https://www.kathimerini.gr/k/k-magazine ... pia-frape/Αρχές του 2000, η Θεσσαλονίκη αρχίζει να στήνει τον μύθο της «φραπεδούπολης». Στην πόλη του «χαλαρά», η ταχύτητα είναι αγγελοπουλική, το καλαμάκι γυρίζει στον φραπέ με τη σταθερότητα που η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο. Βασικοί εκπρόσωποι του άχρονου αφηγήματος και του βορειοελλαδίτικου τρόπου ζωής ήταν ο Λάκης Λαζόπουλος και ο Δημήτρης Σταρόβας. Ο πρώτος ως «Μήτσος ο Σαλονικιός» και ο δεύτερος ως κολλητός του εμφανίζονται στην τηλεοπτική εκπομπή Δέκα Μικροί Μήτσοι να πίνουν νωχελικά φραπέ σε μια θεσσαλονικιώτικη βεράντα, σχολιάζοντας την επικαιρότητα με φόντο τον Λευκό Πύργο.
Φράση-κατατεθέν το «χαλαρά», με το «λ» να προφέρεται τόσο παχύ, που νόμιζες ότι το έσερνε η γλώσσα με υπερπροσπάθεια για να ξεπεράσει τη βαρεμάρα της. Μάλιστα, η συγκεκριμένη λέξη έγινε μέχρι και ραδιοφωνικό σουξέ το 2003 με τον Σερραίο Χρήστο Πάζη, που ανδρώθηκε στις σαλονικιώτικες πίστες, να τραγουδάει «χαλαρά, μην τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά». Η Θεσσαλονίκη, έξι χρόνια μετά την πολιτιστική πρωτεύουσα, είχε βρει τον ύμνο της και η τοπική κοινωνία ζούσε συλλήβδην την ονείρωξή της: η ζωή δεν θέλει άγχος και προβλήματα, όλα θα γίνουν με τον δικό τους ρυθμό. Η νεολαία, με τους χιλιάδες φοιτητές να κατακλύζουν τα καφέ στον πεζόδρομο της Αριστοτέλους και στη Λεωφόρο Νίκης, όσο πιο πολύ ρουφούσε «φραπέ» τόσο περισσότερο χανόταν στη μαύρη τρύπα του χρόνου.
Το φαινόμενο έγινε τόσο μαζικό, που απέκτησε διαστάσεις νεολαιίστικου «κινήματος». Ο δημοσιογράφος Στέφανος Τσιτσόπουλος το είχε ονομάσει «φραπεδαρισμό», συσχετίζοντας το αισθητικό, καλλιτεχνικό και κοινωνικό προφίλ που κυριαρχούσε τότε στη Θεσσαλονίκη με τη συνήθεια του να πίνεις ατελείωτες ώρες φραπέ και να λιάζεσαι σαν τον Ραντανπλάν. «H μετατόπιση από φραπέ σε εσπρέσο εντοπίζεται χρονικά γύρω στο 2010, τότε ξεκίνησαν οι φραπιέρες να παράγουν φρέντο εσπρέσο και καπουτσίνο», λέει η Άρτεμις Γαβριηλίδου, συνιδιοκτήτρια της Artemis, μιας εταιρείας με έδρα στη Θεσσαλονίκη που κατασκευάζει φραπιέρες από το 1980. «Αυτό που εμείς το αποκαλούμε φραπιέρα χρησιμοποιούνταν κάποτε στην Αμερική για μιλκσέικ και το έλεγαν “μίξερ ποτών” (drink mixer)», εξηγεί
Εμένα μου φαίνεται ότι το άρθρο αυτό της Καθημερινής είναι λίγο συγκαταβατικό για τους Θεσσαλονικείς. Και δεν έχει καμία σχέση με τον τίτλο του, διαφήμιση για ειδικούς καφέδες καταλήγει να είναι.
