https://kourdistoportocali.com/news-des ... -o-aberof/Βρέθηκαν στο ίδιο λίκνο. Ο κ. Αντώνης Σαμαράς και ο κ. Κώστας Τασούλας άκουσαν τα πρώτα πολιτικά ταχταρίσματα από τον Ευάγγελο Αβέρωφ. Ο πρώτος σαν απλό μαθητούδι, ο δεύτερος, πιο τυχερός, ως ιδιαίτερος γραμματέας, σε κλεινή εποχή, όταν δηλαδή ο Αβέρωφ εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Ηταν μόλις 22 ετών τότε, με τη Νομική Σχολή στο μονόγραμμο βιογραφικό του.
Πήγε σε υπουργεία ως ειδικός σύμβουλος και κατόπιν εκδήλωσε τα πρώτα ελαφρά συμπτώματα από το μικρόβιο της πολιτικής. Δημοτικός σύμβουλος στην Κηφισιά, κατόπιν δήμαρχος (1994), μετά βουλευτής (2000) και υφυπουργός Αμυνας.
Μια φορά κι έναν καιρό, τότε που ο γερο-Καραμανλής δεν είχε γίνει ακόμη “Εθνάρχης”, η κοινότητα του Κεφαλαριού νοίκιασε το 100 τετραγωνικών μέτρων κτήριο που υπήρχε μέσα στο πάρκο. Σ’ αυτό το κτήριο επρόκειτο να λειτουργήσει η “Αλάσκα”, ένα από τα πλέον ιστορικά ζαχαροπλαστεία τής χώρας, όπου γυρίστηκαν αμέτρητες σκηνές ταινιών τού παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Τα χρόνια πέρασαν και η “Αλάσκα” άλλαξε κάμποσες φορές χέρια αλλά παρέμενε στην θέση της. Ώσπου στα μέσα της δεκαετίας τού ’90 ήρθε ο δήμαρχος Κηφισιάς και αποφάσισε να ανακαινίσει το κτήριο, το οποίο έδειχνε σαφή σημάδια φθοράς. Μόνο που η ανακαίνιση συνδυάστηκε με επέκταση κι έτσι στην θέση του παλιού κτηρίου φύτρωσε ένα νέο, σχεδόν τέσσερις φορές μεγαλύτερο: τα 100 τετραγωνικά έγιναν 380 και, μάλιστα, δίχως καμμιά άδεια. Αυθαίρετο μεν αλλά ο δήμαρχος “είχε τις άκρες του”, κατά το κοινώς λεγόμενον. Τί διάβολο; Από τα 22 του στο πολιτικό κουρμπέτι ως ιδιαίτερος γραμματέας τού Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα και θα κώλωνε σε μια άδεια;
Δήμαρχος είμαι, ό,τι θέλω κάνω; Μάλλον κάπως έτσι πρέπει να σκεφτόταν ο δήμαρχος. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε το γεγονός ότι νοίκιασε το νέο κτήριο των 380 τετραγωνικών προς 1.350.000 δραχμές τον μήνα, ενώ το παλιό των 100 τετραγωνικών πλήρωνε νοίκι 3.788.000 μηνιαίως; Βέβαια, ο δήμαρχος μηνύθηκε για την οικονομική ζημιά που προκάλεσε στον δήμο αλλά δεν επρόκειτο να δικαστεί ποτέ, μιας και στις εκλογές τού 2000 βγήκε βουλευτής με την Νέα Δημοκρατία και γλίτωσε λόγω ασυλίας.
http://economist.gr/%CF%87%CE%B1%CE%BC% ... %BA%CE%B9/Το χειρότερο τράβηγμα ήταν μια καταγγελία κάποιου εργολάβου ότι, σε τετ-α-τετ συνάντησή τους, ο δήμαρχος ζήτησε 70 εκατομμύρια δραχμές ώστε να ανακαλέσει μια απόφαση η οποία απαγόρευε ανέγερση εμπορικού κέντρου σε κάποιον συγκεκριμένο χώρο. Όταν η βουλή αρνήθηκε να άρει την ασυλία τού πρώην δημάρχου, εκείνος κατέθεσε μήνυση εναντίον τού εργολάβου για ψευδή καταμήνυση. Κάπως έτσι η δικαιοσύνη κατόρθωσε το ακατόρθωτο: καταδίκασε τον εργολάβο για μια καταμήνυση που θεωρήθηκε ψευδής δίχως να εκδικαστεί ποτέ! Ο εργολάβος προσέφυγε στο ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων κι εκείνο το 2006 καταδίκασε την Ελλάδα για την άρνηση άρσης της βουλευτικής ασυλίας του πρώην δημάρχου.
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=434291Σκιά στο προφίλ του παραμένει ότι δεν ζήτησε ο ίδιος την άρση της ασυλίας του ώστε να ερευνηθεί ποινικά μια υπόθεσή του από την εποχή της δημαρχίας του στην Κηφισιά. Επρόκειτο για τη δικαστική αντιδικία του με έναν πολίτη που δεν κατέληξε ποτέ στις αίθουσες του δικαστηρίου γιατί δεν ήρθη (δύο φορές το 2002 και 2004) η βουλευτική του ασυλία από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Ο πολίτης μήνυσε τον κ. Τασούλα, δήμαρχο Κηφισιάς το 1997, για εκβίαση. Εν τω μεταξύ ο κ. Τασούλας το 2000 εξελέγη βουλευτής. Η μήνυση αυτή δεν εξετάσθηκε ποτέ από τη Δικαιοσύνη. Ετσι, ο πολίτης προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το οποίο καταδίκασε τη χώρα μας το 2006 για άνιση μεταχείριση των πολιτών. Τελικά ο κ. Τασούλας που οχυρώθηκε πίσω από την ασυλία του, μήνυσε τον μηνυτή του και τον καταδίκασε αμετάκλητα για συκοφαντική δυσφήμηση. Ο πολίτης οδηγήθηκε στις Φυλακές Δομοκού, γιατί δεν είχε χρήματα να εξαγοράσει την ποινή του.
Να σημειώσω ότι η καταδίκη της Ελλάδας στην υπόθεση Τασούλα, προηγείται ακόμα και αυτής για το διαζύγιο Συγγελίδη - Αποστολάκη.
Τραγικό είναι να δικαιώνεσαι από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όταν στην Ελλάδα καταδικάζεσαι για ψευδή καταμήνυση, για μήνυση η οποία δεν εκδικάστηκε ποτέ (άρα και πως θα ήταν ψευδής) λόγω διπλής άρνησης της Βουλής να άρει την ασυλία του Βουλευτή. Στην χώρα του Ψηλού Παναθηναϊκάκια, πάντως, αυτό είναι εφικτό.