ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: ↑13 Σεπ 2022, 18:31
under έγραψε: ↑13 Σεπ 2022, 18:16
Η θεση σου ειναι κατανοητη : λες οτι συμφωνει παρα το οτι την καταψηφισε.
Εξισου κατανοητη ειναι η θεση μου : λεω οτι η θεση σου βγαινει απο τον πατο σου γιατι δεν στηριζεται σε γεγονοτα.
έτσι λειτουργεί η πολιτική
λες στα ζώα ότι είσαι κατά για να κερδίσεις τη ψήφο τους και καταψηφίζεις εκ του ασφαλούς ενώ γνωρίζεις ότι θα περάσει
το συμφέρον σου είναι να περάσει άλλωστε, κερδίζεις ψήφους και ξεφορτώνεσαι έναν διαχρονικό μπελά που θα είχες όταν θα βγεις κυβέρνηση
θα κρατούσα μια πισινή αν αρχηγός της ΝΔ ήταν Σαμαράς ή Καραμανλής (επειδή άσκησε βέτο, όντως), αλλά τώρα όχι, το πιστεύω ακράδαντα αυτό που γράφω
Αξιοσημείωτο είναι πάντως ότι ακραιφνείς σύμβουλοι και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη όπως οι παρακάτω τάσσονται υπέρ της συμφωνίας.
Ο ένας είναι ο γνωστός σύμβουλος και του Καραμανλή, βαθύς γνώστης των καταστάσεων, δεξιός και επί χούντας, και μακεδόνας, Νίκος Μέρτζος:
Αποψη: Μία λύση που δεν αφήνει πληγές στο σώμα της Ελλάδας
ΝΙΚΟΣ ΜΕΡΤΖΟΣ*
09plaza1skp
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Η Βουλή των Σκοπίων επικύρωσε τη συμφωνία των Πρεσπών και ενσωμάτωσε τις καίριες διατάξεις της στο σύνταγμα της χώρας. Η αναθεώρηση του συντάγματος της ΠΓΔΜ βελτίωσε προς όφελος της Ελλάδος κρίσιμα σημεία που η συμφωνία είχε αφήσει ασαφή όπως ιδίως η ιθαγένεια, η εθνική ταυτότητα του γειτονικού λαού, το προοίμιο και το άρθρο 36 του συντάγματος. Επιπλέον, πρώτη φορά το σύνταγμα δέχεται έμμεσα ότι ο λεγόμενος «μακεδονικός» λαός είναι πολυεθνικός: Σλάβοι «Μακεδόνες», Αλβανοί, Βλάχοι, Βούλγαροι, Σέρβοι, Ρομά, Βόσνιοι και Τούρκοι.
Οι σφοδρές αντιδράσεις στην Ελλάδα εστιάζονται στα εξής κεντρικά σημεία: όνομα του γειτονικού κράτους, γλώσσα, ιθαγένεια, αλυτρωτισμός και διεκδίκηση «μακεδονικής μειονότητας» στην ελληνική –«Αιγαιατική»– Μακεδονία.
Ονομα: Μέχρι τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας η Ελλάδα, σε πλείστα διπλωματικά έγγραφά της προς το Βελιγράδι, ονόμαζε Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας το τότε ομόσπονδο κράτος των Σκοπίων. Οταν αυτό ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο, η Αθήνα πρότεινε και ο ΟΗΕ το ενέγραψε στα μέλη του με τη γνωστή προσωρινή ονομασία (ΠΓΔΜ). Ο προσδιορισμός αυτός, όμως, αναφέρεται στη λέξη Δημοκρατία και αφήνει ατόφιο το όνομα Μακεδονία. Το 2007 όλα τα ελληνικά κόμματα, πλην του τότε ΛΑΟΣ, είχαν αποδεχθεί έναν γεωγραφικό προσδιορισμό στο όνομα «Μακεδονία». Με αυτήν την κοινή θέση, παρά τις ισχυρές πιέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων συμμάχων, τον Απρίλιο 2008 η Ελλάδα επέτυχε την ομόφωνη απόφαση στη Διάσκεψη Κορυφής του ΝΑΤΟ που υπήρξε θρίαμβος.
Γλώσσα: Μακεδονική γλώσσα έχει αναγνωρίσει επίσημα η Ελλάδα από το έτος 1977 στο πλαίσιο του ΟΗΕ, που έκτοτε την έχει κατατάξει επίσημα στον κατάλογο των επισήμων γλωσσών των Ηνωμένων Εθνών. Η συμφωνία βελτιώνει το σημείο αυτό, διότι ρητά αναφέρει ότι η μακεδονική είναι σλαβική και ανήκει στον κλάδο των νοτίων σλαβικών γλωσσών. Το σύνταγμα προσθέτει τώρα και την αλβανική γλώσσα.
Ιθαγένεια: Ο όρος «μακεδονική», όπως διατυπώνεται αγγλικά στη συμφωνία, μπορεί να θεωρηθεί ότι σημαίνει εθνικότητα. Αλλά το άρθρο 2 παρ. 2 του συντάγματος διασαφηνίζει ότι η ιθαγένεια δεν σημαίνει εθνικότητα. Αναμενόταν να ψηφιστεί μία από τις εξής προτάσεις των Αλβανών: α) αφαίρεση της λέξης «μακεδονική», β) «ιθαγένεια πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας» και γ) «οι πολίτες έχουν την ιθαγένεια της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας».
Αλυτρωτισμός: Το προοίμιο και το άρθρο 36 του συντάγματος περιείχαν έως προχθές το κρατικό ιδεολόγημα του αλυτρωτικού «Μακεδονισμού», σύμφωνα με το οποίο η ενιαία Μακεδονία το 1913 διαμελίστηκε και υποτάχθηκε στους κατακτητές Ελληνες, Βουλγάρους και Σέρβους. Οι «Μακεδόνες», σύμφωνα με αυτό το αφήγημα, εξεδίωξαν τους Σέρβους κατακτητές το 1944 και στο πλαίσιο της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας ανεκήρυξαν την ομόσπονδη ανεξάρτητη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας, την οποία το 1993 κήρυξαν ανεξάρτητο κράτος – τη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Επιπλέον –συνεχίζει το ιδεολόγημα– οι υπόδουλοι στην Ελλάδα Σλαβομακεδόνες ξεσηκώθηκαν, πήραν μέρος τον «εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Μακεδόνων» και συνταξιοδοτούνται στα Σκόπια όπου κατέφυγαν. Η Δημοκρατία της Μακεδονίας προστατεύει και ενισχύει τους «Μακεδόνες» στα γειτονικά κράτη και στο εξωτερικό. Τα ανωτέρω ανέφερε η απόφαση της λαϊκής συνέλευσης του ASNOM το 1943, την οποία αντέγραφε αυτούσια έως προχθές το άρθρο 36 του Συντάγματος. Τώρα αφαιρέθηκε η φράση «απόφαση του ASNOM» και αντικαταστάθηκε με τη λέξη «ανακοίνωση της απόφασης».
Εν συντομία παρατίθενται οι ακόλουθες τροπολογίες του συντάγματος:
1. «Η πολιτεία σέβεται την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την πολιτική ανεξαρτησία των γειτονικών κρατών. Προστατεύει τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των υπηκόων της που ζουν ή διαμένουν στο εξωτερικό και προωθεί τους δεσμούς τους με την πατρίδα. Μεριμνά για τους ανήκοντες στον μακεδονικό λαό που ζουν στη διασπορά του εξωτερικού».
2. «Η πολιτεία δεν αναμειγνύεται στα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών και στις εσωτερικές τους υποθέσεις. Η Δημοκρατία της Μακεδονίας δεν έχει εδαφικές βλέψεις προς τις γειτονικές χώρες».
3. Καταργείται το άρθρο 49 του συντάγματος σύμφωνα με το οποίο: «Η πολιτεία μεριμνά για την κατάσταση και τα δικαιώματα των μελών του μακεδονικού λαού στις γειτονικές χώρες και για τους αποδήμους από τη Μακεδονία, βοηθά στην πολιτιστική τους ανάπτυξη και την προωθεί».
Οι προαναφερόμενες αυτές καίριες τροπολογίες έχουν αποθησαυριστεί από τις επίσημες ανακοινώσεις και δηλώσεις στη Βουλή των Σκοπίων όπου η ψήφισή τους εθεωρείτο βεβαία. Πλέον απομένει να το διαβάσουμε σύντομα και να το συγκρίνουμε με τη συμφωνία των Πρεσπών ώστε να εκφέρουμε τελική γνώμη.
Ασφαλώς η συμφωνία είναι ένας επώδυνος συμβιβασμός. Εθιξε βαθιά το αίσθημα των Ελλήνων, αλλά δεν αφήνει ανοικτές πληγές στο σώμα της Ελλάδος. Αντίθετα κλείνει πολλές, εξοικονομεί πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο για άλλα πολύ σοβαρότερα μέτωπα, διασφαλίζει τη ρευστή βαλκανική ενδοχώρα μας, ανοίγει ευρύ πεδίο σε ήδη προγραμματισμένα διεθνή δίκτυα ενέργειας και μεταφορών σε ενιαίο πλέον ευρωατλαντικό χώρο και αναβαθμίζει κατακόρυφα τη γεωπολιτική αξία της Ελλάδος. Κλειδί η Θεσσαλονίκη.
* Ο κ. Ν. Ι. Μέρτζος είναι τέως πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
https://www.kathimerini.gr/1004330/arti ... hs-elladas
Ο Δημήτρης Κατσούδας, σύμβουλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αλλά και στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών με διαμεσολάβηση στο μακεδονικό ζήτημα επί Καραμανλή
Δημήτρης Κατσούδας: Μια κριτική αποτίμηση της συμφωνίας Ελλάδας - ΠΓΔΜ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Κ. ΚΑΤΣΟΥΔΑΣ*
24prs
Η υπογραφή της συμφωνίας στις Πρέσπες, στις 17 Ιουνίου 2018.
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Θεωρώ υποχρέωσή μου, που πηγάζει τόσο από την πολυετή μου ενασχόληση με την ιστορία του θέματος,
όσο και από την ιδιότητά μου ως γενικού γραμματέα Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του υπουργείου Εξωτερικών (2007-2009) που ασχολήθηκε ενεργώς με το θέμα, να καταθέσω μία πρώτη, ατελή ασφαλώς, γνώμη για την πρόσφατη συμφωνία επίλυσης των διαφορών Ελλάδος και ΠΓΔΜ. Είχα και προσωπικώς ασχοληθεί με το αντικείμενο στο πλαίσιο των καθηκόντων μου: για παράδειγμα είχα την ευθύνη επί τρία συναπτά έτη τροποποίησης των Εκθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την ΠΓΔΜ, κάτι που πιστεύω έκανα αποτελεσματικά προς όφελος της Ελλάδος. Μετέβην επίσης σε ειδική αποστολή στην Ουάσιγκτον, τον Ιανουάριο του 2008, όπου, θέλω να πιστεύω, προλείανα σημαντικά το έδαφος και εγώ για την αποδοχή, έπειτα από λίγους μήνες, των θέσεων της Ελλάδος κατά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι.
Η γενική μου εντύπωση από την προσεκτική ανάγνωση της συμφωνίας
είναι θετική μεν ως προς σειρά σημείων, ιδίως ως προς την περιγραφή άρσης δραστηριοτήτων αλυτρωτισμού και επίσης θετική στο δεύτερο μέρος, όπου προβλέπονται πολλαπλοί τρόποι ενίσχυσης της διακρατικής συνεργασίας.
Θεωρώ όμως –και είναι προσωπική μου άποψη αυτή– ότι ο γεωγραφικός προσδιορισμός του ονόματος δεν είναι η καταλληλότερη επιλογή, καθώς σειρά ομοεθνών πληθυσμών χωρίζονται ή χωρίζονταν σε δύο κράτη ή περιοχές με γεωγραφικούς προσδιορισμούς (Βόρεια - Νότια Κορέα, Βόρεια - Νότια Οσετία, Βόρεια - Νότια Ηπειρος, παλαιότερα Βόρειο - Νότιο Βιετνάμ, Βόρεια - Νότια Υεμένη κ.ο.κ.). Ολες δε αυτές οι περιοχές είναι, ή υπήρξαν, ως γνωστόν, εστίες διαφωνιών ή συγκρούσεων. Αλλά εφόσον από το 2008 ο γεωγραφικός προσδιορισμός ήταν διακομματική απόφαση της Βουλής των Ελλήνων (πλην ΛΑΟΣ) δεν θα επιμείνω σε αυτό ελπίζοντας ότι δεν θα καταστεί αιτία σοβαρών προβλημάτων.
Θεωρώ, όμως,
άκρως προβληματική και, να μου επιτρέψετε να πω, εντελώς αδικαιολόγητη, τη μη προσαρμογή της ιθαγένειας σε βορειομακεδονική (North Macedonian) και, αντίθετα, την επιλογή του όρου που υπήρξε το μήλον της έριδος: «μακεδονική». Επιπλέον, η «μακεδονική» ιθαγένεια ως όρος περιορίζει την ευρύτητα του erga omnes που η συμφωνία προβλέπει ως προς το όνομα. Σημειώνω πως οι αντιρρήσεις μου δεν επεκτείνονται, όπως άλλων, στη χρήση του όρου «μακεδονική» για τη γλώσσα, καθώς στη Μακεδονία ομιλείται μόνον η ελληνική και διευκρινίζεται στη συμφωνία ότι η «μακεδονική» ανήκει στις νότιες σλαβικές γλώσσες. Αλλωστε, η γλώσσα αυτή πήρε ιστορικά το συγκεκριμένο προσωνύμιο απλώς από τη χρήση της μόνο στον ευρύτερο χώρο της οθωμανικής Μακεδονίας. Ωστόσο, προτιμότερος θα ήταν ο όρος σλαβομακεδονική (ή έστω, αμετάφραστο, το makedonski). Το θέμα λοιπόν της ταυτότητας και της γλώσσας που η συμφωνία επιτρέπει να χαρακτηρίζονται απλώς «μακεδονικές» έχει δικαιολογημένα, κατά τη γνώμη μου, προκαλέσει (υπερβολική πάντως) ανησυχία τόσο σε πολιτικά κόμματα όσο και κυρίως στον ελληνικό λαό.
Εφόσον η συμφωνία, ιδίως στο δεύτερο μέρος αυτής, ασχολείται ενδελεχώς, πράγμα θετικό, με την παράθεση πολλαπλών τρόπων διακρατικής συνεργασίας σε πλείστους τομείς, κατάπληξη προκαλούν οι πρόνοιες και οι μακρές μεταβατικές περίοδοι για την εφαρμογή των προβλεπομένων στο άρθρο 1, παράγραφος 3θ΄ σχετικά με την προσαρμογή εμπορικών ονομασιών, εμπορικών σημάτων και επωνυμιών. Εδώ θα ήταν αναγκαίες άκρως συγκεκριμένες και πρακτικές λύσεις, ιδιαιτέρως δε πολύ συντομότερες μεταβατικές περίοδοι εφαρμογής μη υπερβαίνουσες το ένα έτος. Ηδη, ο εμπορικός κόσμος της Θεσσαλονίκης και της υπόλοιπης Μακεδονίας δικαίως διαμαρτύρεται, προβλέποντας τα επερχόμενα προβλήματα. Γι’ αυτό, ανεξαρτήτως των προνοιών της συμφωνίας, θα πρότεινα, καίτοι αναρμόδιος για τα εμπορικά θέματα, την ανεύρεση λύσεων στα ανωτέρω πρόβλημα το συντομότερο δυνατόν παρά την τριετή μεταβατική περίοδο που προβλέπει η συμφωνία.
Ενα άλλο σημαντικό αρνητικό της συμφωνίας είναι ότι δεν επιδιώχθηκε κάποιας μορφής τριτεγγύηση είτε από την Ε.Ε. είτε από το ΝΑΤΟ, δεδομένης της φημολογούμενης ανάμειξής τους στην επίτευξη της συμφωνίας, ώστε να μην είναι δυνατή η υπαναχώρηση των Σκοπίων σε περίπτωση ένταξης της ΠΓΔΜ στους θεσμούς αυτούς. Εντούτοις, πρακτικώς, μια τέτοια υπαναχώρηση δεν είναι εξαιρετικά πιθανή. Κατ’ αρχάς η μακρά ενταξιακή διαδικασία στην Ε.Ε. και το σταδιακό άνοιγμα κεφαλαίων δίνει τη δυνατότητα στην Ελλάδα σε βάθος χρόνου να ελέγχει εάν τηρείται η συμφωνία ή όχι και, επιτέλους, να αρνηθεί τότε την ένταξη της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε. αν η συμφωνία παραβιάζεται. Η διαδικασία αυτή είναι πολυετής και στο μεταξύ οι πρόνοιες της συμφωνίας θα έχουν πιστεύω παγιωθεί στη συνείδηση του πληθυσμού της χώρας αυτής.
Τούτων λεχθέντων,
δεν είναι και λίγα τα θετικά σημεία της συμφωνίας για όποιον κάνει τον κόπο να τη διαβάσει. Εν πρώτοις, και μόνο το γεγονός ότι ένα κράτος αλλάζει τη συνταγματική του ονομασία (καθώς και το ίδιο σύνταγμά του), για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, για να λύσει ένα ζήτημα με ένα όμορο κράτος, είναι ένα σημαντικότατο βήμα. Αλλά τα θετικά δεν περιορίζονται εκεί. Κατ’ αρχάς, αναφέρεται ρητά στο προοίμιο της συμφωνίας ότι το υφιστάμενο σύνορο μεταξύ των δύο κρατών είναι διεθνές, πάγιο και διαρκές και είναι απαραβίαστο. Θεωρώ επίσης σημαντικό το γεγονός ότι εξαλείφεται τελείως ο όρος «Δημοκρατία της Μακεδονίας» τόσο σε διεθνές όσο και σε διακρατικό επίπεδο. Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότερες χώρες, συμπεριλαμβανομένων όλων των ισχυροτέρων, αναγνωρίζουν σήμερα ως «Μακεδονία» τη γείτονα χώρα. Ας είμαστε ειλικρινείς: το όνομα της Μακεδονίας είχε υφαρπαγεί. Οι πάντες χρησιμοποιούσαν το όνομα αυτό για το γειτονικό κράτος. Με τη συμφωνία, όσο επώδυνη και να είναι για εμάς η χρήση του ως σύνθετου, πρακτικώς το όνομα επιστρέφει στην Ελλάδα, μαζί με την ιστορία και τον πολιτισμό του που επίσης είχε επιχειρηθεί να υφαρπαγούν από τη γείτονα. Και μόνο αυτό είναι τόσο κεφαλαιώδους σημασίας που η επίγνωσή του –και μόνον αυτή– θα καταστούσε επιθυμητή την ανά χείρας συμφωνία παρά τα σοβαρά μειονεκτήματα τα οποία ανέφερα. Σημαντική είναι και η υποχρεωτική απομάκρυνση κάθε λογής συμβόλων που αναφέρονται στον μακεδονικό ελληνικό πολιτισμό, καθώς και η αλλαγή σε σχολικά βιβλία και στην εν γένει ιστορική αφήγηση, που οδηγεί στη δημιουργία νέων γενεών μη εθισμένων στη χρήση τέτοιων παραποιήσεων.
Δεν πρέπει να παραβλέπεται και η σημασία του 2ου μέρους της συμφωνίας που δημιουργεί μια στρατηγική συνεργατική σχέση μεταξύ Ελλάδος και ΠΓΔΜ. Χωρίς να επιδεικνύω σοβινισμό, υπογραμμίζω ότι συνήθως σε περιπτώσεις τέτοιων στρατηγικής φύσεως συνεργασιών το de facto κυρίως επωφελούμενο μέρος είναι το ισχυρότερο, στην προκειμένη περίπτωση η Ελλάς. Η επίκληση της ανωτέρω συνεργασίας δεν είναι μάλιστα αορίστου μορφής, αλλά δημιουργούνται όργανα και θεσμοί προώθησης και συντονισμού της, όπως η πρόβλεψη κατάρτισης συγκεκριμένου σχεδίου δράσης και η θέσπιση ενός Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας, επικεφαλής του οποίου τίθενται οι δύο πρωθυπουργοί.
Η συνεργασία επεκτείνεται σε πλήθος τομέων τους οποίους παρέλκει να αναφέρουμε εδώ. Προβλέπεται δε η δημιουργία μιας κοινής υπουργικής επιτροπής που θα συντονίζει το επιτελούμενο έργο.
Θεωρώ σημαντική επίσης την εμβάθυνση της αστυνομικής συνεργασίας και τη στενότερη συνεργασία των υπηρεσιών πολιτικής προστασίας (άρθρο 16). Το άρθρο αυτό είναι σημαντικότερο απ’ ό,τι φαίνεται, αν θυμηθούμε τα μείζονα προβλήματα που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της όξυνσης της προσφυγικής κρίσης στα σύνορα με την ΠΓΔΜ. Σημειώνω με ιδιαίτερη ικανοποίηση ότι το άρθρο 17, που προβλέπει την περαιτέρω αμυντική συνεργασία μεταξύ των δύο κρατών, αποτελεί ένα θετικό βήμα, δεδομένης της έως τώρα εκμετάλλευσης της κρίσης μεταξύ Ελλάδος και ΠΓΔΜ από την Τουρκία, ώστε η τελευταία να διεισδύσει στρατιωτικώς στη βόρειο γείτονα.
Από τα ανωτέρω συνάγεται πιστεύω ότι τόσο η δαιμονοποίηση όσο και οι ενθουσιώδεις έπαινοι για τη συμφωνία Αθηνών - Σκοπίων είναι υπερβολικές. Η εν λόγω συμφωνία έχει σημαντικές παραλείψεις τόσο αναφορικά με το ίδιο το όνομα (προσωπική μου γνώμη) όσο και στον τομέα περιγραφής της ιθαγένειας, της γλώσσας κ.λπ. Περιέχει εντούτοις τα βασικά ζητούμενα αλλαγής ονόματος, συντάγματος και την εγκατάλειψη του αλυτρωτισμού. Τέλος, θετικό είναι ότι εγκαινιάζει μία πολύπλευρη στρατηγική συνεργασία με τη γείτονα χώρα.
*Ο κ. Δημήτρης Κ. Κατσούδας διετέλεσε, μεταξύ άλλων, γ.γ. Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΥΠΕΞ (2007-2009) και παλαιότερα πολιτικός σύμβουλος (1987-1991) του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
https://www.kathimerini.gr/1006400/arti ... das---pgdm"Πως μπορεί να είμαστε 20 χρόνια πίσω από την Αμερική, χωρίς αυτή να είναι 20 χρόνια μπροστά από εμάς;"
