Λαϊκισμός

[Spiros252]

Εντάξει, δεν είπαμε μέχρι κεραίας. Αλλά τα βασικά σημεία τουλάχιστον. Θα μπορούσε να είναι θεματοφύλακας ο ΠτΔ και να κρίνει αν τηρήθηκαν ή όχι οι δεσμεύσεις. Εάν διαπίστωνε μεγάλη παρέκλιση θα ενέκρινε το δημοψήφισμα - μομφή.
Το πρόβλημα που γράφεις σχετικά με τους αντιπολιτευόμενους όντως είναι σημαντικό, αλλά ας τα έκανε πράξη η κυβέρνηση αυτά που υποσχέθηκε.
Φυσικά θα έχουμε μάλλον απορρίψεις όπως του ΣτΕ «Για λόγους εθνικού συμφέροντος δεν μπορούσε να γίνει... κ.λπ. κ.λπ...)

[paul25]

Για να μπορει να γινει ελεγχος θα πρεπει να υπαρχουν κριτηρια και για την περιπτωση ποσοτικα. Ποιο θα ειναι αυτο το ποσοστο; πως θα βγαινει; Θα αφηνουμε απ'εξω αυτα που δεν μπορουσαν αντικειμενικα να γινουν λογω συνθηκων και πως θα ξερουμε ποια ειναι; Γιατι να ελεγχει ο ΠτΔ; Επιπλεον εξουσιαστικες σχεσεις στον ΠτΔ σημαινει και ηπια αλλαγη μορφης πολιτευματος η να ορισουμε μια ελεγκτικη επιτροπη; Αλλα γιατι αυτη η επιτροπη να ειναι πανω απο τη Βουλη; Επιπλεον πως θα ξερουμε αν ο λαος συμφωνει με καποιες μη υλοποιησεις του προγραμματος οπως το εκριναν ωριμοτερα στη πορεια; Ειναι απειρα τα ερωτηματα και καταληγουν τα περισσοτερα σε μη απαντησεις και σε ενα μοντελο απειρως γραφειοκρατικο και δυσκινητο.

Αλλωστε οπως ειπα υπαρχουν πολλοι εμμεσοι τροποι ανακλησης, προταση μομφης, περιπτωσεις που ζητειτε κοινη συναινεση απο ολη τη Βουλη,αποχωρηση μεγαλου μερους βουλευτων που διαφωνουν και ριχνουν τη κυβερνηση, εκλογες, δικαστικος ελεγχος κλπ

[ΓΑΛΗ]

Mα δεν αναφέρθηκα στην άμεση δημοκρατία, αλλά στην εκπροσώπηση των πολιτών από τους κοινοβουλευτικούς που ψήφισαν. Κι επειδή ακριβώς ο πολιτικός όρκος -εκτός των άλλων- μιλά για δράση υπέρ του συμφέροντος του Λαού, βρίσκω απολύτως άτοπο να θεωρείται πρωτεύον το συμφέρον του κόμματος και απολύτως γελοίο να κατηγορούνται για λαϊκισμό αυτοί που αντιδρούν στην κομματική γραμμή όταν αρχίζει τους ελιγμούς της από την αρχική θέση. Αυτό ακριβώς είναι που δημιουργεί την πολιτική απαξίωση, τόσο των πολιτικών όσο και των ψηφοφόρων και του ...Λαού γενικότερα. Στην τελική όλοι λαός είναι. Κι αυτοί που κουνάνε το δάχτυλο δίνοντας συστάσεις αντιλαϊκισμού, είναι αστείοι.

Ε, ακριβώς γι' αυτό προτείνω την κατάργηση του όρου "λαός". Όταν η έννοια/χρήση της συγκεκριμένης λέξης σταματήσει να πηγαινοέρχεται μεταξύ μιας τιμημένης και υποτιμημένης ιδιότητας κατά βούληση του κάθε πικραμένου, το πράγμα θα έρθει στα ίσα του πιο γρήγορα.

Βασικα, η αναφορα στο συμφερον του Λαου δεν σημαινει απαραιτητα την επιτελεση της βουλησης του Λαου. Ειναι σαν τη σχεση Γονεα και Ανηλικου παιδιου περιπου για μα κσταλαβεις. Ο Γονιος ειναι αντιπροσωπος του ανηλικου παιδιου και φερει την ευθυνη για την ορθη αναπτυξη του, κατα την διαρκεια επιτευξης αυτου του στοχου καποιες φορες θα ικανοποιησει τα θελω του ανηλικου παιδιου και καποιες αλλες οχι. Ετσι λειτουργει η σντιπροσωπευτικη Δημοκρατια.

Τωρα αυτο που γραφεις οτι καποιοι χσρακτηριζουν λαικιστες καποιους που εντος του κομματος τους κατηγορουν για αποκλιση απο την κεντρικη γραμμη, αυτο ειναι καθαρα εσωκοματικη υποθεση και δεν αντιλαμβανομαι τη σχεση μπορει να εχει με το συστημα της Δημοκρατιας;

Μα αυτό ακριβώς έγραψα και πιο πάνω. Ο όρος "Λαός" έτσι όπως χρησιμοποιείται έχει ευτελισθεί τελείως. Του βάζουμε ένα κεφαλαίο για να δηλώσουμε πόσο τιμημένο πράγμα είναι και μετά τον τοποθετούμε στα προνήπια που θέλουν οπωσδήποτε Γονέα ή Κηδεμόνα.

Δεν εννοούσα τίποτα περισσότερο όταν έγραφα ότι ο όρος "λαός" κυοφορεί μονίμως την ανάγκη του Ηγέτη που θα τον "καθοδηγήσει" κλπ κλπ και συνεπαγόμενα την πλήρη ταύτιση με τη λογική της ολιγαρχίας/μοναρχίας.

Σε πλήρη αντίθεση με την έννοια του "πολίτη" που ως ενήλικος έχει επαρκέστατα δικαιώματα να απαιτεί την εφαρμογή των νόμων αλλά και την υποχρέωση να τους εφαρμόζει σε ένα καθεστώς ισονομίας. Όπως έχει το δικαίωμα να απαιτεί από τους εκπροσώπους του να τηρούν τις συμφωνίες μεταξύ ενηλίκων.

Άλλο "εκπρόσωπος" και άλλο "κηδεμόνας" έτσι; Άλλο ανήλικος και άλλο ενήλικος.

Τα ανήλικα που πότε παίζουν τον σούπερμαν και πότε το παιδάκι που ζητά από τον δάσκαλο να το περάσει στην άλλη τάξη ή το απέναντι πεζοδρόμιο, δεν είναι πολίτες.

[stavmanr]

Ο όρος "Λαικισμός" πρωτοαναφέρθηκε στην Ελλάδα με αρνητικότατο πρόσημο της έννοιας λόγω ΠΑΣΟΚ και κυρίως από την Σοσιαλιστική αριστερά διότι το ΠΑΣΟΚ έτρωγε ψήφους και θεωρούνταν απειλή.

Πολύ σωστά. Ο λαϊκισμός πρωτο-χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει μία πολιτική υφαρπαγή του "λαού" από κάποιο κόμμα. Όμως, το μεγάλο σφάλμα αυτής της λογικής και στην ουσία της χρήσης της λέξης αυτής είναι ότι ο "λαός" δεν άνηκε ποτέ πουθενά ώστε να υφαρπαχτεί.
Στην αυθεντική του ερμηνεία, ο λαϊκισμός περιγράφει την απαγωγή του λογικού επιχειρήματος με χρήση συναισθηματικών εντυπώσεων. Και τότε υπάγεται στα σοφίσματα ή αλλιώς στα λογικά άλματα (και σφάλματα).

[ΓΑΛΗ]

Ο όρος "Λαικισμός" πρωτοαναφέρθηκε στην Ελλάδα με αρνητικότατο πρόσημο της έννοιας λόγω ΠΑΣΟΚ και κυρίως από την Σοσιαλιστική αριστερά διότι το ΠΑΣΟΚ έτρωγε ψήφους και θεωρούνταν απειλή.

Πολύ σωστά. Ο λαϊκισμός πρωτο-χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει μία πολιτική υφαρπαγή του "λαού" από κάποιο κόμμα. Όμως, το μεγάλο σφάλμα αυτής της λογικής και στην ουσία της χρήσης της λέξης αυτής είναι ότι ο "λαός" δεν άνηκε ποτέ πουθενά ώστε να υφαρπαχτεί.
Στην αυθεντική του ερμηνεία, ο λαϊκισμός περιγράφει την απαγωγή του λογικού επιχειρήματος με χρήση συναισθηματικών εντυπώσεων. Και τότε υπάγεται στα σοφίσματα ή αλλιώς στα λογικά άλματα (και σφάλματα).

Το μέγα πρόβλημα είναι ότι και οι πολιτικές ιδεολογίες μεταθέτουν τα δικά τους -φερόμενα ως- λογικά επιχειρήματα στο χώρο των συναισθηματικών εντυπώσεων. Ουσιαστικώς τόσο οι "λαϊκιστές" όσο και οι "αντιλαϊκιστές" διεκδικούν την πρωτοκαθεδρία της λογικοφανούς πραγματικότητας για τους δικούς τους συναισθηματικούς όρους. Ο ορθολογισμός είναι η ταφόπετρα των πολιτικών κομμάτων.

[paul25]

Μα αυτό ακριβώς έγραψα και πιο πάνω. Ο όρος "Λαός" έτσι όπως χρησιμοποιείται έχει ευτελισθεί τελείως. Του βάζουμε ένα κεφαλαίο για να δηλώσουμε πόσο τιμημένο πράγμα είναι και μετά τον τοποθετούμε στα προνήπια που θέλουν οπωσδήποτε Γονέα ή Κηδεμόνα.

Δεν εννοούσα τίποτα περισσότερο όταν έγραφα ότι ο όρος "λαός" κυοφορεί μονίμως την ανάγκη του Ηγέτη που θα τον "καθοδηγήσει" κλπ κλπ και συνεπαγόμενα την πλήρη ταύτιση με τη λογική της ολιγαρχίας/μοναρχίας.

Σε πλήρη αντίθεση με την έννοια του "πολίτη" που ως ενήλικος έχει επαρκέστατα δικαιώματα να απαιτεί την εφαρμογή των νόμων αλλά και την υποχρέωση να τους εφαρμόζει σε ένα καθεστώς ισονομίας. Όπως έχει το δικαίωμα να απαιτεί από τους εκπροσώπους του να τηρούν τις συμφωνίες μεταξύ ενηλίκων.

Άλλο "εκπρόσωπος" και άλλο "κηδεμόνας" έτσι; Άλλο ανήλικος και άλλο ενήλικος.

Τα ανήλικα που πότε παίζουν τον σούπερμαν και πότε το παιδάκι που ζητά από τον δάσκαλο να το περάσει στην άλλη τάξη ή το απέναντι πεζοδρόμιο, δεν είναι πολίτες.

Τη μεταφορα αυτη, της σχεσης γονιου-παιδιου, τη χρησιμοποιησα για να σου περιγραψω τη σχεση αντιπροσωπων-λαου και ενεχει μια ουσιαστικη διαφορα. Στη σχεση Γονεα-παιδιου η σχεση ειναι πληρως εξουσιαστικη, το παιδι δεν μπορει να αλλαζει γονεις, στη σχεση αντιπροσωπων-λαου οι νομοθετες εχουν κανει προβλεψη και καθε τετραετια ο Λαος επιβραβευει η τιμωρει και αλλαζει τον "γονιο" του. Γι'αυτο και η ορθη Δημοκρατια απαιτει πολιτες ευσεινηδητους και ενεργους με συμμετοχη στα κοινα και οχι παθητικους οπως ειναι τωρα, διοτι λαμβανουν το ρολο τους ως παιδια-ανηλικα στη σχεση αυτη. Μην ξεχνας οτι δεν ειναι πολλα τα χρονια εκεινα απο την εποχη που η φραση "που ειναι το κρατος;" ειχε γινει ψωμοτυρι.

Συμφωνω οτι ο ορος Πολιτης ειναι πιο ευστοχος, ειμαι υπερ της συχνοτερης χρησης του.

[paul25]

Ο όρος "Λαικισμός" πρωτοαναφέρθηκε στην Ελλάδα με αρνητικότατο πρόσημο της έννοιας λόγω ΠΑΣΟΚ και κυρίως από την Σοσιαλιστική αριστερά διότι το ΠΑΣΟΚ έτρωγε ψήφους και θεωρούνταν απειλή.

Πολύ σωστά. Ο λαϊκισμός πρωτο-χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει μία πολιτική υφαρπαγή του "λαού" από κάποιο κόμμα. Όμως, το μεγάλο σφάλμα αυτής της λογικής και στην ουσία της χρήσης της λέξης αυτής είναι ότι ο "λαός" δεν άνηκε ποτέ πουθενά ώστε να υφαρπαχτεί.
Στην αυθεντική του ερμηνεία, ο λαϊκισμός περιγράφει την απαγωγή του λογικού επιχειρήματος με χρήση συναισθηματικών εντυπώσεων. Και τότε υπάγεται στα σοφίσματα ή αλλιώς στα λογικά άλματα (και σφάλματα).

Αυτο ειναι πολυ γενικο που λες και μπορει να συμπεριλαβει πολλα.

[foscilis]

Κατά τη γνώμη μου, είναι ένας γόρδιος δεσμός που κάποια στιγμή πρέπει να κοπεί, αφαιρώντας τελείως από τη σύγχρονη πολιτική ορολογία τον όρο "λαός" και την αντικατάσταση του με τον όρο "πολίτες", που έχει κάτι πολύ βασικό για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Ενικό και πληθυντικό αριθμό. Σε πλήρη αντίθεση με τον όρο "λαός" που η μαζικότητα του παραπέμπει πάντα σε μία ανώνυμη μάζα, που χρειάζεται οπωσδήποτε ηγέτη για να την καθοδηγεί.

η ρίζα της λέξης "λαός" είναι χεττιτική και σήμαινε στρατιωτική μονάδα, κάτι σαν το "λόχος" ή το "τάγμα".

[stavmanr]

Ο όρος "Λαικισμός" πρωτοαναφέρθηκε στην Ελλάδα με αρνητικότατο πρόσημο της έννοιας λόγω ΠΑΣΟΚ και κυρίως από την Σοσιαλιστική αριστερά διότι το ΠΑΣΟΚ έτρωγε ψήφους και θεωρούνταν απειλή.

Πολύ σωστά. Ο λαϊκισμός πρωτο-χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει μία πολιτική υφαρπαγή του "λαού" από κάποιο κόμμα. Όμως, το μεγάλο σφάλμα αυτής της λογικής και στην ουσία της χρήσης της λέξης αυτής είναι ότι ο "λαός" δεν άνηκε ποτέ πουθενά ώστε να υφαρπαχτεί.
Στην αυθεντική του ερμηνεία, ο λαϊκισμός περιγράφει την απαγωγή του λογικού επιχειρήματος με χρήση συναισθηματικών εντυπώσεων. Και τότε υπάγεται στα σοφίσματα ή αλλιώς στα λογικά άλματα (και σφάλματα).

Αυτο ειναι πολυ γενικο που λες και μπορει να συμπεριλαβει πολλα.

Το ίδιο σόφισμα, από την άλλη πλευρά είναι η επίκληση (προσφυγή) στην αυθεντία (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF ... E%AF%CE%B1). Εδώ, αντί να επικαλούμαστε απευθείας το "μαζικό συναίσθημα" ανάγουμε έναν άνθρωπο ή μία ομάδα ανθρώπων σε "ειδικούς μαζικής αποδοχής", αντί του ορθού που είναι να μιλάμε απλά με λογικά επιχειρήματα.

[ΓΑΛΗ]

Κατά τη γνώμη μου, είναι ένας γόρδιος δεσμός που κάποια στιγμή πρέπει να κοπεί, αφαιρώντας τελείως από τη σύγχρονη πολιτική ορολογία τον όρο "λαός" και την αντικατάσταση του με τον όρο "πολίτες", που έχει κάτι πολύ βασικό για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Ενικό και πληθυντικό αριθμό. Σε πλήρη αντίθεση με τον όρο "λαός" που η μαζικότητα του παραπέμπει πάντα σε μία ανώνυμη μάζα, που χρειάζεται οπωσδήποτε ηγέτη για να την καθοδηγεί.

η ρίζα της λέξης "λαός" είναι χεττιτική και σήμαινε στρατιωτική μονάδα, κάτι σαν το "λόχος" ή το "τάγμα".

Ακόμα και με αυτήν την εκδοχή, πρόκειται περί εκφυλισμού της αρχικής έννοιας. Οι λόχοι και τα τάγματα σαφώς και υπακούουν σε εντολές αλλά το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η πειθαρχία. Οπότε ως όρος παραπέμπει περισσότερο στο λαό των κομματόσκυλων, κυβερνώντων και περιφερειακών, που ακολουθούν τυφλά τους σχηματισμούς που επιλέγει ο διοικητής του λόχου.

[Ripper]

[paul25]

Ενίοτε, συμβαίνει και το αντίθετο. Οι ψήφοι του λαού σαφώς και είναι μετρήσιμες. Επίσης σαφώς είναι σεβαστές αλλά μόνον μέχρι την αποχώρηση από την κάλπη. Μετά αρχίζει το θέατρο του παραλόγου όπου αυτοί που λένε ότι τους επέλεξε ο λαός ως εκπρόσωπο του, υποτιμούν την κρίση του λαού ακόμη και αν αφορά στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης... γιατί ο λαός δεν ξέρει. Ουσιαστικώς δηλαδή ομολογούν ότι θεωρούν προϊόν βλακείας ή ημιμάθειας και την δική τους εκλογή/επιλογή αλλά είναι πολύ ανόητοι για να το καταλάβουν.

Όπως προανέφερα, το Δημοκρατικό μας σύστημα είναι αντιπροσωπευτικό, αυτό σημαίνει πως δεν είναι υποχρεωμένος βουλευτής να κάνει απαραίτητα ο,τι του ζητάει ο Λαός. Όμως, υπάρχει και η αρχή της ανάκλησης σύμφωνα με την οποία αν ο βουλευτής κάνει πλήρως του κεφαλιού του θα πρέπει να αποσυρθεί από την εξουσία. Η αρχή της ανάκλησης εφαρμόζεται στις μέρες μας μέσω των κομματικών μηχανισμών που βάζουν το πολιτικό πλαίσιο δράσης των βουλευτών και όποιος αποκλίνει από αυτό, αναλαμβάνει τη διαγραφή του ο αρχηγός του κόμματος και ο βουλευτής γίνεται ανεξάρτητος, αντίστοιχο σε επίπεδο κυβέρνησης είναι η πρόταση μομφής.

Η Κύπρος προσπαθεί να δημιουργήσει έναν πιο άμεσο έλεγχο του πολιτικού απο τον λαό.
https://politics.offsite.com.cy/article ... ragei-ergo

Μια εφαρμογή αυτής της διαδικασίας ανάκλησης μέσω κομματικών μηχανισμών την βλέπουμε να εξελίσσεται αυτές τις μέρες στη πράξη, ήδη συζητιέται η απόσυρση του ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση εν όψη της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ενώ σε συνέντευξη της κυρίας Χρυσοβελώνη (βουλευτή των ΑΝΕΛ) που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, δείχνει την πρόθεση της να μείνει στη θέση της, ακόμα και αν ο Καμμένος υποχωρήσει με όποιες επιπτώσεις για την ίδια, υπερασπιζόμενη το δικαίωμα ανεξαρτησίας της που της δίνει το άρθρο 60 Σ.

«Οι βουλευτές δεν είναι αντικείμενα ούτε... βαλίτσες για να τις αποσύρουμε και να τις απομακρύνουμε. Ο κάθε βουλευτής και ο κάθε υπουργός αποφασίζει κατά συνείδηση. Και εάν έχει πράξει σωστά ή λάθος, θα κριθεί στην πορεία και θα αναλάβει την ευθύνη της όποιας επιλογής του (...)

«τη σύνθεση της κυβέρνησης την καθορίζει ο πρωθυπουργός, σαφέστατα τύγχανα της πρότασης και της αποδοχής του προέδρου των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, εάν έλεγα κάτι διαφορετικό θα ήμουν αχάριστη. Αλλά τον τελικό λόγο τον έχει ο πρωθυπουργός (...) Δεν τίθεται θέμα από την πλευρά μου άρσης εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση»