Από τα αρχαία χρόνια τα μπαχαρικά ήταν βασικό μέρος του εμπορίου. Κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το εμπόριο προήλθε σε μεγάλο βαθμό από την Αραβία. Οι έμποροι προμήθευαν κασσία, κανέλα και άλλα μπαχαρικά και σκόπιμα κρατούσαν μυστική τη προέλευση των προϊόντων τους για να διατηρήσουν το μονοπώλιο. Συνέχισαν να κρατούν την προέλευση μυστική για αρκετούς αιώνες τόσο από τους αρχαίους Έλληνες όσο και από τους αρχαίους Ρωμαϊκούς πολιτισμούς μέχρι τον 1ο αιώνα μ.Χ.
Ο Μωάμεθ (570-632 μ.Χ) ο οποίος καθιέρωσε τις αρχές του Ισλάμ στο Κοράνι ήταν συνιδιοκτήτης ενός καταστήματος που πουλούσε σμύρνα, λιβάνι και Ασιατικά μπαχαρικά. Για 4 αιώνες μετά το θάνατο του οι οπαδοί του δημιούργησαν έναν ακμάζοντα πολιτισμό και ήταν εξαιρετικοί επιστήμονες για την εποχή τους. Εξέλιξαν την διαδικασία εξαγωγής των αρωμάτων από άνθη και βότανα. Επίσης δημιούργησαν τεχνικές απόσταξης αιθέριων ελαίων από αρωματικά φυτά. Περίπου τον 9ο αιώνα Άραβες γιατροί χρησιμοποιούσαν μπαχαρικά και βότανα για να φτιάξουν σιρόπια και αρωματικά εκχυλίσματα.
Μπαχαρικά τον Μεσαίωνα στην Ευρώπη.
Στα πρώτα χρόνια του μεσαίωνα πριν τις σταυροφορίες, τα ασιατικά μπαχαρικά στην Ευρώπη ήταν δαπανηρά και χρησιμοποιούνταν κυρίως από τους πλούσιους. Μισό κιλό σαφράν κόστιζε όσο ένα άλογο και μισό κιλό τζίντζερ όσο ένα πρόβατο. Ένας Γερμανικός πίνακας τιμών του 1393 αναγράφει ότι μισό κιλό μοσχοκάρυδου κόστιζε όσο 7 λιπαρά βόδια!
Το πιπέρι όπως και τα άλλα μπαχαρικά χρησιμοποιούνταν και ως νόμισμα! Οι Ανατολικοί Ευρωπαίοι πλήρωναν 10 κιλά πιπέρι για να αποκτήσουν πρόσβαση σε συναλλαγές με εμπόρους του Λονδίνου. Σε ολόκληρη την Ευρώπη οι κόκκοι πιπεριού χρησιμοποιήθηκαν ως υποκατάστατο των χρημάτων. Μάλιστα αυτός ο τρόπος πληρωμής είχε το παρατσούκλι “ενοίκιο πιπεριού”! Επίσης οι κόκκοι πιπεριού γίνονταν δεκτοί ως νόμισμα για την πληρωμή φόρων, διοδίων, και ενοικίων περισσότερο λόγω έλλειψης νομισμάτων. Πολλές φορές στις πλούσιες νύφες δίνονταν για προίκα πιπέρι!
Με την έλευση των Σταυροφοριών (1096) η διεθνής ανταλλαγή αγαθών έγινε κοινή. Σταδιακά τα ασιατικά μπαχαρικά έγιναν λιγότερο ακριβά και ευρέως διαθέσιμα. Η έλλειψη ψύξης και τα κακά πρότυπα υγιεινής της εποχής είχαν αποτέλεσμα τα χαλασμένα τρόφιμα. Τα μπαχαρικά είχαν μεγάλη ζήτηση για να καλύψουν την γεύση των χαλασμένων τροφίμων. Επίσης τα χρησιμοποιούσαν για να δώσουν άρωμα στο κρασί και για τις θεραπευτικές ιδιότητες τους με βάση τις Αραβικές ιατρικές διδασκαλίες.
Ο Βασιλιάς της Γαλλίας Καρλομάγνος (742 – 814 μ.Χ) έπαιξε θετικό ρόλο στην ανάπτυξη των τοπικών καλλιεργειών. Ήταν ο πρώτος ηγέτης που καλλιεργούσε μεγάλη αφθονία μαγειρικών βοτάνων όπως το γλυκάνισο, το μάραθο, το φασκόμηλο, το θυμάρι, το μαϊντανό, και το κόλιανδρο.
Κατά τη περίοδο αυτή τον έλεγχο της ευρωπαϊκής καλλιέργειας μπαχαρικών και βοτάνων είχε η εκκλησία. Οι θρησκευτικές γιορτές βοτάνων και μπαχαρικών ήταν κοινές σχεδόν για όλη την Ευρώπη. Αρχαία έθιμα και δεισιδαιμονίες συνεχίστηκαν όπως το δέσιμο δεμάτων βοτάνων στις πόρτες των στάβλων για να κρατήσουν μακριά τις μάγισσες.
Το 1180 ο Βασιλιάς Χένρι Β’ ίδρυσε μία συντεχνία χοντρεμπόρων που ήταν ο προπομπός του σημερινού σούπερ μάρκετ. Η συντεχνία είχε και προσωπικό που αναλάμβανε τον καθαρισμό και την προετοιμασία των μπαχαρικών και βοτάνων προς πώληση. Επίσης υπήρχαν μικρά μαγαζιά που πουλούσαν μπαχαρικά και βότανα για θεραπευτικούς λόγους και αυτά εξελίχτηκαν στα σύγχρονα φαρμακεία. Ορισμένες συνήθεις ιατρικές πρακτικές περιελάμβαναν τη τοποθέτηση σφουγγαριών εμποτισμένων με εκχυλίσματα κανέλας και γαρίφαλου κάτω από τη μύτη των ασθενών. Επίσης αποστείρωναν τα δωμάτια με καπνό από φασκόμηλο και έδιναν σούπα σκόρδου και κρασί αρκεύθου σε αρρώστους.
Μπαχαρικά την εποχή της μεγάλης εξερεύνησης.
Η αναζήτηση ενός φθηνότερου τρόπου απόκτησης μπαχαρικών από την Ανατολή οδήγησε στη μεγάλη εποχή της εξερεύνησης και στην ανακάλυψη της Αμερικής! Ευρωπαίοι εξερευνητές όπως ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος, ο Βάσκο ντα Γκάμα και ο Βαρθολομαίος Ντιάζ ξεκίνησαν τα μακρά ταξίδια τους για να ανακαλύψουν μία θαλάσσια διαδρομή προς τις πηγές των μπαχαρικών!
Ο Μάρκο Πόλο ανέφερε συχνά για τα μπαχαρικά στα ταξιδιωτικά του απομνημονεύματα περίπου το 1298 μ.Χ. Περιέγραψε τη γεύση του σησαμέλαιου του Αφγανιστάν, το τζίντζερ και τη κασσία του kain-du (πόλη του Πεκίνου) όπου οι άνθρωποι έπιναν ένα γευστικό κρασί από ρύζι και μπαχαρικά. Επίσης ανέφερε ότι οι πλούσιοι στο Καραζάν έτρωγαν κρέας τουρσί σε αλάτι και μπαχαρικά, ενώ οι φτωχοί έτρωγαν πατάτες βρασμένες με σκόρδο. Αναφέρεται πως στο Καραζάν έφερναν καθημερινά 10.000 κιλά πιπεριού! Ο Πόλο επίσης έγραψε πως στην Ιάβα και στα νησιά της Κίνας υπήρχαν τεράστιες φυτείες πιπεριού, μοσχοκάρυδου, γαρίφαλου και άλλων πολύτιμων μπαχαρικών. Επίσης αναφέρθηκε στην αφθονία κανέλας, πιπεριού και τζίντζερ στην ακτή Malabar της Ινδίας. Ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι τα γραφόμενα του Πόλο άνοιξαν τον δρόμο για την αύξηση του διεθνούς εμπορίου μπαχαρικών κατά τον 13ο αιώνα.
Ο Χριστόφορος Κολόμβος πήγε δυτικά από την Ευρώπη το 1492 για να βρει μια θαλάσσια διαδρομή προς τις περιοχές που παρήγαγαν μπαχαρικά και ανακάλυψε την Αμερική!
Όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος ξεκίνησε το δεύτερο ταξίδι του το 1493 πήρε μαζί του τον γιατρό Diego Chanca. Ο Chanca βοήθησε πολύ στην ανακάλυψη του κόκκινου πιπεριού και στην ανακάλυψη και άλλων μπαχαρικών της Ισπανικής κουζίνας.
Το 1497 ο Βάσκο ντα Γκάμα ανακάλυψε μία θαλάσσια διαδρομή γύρω από το νότιο άκρο της Αφρικής φτάνοντας τελικά στο Kozhikode στην νοτιοδυτική άκρη της Ινδίας το 1498! Ο Ντα Γκάμα επέστρεψε από το ταξίδι του με ένα φορτίο μοσχοκάρυδου, γαρίφαλου, κανέλας, τζίντζερ και πιπεριάς!
Ο Βασιλιάς Manual είχε μεγάλη επιρροή στη μεταφορά μπαχαρικών προς τη Πορτογαλία. Το 1501 το λιμάνι της Λισαβόνας είχε μεγάλες ποσότητες ινδικών μπαχαρικών όπως η κανέλα, η κασσία, το τζίντζερ, το πιπέρι, το μοσχοκάρυδο και το γαρίφαλο.Ο Βασιλιάς Manual έστελνε συχνά εμπορικές αποστολές για να αναπτύξει νέες αγορές για τα μπαχαρικά του σε όλη την Ευρώπη, ειδικά τη Γερμανία. Καθώς το εμπόριο μπαχαρικών έφερνε τεράστιο πλούτο στη Λισαβόνα, το βασιλικό στέμμα μονοπώλησε τα κέρδη. Το εμπόρευμα που μετέφεραν τα πορτογαλικά πλοία πωλούνταν σε υψηλές τιμές στα μεγάλα Ευρωπαϊκά συνδικάτα. Όπως και στα μεσαιωνικά χρόνια η τιμή του πιπεριού χρησίμευε ως βαρόμετρο για τις Ευρωπαϊκές επιχειρήσεις.
Μπαχαρικά στην Αμερική.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούσαν τα φυτά ως κύρια πηγή ιατρικής από την εποχή του Mayfower (1620) έως και μετά τον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο(1930). Τα σύγχρονα φάρμακα όπως η ασπιρίνη από το φλοιό της ιτιάς έχουν τις ρίζες τους στα φυτικά φάρμακα!
Όταν η Αποικιακή Αμερική θέλησε να ξεχωρίσει από την Βρετανία η κατανάλωση τσαγιού θεωρήθηκε μη πατριωτική. Έτσι τα μπαχαρικά και τα βότανα αντικατέστησαν το παραδοσιακό τσάι. Επίσης τα άνθη χαμομηλιού, τα φύλλα δυόσμου, η λουίζα, και πολλά άλλα χρησιμοποιήθηκαν σαν ποτό.
Προς το τέλος του 18ου αιώνα οι Ηνωμένες Πολιτείες εισήλθαν στο παγκόσμιο εμπόριο μπαχαρικών. Οι Βρετανικοί φόροι και οι εμπορικοί περιορισμοί των αποικιακών ημερών δεν εμπόδιζαν πλέον το αμερικάνικο εμπόριο. Αντάλλασσαν αμερικάνικο σολομό, μπακαλιάρο, αλεύρι, καπνό ταμπάκο, σαπούνι, κεριά, βούτυρο, τυρί και βόειο κρέας για μπαχαρικά!
Στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης μεταξύ 1797 και 1846 η πόλη εισέπραττε τεράστια ποσά από τη φορολογία από τις πωλήσεις πιπεριού ”Σουμάτρα”. Οι περισσότερες από τις τεράστιες ποσότητες πιπεριού εξήχθησαν σε ευρωπαϊκά λιμάνια όπως η Στοκχόλμη, το Γκέτεμποργκ, το Αμβούργο, η Κοπεγχάγη και η Αμβέρσα. Το μεγαλύτερο μεμονωμένο φορτίο που καταγράφτηκε από πλοίο στο Σάλεμ ήταν 500 τόνοι πιπεριού! Οι 500 τόνοι μεταφέρθηκαν από τη Σουμάτρα στο Σάλεμ το 1806 με το πλοίο με το όνομα Ελίζα. Μετά το 1846 μία υπερπαραγωγή μπαχαρικών έφερε σταδιακή μείωση της οικονομικής δύναμής τους. Μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου το 1861 ήρθε η κατάρρευση του εμπορίου του Σάλεμ.
Τα μπαχαρικά σήμερα.
Σε αντίθεση με τις προηγούμενες εποχές που κυριαρχούσαν τα μονοπώλια στο εμπόριο μπαχαρικών, τώρα πια το εμπόριο τους είναι αποκεντρωμένο. Σε όλο τον κόσμο, τα μπαχαρικά και τα βότανα χρησιμοποιούνται συχνά στη κουζίνα κυρίως για τη βελτίωση της γεύσης. Σήμερα οι άνθρωποι ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο να χρησιμοποιούν μπαχαρικά και βότανα για θεραπευτικούς σκοπούς. Καθώς οι έρευνες εξελίσσονται, περισσότερα στοιχεία υποστηρίζουν ορισμένες από τις πρακτικές των προγόνων μας.
https://unionbbq.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83 ... %89%CE%BD/
https://panusis.blogspot.com/2021/04/blog-post_198.html