Αγαπητοί Έλληνες της ξενιτιάς. Αγαπητοί Έλληνες του Καναδά. Αγαπητά μέλη της Παμμακεδονικής Ένωσης Οντάριο.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που βρίσκεστε εδώ απόψε. Και ιδιαίτερα τον Πρόεδρο της Ένωσης, Γιώργο Παπαδάκη. Σας ευχαριστώ για την πρόσκλησή σας. Το θεωρώ τιμή μου, που μου δίνεται η ευκαιρία να σας αναλύσω ένα θέμα, που το γνωρίζω πάρα πολύ καλά, και που μας πονάει όλους ακόμη περισσότερο. To ελληνικό όνομα Μακεδονία. Η Μακεδονία μας.
Θα ήθελα να συλλυπηθώ τον κύριο Πρόεδρο, τον Γιώργο Παπαδάκη, και την οικογένειά του, για τον αδόκητο χαμό της συζύγου του, και να τους ευχηθώ να ζήσουν και να την θυμούνται.
Έρχομαι απευθείας από την γενέτειρα και σας φέρνω την αγάπη της πατρίδας μας, της Ελλάδος.
Σας φέρνω επίσης, την αμέριστη και αδιαπραγμάτευτη θέση του 90% και πλέον των Ελλήνων συμπατριωτών μας, στο όχι, η ελληνική λέξη «Μακεδονία», στην ονομασία των Σκοπίων. Σε οποιαδήποτε μορφή.
Θα ήθελα να μου επιτρέψετε απόψε, να σας μιλήσω ως ένας Μακεδόνας. Γιατί, για το θέμα που θα αναφερθώ στην ομιλία μου, μας κάνει όλους Μακεδόνες.
Εγώ είμαι Θεσσαλογεννημένος Ηπειρώτης. Αισθάνομαι και είμαι Μακεδόνας. Όπως πρέπει να αισθάνεστε και όλοι εσείς που δεν κατάγεστε από την Μακεδονία, αλλά είστε Έλληνες.
Ούτε «Σλαβο-μακεδονία», οποιοδήποτε άλλο είδος Μακεδονία, υπήρξε και υπάρχει, το σύνθετο αυτό όνομα, είναι σχήμα οξύμωρο.
Ούτε «Αλβανο-μακεδονία». Και αυτό είναι σχήμα οξύμωρο.
Ούτε «Βουλγαρο-μακεδονία». Είναι σχήμα οξύμωρο.
ούτε «Σερβο-μακεδονία» ή οποιοδήποτε άλλου είδους Μακεδόνας και Μακεδονία. Υπήρξε και υπάρχει μόνο ένα είδος Μακεδόνα και Μακεδονίας, και αυτά είναι, ο Έλληνας Μακεδόνας, και η Ελληνική Μακεδονία.
Μια πρόχειρη εξέταση της αρχαίας παγκόσμιας ιστορίας, θα επιβεβαιώσει αυτόν τον ισχυρισμό. Και χιλιάδες ιστορικών εγγράφων θα πιστοποιήσουν ότι η Μακεδονία, και οι Μακεδόνες, ήταν και είναι μόνο Έλληνες.
Οι επιστήμες της κοινωνιολογίας, και της εθνολογίας ανά τον κόσμο, ορίζουν ένα έθνος «ως την συγχώνευση συγγενών φυλών».
Το ελληνικό έθνος, σε όλη την περίφημη ιστορία του, αποτελείται από συγγενείς φυλές. Των Ηπειρωτών της Ηπείρου. Των Θεσσαλών της Θεσσαλίας. Των Μακεδόνων της Μακεδονίας. Των Θρακών της Θράκης. Των Κυπρίων της Κύπρου. Των Ποντίων του Πόντου. Των Κρητών της Κρήτης. Των Αθηναίων της Αθήνας. Των Κορινθίων της Κορίνθου. Των Ηλείων της Ηλείας. Των Σπαρτιατών της Σπάρτης. Των Θηβαίων της Θήβας. Των Αργιτών του Άργους. Και πολλών άλλων συγγενών φυλών.
Όλες αυτές οι συγγενείς φυλές, απάρτιζαν και απαρτίζουν το ελληνικό έθνος.
Η Μακεδονία δεν αποτελούσε περιφέρεια του ελληνικού κράτους, στην αρχαία παγκόσμια ιστορία. Δεν υπήρχε τότε ελληνικό κράτος. Υπήρχε ελληνικό έθνος. Και η Μακεδονία, ήταν μέρος του ελληνικού έθνους. Σήμερα η Μακεδονία αποτελεί σημαντικό κομμάτι της Ελλάδας και σημαντικό μέρος του ελληνικού έθνους.
Επομένως, εάν η Μακεδονία αποσπαστεί με οποιαδήποτε μορφή από το ελληνικό έθνος, το ελληνικό έθνος θα μείνει με ένα τεράστιο κενό. Που ούτε το σύμπαν δεν θα μπορέσει να συμπληρώσει.
Εάν οι Μακεδόνες απουσιάσουν από το ελληνικό εθνολογικό μίγμα, το ελληνικό έθνος θα είναι για πάντα ελλιπές. Η παγκόσμια ιστορία, και ο παγκόσμιος πολιτισμός θα μετατραπούν σε συνονθύλευμα διεκδικήσεων και πλαστογραφίας, και οι χρυσές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, οι οποίες έχουν γραφεί από τους Μακεδόνες, Φίλιππο, Αλέξανδρο και Αριστοτέλη, θα βαφτούν σε μαύρες.
Ο κόσμος υιοθέτησε την ελληνική Αθηναϊκή δημοκρατία. Και ο απόστολος Παύλος, απηύθυνε επιστολές «προς τους Θεσσαλονικείς» και προς «τους Φιλιππησίους» στην ελληνική γλώσσα. Οι Θεσσαλονικείς και οι Φιλιππήσιοι ήταν Έλληνες Μακεδόνες και κατοικούσαν στην Μακεδονία.
Ο απόστολος Παύλος έγραψε τις επιστολές του προς τους Μακεδόνες Θεσσαλονικείς και Φιλιππησίους στην ελληνική γλώσσα. Και όπως τα ιστορικά αρχεία μαρτυρούν, ο απόστολος Παύλος κήρυττε τον λόγο του Θεού στην ελληνική γλώσσα. Έκανε όλα αυτά, έξι αιώνες πριν πατήσει πόδι Σλάβος στα Βαλκάνια, και στην Μακεδονία. Εκεί που ζούσαν οι Θεσσαλονικείς και οι Φιλιππήσιοι.
Με αυτήν την εισαγωγή, φθάνουμε στη «Συμφωνία των Πρεσπών».
Η λεγόμενη «Συμφωνία των Πρεσπών», εάν επικυρωθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, θα δημιουργήσει το πρώτο, και το μόνο, ανεξάρτητο κράτος στην ανθρωπότητα, αναγνωρισμένο από τα Ηνωμένα Έθνη, του οποίου η ονομασία εμπεριέχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία».
Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, μια για πάντα! Δεν υπήρξε ποτέ, και δεν υπάρχει σήμερα, ανεξάρτητο κράτος, αναγνωρισμένο, και ενταγμένο ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών, με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ή με ονομασία, η οποία εμπεριέχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία». Σε οποιαδήποτε μορφή.
Δεν υπάρχει ούτε ως Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. Ούτε ως Δημοκρατία της Νότιας Μακεδονίας. Ούτε ως «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM». Ούτε ως «προσωρινή» «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM». Και ούτε με ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM», με ρήτρα μηνιαίας ανανέωσης της ονομασίας. Δεν υπάρχει κανένα!
Σήμερα, τα Ηνωμένα Έθνη απαρτίζονται από 194 ανεξάρτητα κράτη-μέλη. Κανένα από τα 194 ανεξάρτητα κράτη, μέλη του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, δεν έχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία» στην ονομασία του. Σε οποιαδήποτε μορφή. Κανένα.
Εάν η «Συμφωνία των Πρεσπών» επικυρωθεί, από τα Ηνωμένα Έθνη, και ονομάσει την «Δημοκρατία των Σκοπίων» με την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», η «Συμφωνία των Πρεσπών» θα δώσει στο ψευδο-σλαβο- μακεδονικό κρατικό μόρφωμα, τη Δημοκρατία των Σκοπίων, κρατική οντότητα με το όνομα «Μακεδονία». Και θα δώσει στους κατοίκους της αποσχισθείσας από την Γιουγκοσλαβία Διοικητικής Περιφέρειας, της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας το 1991, ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», εθνική ύπαρξη, και εθνική Μακεδονική ταυτότητα.
Κάποιος θα ρωτούσε: τι εστί «Δημοκρατία των Σκοπίων»;
Η αποκαλούμενη «Δημοκρατία των Σκοπίων», είχε τα σύνορά της στην πρώην Διοικητική Περιφέρεια της Γιουγκοσλαβίας, την Περιφέρεια με το όνομα «Βαρντάσκα».
Η Γιουγκοσλαβική Διοικητική «Περιφέρεια της Βαρντάσκα» είχε τα σύνορά της στην Περιφέρεια της αρχαίας Παιονίας.
Γεωγραφικά, στην Περιφέρεια της αρχαίας Παιονίας, στην Γιουγκοσλαβική Διοικητική «Περιφέρεια της Βαρντάσκα», δεν υπήρξε ποτέ, ούτε μια σπιθαμή εδάφους της Μακεδονίας. Ούτε μία. Ούτε ένα μέτρο της Μακεδονίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ούτε ένας πόντος.
Και ιστορικά, από τον πρώτο αιώνα της ανθρωπότητας, έως και σήμερα, οι κάτοικοι της Γιουγκοσλαβικής Διοικητικής «Περιφέρειας της Βαρντάσκα», της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», δεν ήταν Μακεδόνες. Όπως δεν είναι και σήμερα.
Την δεκαετία του 1940, ο τότε κομμουνιστής ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας, Στρατάρχης Γιόσιπ Τίτο, ονόμασε την Περιφέρεια της αρχαίας Παιονίας, την Γιουγκοσλαβική Διοικητική «Περιφέρεια της Βαρντάσκα», αρχικά ως «Γιουγκοσλαβική Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας». Και μετέπειτα, ως «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Ο λόγος; Να ενώσει την ψευδο-σλαβο-μακεδονική περιφέρεια που ονόμασε ο ίδιος «Μακεδονία», με την Μακεδονική Περιφέρεια της Ελλάδας, την Μακεδονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και το διαμάντι της Μακεδονίας την Θεσσαλονίκη. Και έτσι, να βγει η χώρα του στο Αιγαίο.
Ταυτόχρονα, ενέταξε την «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» ως μια από τις έξι Διοικητικές Περιφέρειες της Γιουγκοσλαβίας. Μαζί με τη Διοικητική Περιφέρεια της Σερβίας. Τη Διοικητική Περιφέρεια της Κροατίας. Τη Διοικητική Περιφέρεια της Σλοβενίας. Και τη Διοικητική Περιφέρεια της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης.
Ο Στρατάρχης Τίτο, συγχρόνως, βάφτισε τους κατοίκους της αρχαίας Παιονίας, της μετέπειτα «Διοικητικής Περιφέρειας της Βαρντάσκα», της επίσημα πια ονομασθείσας από την κυβέρνησή του, Διοικητικής Περιφέρειας «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως «Μακεδόνες».
Με τις δύο αυτές ενέργειες, ο Στρατάρχης Τίτο δημιούργησε την «Δημοκρατία των Σκοπίων». Δημιούργησε τον καταυλισμό των παρατημένων, των χαμένων, των μπερδεμένων, των κυνηγημένων, των αυτοεξόριστων, των απογοητευμένων και των κρυμμένων κομμουνιστών ανταρτών, της περιοχής των Βαλκανίων. Σέρβων, Κροατών, Σλοβένων, Βόσνιων, Μαυροβούνιων, Βούλγαρων,
Ρουμάνων, Ελλήνων, και άλλων κομμουνιστών ανταρτών. Με πρωτεύουσα την πόλη των Σκοπίων.
Με τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, τον Σεπτέμβριο του 1991, η κομμουνιστική πολιτική ηγεσία της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», της κοινώς αποκαλούμενης από τους Έλληνες, «Δημοκρατία των Σκοπίων», μετά από δημοψήφισμα των κατοίκων της, αποφάσισαν να αποσχισθούν από την Γιουγκοσλαβία, και να ζητήσουν να αναγνωρισθούν, ως ανεξάρτητο κράτος, με την ψευδο-αυτό-ονομασία, «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Με άλλα λόγια, ζήτησαν επίσημα την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους «Μακεδονία». Ανεξάρτητο Μακεδονικό κράτος.
Η συζήτηση για την ίδρυση ανεξάρτητου Μακεδονικού και Θρακικού κράτους, ξεκίνησε στο 2ο Συνέδριο του «Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ)», το 1920, στον Πειραιά. Όταν, το «Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ)», που είχε ιδρυθεί το 1918, ενώθηκε με το «Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας». Και μαζί, το 1920, δημιούργησαν το λεγόμενο, «Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (Κομμουνιστικό) – ΣΕΚΕ(Κ)».
Στις «26 Νοέμβρη – 3 Δεκέμβρη 1924», όπως αναφέρουν τα Πρακτικά του «Τρίτου Έκτακτου Συνεδρίου του ΣΕΚΕ(Κ)» ιδρύθηκε επίσημα το «Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος- ΚΚΕ». Στο ίδιο Συνέδριο, ψηφίστηκε η ίδρυση ανεξάρτητου Μακεδονικού και ανεξάρτητου Θρακικού Κράτους.
Μετά από συζητήσεις δύο ημερών, όπως φαίνεται από τα Πρακτικά του «Τρίτου Έκτακτου Συνεδρίου του ΣΕΚΕ(Κ)», αναφέρεται για το θέμα της Μακεδονίας και της Θράκης ως εξής:
(…)«Το Συνέδριο παραδέχεται ότι τα συνθήματα που διετύπωσε η έκτη και η έβδομη Βαλκανική Κομμουνιστική Συνδιάσκεψη, «Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία», «Ενιαία και Ανεξάρτητη Θράκη», είναι τελείως ορθά και επαναστατικά.
Τα συνθήματα της αυτονομίας διαφόρων τμημάτων της Μακεδονίας και της Θράκης εντός των ορίων ενός από τα αστικά κράτη που τεχνητά δημιούργησε η Συνθήκη των Σεβρών και οι άλλες ιμπεριαλιστικές συνθήκες, πρέπει να παραμεριστούν. Διότι είναι οπορτουνιστικά και υποβοηθούνε μία συνεννόηση των πλουσίων στοιχείων του Μακεδονικού και Θρακικού πληθυσμού, μαζί με τις κυρίαρχες τάξεις των κρατών αυτών. Για την κοινωνική και εθνική καταπίεση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της Μακεδονίας και της Θράκης.
Το Συνέδριο υπογραμμίζει συγχρόνως ότι ο επαναστατικός αγώνας του Μακεδονικού και Θρακικού λαού για την εθνική και οικονομική του χειραφέτηση,
δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός, παρά μόνον, όταν θα διεξαχθή από συμφώνου με τους επαναστατικούς και χωρικούς εργάτες καθεμιάς Βαλκανικής χώρας.
Άμεσα καθήκοντα του ΚΚΕ επάνω στο εθνικό ζήτημα είναι ο αμείλικτος αγώνας εναντίον της καταπιεστικής πολιτικής της ελληνικής μπουρζουαζίας στην Μακεδονία και την Θράκη, μείλικτος αγώνας εναντίον κάθε μορφής σωβινισμού και εθνικισμού (νασιοναλισμού) της κυβερνώσης ελληνικής μπουρζουαζίας και εναντίον των προσπαθειών της να μπολιάσει τον εθνικισμόν αυτόν στις καθυστερημένες μάζες. Ρίχνοντας ως βασικό πολιτικό σύνθημα το δικαίωμα των λαών της Μακεδονίας και Θράκης για την αυτοδιάθεσή των, μέχρι και τον αποχωρισμόν των από την Ελλάδα και της δημιουργίας μαζί με τα υπόδουλα στην άλλη Βαλκανική μπουρζουαζία τμήματα της χώρας των, ενιαίου και ανεξάρτητου κράτους.»
Έτσι ξεκίνησε η Οδύσσεια για την ίδρυση Μακεδονικού κράτους. Κράτους, αποτελούμενο από τρία τμήματα, το οποίο θα εμπεριείχε τα τρία τμήματα του σχεδίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Το τμήμα αποκαλούμενο από την Κομμουνιστική Διεθνή («Κόμιντερν») ως «Μακεδονία του Βαρδάρη», στην Περιφέρεια της Σερβίας. Το αποκαλούμενο «Μακεδονία του Πιρίν», στην Περιφέρεια της Βουλγαρίας. Και, το αποκαλούμενο από την Κομμουνιστική Διεθνή «Μακεδονία του Αιγαίου», στην Ελλάδα.
Ορίστε και ο μεταφρασμένος από την αγγλική, χάρτης της «Μακεδονίας» της Κομμουνιστικής Διεθνούς, όπως τα έχουν περιγράψει στον χάρτη τους, οι κομμουνιστές ηγέτες της «Δημοκρατίας των Σκοπίων».
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
Τα Σύνορα της «Μακεδονίας» της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κόμιντερν)
Η στρατηγική και το σχέδιο για την δημιουργία ενός «ενωμένου», ανεξάρτητου «Μακεδονικού έθνους», ήταν το έργο του Βούλγαρου κομμουνιστή ηγέτη, Γκιόργκι Ντίμιτροφ.
Ο Γκιόργκι Ντίμιτροφ, ένας αφοσιωμένος κομμουνιστής ηγέτης, ο οποίος είχε αποκτήσει ρωσική υπηκοότητα, είχε τοποθετηθεί από τον κομμουνιστή ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης Γιόσεφ Στάλιν, ως ο επικεφαλής της «Κομμουνιστικής Διεθνούς». Γνωστής ως «Κόμιντερν.»
Προεδρεύοντας της 7ης Κομμουνιστικής Διεθνούς, το Νοέμβριο του 1934, στην Μόσχα της Ρωσίας, ο Γκιόργκι Ντίμιτροφ πρότεινε επίσημα την δημιουργία ενός «ενωμένου ανεξάρτητου μακεδονικού έθνους».
Η επίσημη απόφαση της 7ης Κομμουνιστικής Διεθνούς, τον Φεβρουάριο του 1934, στην Μόσχα της Ρωσίας, αναφέρει χαρακτηριστικά και ξεκάθαρα:
«ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΜΕΟ (ΕΝΙΑΙΑ), Φεβρουάριος 1934
…Η μπουρζουαζία των κυρίαρχων εθνών στα τρία ιμπεριαλιστικά κράτη, ανάμεσα στα οποία διαμοιράστηκε η Μακεδονία, προσπαθεί να αποκρύψει την εθνική καταπίεση, αρνούμενη τις εθνικές ιδιαιτερότητες του μακεδoνικού λαού και την ύπαρξη μακεδονικού έθνους. Οι Έλληνες σωβινιστές ισχυρίζονται ότι ο γηγενής σλαβικός πληθυσμός στο τμήμα της Μακεδονίας που έχουν υπό την
κατοχή τους αποτελείται από Έλληνες που εκσλαβίστηκαν, …οι Μεγαλο-Σέρβοι σωβινιστές, εκμεταλλευόμενοι τα σερβικά στοιχεία στη γλώσσα του ντόπιου μακεδονικού πληθυσμού, θεωρούν αυτόν τον πληθυσμό ως μια από τις «φυλές» του νοτιοσλαβικού έθνους και τον υποβάλλουν σε βίαιο εκσερβισμό.
Τέλος, ο βουλγαρικός σωβινισμός, εκμεταλλευόμενος τη συγγένεια μεταξύ της μακεδονικής γλώσσας και της βουλγαρικής, διακηρύσσει ότι οι Μακεδόνες είναι Βούλγαροι και με αυτό τον τρόπο επιδιώκει να δικαιολογήσει την κυριαρχία τους τόσο στην περιοχή του Πετριτσίου όσο και την επεκτατική τους πολιτική σε ολόκληρη τη Μακεδονία. Παλεύοντας ενάντια στη διαίρεση και την υποδούλωση του μακεδονικού λαού, ενάντια σε όλες τις μορφές εθνικής, πολιτιστικής, κοινωνικής και οικονομικής καταπίεσης του, η ΕΜΕΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (Ενιαία): βραχύβια οργάνωση που ιδρύθηκε από την Κομμουνιστική Διεθνή τον Οκτώβριο του 1925 με σκοπό να αμφισβητήσει τη μονοπώληση του αυτονομιστικού κινήματος στη Μακεδονία από τη φιλοβουλγαρική ΕΜΕΟ (VMRΟ)) είναι υποχρεωμένη να ξεσκεπάσει το πραγματικό νόημα όλων των σοφισμάτων που αρνούνται στους Μακεδόνες την εθνική τους ταυτότητα και να μην επιτρέψει στα σοφίσματα αυτά να παρεισφρύσουν στους κύκλους της.
Ο αγώνας για ενωμένη και ανεξάρτητη μακεδoνική δημοκρατία των εργαζομένων αποτελεί δίκαιη υπόθεση όχι μόνο για τις εργαζόμενες μάζες της Μακεδονίας αλλά και για την εργατική τάξη και την αγροτιά που αγωνίζονται κάτω από την καθοδήγηση των κομμουνιστικών κομμάτων στη Βουλγαρία, τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα.»
Μετά την απόφαση των ηγετών της τότε αποσχισθείσας από την Γιουγκοσλαβία, της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας τον Σεπτέμβριο του 1991, «Δημοκρατία της Μακεδονίας», οι Υπουργοί των Εξωτερικών της «Ευρωπαϊκής Κοινότητας», αργότερα «Ευρωπαϊκή Ένωση», στις 16 Δεκεμβρίου 1991, έθεσαν τους όρους αναγνώρισης για όλες τις Γιουγκοσλαβικές Διοικητικές Περιφέρειες, που είχαν αποσχισθεί από την Γιουγκοσλαβία. Τις Γιουγκοσλαβικές Διοικητικές Περιφέρειες της Κροατίας, της Σλοβενίας, της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης και της ονομασθείσας το 1946, από τον Γιόσιπ Τίτο, Γιουγκοσλαβικής Διοικητικής Περιφέρειας «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Ο πιο καθοριστικός όρος που είχε θέσει το Συμβούλιο της Ευρώπης, για την αναγνώριση όποιας από τις αποσχισθείσες Γιουγκοσλαβικές Περιφέρειες, στις Βρυξέλλες, στις 16 Δεκεμβρίου του 1991, ήταν: Η ονομασία του αιτούντος νέου κράτους, δεν θα προκαλεί εδαφικές διεκδικήσεις κατά κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης έθεσε αυτόν τον καθοριστικό όρο αναγνώρισης, διότι το 1963, όταν η Μεγάλη Βρετανία έκανε αίτηση, να ενταχθεί ως κράτος-μέλος της τότε «Ευρωπαϊκής Κοινότητας», με την ονομασία Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η οποία είχε Γαλλική Περιφέρεια με την ονομασία «Βρετάνη», αντέδρασε. Και έθεσε βέτο στην ένταξη της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Ισχυριζόμενη ότι μελλοντικά, η Μεγάλη Βρετανία, θα μπορούσε να έχει, εδαφικές διεκδικήσεις έναντί της.
Η Μεγάλη Βρετανία έκανε νέα αίτηση με την ονομασία Ηνωμένο Βασίλειο. Αίτηση, η οποία έγινε αποδεκτή. Και η ονομασία της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, από το 1963 έως και σήμερα, είναι «Ηνωμένο Βασίλειο».
Για να αποφύγουμε την σειρά αποφάσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και τα Ηνωμένα Έθνη, οι οποίες έχουν απορρίψει την αναγνώριση της πρώην Γιουγκοσλαβικής «Δημοκρατίας των Σκοπίων», με ονομασία που εμπεριέχει την λέξη «Μακεδονία», ονομασία, η οποία, αυτομάτως προκαλεί εδαφικές διεκδικήσεις κατά κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ελλάδα, προτείνω: Τα Ηνωμένα Έθνη, να ονομάσουν την «Δημοκρατία των Σκοπίων», με ένα όνομα, συμβατό με την σύσταση των κατοίκων της. Προτείνω, η «Δημοκρατία των Σκοπίων», να ονομασθεί από τα Ηνωμένα Έθνη ως, «Δημοκρατία Ηνωμένων Πρώην Κομμουνιστών Ανταρτών» (Δ.Η.Π.Κ.Α.), και όχι «Βόρεια Μακεδονία», ή οποιουδήποτε άλλου είδους «Μακεδονία».
Ασφαλώς προσωπικά, δεν έχω κανέναν λόγο να προτείνω ονομασία για την «Δημοκρατία των Σκοπίων». Με άλλα λόγια, να γίνω κι εγώ ένας νονός της «Δημοκρατίας των Σκοπίων». Αλλά, επειδή πολλοί Έλληνες του εσωτερικού αγωνίζονται καθημερινώς να γίνουν νονοί της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», προτείνοντας ονομασίες που εμπεριέχουν την λέξη «Μακεδονία», σύνθετες και μη, γιατί να μην προτείνει κι ένας Έλληνας του εξωτερικού μια ονομασία;
Μία ονομασία για την «Δημοκρατία των Σκοπίων», η οποία είναι συμβατή με τους όρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με τους όρους της παγκόσμιας ιστορίας. Με τους όρους της λογικής. Με τους όρους της αλήθειας, γιατί αυτή είναι η πραγματική σύνθεση των κατοίκων της. Των κατοίκων της «Δημοκρατίας των Σκοπίων».
Υπεράνω όλων, η ονομασία «Δημοκρατία Ηνωμένων Πρώην Κομμουνιστών Ανταρτών» (Δ.Η.Π.Κ.Α.), είναι συμβατή με τους όρους που έθεσαν η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη, όταν το 1992-1993, αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την «Δημοκρατία των Σκοπίων» ως ανεξάρτητο κράτος, επειδή το όνομα με το οποίο αιτήθηκαν, εμπεριείχε την ελληνική λέξη «Μακεδονία». Η ονομασία «Δημοκρατία Ηνωμένων Πρώην Κομμουνιστών Ανταρτών» (Δ.Η.Π.Κ.Α.), είναι συμβατή με όλους αυτούς τους όρους.
Εάν τα Ηνωμένα Έθνη το 1993, αναγνώριζαν την «Δημοκρατία των Σκοπίων», ως ανεξάρτητο κράτος, με όνομα συμβατό με την σύνθεση των κατοίκων της, το 2018, δεν θα χρειαζόταν νονούς Ελλήνων του εσωτερικού, ή νονούς Ελλήνων του εξωτερικού και κουμπάρους σαν τον Μάθιου Νίμιτς.
Αγνοώντας τους όρους αναγνώρισης, που είχε θέσει το Συμβούλιο της Ευρώπης, στις 16 Δεκεμβρίου 1991, οι ηγέτες της τότε ψευδο-αυτό-ονομασθείσας «Δημοκρατία της Μακεδονίας», την πρώτη εβδομάδα του 1992, έκαναν αίτηση στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ζητώντας να αναγνωρισθούν ως ανεξάρτητο κράτος, με την ονομασία, «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ονομασία, η οποία ξεκάθαρα, παραβίαζε τον όρο αναγνώρισης που είχε θέσει το Συμβούλιο της Ευρώπης. Δεδομένου ότι η αποσχισθείσα από την Γιουγκοσλαβία Δημοκρατία, που έκανε την αίτηση αναγνώρισης με το όνομα «Μακεδονία», συνόρευε με την ελληνική Περιφέρεια της Μακεδονίας.
Στην άτυπη Συνάντηση Κορυφής, στο Γκιμαράες της Πορτογαλίας, στις 7 Ιανουαρίου 1992, το Συμβούλιο της Ευρώπης, ομόφωνα απέρριψε την αίτηση της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας «Δημοκρατία της Μακεδονίας», να αναγνωρισθεί, ως ανεξάρτητο κράτος, με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Επειδή, το όνομα στην αίτηση, εμπεριείχε τη λέξη «Μακεδονία».
Στις 22 Ιανουαρίου 1992, το Συμβούλιο της Ευρώπης, μετά την επίσημη Σύνοδο των Πολιτικών Αρχηγών του Συμβουλίου, εξέδωσε δημόσια, μια ιστορική, σαφέστατη δήλωση. Σχετικά με την αίτηση της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», να αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», λέγοντας:
«Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επαναλαμβάνει τη θέση που έλαβε η κοινότητα και τα Κράτη-μέλη της στο Γκιμαράες κατόπιν αιτήματος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας να αναγνωρισθεί ως ανεξάρτητο κράτος. Το ευρωπαϊκό Συμβούλιο εκφράζει την ετοιμότητά του να αναγνωρίσει το κράτος αυτό μετα υπάρχοντά σύνορά του, σύμφωνα με τη δήλωση της 16ηε Σεπτεμβρίου 1991 με όνομα που δεν περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία». Ιανουαρίου 22, 1992»
Έως τις 22 Ιανουαρίου 1993, το Συμβούλιο της Ευρώπης, τρείς ακόμη φορές, απέρριψε την αναγνώριση της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», να αναγνωρισθεί ως ανεξάρτητο κράτος με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Επειδή το όνομα στην αίτηση, κάθε φορά, εμπεριείχε την ελληνική λέξη «Μακεδονία».
Ποτέ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως πολιτική οντότητα, δεν αναγνώρισε την ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ανεξάρτητ
κράτος, με όνομα που εμπεριέχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία». Και ποτέ, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν άλλαξε τους όρους αναγνώρισης για τις αποσχισθείσες από την Γιουγκοσλαβία Διοικητικές Περιφέρειες. Όρους, τους οποίους είχε θέσει στις 16 Δεκεμβρίου 1991, στις Βρυξέλλες του Βελγίου.
Το 1992 ήταν χρονιά εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ο τότε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζορτζ Μπους, ήταν υποψήφιος να επανεκλεγεί για δεύτερη τετραετία. Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών υπηρετεί μόνον για δύο τετραετίες.
Ο Τζορτζ Μπους είχε υποσχεθεί στους πολυάριθμους Σλαβο-Αμερικανούς υποστηρικτές της υποψηφιότητάς του, ότι θα αναγνώριζε την αποσχισθείσα από την Γιουγκοσλαβία, την ψευδο-αυτό-ονομασθείσα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ανεξάρτητο κράτος, με την ονομασία, «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αμέσως μετά την επανεκλογή του, το Νοέμβριο του 1992.
Την εποχή εκείνη, οι Σλαβο-Αμερικανοί είχαν συνεισφέρει αποτελεσματικά στην οικονομική ενίσχυση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και στην εκλογική καμπάνια του Τζορτζ Μπους το 1988.
Μετά τις προκριματικές εκλογές, του Ρεπουμπλικανικού και του Δημοκρατικού κόμματος, ο τελικός αντίπαλος του Προέδρου Μπους, στις προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών του 1992, κατέληξε να είναι ο Δημοκρατικός Κυβερνήτης της Πολιτείας του Άρκανσω, με το όνομα Μπιλ Κλίντον.
Η Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, η οποία ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με την αναγνώριση της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ανεξάρτητο κράτος, με ονομασία που θα εμπεριείχε την ελληνική λέξη «Μακεδονία», οργανώθηκε και υποστήριξε δραστικά, την υποψηφιότητα του Κυβερνήτη Μπιλ Κλίντον, για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στις 2 Οκτωβρίου 1992, ένα μήνα πριν την ημέρα των εκλογών, της 3ης Νοεμβρίου 1992, ο Κυβερνήτης Μπιλ Κλίντον, εξέδωσε μια καθοριστική, και απολύτως σαφή, δημόσια δήλωση. Με την οποία, ανακοίνωσε την αντίθεσή του, στην αναγνώριση της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ανεξάρτητο κράτος, με ονομασία που θα εμπεριείχε τη λέξη «Μακεδονία».
Η γραπτή δημόσια δήλωση του Κυβερνήτη Μπιλ Κλίντον, της 2ας Οκτωβρίου 1992, για την Ελλάδα και την Μακεδονία ήταν ξεκάθαρη. Η γραπτή δήλωση, μεταξύ άλλων, ανέγραφε τα εξής:
«ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΛΙΝΤΟΝ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ»
Οκτωβρίου 2, 1992
«Οι αναταραχές στα Βαλκάνια και ο κατακερματισμός της Γιουγκοσλαβίας ασκούν νέες πιέσεις στην Ελλάδα. Οι αλόγιστοι σκοτωμοί, η πείνα, η βίαιη μετακίνηση πολιτών, η εθνική κάθαρση και η καταστροφή μερικών από τις πιο ιστορικές πόλεις της Ευρώπης πρέπει να σταματήσει.
(…) Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να υποστηρίξουν τις εύλογες προσδοκίες για ελευθερία και ανεξαρτησία των ανθρώπων αυτής της περιοχής που έχουν υποφέρει για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες από την κομμουνιστική βιαιότητα. Ταυτόχρονα, πρέπει να δώσουμε προσοχή στην εύλογη ανησυχία της Ελλάδας σχετικά με τις επιπτώσεις που θα έχει ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας στην ασφάλεια της Ελλάδας και τη σταθερότητα στην περιοχή.
(…) Πρέπει να εργαστούμε μαζί με τον μακροχρόνιο δημοκρατικό μας σύμμαχο, την Ελλάδα, και τις άλλες χώρες της Ευρώπης, προκειμένου να επιτύχουμε μια λύση η οποία θα σέβεται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα όλων των εμπλεκομένων.
Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με την οποία η νοτιότερη πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη «Μακεδονία». Πολλοί Αμερικανοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν το πρόβλημα που προκύπτει από τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία». Περί τα τέλη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου η χρήση αυτού του ονόματος για το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας χαρακτηρίστηκε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της χώρας μας «ως προκάλυμμα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας» ενώ θα μπορούσε, επίσης, να αποτελέσει και πάλι πηγή αποσταθεροποίησης και συγκρούσεων.
Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Εάν το νέο αυτό κράτος επιθυμεί την αναγνώριση της Αμερικής, θα πρέπει κατ΄ αρχάς να δεχθεί τις αρχές της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι, να ικανοποιήσει τις γείτονες χώρες και την παγκόσμια κοινότητα όσον αφορά τις προθέσεις του, ότι δηλαδή είναι ειρηνικές και σύμφωνες με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία απορρίπτει τη χρήση του ονόματος Μακεδονία. Η Κυβέρνηση Κλίντον θα υπερασπιστεί αυτές τις αρχές και θα διασφαλίσει την ικανοποίηση των νόμιμων συμφερόντων της Ελλάδας.
Η Ελλάδα παραμένει ένας πιστός φίλος σε μια ταραγμένη και επικίνδυνη περιοχή του κόσμου. Ο ελληνικός λαός είναι δικαιολογημένα υπερήφανος για την ιστορία που έχει να επιδείξει σε θέματα ανεξαρτησίας, δημοκρατίας και δικαιοσύνης. Δεσμευόμαστε από συνθήκες και έχουμε ηθική υποχρέωση να στηρίξουμε τον ελληνικό λαό. Η σχέση ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την
Ελλάδα έχει ενδυναμώσει και τα δύο κράτη. Εάν εκλεγώ, θα συνεχίσω να ενδυναμώνω αυτήν την τόσο σημαντική σχέση.»
Στις 3 Νοεμβρίου 1992, ο Μπιλ Κλίντον, εξελέγη Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Η νίκη του Μπιλ Κλίντον, ήταν ιστορική, και απροσδόκητη.
Το 1992-1993, εγώ υπηρετούσα ως Πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας του Νιου Χάμσαιρ. Το κόμμα, του νεοεκλεχθέντα Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Μπιλ Κλίντον.
Στην εκλογή της 3ης Νοεμβρίου 1992, οι ψηφοφόροι της Πολιτείας του Νιου Χάμσαϊρ, με εξέλεξαν έναν από τους «Προεδρικούς Εκλέκτορες», του νεοεκλεχθέντα Προέδρου, Μπιλ Κλίντον. Λίγες ημέρες αργότερα, εξελέγην «Πρόεδρος των Εκλεκτόρων», του Προέδρου Κλίντον στην Πολιτεία του Νιου Χάμσαιρ. Οι εκλέκτορες έχουν τον τελευταίο λόγο για την εκλογή του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αμέσως μετά την εκλογική ήττα του Προέδρου Μπους, η απερχόμενη κυβέρνησή του, με επικεφαλής τον τότε Υπουργό των Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Λόρενς Ίγκλμπεργκερ (Lawrence Eagleburger), άρχισε να πιέζει τους Ευρωπαίους πολιτικούς ηγέτες, να αναγνωρίσουν την «Δημοκρατία των Σκοπίων», ως ανεξάρτητο κράτος, με την ονομασία, «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Με την ελπίδα, να φέρουν την αναγνώριση από τους Ευρωπαίους ηγέτες στα Ηνωμένα Έθνη, για έγκριση, πριν από το τέλος της θητείας του Προέδρου Μπους, στις 20 Ιανουαρίου 1993.
Με την βοήθεια του Ελληνοαμερικανού Μάικλ Δουκάκη, πρώην Κυβερνήτη της Μασαχουσέτης και πρώην υποψηφίου του Δημοκρατικού Κόμματος για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, το 1988.
Του πανίσχυρου Ελληνοαμερικανού Γερουσιαστή της Πολιτείας του Μέριλαντ, Πολ Σαρμπάνη.
Του Ελληνοαμερικανού Γερουσιαστή της Πολιτείας της Μασαχουσέτης και αντιπάλου του Μπιλ Κλίντον, στις προκριματικές προεδρικές εκλογές του 1992, Πολ Τσόγκα.
Του Ελληνοαμερικανού Προέδρου, του πολυάριθμου Δημοκρατικού Κόμματος της Καλιφόρνιας, Φιλ Αγγελίδη.
Του Προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος, της Πολιτείας της Ιντιάνας, Μάικ Πάνος.
Του πανίσχυρου, Ελληνοαμερικανού Προέδρου της Γερουσίας και Προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος της Πολιτείας του Οχάιο, Χάρι Μισέλ (Χαράλαμπο Μιχαλακάκη).
Και πολλών άλλων επιφανών πολιτικών, και επιχειρηματικών ηγετών της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, όλοι σημαντικοί υποστηρικτές της υποψηφιότητας του Μπιλ Κλίντον, οργάνωσα την δράση, για την αντίθεση στις προσπάθειες της απερχόμενης κυβέρνησης του Προέδρου Μπους, να αναγνωρίσει, στα Ηνωμένα Έθνη, την «Δημοκρατία των Σκοπίων», ως ανεξάρτητο κράτος, με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Για να πετύχουμε τον στόχο μας, συνεργαστήκαμε στενά, με τους Συμβούλους Εξωτερικής Πολιτικής, του νεοεκλεχθέντα Προέδρου, Μπιλ Κλίντον.
Υπενθυμίσαμε στους Συμβούλους Εξωτερικής Πολιτικής του νεοεκλεχθέντα Προέδρου Κλίντον, την υπόσχεση που είχε δώσει, στην Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, στις 2 Οκτωβρίου 1992, ως υποψήφιος τότε για την Προεδρία. Ότι, εάν εκλεγεί, η κυβέρνηση Μπιλ Κλίντον δεν θα αναγνώριζε την απόσχισθείσα από την Γιουγκοσλαβία, την ψευδο-αυτό-ονομασθείσα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ανεξάρτητο κράτος, με ονομασία που θα συμπεριλάμβανε την λέξη «Μακεδονία», σύμφωνα με τα λεγόμενά του.
Και προτείναμε στους Συμβούλους του νεοεκλεχθέντα Προέδρου, να ενημερώσουν τους Συμβούλους Εξωτερικής Πολιτικής του απερχόμενου Προέδρου Μπους, για την υπόσχεση του υποψήφιου Μπιλ Κλίντον, προς την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, για το όνομα «Μακεδονία». Και να τους πείσουν να σεβαστούν αυτή την υπόσχεση.
Με το ιστορικό δίκαιο στο πλευρό μας, και την ενότητα στην αντίσταση, πετύχαμε τον στόχο μας. Η απερχόμενη κυβέρνηση του Προέδρου Μπους, εγκατέλειψε τις προσπάθειές της, να φέρει το θέμα της αναγνώρισης της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», ως ανεξάρτητο κράτος, στα Ηνωμένα Έθνη, με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», πριν την ορκωμοσία του νεοεκλεχθέντα Προέδρου Μπιλ Κλίντον, στις 20 Ιανουαρίου 1993.
Στις 16 Ιανουαρίου 1993, τέσσερις ημέρες πριν την ορκωμοσία του Προέδρου Κλίντον, η Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, οργάνωσε ένα μεγάλο συλλαλητήριο, έξω από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών, στην Νέα Υόρκη. Όπου εξέφρασε την κατηγορηματική της αντίθεση, σε κάθε προσπάθεια των Ηνωμένων Εθνών, να αναγνωρίσουν, την ψευδο-αυτό-ονομασθείσα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ανεξάρτητο κράτος, με ονομασία που θα εμπεριείχε την ελληνική λέξη «Μακεδονία».
Στις 12 το μεσημέρι, στις 20 Ιανουαρίου του 1993, ο Μπιλ Κλίντον, ορκίστηκε ως ο 42ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Την ίδια ημέρα, ο Πρόεδρος Κλίντον διόρισε την Μάντλιν Ολμπράιτ ως Αντιπρόσωπο και Πρέσβειρα των Ηνωμένων Πολιτειών στα Ηνωμένα Έθνη.
Η θέση της Μάντλιν Ολμπράιτ, σήμαινε ότι αυτή θα ήταν η εκπρόσωπος του Προέδρου Κλίντον, στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, με την δυνατότητα να ασκήσει βέτο, σε όλες τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η Μάντλιν Ολμπράιτ υπήρξε η κορυφαία σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Μάικλ Δουκάκη κατά την προεδρική του εκστρατεία το 1988.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το κατεξοχήν υπεύθυνο για την αναγνώριση, και την ένταξη των νέων μελών στα Ηνωμένα Έθνη, απαρτίζεται από 15 μέλη. Πέντε (5) από τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η Κίνα, η Ρωσία, η Μεγάλη Βρετανία, και η Γαλλία, αποτελούν τα μόνιμα μέλη του. Με την δυνατότητα, το κάθε μέλος ξεχωριστά, να ασκεί βέτο, σε όλες τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Στις 22 Ιανουαρίου του 1993, δύο ημέρες μετά την ορκωμοσία του νέου Προέδρου, Μπιλ Κλίντον, ο τότε Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, αποφάσισε να προωθήσει την αίτηση της «Δημοκρατίας των Σκοπίων» στο Συμβούλιο Ασφαλείας, να αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος, και να ενταχθεί ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών, με την ονομασία, «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Στις 24 Ιανουαρίου 1993, τρία Ευρωπαϊκά κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, και η Ισπανία, πρότειναν στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών τη αναγνώριση της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», ως ανεξάρτητο κράτος, με την ονομασία, «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM». Και το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, ξεκίνησε μια ιδιαίτερα μακρόχρονη περίοδο διαβουλεύσεων, γύρω από την αίτηση της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας «Δημοκρατία της Μακεδονίας», να αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος, με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Το Συμβούλιο Ασφαλείας, στις ανεπίσημες διαβουλεύσεις των πέντε μονίμων μελών του, που πρέπει ομόφωνα να συμφωνήσουν την αναγνώριση και την ένταξη νέου κράτους μέλους, έκανε συζήτηση να αναγνωριστεί η «Δημοκρατία των Σκοπίων» ως ανεξάρτητο κράτος με την «προσωρινή» ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM». Ονομασία, που και αυτή εμπεριείχε την λέξη «Μακεδονία». Και ονομασία, η οποία ερχόταν σε σύγκρουση με την υπόσχεση που είχε δώσει στην Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, ο Πρόεδρος Κλίντον, στις 2 Οκτωβρίου 1992.
Στις 25 Μαρτίου 1993, ο Πρόεδρος Κλίντον, παραχώρησε δεξίωση στον Λευκό Οίκο, για να τιμήσει την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας. Περισσότεροι από 300 επιφανείς Ελληνοαμερικανοί πολίτες, παραβρέθηκαν στην δεξίωση του Λευκού Οίκου. Ένας από τους προσκληθέντες ήμουν κι εγώ.
Η επίσημη ομιλία του Προέδρου Κλίντον, προς τους Ελληνοαμερικανούς προσκεκλημένους, την οποία έδωσε ο Λευκός Οίκος στην δημοσιότητα, αμέσως μετά το πέρας της δεξίωσης της 25ης Μαρτίου 1993, ανέφερε μεταξύ άλλων:
«(…) Σας καλωσορίζω όλους στον Λευκό Οίκο και ιδιαιτέρως τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο, τον πνευματικό ηγέτη της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, με τον οποίο μόλις είχα μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση για πολλά από τα θέματα που γνωρίζω ότι σας απασχολούν.
Θέλω επίσης να καλωσορίσω τον πολιτικό ηγέτη της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, τον φίλο μου Πωλ Σαρμπάνη, Γερουσιαστή του Μέριλαντ. Θέλω να πω πόσο ικανοποιημένος είμαι που υπογράφω αυτήν την διακήρυξη η οποία αναγνωρίζει την Ημέρα Ανεξαρτησίας της Ελλάδας και τιμά τη δημοκρατία που απολαμβάνουμε και στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ελλάδα.
(…) Η Ελλάδα, η κοιτίδα της δημοκρατίας, και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μακρά ιστορία φιλίας και συνεργασίας. Οι συγγραφείς της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας και του Συντάγματος της χώρας μας εμπνεύστηκαν από τη βαθιά πίστη της Ελλάδας στην ελευθερία και στη δημοκρατία.
(…) Ήδη, κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων μηνών της προεδρίας μου, είχα την ευκαιρία να συζητήσω προσωπικά το θέμα της Κύπρου με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Οζάλ και τηλεφωνικά με τον Πρωθυπουργό της χώρας Ντεμιρέλ. Να είστε σίγουροι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα δίνουν το παρόν μέχρι να βρεθεί μία λύση στο ζήτημα.
Για την Μακεδονία: Και για αυτό το ζήτημα, λαμβάνω σοβαρά υπ΄ όψιν μου τις ανησυχίες της Ελλάδας. Όπως και η Αθήνα, πιστεύουμε ότι πρέπει να βρεθεί σύντομα μια λύση για το ζήτημα που έχει προκύψει σχετικά με το όνομα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας προκειμένου να αποφευχθεί περαιτέρω αστάθεια. Θαυμάζω τη σταθερή πολιτική του Πρωθυπουργού κυρίου Μητσοτάκη, και θέλω να συνεργαστούμε για να βρούμε μια λύση στο πρόβλημα που έχει προκύψει.
Ήδη έχει σημειωθεί πρόοδος στο ζήτημα, όπως είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε, και πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε μια δίκαιη λύση με μακρόπνοο όραμα και ευελιξία. Και πάλι, πρέπει να είστε σίγουροι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα επιτρέψουν να απειληθεί η ασφάλεια ενός τόσο στενού φίλου και συμμάχου, όπως είναι η Ελλάδα.
Ξέρετε, κατάγομαι από μια πολιτεία όπου οι Ελληνοαμερικανοί αποτελούν το ένα δέκατο του ενός εκατοστού του πληθυσμού μας, και σχεδόν οι μισοί από αυτούς είναι σε αυτήν την αίθουσα σήμερα. Η συμβολή τους, όμως, στην πολιτεία μας και στη ζωή μου είναι τεράστια.
Εχθές το βράδυ, ο καλός μου φίλος από τότε που ήμουν εννέα χρόνων, ο Ντέιβιντ Λεοπούλης, πέρασε το βράδυ μαζί μου στο Λευκό Οίκο. Συμμετείχε στην
περιοδεία μου σε ολόκληρη την Αμερική. Έγινε το σύμβολο του μέσου Αμερικανού που για μένα ήταν …. Για φανταστείτε, εγώ, ένας ευκατάστατος λευκός, καθόλου αντιπροσωπευτικός του μέσου Αμερικανού, να έχω την υποστήριξη ενός Ελληνοαμερικανού που αντιπροσώπευε το μέσο Αμερικανό. Εμφανίστηκε σε τηλεοπτικές εκπομπές σε όλη τη χώρα και συνέβαλε στην προεκλογική μου εκστρατεία μιλώντας ουσιαστικά για τη φιλία μιας ζωής και τις κοινές μας αξίες. Και η σχέση μας, υπό αυτή την έννοια, αντικατοπτρίζει τη σχέση ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ελλάδα.
Την προσωπική μου υγεία εδώ και πολλά χρόνια εμπιστεύομαι στον Δρα Ντριου Καμπούρη, του οποίου ο πατέρας, ο Δρ Φρανκ Καμπούρης, είναι η προσωπική μου επιλογή ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πανεπιστημίου του Άρκανσω. Υπάρχουν και άλλοι σε αυτό το ακροατήριο και στο Άρκανσω χωρίς τους οποίους δεν θα ήμουν εδώ σήμερα.
Η εκστρατεία μου για την Προεδρία και η κυβέρνησή μου έχουν ωφεληθεί πολύ από τα ταλέντα των Ελληνοαμερικανών, συμπεριλαμβανομένου του στενού μου βοηθού και Σύμβουλου Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων, Τζωρτζ Στεφανόπουλου. (…)
(…) Θέλω επίσης να θυμηθούμε τον πιο δυνατό αντίπαλό μου στις εκλογές των Δημοκρατικών, τον Πωλ Τσόγκα και να προσευχηθούμε για την ταχεία ανάρρωσή του.
Η αμερικανική πολιτική έχει ωφεληθεί πολύ από τη συμμετοχή των Ελληνοαμερικανών. Στο Δημοκρατικό κόμμα είχαμε πέρσι δύο σπουδαίους προέδρους του κόμματός μας στις πολιτείες τους, τον Φιλ Αγγελίδη στην Καλιφόρνια, και τον Κρις Σπύρου στο Νιου Χαμσάιρ. Και οι δύο διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στις εκλογές και δεν μπορώ να μην πω –και ας με συγχωρήσουν οι Ρεπουμπλικανοί που βρίσκονται ανάμεσά μας- ότι είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο για ένα Δημοκρατικό να κερδίσει την Καλιφόρνια ή το Νιου Χαμσάιρ, και τουλάχιστον οι ίδιοι πιστεύουν ότι ήταν η ελληνική επιρροή που μας έφερε τη νίκη.
(…) Στην Ελλάδα, τη χώρα που πρώτη διαμόρφωσε τα πολιτικά ιδεώδη που τιμούμε και προστατεύουμε και στους Ελληνοαμερικανούς που μας βοηθούν κάθε μέρα, είμαστε βαθιά υποχρεωμένοι. Και καθώς δίνω το λόγο στον Αρχιεπίσκοπο για τις παρατηρήσεις του, επιτρέψτε μου να πω, με την άδεια του εξαίρετου συμβούλου μου σε θέματα γλώσσας, κύριου Στεφανόπουλου, Ζήτω η Ελλάς.»
Μετά την εκδήλωση της 25ης Μαρτίου 1993, συναντήθηκα με τον Πρόεδρο Κλίντον, στον Λευκό Οίκο, και συζητήσαμε το θέμα του ονόματος «Μακεδονία». Είπα, στον Πρόεδρο Κλίντον, ότι η πρόταση «συμβιβασμού» στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η οποία θα αναγνώριζε το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας με την προσωρινή ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM», παραβίαζε την υπόσχεση που είχε ο ίδιος δώσει στην
Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, στις 2 Οκτωβρίου 1992. Η «συμβιβαστική» ονομασία, εμπεριέχει την λέξη «Μακεδονία». Είτε προσωρινή, είτε μόνιμη, υπενθύμισα στον Πρόεδρο Κλίντον.
Με τον Πρόεδρο Κλίντον, αναφερθήκαμε στην θέση της τότε ελληνικής κυβέρνησης, και μιας ομάδας επιφανών Ελληνοαμερικανών, που προωθούσαν την προτεινόμενη «συμβιβαστική» ονομασία, η οποία εμπεριείχε την λέξη «Μακεδονία».
Υπενθύμισα στον Πρόεδρο Κλίντον, ότι, εγώ προσωπικά, αρνήθηκα να συνυπογράψω την επιστολή, που του είχε αποσταλεί από μερικά μέλη της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, με την οποία υποστήριζαν την «συμβιβαστική» ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αρνήθηκα να συμπεριληφθεί το όνομά μου, στις υπογραφές της επιστολής προς τον ίδιο, επειδή η προτεινόμενη ονομασία εμπεριείχε την λέξη «Μακεδονία». Συμβιβαστική ή μη συμβιβαστική.
Δήλωσα στον Πρόεδρο Κλίντον, ότι για μένα, και για την πλειονότητα των μελών της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, το όνομα «Μακεδονία», σε οποιαδήποτε μορφή στην ονομασία της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», ήταν αδιαπραγμάτευτο.
Τελικά, υπενθύμισα στον Πρόεδρο Κλίντον, ότι κατά την διάρκεια των προκριματικών εκλογών το 1976, ο τότε δημοκρατικός υποψήφιος για την Προεδρία, Κυβερνήτης Τζίμη Κάρτερ (Jimmy Carter), είχε υποσχεθεί στην Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, ότι, δεν θα επέτρεπε την άρση του εμπάργκο «στρατιωτικού υλικού» κατά της Τουρκίας, που είχε επιβληθεί από το Κογκρέσο, με την καθοριστική πίεση της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, λόγω της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974.
Το 1978, δύο χρόνια μετά την εκλογή του, ο Πρόεδρος Κάρτερ, άλλαξε τη θέση του, και υποστήριξε την άρση του εμπάργκο «στρατιωτικού υλικού», κατά της Τουρκίας.
Η Ελληνοαμερικανική Κοινότητα αντιστάθηκε έντονα στις αλλεπάλληλες προσπάθειες, του Προέδρου Κάρτερ, στο Κογκρέσο, να άρει το εμπάργκο στην Τουρκία. Μετά την έβδομη ψηφοφορία, το Κογκρέσο, ενέκρινε τελικά, την άρση του εμπάργκο «στρατιωτικού υλικού» κατά της Τουρκίας. Παρά τις έντονες αντιδράσεις, της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, με συλλαλητήριο 40 χιλιάδων Ελληνοαμερικανών, μπροστά στον Λευκό Οίκο.
Στις προεδρικές εκλογές του 1980, η Ελληνοαμερικανική Κοινότητα υποστήριξε σημαντικά την υποψηφιότητα του πρώην Κυβερνήτη της Καλιφόρνιας Ρόναλντ Ρίγκαν (Ronald Reagan), για Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Ρόναλντ Ρίγκαν ήταν ο νικητής των Προεδρικών εκλογών κατά του Προέδρου Κάρτερ, το 1980.
Τελικά, εξήγησα στον Πρόεδρο Κλίντον, ότι το νότιο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας, η αρχαία Παιονία, η «Περιφέρεια της Βαρδάσκα», δεν υπήρξε ποτέ, κομμάτι της Μακεδονίας. Και οι κάτοικοι της Περιφέρειας, δεν υπήρξαν ποτέ, Μακεδόνες. Δεν υφίσταται ο όρος «Σλαβο-Μακεδονία», ούτε εθνότητα «Σλαβο-Μακεδόνων», επεσήμανα στον Πρόεδρο Κλιντον.
Ο Πρόεδρος Κλίντον, κράτησε την υπόσχεσή του, στην Ελληνοαμερικανική Κοινότητα. Η αποσχισθείσα από την Γιουγκοσλαβία, η ψευδο-αυτό-ονομασθείσα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», εντάχθηκε ως ανεξάρτητο κράτος και μέλος των Ηνωμένων Εθνών, χωρίς την λέξη «Μακεδονία», στην ονομασία του.
Στις 7 Απριλίου 1993, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, συνεδρίασε, προκειμένου να εξετάσει την αίτηση της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας, «Δημοκρατία της Μακεδονίας», να αναγνωριστεί, ως νέο ανεξάρτητο κράτος, και να ενταχθεί, ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών, με την ονομασία, «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Το Συμβούλιο Ασφαλείας, με την «Απόφαση 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας», ψήφισε ομόφωνα, να προτείνει στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, την αναγνώριση, της αυτό- ονομασθείσας «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως νέο ανεξάρτητο κράτος, και την ένταξή της ως μέλους των Ηνωμένων Εθνών, χωρίς όνομα.
Η «Απόφαση 817» του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, της 7ης Απριλίου 1993, αναφέρει χαρακτηριστικά:
«ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ
Συμβούλιο Ασφαλείας
7 Απριλίου 1993
Απόφαση 817 (1993)
Εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας στην Συνάντηση 3196 στις 7 Απριλίου 1993
Το Συμβούλιο Ασφαλείας,
Έχοντας εξετάσει την αίτηση προς τα Ηνωμένη Έθνη με το έγγραφο S/25147,
Σημειώνοντας ότι ο αιτών πληροί τα κριτήρια για μέλος των Ηνωμένων Εθνών όπως αυτά έχουν οριστεί από το άρθρο 104 του Καταστατικού,
Σημειώνοντας όμως ότι έχει προκύψει διαφορά για το όνομα του κράτους, η οποία πρέπει να διευθετηθεί προς την διατήρηση των ειρηνικών και αγαστών σχέσεων στην περιοχή,
Καλωσορίζοντας την ετοιμότητα των ΣυμΠροεδρευόντων της Επιτροπής Συντονισμού του Διεθνούς Συνεδρίου για την Πρώην Γιουγκοσλαβία, ύστερα από αίτημα του Γενικού Γραμματέα, να χρησιμοποιήσουν τις καλές τους υπηρεσίες προκειμένου να διευθετήσουν την προαναφερθείσα διαφορά και να προωθήσουν μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ των συμβαλλόμενων,
Προτρέπει τους συμβαλλόμενους να συνεργαστούν με τους ΣυμΠροέδρους της Επιτροπής Συντονισμού του Διεθνούς Συνεδρίου για την Πρώην Γιουγκοσλαβία προκειμένου να πετύχουν ταχεία επίλυση των διαφορών,
Προτείνει στην Γενική Συνέλευση να δοθεί στο κράτος του οποίου η αίτηση εμπεριέχεται στο έγγραφο S/25147, η ιδιότητα του μέλους στα Ηνωμένα Έθνη, αυτό το κράτος να αναφέρεται για κάθε σκοπό εντός των Ηνωμένων Εθνών ως «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», εν αναμονή της διευθέτησης της διαφοράς που έχει προκύψει για το όνομα του κράτους.»
Με απλά λόγια, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στις 7 Απριλίου 1993, πρότεινε στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, να αναγνωρίσει, την αυτό- ονομασθείσα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως νέο ανεξάρτητο κράτος και να εντάξει το νέο κράτος, ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών, χωρίς ονομασία. Χωρίς όνομα!
Το Συμβούλιο Ασφαλείας, παρέπεμψε στην «Επιτροπή Συντονισμού του Διεθνούς Συνεδρίου για την Πρώην Γιουγκοσλαβία», την επίλυση της «διαφοράς», για την ονομασία. Όπου, και παραμένει έως και σήμερα. Περιμένοντας, την επίλυση της διαφοράς για την ονομασία, της «Δημοκρατίας των Σκοπίων» από τον σημερινό αντιπρόσωπο της «Επιτροπής Συντονισμού του Διεθνούς Συνεδρίου για την Πρώην Γιουγκοσλαβία», Μάθιου Νίμιτς.
Την επόμενη ημέρα, στις 8 Απριλίου 1993, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, με την «Απόφαση 47/225 της Γενικής Συνέλευσης», υιοθέτησε τις προτάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, και επικύρωσε την ένταξη της ψευδο-αυτό- ονομασθείσας «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών, χωρίς όνομα.
