έχουμε μεγάλο Εορτολόγιο, οπότε βλέπω δύο δρόμους για τον Πέτρο με μέλλον λαμπρό
α) ο πρώτος είναι για τους ψυχολόγους/ψυχιάτρους - δεν με ενδιαφέρει αυτός
β) ο δεύτερος έχει ζουμί -
δεν μπορώ να μην παρατηρήσω στο εγχώριο νεολληνικό συγγραφικό κίνημα ομοιότητες με εκείνο του νορβηγικού μπλακ μέταλ των 90s. Έχουμε σαφή αντιχριστιανισμό που πρέπει να εκδηλωθεί με κάψιμο εκκλησιών κλπ. αλλά οπωσδήποτε και έναν εγχώριας κατανάλωσης ανταγωνισμό που εκδηλώνεται κυρίως με πολιτικές ίντριγκες αλλά οπωσδήποτε όχι στον αριθμό πωλήσεων (νομίζω η Μαντά και η Χρύσα δεν βλέπουν κανέναν)
Ωστόσο, αυτό εμπεριέχει ένα ζήτημα αμφισβητούμενο - ποιος θα έχει τον ρόλο του Varg
καθότι ως γνωστόν, κάποια στιγμή, ακόμη και στις καλύτερες οικογένειες, τα μέλη τους στρέφονται το ένα ενάντια στο άλλο - οι εκκλησίες τελειώνουν, οπότε μένει σαφώς κάτι πιο ανθρώπινο
δλδ - αν κάποιος έχει τον ρόλο του Varg, κάποιος πρέπει να έχει τον ρόλο του Euronymous
τα δεδομένα
ο Τατσό έχει, σύμφωνα με τον ίδιο, γαμήσει τη μισή πρωτεύουσα - πα να πει είναι κυρίαρχο αρσενικό - άρα μοιάζει στον Βαργκ
(υπάρχει κ το βίντεο με τον τύπο που ήταν σε μία εκπομπή μαζί και ο Τατσό παραλίγο να τον κάνει ασήκωτο από τα κλωτσομπουνίδια
(*αστερίσκος - ο τύπος δεν ανήκε σε κόμμα βέβαια που
δεν αποκηρύσσει τους αγώνες στους δρόμους, ήταν δλδ αυτό που λέμε στα μέτρα του Τ, αλλά οκ δεν τίθεται θέμα για το τσαμπουκαλίκι του Τ) )
με τον Βάργκ όμως υπάρχει ένα προμπ - θεωρούσε εαυτόν Άριο
εκεί πρέπει να σκεφτεί ο Τ τι ακριβώς θα δηλώσει πώς είναι (καθότι, στη δική του πορεία στην έρημο, έχει δηλώσει όλες τις ιδεολογικές ταυτότητες που υπάρχουν στο φάσμα του συνταγματικού άρκ (εκτός εκείνης του βάργκ, χάριν λογοπαιγνίου))
εγώ θα πρότεινα
ακουάριος (νομίζω είναι της εποχής άλλωστε;)
κουικάριος (για να έχει γκελ και στη Χ γενιά εκλογικώς μιλώντας)
και (προσωπικό αγαπημένο)
καρμπονάριος (κάτι το απροσδιόριστα επαναστατικό που απευθύνεται στις βασικές ανάγκες του ανθρώπου - όπως άλλωστε και η λογοτεχνική του γραφίδα, τρόπον τινά)
τεσπά, αυτό είναι δικό του πρόβλημα αλλά μόνο έτσι βλέπω το μέλλον του να προδιαγράφεται λαμπρό στον χώρο του νεοελληνικού μπλακ λογοτεχνικού κινήματος - θα εκτίσει κάποια ποινή αλλά η αρχή έγινε και αυτό είναι το ήμισυ του παντός (όπως άλλωστε γνωρίζει και ο ίδιος με τα θηλυκά της πρωτεύουσας που είχαν την τύχη να βρεθούν μαζί του
στα σκοτεινά δωμάτια)