το οποίο μοχίτο περιττό να αναφέρω ότι ήταν ετοιματζίδικο φτωχομπινεδιάρικο μίγμα
ή μείγμα είναι το σωστό; δεν ξέρω, στο σχολείο, έκανα κοπάνα για καφέ
αλλά όχι φραπέ, κυριλέ εσπρεσσάκι στο Κολωνάκι
τέλος πάντων
έγραφα ένα ποίημα στο κύμα, γιατί η πρώτη ξαπλώστρα πίστα με κάνει ιδιαίτερα αισθηματία
ιδιαίτερα αν περνάει ωραίος κόσμος και φοράω τα σκούρα γυαλιά ηλίου
αυτό το καλοκαίρι δεν
θυμάμαι αν έχω γεννηθεί προ πολλού ή μόλις με ξέβρασε το κύμα
μια καλοψημένη μοσχαρίσια, να με χαϊδεύει η Αντριάνα Λίμα
και όμως όλα μοιάζουν τόσο ρηχά
πληθωρισμός στο ράφι, στις καρδιές, στην ταβέρνα
το κορμί της λικνίζεται, οργασμικά διαλύει την μπουνάτσα
βαρέθηκα να παραγγέλνω ροφό και να μου φέρνουνε σμέρνα
πείτε μου, ωιμέ πού θα βρω την κορυφαία μπουγάτσα
δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τους στίχους που σκάρωνα πάνω στην χρυσή κασετίνα και άξαφνα σκέφτηκα:
πόσα παγωτά μου απομένουν ακόμα.
εσείς; με τι έχετε ασχοληθεί από χόμπυζ; φοβάμαι κάποιες φορές ότι ο κυκεώνας βασανιστικών σκέψεων που με καταδιώκει είναι αποτέλεσμα ότι υπήρξα αστροναύτης, μοντέλο κολλητών σλιπ και ταχυδρόμος (η σειρά είναι τυχαία, δεν είμαι εγώ το θέμα εδώ)
η κοπέλα μου
δεν ξέρει.
εσείς τι σκέφτεστε όταν τρώτε έξω πια;
