Αρίστος έγραψε: ↑22 Μάιος 2023, 18:29
Eδω ενας καλος φιλος που εγραφε παλια σε θρυλικα φορα, αναφερεται σε οσα ειπα κι εγω παραπανω.
Nikolaos Michos
2 ώρ. ·
Επί προσωπικού.
Τον τελευταίο χρόνο το συνήθως λαλίστατο παρόν ψηφιακό ντουβάρι υπέστη ένα είδος αφωνίας φτάνοντας στο σημείο ν' ανεβαίνει μια ανάρτηση το μήνα και να με ψάχνουν φίλοι και γνωστοί με την κλασική ερώτηση "πού χάθηκες εσύ".
Θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια ξοδέψαμε όλη την ενέργειά μας με το να ασχολούμαστε όλη μέρα - κάθε μέρα με εσωκομματικές κόντρες του χ πανέξυπνου στελέχους και της χ πανέξυπνης ομάδας εντός Σύριζα που με καθημερινές δηλώσεις στα media και στις ιστοσελίδες τους πριόνιζαν τη συνοχή αυτού του κόμματος που ουδέποτε έγινε ένα πραγματικό κόμμα.
Τα προβλήματά των στελεχών αυτών και των ομάδων τους δεν ήταν η κοινωνία και οι ανάγκες αυτής ή η όποια στρατηγική για επάνοδο στην εξουσία. Οι προβληματισμοί τους άκουγαν στο πώς θα αποκαλούμε τον Αλέξη Τσίπρα και μην τυχόν τον αποκαλέσουμε "αρχηγό", η αποδυνάμωση αυτού με κάθε μέσο ή με ποιον τρόπο θα γίνεται το πολιτικό facecontrol για συστράτευση του προοδευτικού χώρου με τον Σύριζα.
Προσωπικά με κούρασε απίστευτα αυτό το άχαρο κι ερασιτεχνικό σκηνικό βαρύγδουπων στελεχών του χώρου μας που ανάθεμα κι αν κατάλαβαν ποτέ τι είναι αυτό που συντελέστηκε το 2015. Άτομα που φορούσαν τις δάφνες του πάλαι ποτέ 3% να προσπαθούν να επιβληθούν στο σύνολο, να ορίζουν κατευθύνσεις, να απλώνουν λογίδρια κι άρθρα επί άρθρων μέρα πάρα μέρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια αλλά με μια περίεργη αφωνία όταν ήταν να συγκρουστούν με τους κυβερνητικούς και τα φερέφωνά τους φτάνοντας και στο σημείο να λιβανίζουν πρακτικές και τακτικές της κυβέρνησης ενώ στις ελάχιστες στιγμές που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τους αντιπάλους στα τηλεοπτικά δίκτυα ήταν ένα με τις γλάστρες που στόλιζαν το χώρο - οι υποτιθέμενοι διαβασμένοι και απίστευτα μελετημένοι...
Και να φτάνεις στο σημείο να διαβάζεις ό,τι πιο ξεσυλλόγιαστο από κάποιους που ούτε θα το περίμενες, ν' αναγκάζεσαι να δικαιολογείς τις πομπώδεις δηλώσεις τους στο κάθε δεξιό κι ακροδεξιό τρολάκι και ταυτόχρονα να κρατάς και την ελπίδα ζωντανή μήπως κι αλλάξει κάτι. Την ενέργεια που σπαταλήσαμε οι απλοί φίλοι του Σύριζα, αν την έδιναν τα παρασημοφορημένα στελέχη με τις εσωκομματικές κραυγές τους, τα πράγματα θα ήταν σίγουρα αλλιώς.
Κάθε κόμμα έχει μια αιχμή του δόρατος, τον αρχηγό του. Ο Σύριζα είχε δεκάδες αιχμές όπου οι κυβερνητικοί ξάπλωναν πάνω σαν τον φακίρη χωρίς να πληγωθούν. Και δυστυχώς μέχρι την τελευταία στιγμή κουκούτσι μυαλό δεν έβαλαν και μάρτυς μου ο Κατρούγκαλος.
Τέσσερα χρόνια σπαταλήθηκαν μοιρολατρικά με το τι έφταιξε και χάθηκαν οι εκλογές του 2019 "αλλά ευτυχώς μας έμεινε το 32%" πάνω στο οποίο καθόμαστε αραγμένοι σαν τον Κουτσούμπα στα έδρανα. Και αναλώθηκε η πιο χαρισματική μορφή της Αριστεράς, ο Αλέξης Τσίπρας στο να μπαλώνει τρύπες και να δικαιολογεί τ' αδικαιολόγητα του χώρου αλλά και των ίδιων των επιλογών του για να έχει το εσωκομματικό πεδίο ευχαριστημένο.
Ο Τσίπρας εγκλωβίστηκε στις εμμονές με την "κυβέρνηση προοδευτικών δυνάμεων" και λοιπά φούμαρα. Και ενώ καθόμασταν στη σειρά για την κάλπη αγνοούσαμε μέχρι και την τελευταία στιγμή πώς θα συμβεί αυτό όταν όλοι είναι απέναντι κι ο Σύριζα ολομόναχος. Μ' έναν λαό να έχει την επιλογή μιας κυβέρνησης όπως τη γνωρίζει όσο άχαρη κι αν είναι ή ενός εξωτικού φρούτου που δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του. Και να πάει στην κάλπη χωρίς να έχει καταλάβει τι προτείνει ο Σύριζα. Τι να ψηφίσει οπότε?
Αν από την αρχή η λέξη "αυτοδυναμία" ήταν στο στόμα μας, πολλά θα άλλαζαν. Αλλά αγκιστρωθήκαμε στο πυροτέχνημα της απλής αναλογικής που τελικά κανείς δεν την ήθελε κι έσκασε στα χέρια μας ως πρόταση ακυβερνησίας.
Κι έτσι ξεπεράστηκαν εν ριπή οφθαλμού εγκλήματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο εναγκαλισμός με τους ιδιώτες και το άρμεγμα δημόσιων ταμείων, η ακρίβεια στο ρεύμα, αέριο, πετρέλαιο, βενζίνη, οι 35.000 νεκροί της πανδημίας, οι απολύσεις γιατρών και νοσηλευτών εν καιρώ πανδημίας, η καμμένη στις πυρκαγιές χώρα, οι νεκροί στα Τέμπη, οι λιμοί, λοιμοί και καταποντισμοί, τα ηφαίστεια κι οι εξωγήινοι και κάθε λογής σκάνδαλο.
Αλλά μ' ένα τσίγκινο τείχος στον Έβρο, μια μοίρα Rafale, 4-5 φρεγάτες, κάμποσες χιλιάδες περιπολικά, τα γνωστά γαλάζια ρουσφέτια και τεμενάδες στους μιντιάρχες συν 2-3 τσίχλες με τη μορφή voucher κι επιδομάτων στον λαό που τρελαίνεται για πολιτικούς μες τα λούσα, κουστούμια ταγέρ, rolex και πολύτιμους λίθους κι ας μην έχει μία στη τσέπη, με δυο λαμπάδες σαν το μπόι του δεξιού πολιτικού και τρεις μεγάλους σταυρούς έχεις την αυτοδυναμία στο τσεπάκι. Έτσι κινούνται οι επαγγελματίες του είδους.
Όταν κάθεσαι και χαϊδεύεις όσους σε φτύνουν, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και λοιπούς παρακαλώντας τους να συνεργαστούν ή δεν απαντάς στους Κουκουέδες που αναμασούν τα συνθήματα και τις αιτιάσεις της Νέας Δημοκρατίας από σεβασμό στο ΚΚΕ, αδυναμία κι ατολμία δείχνει και μόνο. Με αποτέλεσμα να φυλλορροεί το κίνημα και χαμπάρι να μην παίρνεις.
Γιατί ποιος θα σ' εμπιστευτεί όταν ούτε τον ίδιο τον εαυτό σου δεν μπορείς να προστατέψεις?
Κανένα 32% δε σε περιμένει να ξυπνήσεις μπας και πάρεις μπρος του Αγίου Κούκου ανήμερα.
Σε βαριέται όσο δεν πάει άλλο και σου γυρίζει την πλάτη.
Και στη θέση σου ανασταίνει μούμιες και βγάζει ξεχασμένους σκελετούς από τη ντουλάπα να πανηγυρίζουν.
