Δεν διαφωνησε κανεις οτι το 1821 δεν τους γλίτωσε κανεις. Ειναι αλλωστε λογικο να γινοταν αυτο οταν εχει ξεσπασει εξέγερση στο μερος στο οποιο τροφοδοτει την κρατικη μηχανη σου με υπαλληλους. Η πρωτη σκεψη που θα περνουσε απο το μυαλου του Σουλτάνου η του οποιουδηποτε μολις μαθαινε για την επανασταση ειναι "οχι ρε πουστη την πατησαμε. Ειχαμε το φιδι στον κορφο μας. Σφαξτε τους ολους στην Πολη να γλιτωσουμε γιατι αμα σηκωθουν και αυτοι που ειναι εκπαιδευμενοι και με λεφτα παμε απατοι".Scouser έγραψε: ↑30 Μάιος 2023, 12:35Το 1821 πάντως τους Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης, περιλαμβανομένης της ελίτ (Φαναριώτες κτλ), δεν τους γλίτωσε κανένας. Το οθωμανικό κράτος φρόντιζε σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα να δείχνει ποιοί είχαν την πραγματική εξουσία, και αυτοί ήταν οι μουσουλμάνοι στα ανώτατα αξιώματα που έλεγχαν τους γενίτσαρους και κατεύθυναν τον μουσουλμανικό όχλο. Πάλι καλά που έτυχε και ο σεϊχουλισλάμ να είναι καλός άνθρωπος και αρνήθηκε να βγάλει φετφά για γενική σφαγή των χριστιανών της Πόλης, όπως του ζητήθηκε, γιατί δεν θα είχε μείνει ρουθούνι χριστιανικό στην Πόλη. Και μόνο από εκείνα τα επεισόδια, θα έπρεπε οι διάφοροι Δραγούμηδες να είχαν βγάλει τα κατάλληλα συμπεράσματα για το πόσο ανεδαφική ήταν η θεωρία της εκ των έσω άλωσης της ΟΑ.George_V έγραψε: ↑30 Μάιος 2023, 12:22Το που βρισκοταν η εξουσια στην Οθωμανικη Αυτοκρατορια ηταν σχετικο.Scouser έγραψε: ↑30 Μάιος 2023, 10:30
Μπορούσε ένας χριστιανός να γίνει Μεγάλος Βεζύρης ή Σερασκέρης ή Μπεηλέρμπεης ή Ντεφτερντάρης; Όχι βέβαια. Όλα τα ανώτατα αξιώματα που συνεπάγονταν πραγματική εξουσία ήταν στα χέρια των μουσουλμάνων. Άρα δεν μπορούσε να ελεγχθεί η αυτοκρατορία ''εκ των έσω'' από τους χριστιανούς.
Σε διαφορες περιπτωσεις βρισκοταν αλλου και οχι στην κεντρικη κυβερνηση. Π.χ. στην περιοδο που ονομαζεται "Σουλτανατο των Γυναικων" η διακυβερνηση ηταν στα χέρια της Βαλιντε και της Πρωτης Συζυγου του Σουλτάνου και οχι στον Σουλτάνο η στον Βεζυρη που ειχαν περιθωριοποιηθει αρκετα μεχρι να ξαναπαρουν την εξουσια.
Επισης μη ξεχναμε οτι οι Οθωμανοι σπάνια μιλουσαν ξενες γλώσσες εκτος απο τα Τουρκικα (και τα Αραβικα/Περσικα που ηταν η γλωσσα εργασιας της Αυλης) καθως υπηρχε απαγορευση στη Χαντιθ που ελεγε πως δεν πρεπει να μαθαινουν ξενες γλωσσες για να μην ξεχάσουν τη δικη τους.
Αυτο ουσιαστικα αφησε την Οθωμανικη διπλωματια στα χέρια γλωσσομαθων Ρωμιων οι οποιοι στελεχωναν σχεδον αποκλειστικα το αντιστοιχο Υπουργειο Εξωτερικων.
Και αλλα παραδειγματα οπως το ανωτερω υπαρχουν πολλα στην ιστορια. Ο Ντεφτερντάρης π.χ. μπορει να ηταν παντα Τουρκος η εξισλαμισμενος "whatever guy" αλλα ολη η γραφειοκρατια του απο κατω στελεχωνοταν σχεδον αποκλειστικα απο educated Ρωμιους, Σερβους, Βουλγάρους κτλ.
Αν τους αντικαταστησεις με Τουρκους που δεν ηξεραν που πανε τα τεσσερα και η εκπαιδευση τους ηταν στην καλυτερη το Ιεροδιδασκαλειο ή αντε και το Αλ-Αζχαρ στην Αιγυπτο τοτε το κράτος παει στα βράχια.
Δεν ειναι οι τιτλοι που κανουν την εξουσια. Αλλα αυτοι που τη στηρίζουν και εργάζονται για αυτη. Χωρις αυτους οι τιτλοι ειναι κενο γράμμα και η εξουσια κουφια. Γιατι τι να το κάνεις το αξιωμα του ΥΠΕΞ ας πουμε τον 17ο αιωνα οταν δεν μπορεις να μιλησεις με τις ξενες δυναμεις?
Οταν μιλαμε για αλωση εκ των εσω δεν ειναι κατι που θα γινοταν σε βαθος εβδομάδων ουτε θα αλλαζε χαρακτηρα η Οθωμανικη Αυτοκρατορια με παλατιανο πραξικοπημα. Αυτα δεν γινονται.
Ηδη ειχε γινει πολυσυλλεκτικη και με στηριξη κυριως σε αλλα εθνη και λιγοτερο στο τουρκικο (οκ προφανως στρατιωτικα οι Τουρκοι παρεμεναν dominant αλλα αυτο δεν αρκει, οταν εχεις παραδοσει εμποριο, διεθνεις σχέσεις και αλλους τομεις σε αλλους-πιο ικανους απο εσενα) οποτε δουλευε μια πολυ αργη διαδικασια η οποια εφτασε καποια στιγμη στο Χατι Χουμαγιουν του 1856 αλλα δεν τελειωσε εκει.
