Phorum.com.gr

Μαθαίνουμε να λέμε ΟΧΙ, ακόμα και σε φίλους αν χρειάζεται. Απαλλάσσει από πολλές σκοτούρες. Στην αρχή είναι δύσκολα, αλλά σιγά σιγά οι άλλοι σε συνηθίζουν και το θεωρούν σαν μέρος της προσωπικότητάς σου. Αρκεί να είμαστε ευγενικοί.

Μερικοί βλέπουν τη φιλία σαν συμβόλαιο από το οποίο απορρέουν υποχρεώσεις και σε πιέζουν. Ιδού περίπτωση: είμαστε και οι δυό δοκίμια και κάνουμε παρέα και εντός στρατοπέδου κι εκτός σχεδόν κάθε μέρα και πάμε και για γκόμενες μαζί. Απολυόμαστε και πάει ασφαλιστής στην Αγροτική. Έρχεται κι επιμένει να μου πουλήσει συμβόλαιο κι ενώ του εξηγώ ότι όχι μόνο δεν το έχω ανάγκη, αλλά κι αν το είχα θα έπαιρνα από άλλη ασφαλιστική, πιο προσαρμοσμένη στη δουλειά που θα έκανα, μου πετάει αγαναχτισμένος: «τέτοιος είσαι λοιπόν; αν δεν βοηθήσεις το φίλο, όταν το έχει ανάγκη, πότε θα το κάνεις;»

Παζαρεύουμε όπου μπορούμε. Όχι μόνο κάνεις οικονομίες, αλλά κρατιέσαι και σε «αγωνιστική» φόρμα

Επισημαίνω όμως το εξής: αν το παζάρεμα δεν τελειώνει αμέσως (δηλ. παίρνεις το αντικείμενο και φεύγεις), αλλά απαιτεί κι άλλες ενέργειες (παραλαβή αργότερα ή υπογραφή συμβολαίου με περίοδο αλλαγής γνώμης), καλύτερα να μην το παρατραβάμε, όταν ο άλλος έχει κάνει ήδη μεγάλη προσπάθεια υποχώρησης, γιατί:
-μπορεί να μην ήταν και στην πιο χάι κατάσταση, συνέρχεται κι αισθάνεται ότι τον έπιασες κορόιδο
-του βάζουν ιδέες γνωστοί του, ότι πιάστηκε κορόιδο
-βρίσκει καλύτερον αγοραστή
και τότε μπορεί να αλλάξει γνώμη.

Την είχα πατήσει μια φορά με την αγορά ενός μεταχειρ. σαλονιού. Από τις 120 χιλιάδες δρχ το είχα κατεβάσει στις 95χιλιάδες. Τρεις μέρες αργότερα με πήρε και μου είπε ότι δεν το πουλάει και θα το κάνει ανακαίνιση. Έμαθα από τρίτο άτομο ότι το πούλησε αλλού.

Το φλερτ είναι πρότζεκτ. Αν θες αποτέλεσμα πρέπει να το δεις έτσι. Αυτά τα «είμαι ο εαυτός μου και σε όποιον αρέσω» είναι για ερασιτέχνες. Το πρόσωπο που διεκδικείς, μπορεί να το διεκδικούν κι άλλοι/ες και θα κερδίσει ο καλύτερος/η.
Όταν κάτι μας αρέσει χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα που διαθέτουμε. Θέλει μελέτη του εν λόγω ατόμου, planning, προετοιμασία κλπ.

Ισχύει κι εδώ ο νόμος του Παρέτο. Το 80% των γυναικών καμακώνονται από το 20% των ανδρών. Αυτών που αξιοποιούν τις δυνατότητές τους και αφήνουν όσα γίνεται λιγότερα στην τύχη. Κι όταν η προσωπική τους μέθοδος δοκιμαστεί και πάρουν το κολάι σαρώνουν, ενώ οι φιλόσοφοι του «είμαι ο εαυτός μου» μένουν με τη φιλοσοφία στο χέρι.

Το να είσαι ο εαυτός σου δεν λέει τίποτα, γιατί μπορεί ο εαυτός σου να μην είναι και τίποτα καλό. Όσοι είναι οι καλύτεροι εαυτοί τους αυξανουν και τις επιτυχίες τους.

Πολλές φορές όταν η ζωή μας δεν πάει καλά ή θέλουμε να τη βελτιώσουμε, χρειάζονται αλλαγές. Ποιο είναι το αποτελεσματικότερο μέσο για να τις πετύχουμε;

Δεν μπορώ να πω ότι έχω καταλήξει με σιγουριά. Άλλοι θεωρούν την πειθαρχία σε ένα πρόγραμμα, άλλη την καλλιέργεια καλών συνηθειών, άλλοι την συνειδητοποίηση μέσα από σοκαριστικές καταστάσεις, άλλοι την λήψη βασικών στρατηγικών αποφάσεων κλπ. Ό,τι βολεύει τον καθένα. Εγώ λειτουργώ περισσότερο με το να κάνω μία επιθεώρηση πότε πότε και να αποφασίζω κάποιες στρατηγικές κινήσεις που εκτελώ αμέσως.

Φοβερο Lifehack για να μενεις χωρις πραγματικους φιλους
Ποσο διαστρεβλωμενη αποψη πρεπει αν εχει ακποιος για τον εαυτο του ωστε να τον θεωρει ικανο να δινει συμβουλες ζωης σε αλλους;

mec έγραψε: ↑

10 Φεβ 2019, 16:36

Μαθαίνουμε να λέμε ΟΧΙ, ακόμα και σε φίλους αν χρειάζεται. Απαλλάσσει από πολλές σκοτούρες. Στην αρχή είναι δύσκολα, αλλά σιγά σιγά οι άλλοι σε συνηθίζουν και το θεωρούν σαν μέρος της προσωπικότητάς σου. Αρκεί να είμαστε ευγενικοί.

Μερικοί βλέπουν τη φιλία σαν συμβόλαιο από το οποίο απορρέουν υποχρεώσεις και σε πιέζουν. Ιδού περίπτωση: είμαστε και οι δυό δοκίμια και κάνουμε παρέα και εντός στρατοπέδου κι εκτός σχεδόν κάθε μέρα και πάμε και για γκόμενες μαζί. Απολυόμαστε και πάει ασφαλιστής στην Αγροτική. Έρχεται κι επιμένει να μου πουλήσει συμβόλαιο κι ενώ του εξηγώ ότι όχι μόνο δεν το έχω ανάγκη, αλλά κι αν το είχα θα έπαιρνα από άλλη ασφαλιστική, πιο προσαρμοσμένη στη δουλειά που θα έκανα, μου πετάει αγαναχτισμένος: «τέτοιος είσαι λοιπόν; αν δεν βοηθήσεις το φίλο, όταν το έχει ανάγκη, πότε θα το κάνεις;»

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ έγραψε: ↑

10 Φεβ 2019, 19:27

Φοβερο Lifehack για να μενεις χωρις πραγματικους φιλους
Ποσο διαστρεβλωμενη αποψη πρεπει αν εχει ακποιος για τον εαυτο του ωστε να τον θεωρει ικανο να δινει συμβουλες ζωης σε αλλους;

Εγώ βλέπω κάποιον που προσπαθεί να εκβιάσει μέσω της φιλίας κι όχι πραγματικό φίλο. Εσύ θα αγόραζες ασφάλεια που δεν χρειάζεσαι και να την πληρώνεις κάθε χρόνο;
Πόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση πρέπει να έχει κάποιος για να φοβάται μήπως χάσει τέτοιους φίλους και μείνει μόνος;

ΥΓ Και στους πραγματικούς φίλους πρέπει να λέμε ΟΧΙ όταν το παρακάνουν.

η φιλία είναι μπερδεμένη έννοια νομίζω, ρευστή σταθερά. Ίσως μπορούμε να πούμε οτι φίλους νιώθουμε εκείνους που τώρα ή κάποτε μοιραζόμασταν οπτική γωνία, ή μας άρεσε η δική τους. Αν αλλάξουμε τόσο την γωνία που γίνει μονοθέσια όμως και σκληρή, δεν γίνεται να έχουμε φίλους υπό αυτό τον ορισμό.

enaon έγραψε: ↑

10 Φεβ 2019, 20:18

η φιλία είναι μπερδεμένη έννοια νομίζω, ρευστή σταθερά. Ίσως μπορούμε να πούμε οτι φίλους νιώθουμε εκείνους που τώρα ή κάποτε μοιραζόμασταν οπτική γωνία, ή μας άρεσε η δική τους. Αν αλλάξουμε τόσο την γωνία που γίνει μονοθέσια όμως και σκληρή, δεν γίνεται να έχουμε φίλους υπό αυτό τον ορισμό.

Βασικά δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε φιλία με παρέα, όσο μακροχρόνια κι αν είναι η παρέα. Το να βγαίνεις κάθε μέρα στην ίδια καφετέρια με τα ίδια άτομα ή το να είσαι χρόνια με τα ίδια άτομα στη δουλειά, δεν σε κάνει αναγκαστικά φίλο.

Επίσης όπως λένε, άμα εκβιάζεις τη φιλία την εξαντλείς. Σε πράγματα που μας αφορούν έχουμε προτεραιότητα. Οι αυτοθυσίες είναι για τους αφελείς και τις καλόγριες.

δεν την μπερδεύω, για φιλία είπα πώς το καταλαβαίνω. Η φιλία έχει εκτίμηση και έλξη στην οπτική του άλλου, η παρέα είναι ντεκόρ στην δική μας, είναι διαφορετικό νομίζω.