Ποινές στο Στρατό

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

ακόμα πιο δύσκολη κατάστασις:

ποιοι υπηρετούσαν τότε με τα Ίμια;

απολυμένος προ μόλις 100 ημερών, με μαντρώσαν για 72 ώρες στη μονάδα απόλυσης (όχι ευτυχώς σε εκείνη του φύλλου πορείας)

κοντά ήταν, δουλειά ακόμα δεν είχα, οπότε στα παπάρια μου, εκεί και τότε έμαθα το FIFA (μπορεί και να το έλεγαν κάπως αλλέως) που είχαν φέρει κάτι ΕΠΥ

αξέχαστο το πόσο χεσμένα έδειχναν όλα τα γαλόνια, σε όλες τις συζητήσεις, ακόμα και όταν ήταν όλα μαζεμένα για τις αναφορές, ακόμα και οι πιο στρατόκαβλοι - οι υπόλοιποι ήμασταν επαρκώς κουλ και ψύχραιμοι, πιστεύω ότι μάλλον θα καταφέρναμε να ανταποκριθούμε εάν τελικά γινόταν η μαλακία, σε αντίθεση με κάποιους από αυτούς που μια ζωή λαχταρούν και εκπαιδεύονται για πόλεμο

εγω.

στη χιο.

ιδιες εικονες, εντελως χεσμενα γαλονια, πλην ενος. ολοκληρο το ταγμα, το διοικησε για εκεινες τις 2 μερες ενας λοχαγος. ολοι οι υπολοιποι αξιωματικοι, ανωτεροι και κατωτεροι, ηταν ασπροι σαν το πανι, ετοιμοι ν αβαλουν τα κλαμματα, και ανικανοι να λειτουργησουν.

αρκετοι δε, ηταν απλως επικινδυνοι, για ολους. χωρις καμμια υπερβολη, ειχαμε συνενοηθει αν αρχισουν να πεφτουν σφαιρες, να ριξουμε σε εναν συγκεκριμμενο λοχαγο, να τον φαμε, γιατι ηταν σιγουρο οτι θα μας φαει αυτος με τις μαλακιες του. μιλαμε για ανθρωπο που εδινε διαταγες φωναζοντας, εντελως ακαταληπτα απο τον πανικο του, πραγματικα δεν εβγαζες νοημα στα ελληνικα τι λεει, και εβγαλε το πιστολι να απειλησει φανταρο οτι θα τον εκτελεσει για αρνηση εκτελεσης διαταγης.

.


ΧΕΣΜΕΝΟΙ Ε ;;; .


Ετσι είναι πάντως.....πρώτα πρέπει να φας τον εσωτερικό εχθρό.....



.

[Γάταρος]

αξέχαστο το πόσο χεσμένα έδειχναν όλα τα γαλόνια, σε όλες τις συζητήσεις, ακόμα και όταν ήταν όλα μαζεμένα για τις αναφορές, ακόμα και οι πιο στρατόκαβλοι - οι υπόλοιποι ήμασταν επαρκώς κουλ και ψύχραιμοι, πιστεύω ότι μάλλον θα καταφέρναμε να ανταποκριθούμε εάν τελικά γινόταν η μαλακία, σε αντίθεση με κάποιους από αυτούς που μια ζωή λαχταρούν και εκπαιδεύονται για πόλεμο

Αυτό έχει να κάνει με το βάρος της ευθύνης.

[stavmanr]

αξέχαστο το πόσο χεσμένα έδειχναν όλα τα γαλόνια, σε όλες τις συζητήσεις, ακόμα και όταν ήταν όλα μαζεμένα για τις αναφορές, ακόμα και οι πιο στρατόκαβλοι - οι υπόλοιποι ήμασταν επαρκώς κουλ και ψύχραιμοι, πιστεύω ότι μάλλον θα καταφέρναμε να ανταποκριθούμε εάν τελικά γινόταν η μαλακία, σε αντίθεση με κάποιους από αυτούς που μια ζωή λαχταρούν και εκπαιδεύονται για πόλεμο

Αυτό έχει να κάνει με το βάρος της ευθύνης.

Άνθρωπος που παριστάνει ότι δεν φοβάται μία μάχη, μία σύρραξη, έναν απλό καυγά, είναι απλά τεράστιος υποκριτής.

Τις προάλλες είδα μία συνέντευξη του πρωταθλητή UFC George Saint Pierre ο οποίος δηλώνει ότι όταν μπαίνει στο ρινγκ είναι χ...μένος από πάνω μέχρι κάτω. Άσχετα αν έχει τις ικανότητες να πλακώσει τον άλλο στο ξύλο.

Η μάχη είναι μάχη ζωής και θανάτου. Δεν μπορεί να μην φοβάσαι, και μάλιστα στο μέγιστο δυνατό βαθμό που μπορεί να φοβηθεί κάποιος.
Μετά αναλαμβάνει η αδρεναλίνη, προκειμένου να κάμψει το φόβο και να λειτουργήσεις.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

αξέχαστο το πόσο χεσμένα έδειχναν όλα τα γαλόνια, σε όλες τις συζητήσεις, ακόμα και όταν ήταν όλα μαζεμένα για τις αναφορές, ακόμα και οι πιο στρατόκαβλοι - οι υπόλοιποι ήμασταν επαρκώς κουλ και ψύχραιμοι, πιστεύω ότι μάλλον θα καταφέρναμε να ανταποκριθούμε εάν τελικά γινόταν η μαλακία, σε αντίθεση με κάποιους από αυτούς που μια ζωή λαχταρούν και εκπαιδεύονται για πόλεμο

Αυτό έχει να κάνει με το βάρος της ευθύνης.

.


Ειναι βαρύ και δύσκολο.....να πείς στόν άλλο ΦΥΓΕ.....



.





.

[Awesomatic]

Ααα στρατός, ωραίες εποχές

Είχα φάει σίγουρα καμία δεκαριά ΣΕΞ. Οι λόγοι πολλοί: Για σουβλάκια, γιατί έπινα καφέ ενώ δεν μας άφηναν πριν την αναφορά, γιατί φόρτιζα το κινητό εκτός των ωρών που επέτρεπαν, γιατί έσπασα την κούπα του υπόδικα κλπ.

Δε με χάλασε φυσικά, ο ύπνος μικραίνει τη θητεία και αν δεν έπινα καφέ το πρωί ήμουν δημόσιος κίνδυνος

[Nostalgia]

Ουτε φυλακη ουτε στερηση εξοδου. Στο κεντρο πηγε να μας βγαλει 4-5 ατομα ενας ανθυποσμηναγος αναφορα, αλλα στραβωσα πολυ που εβριζε και του εδωσα το επιθετο μου παραποιημενο, την επομενη μερα στην αναφορα φωναζε το επιθετο που του ειχα δωσει και απλα καθομουν και εξυνα τα παπαρια μου. Σε μια μοιρα με 500 ατομα και ολοι ντυμενοι το ιδιο, αυτος ο κλαμπανος δεν υπηρχε περιπτωση ουτε 1 στο 1.000.000 να μπορουσε να αναγνωρισει φατσα. Καταστασεις και μαλακιες αρκετες, αλλα μεχρι εκει.