μπα δυσκολα,εξαλλου η νεστλε υιοθετει οτι ο βακονδιος εφτιαξε πρωτα τον φραπε ακριβως επειδη ηταν και αντιπροσωπος της,ειναι δυνατον ο εκπροσωπος της εταιρειας να μην ηξερε αν υπαρχει φραπες; (επειδη αναφερονται οι διαφημισεις της ως στοιχειο το λεω,ειναι βεβαιος ο μηνας προβολης;)πιο πιθανο να μην ειναι το 57 π.χ αλλα πιο πρινΚαραμελίτσα έγραψε: ↑05 Απρ 2024, 18:16Ρε σεις, είναι αλήθεια ότι η ιστορία για την εφεύρεση του φραπέ στη Θεσσαλονίκη είναι μούφα;https://www.kathimerini.gr/society/9255 ... toy-frape/Και όμως υπάρχουν διαφημιστικές καταχωρήσεις της εταιρίας αυτής και του αντιπροσώπου της που συνιστούν «όταν κάνει πολύ ζέστη… Nescafe φραππέ…». (Η Καθημερινή, 11 Ιουλίου 1957) Δηλαδή περίπου δύο μήνες πριν από την Εκθεση της Θεσσαλονίκης όπου υποτίθεται γεννήθηκε ο φραππές. Και ακολουθεί στις 20 Αυγούστου, ο ελβετικός επίσης, ανταγωνιστής Mocafino, που αντιπροτείνει το στιγμιαίο του παρασκεύασμα παγωμένο.
Και βέβαια ο φραππές μπορεί τότε να μην ήταν διαδεδομένος καθώς ο πολύς κόσμος, για να έχει παγάκια, έπρεπε να θρυματίσει το τέταρτον κολώνας πάγου που του δρόσιζε το ξύλινο ψυγείο… Υπήρχε όμως για τους γνωρίζοντες. Καφέ φραπέ σερβίριζε, τουλάχιστον από το 1948, το "Πέτρογραδ" της οδού Σταδίου, του Ρώσου μουσικοσυνθέτη Νίκυ Γιάκοβλεφ. (Η σχετική διαφήμιση στην Καθημερινή της 24ης Φεβρουαρίου.) Ισως δεν παρασκευαζόταν από σκόνη στιγμιαίου καφέ, δεν έπαυε όμως να είναι φραπέ (frappe de glace, παγωμένος)....
Προσθήκη: Χθες το βράδυ είδα στο Youtube την ταινία των Ντίνου Ηλιόπουλου και Μίμη Φωτόπουλου «Προπαντός ψυχραιμία», του 1951. Εκεί οι δύο ήρωες εργάζονται στο μπαρ του τότε νέου ζαχαροπλαστείου «Παυλίδου» στην πλατεία Αμερικής και ο Ηλιόπουλος λέει: «Την παραμικρή στραβοτιμονιά να κάνουμε, θα μας κάνουνε καφέ φραπέ». Το 1951.
για τα αλλα δεν γνωριζουμε,δεν δοκιμασαμε,αν μιλαμε για τον ιδιο