Αντώνης Λιάκος: "Η Ελλάδα έχει ανάγκη τουλάχιστον ένα εκατομμύριο πρόσφυγες"

[Δημοκράτης]

Τρία πράγματα
α) Είναι γεγονός ότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής επηρεάζει τους ρυθμούς γεννητικότητας, νομίζω ότι αυτό
θέλουν να γράψουν τόσο ο Highlander, όσο και ο Δημοκράτης. Απλώς ο ένας εστιάζει στο οικονομικό
ζήτημα και ο άλλος στο πολιτιστικό ως παράγοντες πρόκλησης της υπογεννητικότητας. Αμφότεροι, έχουν
δίκιο αφού είναι αλήθεια ότι η σύγχρονη οικογένεια θεωρεί δεδομένο ότι πρέπει να προσφέρει κάποια
πράγματα στα παιδιά της που παλαιότερα δε θεωρούνταν καθόλου must όπως η εκπαίδευση ή ένα tablet
για παράδειγμα. Οι παλιές οικογένειες λειτουργούσαν σα παραγωγικές μονάδες, έκαναν παιδιά για να
έχουν εργάτες που θα δουλέψουν στο οικογενειακό χωράφι ή εργαστήρι.
β) Πολύ ενδιαφέρον το σχόλιο του Εκπληκτικού. Μιλάμε για το πρόβλημα της υπογεννητικότητας αλλά στη
πράξη σε τι συνίσταται αυτό το πρόβλημα? Ο Βελισσάριος απαντάει πολύ σωστά για την άμυνα της χώρας
όμως στη πραγματικότητα πέρα από τα οικονομικά και την άμυνα, υπάρχει και ο παράγοντας του περιβάλλοντος.
Αν ο πληθυσμός όλων των χωρών αυξάνεται και φτάσουμε οι άνθρωποι να είμαστε 20 δισεκατομμύρια αύριο,
πως θα ζήσουμε? Που θα βρούμε τους πόρους για αυτό? Ήδη σήμερα με την ανάπτυξη των αναδυόμενων
οικονομιών βλέπουμε ότι δημιουργούνται προβλήματα σε τομείς όπως η ενέργεια και η αγορά εργασίας.
γ) Πολύ φοβάμαι οτι ο Λιάκος κάνει το ίδιο λάθος με τους επικριτές. Ένας σχολιαστής ρώτησε πολύ εύστοχα
σε ποιό εκατομμύριο αναφέρεται ο Λιάκος, αυτό που υπάρχει ή αυτό που έρχεται. Θέλω να πω ότι ο Λιάκος
και ο κάθε Λιάκος που εργάζεται ως γραφειοκράτης του δημοσίου ή του ιδωτικού τομέα νομίζει πως μπορεί
να γράψει σε ένα χαρτί πως θα έρθουν 1 εκατομμύριο ξένοι( και όχι 999.999 ή 1.000.001) και όντως θα
έρθουν τόσοι...

το πρόβλημα δεν είναι καν το ότι η σύγχρονη οικογένεια σήμερα θέλει να προσφέρει κάτι στα παιδιά της. Σήμερα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν θέλει καν να παντρευτεί και να κάνει παιδιά γιατί δεν γουστάρει υποχρεώσεις. Είναι παρατηρημένο, μετρημένο και ήδη μελετημένο. Αντικειμενικά έχουμε τιγκάρει σε τεμπελόσκυλα και παρτάκηδες

Νομίζω ότι είσαι απόλυτος. Δεν αμφιβητώ καθόλου την επίδραση της ατομικής ευθύνης σε κάθε πρόβλημα, ούτε θα διαφωνήσω
μαζί σου ότι οι νεότερες γενιές είναι μεγαλωμένες και εκπαιδευμένες μέσα σε ένα πλαίσιο που προάγει κατά πολύ τον ατομισμό
με αποτέλεσμα να έχουμε γίνει όλοι λίγο πολύ τα κακομαθημένα παιδάκια που τα θέλουμε όλα στο πιάτο μας, εδώ και τώρα.
Από εκεί και πέρα, όμως δεν πρέπει να αγνοούμε την επίδραση του κοινωνικού περιβάλλοντος, δεν ανέφερα τυχαία τα παραδείγματα
της εκπαίδευσης και της τεχνολογίας. Σήμερα, δε πας πουθενά χωρίς κάποιο δίπλωμα και πάλι όταν το έχεις βρίσκεις κλειστές
πόρτες. Η τεχνολογία είναι χρήσιμη για την εκαπίδευση αφού ακόμη και τα ελληνικά πανεπιστήμια πλέον, προσφέρουν τις σημειώσεις
των μαθημάτων ηλεκτρονικά. Επιπλέον, όσο και αν διαφωνώ με αυτό η τεχνολογία είναι ένα μέσο κοινωνικοποίησης σήμερα. Εγώ
που είμαι τριαντάρης, κλείνω το φέισμπουκ και το ανοίγω μετά από μία εβδομάδα, τα δεκαπεντάχρονα πιτσιρίκια όμως? Ο κόσμος,
θέλω να πω μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο παρτάκιας αλλά έχει και το άγχος από την άλλη να εξασφαλίσει χρήματα στον
ευατό του πρώτα από όλα( κάτι που δεν είναι δεδομένο) και μετά στα παιδία του αν κάνει. Όλο αυτό μοιάζει βουνό και είναι λογικό
να σαλτάρει ο κόσμος και να μη κάνει παιδιά.Στη τελική ακόμη και το φλέρτ έχει γίνει δύσκολο σήμερα και αυτό γιατί ο κόσμος,
ανεβάζει τις προσδοκίες του πολύ ψηλά. Πολύς κόσμος σκέφτεται ότι για να φλερτάρει πρέπει ταυτοχρόνως να έχει σώμα, δουλειά,
χαρακτήρα και άλλα πολλά. Σε αυτό ευθύνεται η ατομιστική νοοτροπία που επικρατεί σαφώς αλλά αυτή η νοοτροπία ενισχύεται
από το βομβαρδισμό διαφημίσεων καθημερινά. Γενικά, δε διαφωνώ μαζί σου απόλυτα, απλώς θεωρώ ότι δε πρέπει να βλέπουμε
τα πράγματα αποκλειστικά ως αποτελέσματα ατομικών επιλογών.

παρανόηση, δεν μίλησα για ατομική ευθύνη. Οι νόρμες που επικρατούς στις κοινωνίες δεν έχουν καμία σχέση με ατομική ευθύνη. Οι ελίτ είναι που καθορίζουν τις νόρμες και το πως λειτουργεί η κοινωνία. Το πρόβλημα που περιγράφεις που ο άλλος ξαφνικά αποφάσισες το ότι για να βρει γκόμενα πρέπει πρώτα να έχει suv και 3000 μισθό ήταν μια εικόνα που προβαλλόταν πολύ στα 90. Είχα συμμαθητές σχο λύκειο που πίστευαν ότι δεν μπορούν να βρουν γκόμενα γιατί δεν έχουν μηχανάκι. Αν δεις τηλεόραση του 80 οι σειρές 'ήταν λίγο πολύ γύρω από την οικογένεια. Μπορεί να είναι χιουμοριστική σαν το παντρεμένοι με παιδιά, μπορεί να ήταν τίγκα κοινωνική σαν το 7th heaven, το μικρό σπίτι στο λιβάδι παιζόταν δεν ξέρω και εγώ μέχρι πότε κτλ αν δεις τηλεόραση σήμερα κυριολεκτικά δεν υπάρχουν παιδιά και οικογένεια.Ακόμα και στις σχέσεις οι γκόμενες σήμερα νομίζουν ότι μπορούν να γαμιούνται αβέρτα με τυχαίους, μετά πιάνουν τα 35 και αναρωτιούνται γιατί δεν τις θέλει πλέον κανένας. Άντρες πάνε για 40 γυρίζουν με την μια και με την άλλη γιατί απλώς το αντέχει η τσέπη τους και νομίζουν οτι θα είναι για πάντα νέοι. Υπάρχει λόγος που η κοινωνία έχει τιγκάρει στην κατάθλιψη. Το ερώτημα είναι καθαρά αν τα κοινωνικά προβλήματα που συγκεντρώνονται θα κάνουν τις ελίτ να αλλάξουν μυαλά ή οι δυτικές κοινωνίες θα καταστραφούν

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

το πρόβλημα δεν είναι καν το ότι η σύγχρονη οικογένεια σήμερα θέλει να προσφέρει κάτι στα παιδιά της. Σήμερα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν θέλει καν να παντρευτεί και να κάνει παιδιά γιατί δεν γουστάρει υποχρεώσεις. Είναι παρατηρημένο, μετρημένο και ήδη μελετημένο. Αντικειμενικά έχουμε τιγκάρει σε τεμπελόσκυλα και παρτάκηδες

Νομίζω ότι είσαι απόλυτος. Δεν αμφιβητώ καθόλου την επίδραση της ατομικής ευθύνης σε κάθε πρόβλημα, ούτε θα διαφωνήσω
μαζί σου ότι οι νεότερες γενιές είναι μεγαλωμένες και εκπαιδευμένες μέσα σε ένα πλαίσιο που προάγει κατά πολύ τον ατομισμό
με αποτέλεσμα να έχουμε γίνει όλοι λίγο πολύ τα κακομαθημένα παιδάκια που τα θέλουμε όλα στο πιάτο μας, εδώ και τώρα.
Από εκεί και πέρα, όμως δεν πρέπει να αγνοούμε την επίδραση του κοινωνικού περιβάλλοντος, δεν ανέφερα τυχαία τα παραδείγματα
της εκπαίδευσης και της τεχνολογίας. Σήμερα, δε πας πουθενά χωρίς κάποιο δίπλωμα και πάλι όταν το έχεις βρίσκεις κλειστές
πόρτες. Η τεχνολογία είναι χρήσιμη για την εκαπίδευση αφού ακόμη και τα ελληνικά πανεπιστήμια πλέον, προσφέρουν τις σημειώσεις
των μαθημάτων ηλεκτρονικά. Επιπλέον, όσο και αν διαφωνώ με αυτό η τεχνολογία είναι ένα μέσο κοινωνικοποίησης σήμερα. Εγώ
που είμαι τριαντάρης, κλείνω το φέισμπουκ και το ανοίγω μετά από μία εβδομάδα, τα δεκαπεντάχρονα πιτσιρίκια όμως? Ο κόσμος,
θέλω να πω μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο παρτάκιας αλλά έχει και το άγχος από την άλλη να εξασφαλίσει χρήματα στον
ευατό του πρώτα από όλα( κάτι που δεν είναι δεδομένο) και μετά στα παιδία του αν κάνει. Όλο αυτό μοιάζει βουνό και είναι λογικό
να σαλτάρει ο κόσμος και να μη κάνει παιδιά.Στη τελική ακόμη και το φλέρτ έχει γίνει δύσκολο σήμερα και αυτό γιατί ο κόσμος,
ανεβάζει τις προσδοκίες του πολύ ψηλά. Πολύς κόσμος σκέφτεται ότι για να φλερτάρει πρέπει ταυτοχρόνως να έχει σώμα, δουλειά,
χαρακτήρα και άλλα πολλά. Σε αυτό ευθύνεται η ατομιστική νοοτροπία που επικρατεί σαφώς αλλά αυτή η νοοτροπία ενισχύεται
από το βομβαρδισμό διαφημίσεων καθημερινά. Γενικά, δε διαφωνώ μαζί σου απόλυτα, απλώς θεωρώ ότι δε πρέπει να βλέπουμε
τα πράγματα αποκλειστικά ως αποτελέσματα ατομικών επιλογών.

παρανόηση, δεν μίλησα για ατομική ευθύνη. Οι νόρμες που επικρατούς στις κοινωνίες δεν έχουν καμία σχέση με ατομική ευθύνη. Οι ελίτ είναι που καθορίζουν τις νόρμες και το πως λειτουργεί η κοινωνία. Το πρόβλημα που περιγράφεις που ο άλλος ξαφνικά αποφάσισες το ότι για να βρει γκόμενα πρέπει πρώτα να έχει suv και 3000 μισθό ήταν μια εικόνα που προβαλλόταν πολύ στα 90. Είχα συμμαθητές σχο λύκειο που πίστευαν ότι δεν μπορούν να βρουν γκόμενα γιατί δεν έχουν μηχανάκι. Αν δεις τηλεόραση του 80 οι σειρές 'ήταν λίγο πολύ γύρω από την οικογένεια. Μπορεί να είναι χιουμοριστική σαν το παντρεμένοι με παιδιά, μπορεί να ήταν τίγκα κοινωνική σαν το 7th heaven, το μικρό σπίτι στο λιβάδι παιζόταν δεν ξέρω και εγώ μέχρι πότε κτλ αν δεις τηλεόραση σήμερα κυριολεκτικά δεν υπάρχουν παιδιά και οικογένεια.Ακόμα και στις σχέσεις οι γκόμενες σήμερα νομίζουν ότι μπορούν να γαμιούνται αβέρτα με τυχαίους, μετά πιάνουν τα 35 και αναρωτιούνται γιατί δεν τις θέλει πλέον κανένας. Άντρες πάνε για 40 γυρίζουν με την μια και με την άλλη γιατί απλώς το αντέχει η τσέπη τους και νομίζουν οτι θα είναι για πάντα νέοι. Υπάρχει λόγος που η κοινωνία έχει τιγκάρει στην κατάθλιψη. Το ερώτημα είναι καθαρά αν τα κοινωνικά προβλήματα που συγκεντρώνονται θα κάνουν τις ελίτ να αλλάξουν μυαλά ή οι δυτικές κοινωνίες θα καταστραφούν

Το σχόλιο σου είναι πράγματι ενδιαφέρον αν και η αλήθεια είναι ότι με μπερδεύει λίγο σε σχέση πάντα με όσα έγραψες προηγουμένως.
Πάντως, αν καταλαβαίνω καλά από όσα έχουμε γράψει μέχρι στιγμής δε διαφωνούμε στα βασικά μας συμπεράσματα.

[Απολλώνιος]

Αναρωτιέμαι πόσοι δουλεύετε στον ιδιωτικό τομέα. Γιατί αν δουλεύατε θα βλέπατε τους χαμηλούς μισθούς, την αβεβαιότητα,το άγχος,την πίεση. Ναι σίγουρα εσείς είστε σκληροί και θα κάνατε 3 δουλειές και οικογένεια με 5 παιδιά...
Όσοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι κάνουν οικογένεια και ας παίρνουν μόνο 900€. Η σταθερότητα στην εργασία και η εξάλειψη άγχους σου δίνει την δυνατότητα να σκεφτείς και άλλα πράγματα. Όταν δουλεύεις 12 ώρες για 6 μέρες για 800€ ακούγοντας χριστοπαναγιες από τον εργοδότη δεν έχεις διάθεση ούτε να βγεις έξω.
Τρέμω και μόνο στην ιδέα να έχω 3 παιδιά και να μείνω άνεργος για 3 μήνες. Ποιος θα τους έδινε φαγητό;

[Δημοκράτης]

Αναρωτιέμαι πόσοι δουλεύετε στον ιδιωτικό τομέα. Γιατί αν δουλεύατε θα βλέπατε τους χαμηλούς μισθούς, την αβεβαιότητα,το άγχος,την πίεση. Ναι σίγουρα εσείς είστε σκληροί και θα κάνατε 3 δουλειές και οικογένεια με 5 παιδιά...
Όσοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι κάνουν οικογένεια και ας παίρνουν μόνο 900€. Η σταθερότητα στην εργασία και η εξάλειψη άγχους σου δίνει την δυνατότητα να σκεφτείς και άλλα πράγματα. Όταν δουλεύεις 12 ώρες για 6 μέρες για 800€ ακούγοντας χριστοπαναγιες από τον εργοδότη δεν έχεις διάθεση ούτε να βγεις έξω.
Τρέμω και μόνο στην ιδέα να έχω 3 παιδιά και να μείνω άνεργος για 3 μήνες. Ποιος θα τους έδινε φαγητό;

ρε μεγάλε το πρόβλημα της ελλάδος δεν έγινε τώρα με την κρίση. 40 χρόνια τώρα η ελλάδα είναι με μ.ο. παιδιών ανά γυναίκα μικρότερο του 2.1 που χρειάζεται για να έχεις έναν σταθερό πληθυσμό . Αυτό επίσης είναι ένας από τους λόγους που εσύ τώρα πληρώνεσαι με 800ε και δουλεύεις 12ωρα

[EKPLIKTIKOS]

Όταν δουλεύεις 12 ώρες για 6 μέρες για 800€ ακούγοντας χριστοπαναγιες από τον εργοδότη δεν έχεις διάθεση ούτε να βγεις έξω.
Τρέμω και μόνο στην ιδέα να έχω 3 παιδιά και να μείνω άνεργος για 3 μήνες. Ποιος θα τους έδινε φαγητό;

Τώρα που δεν εχεις παιδιά μήπως ειναι καλή ιδέα να αλλάξεις δουλειά; Σοβαρά δεν αξίζει σε κανεναν αυτο.

[Απολλώνιος]

Όταν δουλεύεις 12 ώρες για 6 μέρες για 800€ ακούγοντας χριστοπαναγιες από τον εργοδότη δεν έχεις διάθεση ούτε να βγεις έξω.
Τρέμω και μόνο στην ιδέα να έχω 3 παιδιά και να μείνω άνεργος για 3 μήνες. Ποιος θα τους έδινε φαγητό;

Τώρα που δεν εχεις παιδιά μήπως ειναι καλή ιδέα να αλλάξεις δουλειά; Σοβαρά δεν αξίζει σε κανεναν αυτο.

Αν βρω κάτι καλύτερο σίγουρα. Προς το παρόν το βουλωνω γιατί από αυτή την δουλειά επιβιώνω. Αλλά αν είχα 3 παιδιά και γυναίκα άνεργη εύκολα αυτοκτονούσα.

[ΓΑΛΗ]

Νομίζω ότι είσαι απόλυτος. Δεν αμφιβητώ καθόλου την επίδραση της ατομικής ευθύνης σε κάθε πρόβλημα, ούτε θα διαφωνήσω
μαζί σου ότι οι νεότερες γενιές είναι μεγαλωμένες και εκπαιδευμένες μέσα σε ένα πλαίσιο που προάγει κατά πολύ τον ατομισμό
με αποτέλεσμα να έχουμε γίνει όλοι λίγο πολύ τα κακομαθημένα παιδάκια που τα θέλουμε όλα στο πιάτο μας, εδώ και τώρα.
Από εκεί και πέρα, όμως δεν πρέπει να αγνοούμε την επίδραση του κοινωνικού περιβάλλοντος, δεν ανέφερα τυχαία τα παραδείγματα
της εκπαίδευσης και της τεχνολογίας. Σήμερα, δε πας πουθενά χωρίς κάποιο δίπλωμα και πάλι όταν το έχεις βρίσκεις κλειστές
πόρτες. Η τεχνολογία είναι χρήσιμη για την εκαπίδευση αφού ακόμη και τα ελληνικά πανεπιστήμια πλέον, προσφέρουν τις σημειώσεις
των μαθημάτων ηλεκτρονικά. Επιπλέον, όσο και αν διαφωνώ με αυτό η τεχνολογία είναι ένα μέσο κοινωνικοποίησης σήμερα. Εγώ
που είμαι τριαντάρης, κλείνω το φέισμπουκ και το ανοίγω μετά από μία εβδομάδα, τα δεκαπεντάχρονα πιτσιρίκια όμως? Ο κόσμος,
θέλω να πω μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο παρτάκιας αλλά έχει και το άγχος από την άλλη να εξασφαλίσει χρήματα στον
ευατό του πρώτα από όλα( κάτι που δεν είναι δεδομένο) και μετά στα παιδία του αν κάνει. Όλο αυτό μοιάζει βουνό και είναι λογικό
να σαλτάρει ο κόσμος και να μη κάνει παιδιά.Στη τελική ακόμη και το φλέρτ έχει γίνει δύσκολο σήμερα και αυτό γιατί ο κόσμος,
ανεβάζει τις προσδοκίες του πολύ ψηλά. Πολύς κόσμος σκέφτεται ότι για να φλερτάρει πρέπει ταυτοχρόνως να έχει σώμα, δουλειά,
χαρακτήρα και άλλα πολλά. Σε αυτό ευθύνεται η ατομιστική νοοτροπία που επικρατεί σαφώς αλλά αυτή η νοοτροπία ενισχύεται
από το βομβαρδισμό διαφημίσεων καθημερινά. Γενικά, δε διαφωνώ μαζί σου απόλυτα, απλώς θεωρώ ότι δε πρέπει να βλέπουμε
τα πράγματα αποκλειστικά ως αποτελέσματα ατομικών επιλογών.

παρανόηση, δεν μίλησα για ατομική ευθύνη. Οι νόρμες που επικρατούς στις κοινωνίες δεν έχουν καμία σχέση με ατομική ευθύνη. Οι ελίτ είναι που καθορίζουν τις νόρμες και το πως λειτουργεί η κοινωνία. Το πρόβλημα που περιγράφεις που ο άλλος ξαφνικά αποφάσισες το ότι για να βρει γκόμενα πρέπει πρώτα να έχει suv και 3000 μισθό ήταν μια εικόνα που προβαλλόταν πολύ στα 90. Είχα συμμαθητές σχο λύκειο που πίστευαν ότι δεν μπορούν να βρουν γκόμενα γιατί δεν έχουν μηχανάκι. Αν δεις τηλεόραση του 80 οι σειρές 'ήταν λίγο πολύ γύρω από την οικογένεια. Μπορεί να είναι χιουμοριστική σαν το παντρεμένοι με παιδιά, μπορεί να ήταν τίγκα κοινωνική σαν το 7th heaven, το μικρό σπίτι στο λιβάδι παιζόταν δεν ξέρω και εγώ μέχρι πότε κτλ αν δεις τηλεόραση σήμερα κυριολεκτικά δεν υπάρχουν παιδιά και οικογένεια.Ακόμα και στις σχέσεις οι γκόμενες σήμερα νομίζουν ότι μπορούν να γαμιούνται αβέρτα με τυχαίους, μετά πιάνουν τα 35 και αναρωτιούνται γιατί δεν τις θέλει πλέον κανένας. Άντρες πάνε για 40 γυρίζουν με την μια και με την άλλη γιατί απλώς το αντέχει η τσέπη τους και νομίζουν οτι θα είναι για πάντα νέοι. Υπάρχει λόγος που η κοινωνία έχει τιγκάρει στην κατάθλιψη. Το ερώτημα είναι καθαρά αν τα κοινωνικά προβλήματα που συγκεντρώνονται θα κάνουν τις ελίτ να αλλάξουν μυαλά ή οι δυτικές κοινωνίες θα καταστραφούν

Το σχόλιο σου είναι πράγματι ενδιαφέρον αν και η αλήθεια είναι ότι με μπερδεύει λίγο σε σχέση πάντα με όσα έγραψες προηγουμένως.
Πάντως, αν καταλαβαίνω καλά από όσα έχουμε γράψει μέχρι στιγμής δε διαφωνούμε στα βασικά μας συμπεράσματα.

Αυτό που βλέπω εγώ παίδες, είναι ότι οι περισσότεροι μιλάνε για τα πρότυπα που επιβάλλουν οι ελίτ αλλά ελάχιστοι έχουν πραγματική διάθεση για την απόρριψη αυτών των προτύπων. Και κάπου πιστεύω ότι όλο αυτό είναι μια δικαιολογία. Γιατί σαφώς υπάρχουν κάποια δεδομένα με τα οποία για καθαρούς λόγους επιβίωσης πρέπει να συμβιβαστείς αλλά από ένα σημείο και μετά, υπάρχει πάντα ο παράγων της καθαρά ελεύθερης επιλογής, τόσο στο εργασιακό όσο και στο προσωπικό πλαίσιο.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

παρανόηση, δεν μίλησα για ατομική ευθύνη. Οι νόρμες που επικρατούς στις κοινωνίες δεν έχουν καμία σχέση με ατομική ευθύνη. Οι ελίτ είναι που καθορίζουν τις νόρμες και το πως λειτουργεί η κοινωνία. Το πρόβλημα που περιγράφεις που ο άλλος ξαφνικά αποφάσισες το ότι για να βρει γκόμενα πρέπει πρώτα να έχει suv και 3000 μισθό ήταν μια εικόνα που προβαλλόταν πολύ στα 90. Είχα συμμαθητές σχο λύκειο που πίστευαν ότι δεν μπορούν να βρουν γκόμενα γιατί δεν έχουν μηχανάκι. Αν δεις τηλεόραση του 80 οι σειρές 'ήταν λίγο πολύ γύρω από την οικογένεια. Μπορεί να είναι χιουμοριστική σαν το παντρεμένοι με παιδιά, μπορεί να ήταν τίγκα κοινωνική σαν το 7th heaven, το μικρό σπίτι στο λιβάδι παιζόταν δεν ξέρω και εγώ μέχρι πότε κτλ αν δεις τηλεόραση σήμερα κυριολεκτικά δεν υπάρχουν παιδιά και οικογένεια.Ακόμα και στις σχέσεις οι γκόμενες σήμερα νομίζουν ότι μπορούν να γαμιούνται αβέρτα με τυχαίους, μετά πιάνουν τα 35 και αναρωτιούνται γιατί δεν τις θέλει πλέον κανένας. Άντρες πάνε για 40 γυρίζουν με την μια και με την άλλη γιατί απλώς το αντέχει η τσέπη τους και νομίζουν οτι θα είναι για πάντα νέοι. Υπάρχει λόγος που η κοινωνία έχει τιγκάρει στην κατάθλιψη. Το ερώτημα είναι καθαρά αν τα κοινωνικά προβλήματα που συγκεντρώνονται θα κάνουν τις ελίτ να αλλάξουν μυαλά ή οι δυτικές κοινωνίες θα καταστραφούν

Το σχόλιο σου είναι πράγματι ενδιαφέρον αν και η αλήθεια είναι ότι με μπερδεύει λίγο σε σχέση πάντα με όσα έγραψες προηγουμένως.
Πάντως, αν καταλαβαίνω καλά από όσα έχουμε γράψει μέχρι στιγμής δε διαφωνούμε στα βασικά μας συμπεράσματα.

Αυτό που βλέπω εγώ παίδες, είναι ότι οι περισσότεροι μιλάνε για τα πρότυπα που επιβάλλουν οι ελίτ αλλά ελάχιστοι έχουν πραγματική διάθεση για την απόρριψη αυτών των προτύπων. Και κάπου πιστεύω ότι όλο αυτό είναι μια δικαιολογία. Γιατί σαφώς υπάρχουν κάποια δεδομένα με τα οποία για καθαρούς λόγους επιβίωσης πρέπει να συμβιβαστείς αλλά από ένα σημείο και μετά, υπάρχει πάντα ο παράγων της καθαρά ελεύθερης επιλογής, τόσο στο εργασιακό όσο και στο προσωπικό πλαίσιο.

Δε διαφωνώ προσωπικά, εξάλλου το θέμα με τις ελίτ το έθιξε ο Δημοκράτης για αυτό κιόλας έγραψα ότι με μπέρδεψε λίγο
σε σχέση με όσα έγραφε προηγουμένως. Η πραγματικότητα δείχνει δυστυχώς ότι ο πολύς κόσμος τρέχει σαν ανόητος να
κάνει αυτό που άκουσε/διάβασε κάποια στιγμή ότι είναι trendy. Χαρακτηριστικό( αλλά όχι μοναδικό) παράδειγμα είναι τα
μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για κάποιο λόγο ο μέσος κάτοικος Νίκαιας ή Κορδελιού έχει πείσει τον εαυτό του ότι πρέπει
να ανοίξει σελίδα στο φείσμπουκ ή στο ίνσταγκραμ και να ανεβάζει σε αυτή φωτογραφίες αντίστοιχες με εκείνες κάποιου
σταρ της σόουμπιζ ή κάποιου επιχειρηματία. Είμαστε σαν τις αρκούδες που τραβολογούσαν οι γύφτοι στα πανηγύρια, κάποτε.

[Δημοκράτης]

Το σχόλιο σου είναι πράγματι ενδιαφέρον αν και η αλήθεια είναι ότι με μπερδεύει λίγο σε σχέση πάντα με όσα έγραψες προηγουμένως.
Πάντως, αν καταλαβαίνω καλά από όσα έχουμε γράψει μέχρι στιγμής δε διαφωνούμε στα βασικά μας συμπεράσματα.

Αυτό που βλέπω εγώ παίδες, είναι ότι οι περισσότεροι μιλάνε για τα πρότυπα που επιβάλλουν οι ελίτ αλλά ελάχιστοι έχουν πραγματική διάθεση για την απόρριψη αυτών των προτύπων. Και κάπου πιστεύω ότι όλο αυτό είναι μια δικαιολογία. Γιατί σαφώς υπάρχουν κάποια δεδομένα με τα οποία για καθαρούς λόγους επιβίωσης πρέπει να συμβιβαστείς αλλά από ένα σημείο και μετά, υπάρχει πάντα ο παράγων της καθαρά ελεύθερης επιλογής, τόσο στο εργασιακό όσο και στο προσωπικό πλαίσιο.

Δε διαφωνώ προσωπικά, εξάλλου το θέμα με τις ελίτ το έθιξε ο Δημοκράτης για αυτό κιόλας έγραψα ότι με μπέρδεψε λίγο
σε σχέση με όσα έγραφε προηγουμένως. Η πραγματικότητα δείχνει δυστυχώς ότι ο πολύς κόσμος τρέχει σαν ανόητος να
κάνει αυτό που άκουσε/διάβασε κάποια στιγμή ότι είναι trendy. Χαρακτηριστικό( αλλά όχι μοναδικό) παράδειγμα είναι τα
μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για κάποιο λόγο ο μέσος κάτοικος Νίκαιας ή Κορδελιού έχει πείσει τον εαυτό του ότι πρέπει
να ανοίξει σελίδα στο φείσμπουκ ή στο ίνσταγκραμ και να ανεβάζει σε αυτή φωτογραφίες αντίστοιχες με εκείνες κάποιου
σταρ της σόουμπιζ ή κάποιου επιχειρηματία. Είμαστε σαν τις αρκούδες που τραβολογούσαν οι γύφτοι στα πανηγύρια, κάποτε.

ισχύουν όλα αυτά και μπορεί να έιναι και θλιβερά στην σκέψη αλλά είναι γεγονός ότι ο μέσος άνθρωπος πιθηκιζει. Δεν είναι νέο το φαινόμενο, οι άνθρωποι ανήκουν στην κατηγορία των ζώων που σχιματίζουν ιεραρχίες. Όπως κάνουν οι λύκοι, τα πιθήκια. Αν δεις στην ιστορία δεν έχει υπάρχει ούτε ενα ιδεολόγημα που να επιβίωσε χωρίς να το έχει υιοθετήσει κάποια από τις ελίτ. Από την ελληνική επανάσταση, την μεγάλη ιδέα, το ότι οι Τούρκοι είναι φίλοι μας, τα πουστροπράιντ . Μέχρι ακόμα και τον Χριστιανισμό. Μέχρι τον Μέγα Κωνσταντίνο οι Χριστιανοί ήταν το πολύ 10% του πληθυσμού και από την στιγμή που ο αυτοκράτορας έγινε Χριστιανός μέσα σε μια 50ετία πάνω από τον μισό πληθυσμό είχε αλλάξει θρησκεία.