Για τον Παύλο

[waldorf]

Ναι γιατί ο Γιωτοπουλος ήταν αρχηγός τρομοκρατών. Και τίποτα άλλο.
Και φυσικα οχι πρόεδρος κόμματος, βουλευτής κλπ που ένα μέλος του (κόμματος) πήγε και σκότωσε κάποιον.

Δεν πολυκολλάνε αυτά όπως καταλαβαίνεις.

Κολλάνε γιατί ακριβώς με τους ίδιους νόμους έγιναν οι διώξεις και στις δύο περιπτώσεις,και τελικά με τους ίδιους νόμους (περί εγκληματικής οργάνωσης κλπ) δικάστηκαν.Προφανώς δεν μιλάμε για δύο ίδιες οργανώσεις στη δομή,τη δράση,την οργάνωση κλπ αλλά το ίδιο σχεδόν κατηγορητήριο αντιμετώπισαν.

[Golden Age]

Τον είχε κατονομάσει ο Παύλος Σερίφης:

https://www.kathimerini.gr/society/1253 ... oy-serifi/

Στη δίκη βέβαια αναδιπλώθηκε, όπως και τόσοι άλλοι που ομολόγησαν στις ανακρίσεις.

Αλλά στη δίκη είδαν ότι είχαν συμπαράσταση και το πήγαν πολιτικά πλέον. Δεν ένοιωθαν μόνοι τους όπως στις συλλήψεις.

Για τις δολοφονίες που αναφέρει ο Σερίφης δεν δικάστηκε καν ο Γιωτόπουλος,είχαν παραγραφεί.
Επίσης αναφέρει τον "Σαρδανάπαλο" (τον Γιάννη Σερίφη δηλαδή) ο οποίος αθωώθηκε συνολικά.50% επιτυχία δεν σε κάνει και τον απολύτως αξιόπιστο μάρτυρα.

Οι δολοφονίες μπορεί να είχαν παραγραφεί, η αρχηγία όμως όχι. Δεν αποκλείω πάντως την κατηγορία της αρχηγίας να την έφαγε καταχρηστικά ο Γιωτόπουλος, ο οποίος μπορεί να ήταν κάποιος του ηγετικού πυρήνα και όχι ο επικεφαλής.

Ο Σαρδανάπαλος ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Αυτό που δεν τεκμηριώθηκε στο δικαστήριο ήταν ότι αυτός ήταν ο Γιάννης Σερίφης.


Αλλά μια καταδίκη του Γιάννη Σερίφη θα αποτελούσε πολιτικό σκάνδαλο. Δεν γινόταν να καταδικάσουν το "Σαρδανάπαλο" (αν και αυτό ήταν ανέφικτο αφού τα αδικήματα εκείνα είχαν παραγραφεί) ή ως στρατολόγο της 17Ν (βάσει ομολογιών Χ. Ξηρού) κάποιον που πριν δεκαετίες αθωώθηκε για την υπόθεση της AEG με συμπαράσταση της Αριστεράς και προσωπικοτήτων. Οπότε απο όλο αυτό έμεινε ότι ήταν στοχοποιημένος απο τους Αμερικάνους επειδή ήταν συνδικαλιστής.

[Giorgos]

Αυτο είναι καλύτερο .Να πούμε εδώ οτι ο Μπακογιάννης ήταν που φρόντισε το 1989 να ψηφιστεί ο νόμος για άρση των συνεπειών του εμφύλιου πολέμου(η καλύτερα του συμμορτοπόλεμου) και στην αμνήστευση των προδοτών του έθνους και των εγκλημάτων τους κατα αμάχων και αθώων.Όταν χαιδεύεις τα κομμούνια και την αριστερά θερίζεις θύελες.

[Giorgos]

Οι τρομοκρατικές οργανώσεις στην Ελλάδα άρχισαν δειλά να εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια της χούντας, 1972-74.
Αυτοί που έβαλαν τη βόμβα στον Τρούμαν ήταν "αντιστασιακοί" ή "τρομοκράτες" ; Το έκαναν κατά του καθεστώτος Παπαδόπουλου λέει ο μύθος αλλά δεν έχει σημασία αν ήταν καθεστώς Παπαδόπουλου. Σημασία έχει οι ίδιοι τι πίστευαν.
Ακόμα, η ασφάλεια εκεινα τα χρόνια είχε συλλάβει μερικούς με όπλα. Αυτό δεν ήταν μέσα στις προδιαγραφές του "αντιδικτατορικού αγώνα", όπως τον εξέφραζαν επίσημα το ΠΑΚ και το ΠΑΜ ας πούμε - διότι ποτέ δεν είχαν προτείνει τη χρήση όπλων από τον λαό.
Στη συνέχεια ξεκινάει επίσημα η 17Ν το 1976 με τον Γουέλτς και καταλήγει στη γιάφκα της οδού Πάτμου το 2002.

Από το 1976 ως το 1990 η δράση της 17Ν συμπίπτει απόλυτα και στη λεπτομέρεια με την KGB και την Στάζι.
Μπορεί το ΚΚΕ να έλεγε "δεν είμαστε εμείς", μπορεί οι ίδιες η KGB και η Στάζι να έλεγαν κι αυτές "δεν είμαστε εμείς" αν ερωτώντο, αλλά συνέπιπταν απόλυτα και στη λεπτομέρεια οι στόχοι τους.
Το μυστήριο είναι μεταξύ 1990-2002 τι έγινε.
Μπορεί η 17Ν να είχε αυτονομηθεί τόσο πολύ και ώστε αποφάσισε να το συνεχίσει. Άλλωστε είχε αποκτήσει και μία υποδομή αρκετά καλή για τρομοκρατική οργάνωση τα προηγούμενα 15 χρόνια.

Οι σημερινοί "λαϊκοί πυρήνες" κλπ είναι κι αυτές αυτονομημένες οργανώσεις αναρχικών, που κάνουν και ληστείες τραπεζών βέβαια.
Αλλά δεν φτάνουν τη 17Ν σε ποιότητα και σε επίπεδο στελεχών που είχε αυτή.
Κατά 99.99% ξεκίνησε από το ΚΚΕ και την KGB.

Στο ΚΚΕ τώρα δεν είναι απαραίτητο να το ξέρουν όλοι.
Αν εγώ είμαι ένας λοχίας στο στρατό του Ζαχαριάδη στο Γράμμο, είναι εφικτό ή απαραίτητο να ξέρω όλα τα σχέδια του κόμματος για τη συνέχιση του αντάρτικου ;
Επίσης το ΚΚΕ δεν ήθελε να εκτεθεί, ότι ξεκινάει επαναστατική δράση ενώ ήταν ακόμα φρέσκο το μελάνι της δήλωσης νομιμοποίησης στον Άρειο Πάγο.
Ο στόχος της 17Ν λογικά πρέπει να ήταν να κηρυχθεί η Ελλάδα "rogue nation" από την Αμερική και από την ΕΟΚ ίσως. Δεν προχώρησε όμως ή δεν έβαλε τα δυνατά της η ΕΣΣΔ - σε μιά περίοδο που γινόταν και power struggle στη Μόσχα μεταξύ ορθοδόξων και ρεφορμιστών.

Στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ στις περισσότερες έχουν πρόβλημα ισλαμικής τρομοκρατίας.Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε πρόβλημα αριστερής τρομοκρατίας.Αυτό δείχνει την κατάντια μας.

[georgebi]

Ο Παύλος Μπακογιάννης και η τρομοκρατία

Στέλιος Κούλογλου
https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/o-p ... romokratia
Η «Αντίσταση από μικροφώνου» του Νίκου Παπαναστασίου (Εκδόσεις Παπαδόπουλος) περιγράφει ακριβώς τη μάχη που έδωσε ο Μπακογιάννης, από τη θέση του διευθυντή της βαυαρικής ραδιοφωνίας, εναντίον των εγκάθετων της χούντας στη Γερμανία. Και ακόμη πιο σημαντικό και δύσκολο, εναντίον της γερμανικής ακροδεξιάς και του γερμανικού κατεστημένου, που πολύ γρήγορα ξέχασε τις δημοκρατικές αξίες και είδε την απομονωμένη δικτατορία των Αθηνών σαν μια καλή ευκαιρία για business. (κάθε σύγκριση με τη σημερινή στάση του Βερολίνου απέναντι στη Τουρκία του Ερντογάν, ευπρόσδεκτη).



Από φτωχή οικογένεια, ο Μπακογιάννης φτάνει στη Γερμανία ως Gastarbeiter (μετανάστης με προσωρινή άδεια εργασίας) το 1960, σε ηλικία 25 ετών, αφού παράλληλα με την πεντάχρονη θητεία του στο Λιμενικό έχει καταφέρει να σπουδάσει στην Πάντειο. Μετά από διάφορες δουλειές του ποδαριού, το 1963 προσλαμβάνεται από τη βαυαρική ραδιοφωνία και ένα χρόνο αργότερα αναλαμβάνει τη διεύθυνση της ελληνικής εκπομπής του σταθμού.

Το ελληνόφωνο πρόγραμμα έχει στόχο την ενημέρωση των Ελλήνων μεταναστών στη Δυτική Γερμανία. Αλλά μετά το πραξικόπημα στην Ελλάδα, ήδη από την 21η Απριλίου και με πρωτοβουλία του διευθυντή του, μετατρέπεται σε προπύργιο αντίστασης στο εξωτερικό: ενημερώνοντας για τα βασανιστήρια και την καταπίεση στην Ελλάδα και κατακρίνοντας την πολιτική της χούντας μέσα από τα μοναδικά ραδιο-φονικά, καθημερινά σχόλια του Μπακογιάννη.


Σε συνθήκες ασφυκτικής λογοκρισίας στην Ελλάδα, την ενημέρωση για τα συμβαίνοντα στη χώρα εξασφαλίζει ένα δίκτυο αλληλοπληροφόρησης με μια σειρά εκλεκτών δημοσιογράφων και προσωπικοτήτων (το βιβλίο αναφέρει τους Ελένη Βλάχου και Τάκη Λαμπρία, Άγγελο Μαρόπουλο, Κώστα Νικολάου, Αστέρης Στάγκο αλλά ήταν και πολλοί άλλοι). Ο Μπακογιάννης προσπαθεί να ελέγχει τις πληροφορίες που μεταδίδει καθώς η χούντα τού «την έχει στημένη» από την πρώτη στιγμή. Από τον χουντικό Έλληνα πρέσβη μέχρι τους φιλοχουντικούς συλλόγους που τρομοκρατούν τους δημοκρατικούς Έλληνες μετανάστες, όλοι αρχίζουν να διαμαρτύρονται για τον «κομουνιστή διευθυντή» του σταθμού και τις εκπομπές του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εκπομπή αυτή του Μονάχου αποτελεί για ένα διάστημα την κυριότερη πηγή ενημέρωσης των Ελλήνων της Γερμανίας για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, καθώς η ελληνόφωνη εκπομπή του άλλου γερμανικού ραδιοφωνικού σταθμού, της Ντόιτσε Βέλλε, κρατά τον πρώτο καιρό ουδέτερη στάση. «Η εκπομπή αυτή του Μονάχου ..επηρεάζει και εθνικόφρονας Έλληνας επί μεγίστη ζημία του εθνικού φρονήματος τούτων », γράφει μια απόρρητη αναφορά των πρακτόρων της ΚΥΠ που δρουν στη Γερμανία.

Το βιβλίο παρουσιάζει αναλυτικά τις προσπάθειες των εγκάθετων της δικτατορίας να φιμώσουν τον Μπακογιάννη, από μια αποτυχημένη απόπειρα δωροδοκίας με 200.000 μάρκα μέχρι ένα σχέδιο δολοφονίας πέντε Ελλήνων αντιστασιακών δημοσιογράφων, μεταξύ τους και ο Μπακογιάννης, ο οποίος παίρνει και άδεια οπλοφορίας. Μάλιστα το 1968 το δημοσιογραφικό όργανο του SPD (Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα) δημοσιεύει πληροφορίες για ένα σχέδιο δολοφονίας του Μπακογιάννη, για τις οποίες ο τελευταίος σχολιάζει ότι δεν του « προκαλούν έκπληξη », γιατί παρόμοιες πληροφορίες έχει «εδώ και πολύ καιρό ». Που να φανταστεί ο άνθρωπος ότι θα βρεθεί, 21 χρόνια μετά, στο στόχαστρο άλλων δολοφόνων, « επαναστατών » αυτή τη φορά..

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι οι πληροφορίες που παραθέτει το βιβλίο για τη μάχη του Μπακογιάννη κατά της προσέγγισης Αθηνών- Βερολίνου, ενώ στη γερμανική πρωτεύουσα η στάση απέναντι στη χούντα των συνταγματαρχών προκαλεί τριγμούς στον τότε κυβερνητικό συνασπισμό. Το αξιοσημείωτο είναι ότι έδρα της φιλοχουντικής πτέρυγας είναι ακριβώς το Μόναχο, όπου κυριαρχεί ο διαβόητος ακροδεξιός Φραντς Γιόζεφ Στράους της CSU( των συνεργαζόμενων σήμερα με την Μέρκελ Χριστιανοκοινωνιστών που κρατούν τα τελευταία χρόνια επίσης εχθρική στάση απέναντι στην Ελλάδα- όλα τα πράγματα έχουν ιστορικό βάθος).

Για τον ακροδεξιό Στράους ο Μπακογιάννης παρέμεινε μέχρι τέλους «ένας κομουνιστής δημοσιογράφος», αν και η τότε φιλική σχέση Αθήνας- Μονάχου (σήμερα το CSU έχει στενές σχέσεις με τον ακροδεξιό ¨Ορμπαν της Ουγγαρίας) ήταν και με το αζημίωτο: όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Μπακογιάννης το 1976, πολλοί Γερμανοί δημοσιογράφοι που έγραφαν κολακευτικά σχόλια για το ελληνικό καθεστώς είχαν δωροδοκηθεί από το τελευταίο και μάλιστα πλουσιοπάροχα (1000 μάρκα το άρθρο). Πάντως, παρότι έπαιζε εκτός έδρας, ο Μπακογιάννης κατάφερε και κράτησε τη δημοσιογραφική του ανεξαρτησία. Μάλιστα με τη στάση του, ενθάρρυνε τους Ισπανούς δημοσιογράφους, που δούλευαν στην αντίστοιχη ισπανόφωνη εκπομπή της βαυαρικής ραδιοφωνίας, να τηρήσουν αδιάλλακτη στάση απέναντι στο φασιστικό καθεστώς του Φράνκο.

Ας προστεθεί στα προηγούμενα ότι ο Παύλος Μπακογιάννης υποστήριζε με κάθε τρόπο τους μετανάστες στη Γερμανία και τους συνδικαλιστικούς τους αγώνες και είχε παίξει σημαντικό ρόλο στην ιστορική απεργία του Συνδικάτου Μεταλλοβιομηχανίας. Με δυο λόγια ήταν ένας ανοιχτόμυαλος, προοδευτικός άνθρωπος και η απουσία του μετά το 1989 έπαιξε, σε πολλά επίπεδα, αρνητικό ρόλο στην εξέλιξη των πολιτικών μας πραγμάτων.

Εκτός αν πρόκειται για τυραννοκτονία (ο Μπακογιάννης και η εκπομπή του είχαν υπερασπιστεί σθεναρά τον Αλέξανδρο Παναγούλη) κάθε πολιτική δολοφονία είναι απαράδεκτη. Πολύ περισσότερο ενός ανθρώπου που είχε καταγγείλει στη διεθνή κοινή γνώμη την σφαγή στο Πολυτεχνείο στις 17η Νοέμβρη του 1973, πριν δολοφονηθεί άνανδρα από αυτούς που υπέκλεψαν το όνομα της εξέγερσης.

Η «17η Νοέμβρη » δεν έχει δώσει ποτέ πειστική εξήγηση. Τα επιχείρημα της για τη συνεργασία του με τον Κοσκωτά και τις απατεωνιές του δεν έχει καμία βάση: ο (για τους νεότερους(ες) εκδότης και τραπεζίτης- καταδικάστηκε σε 25ετή κάθειρξη) Κοσκωτάς είχε εκπαραθυρώσει από τις εκδόσεις του τον Μπακογιάννη, για να προσεγγίσει το τότε κυβερνών ΠΑΣΟΚ. Η μόνη σοβαρή εξήγηση είναι ότι αυτός ο χαμογελαστός άνθρωπος ήταν εύκολος στόχος.

Αντίθετα με άλλες χώρες με ακόμη πιο ισχυρά φαινόμενα τρομοκρατίας, όπου οι δράστες πολιτικών εγκλημάτων τόσο μεγάλων όπως η απαγωγή και η δολοφονία του Αλντο Μόρο επανεντάσσονται υπό όρους στην κοινωνία, στην Ελλάδα δεν συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Βασική αιτία για αυτό είναι ότι τα μέλη της «17 Νοέμβρη», που έχουν καταδικαστεί για τις δολοφονίες και τις έχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παραδεχθεί, δεν έχουν ζητήσει ποτέ συγνώμη από τους συγγενείς και τις οικογένειες των θυμάτων τους. Το βιβλίο αυτό για τη αντιφασιστική δράση του Παύλου Μπακογιάννη θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή αναστοχασμού, έστω και στη φυλακή.

[Golden Age]

μέχρι ένα σχέδιο δολοφονίας πέντε Ελλήνων αντιστασιακών δημοσιογράφων, μεταξύ τους και ο Μπακογιάννης, ο οποίος παίρνει και άδεια οπλοφορίας. Μάλιστα το 1968 το δημοσιογραφικό όργανο του SPD (Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα) δημοσιεύει πληροφορίες για ένα σχέδιο δολοφονίας του Μπακογιάννη, για τις οποίες ο τελευταίος σχολιάζει ότι δεν του « προκαλούν έκπληξη », γιατί παρόμοιες πληροφορίες έχει «εδώ και πολύ καιρό ». Που να φανταστεί ο άνθρωπος ότι θα βρεθεί, 21 χρόνια μετά, στο στόχαστρο άλλων δολοφόνων, « επαναστατών » αυτή τη φορά..

Το πρώτο ωστόσο ήτανε hoax. Οι πραγματικοί του δολοφόνοι, ήταν κάποιοι απο την παράταξη για την οποία αγωνιζόταν.

[Spiros252]

Εγώ πάντως δεν έχω καταλάβει ακόμα για ποιο λόγο δολοφονήθηκε ο Μπακογιάννης συγκεκριμένα. Τί το ιδιαίτερο είχε / έκανε.

Αναφέρθηκε πιο πάνω και είναι λογικό : μια οργάνωση που έχει σκοπό την επανάληψη του εμφυλίου πολέμου - αυτή ήταν η 17 Νοέμβρη - θεωρεί ότι της κάνει χαλάστρα κάποιος που προωθεί την εθνική συμφιλίωση. [...]

[Adidas]

Αλλά μια καταδίκη του Γιάννη Σερίφη θα αποτελούσε πολιτικό σκάνδαλο. Δεν γινόταν να καταδικάσουν το "Σαρδανάπαλο" (αν και αυτό ήταν ανέφικτο αφού τα αδικήματα εκείνα είχαν παραγραφεί) ή ως στρατολόγο της 17Ν (βάσει ομολογιών Χ. Ξηρού) κάποιον που πριν δεκαετίες αθωώθηκε για την υπόθεση της AEG με συμπαράσταση της Αριστεράς και προσωπικοτήτων.

γιατί όχι; (πέραν παραγραφής όπως λες)

[Adidas]

Εγώ πάντως δεν έχω καταλάβει ακόμα για ποιο λόγο δολοφονήθηκε ο Μπακογιάννης συγκεκριμένα. Τί το ιδιαίτερο είχε / έκανε.

Αναφέρθηκε πιο πάνω και είναι λογικό : μια οργάνωση που έχει σκοπό την επανάληψη του εμφυλίου πολέμου - αυτή ήταν η 17 Νοέμβρη - θεωρεί ότι της κάνει χαλάστρα κάποιος που προωθεί την εθνική συμφιλίωση. [...]

από διηγήσεις των ίδιων στο δικαστήριο (τώρα αλήθεια-ψέματα τρέχα γύρευε***) πιο πιθανό βρίσκω να βρήκαν απλώς σε αυτόν τρύπα ασφαλείας

εδώ με την ρουκέτα(?) που σκοτώθηκε ο αθώος περαστικός, στα αποσπάσματα που βγήκαν έλεγε ότι ένας εξ αυτών βιαζόταν να πάει διακοπές οικογενειακώς και έριξε χωρίς να είναι ιδανικές οι συνθήκες

αν βρω το απόσπασμα θα το βάλω, μπορεί να μην θυμάμαι επακριβώς αλλά ποτέ δεν γράφω αν δεν θυμάμαι 1000% την ουσία

***
τώρα γιατί να πούνε ψέματα για το συγκεκριμένο, δεν βρίσκω και λόγο, απλώς ρεζίλι γίνονται, να τους απειλήσανε να γίνουνε ρεζίλι για όοοοσους θα το προσέξουν από την κοινή γνώμη, δεκαετίες μετά τα γεγονότα;

[Adidas]

εντιτ

όπως θυμόμουν, δεν ήταν από καταθεσεις στην αστυνομία (εκεί πες, γράφανε ότι να ναι) αλλά από επιστολή σε εφημερίδα

https://www.tanea.gr/2020/07/14/people/ ... 7-noemvri/

Ο Βασίλης Τζωρτάτος ανέφερε ότι η επίθεση κατά του τότε υπουργού Οικονομικών στην πλατεία Συντάγματος είχε αποφασιστεί με δύο βασικές προϋποθέσεις.

Αυτές ήταν: «Πρώτον, ότι δεν θα υπήρχε κανείς τρίτος μέσα στο αμάξι του υπουργού και, δεύτερον, ότι δεν θα υπήρχαν πεζοί στα πεζοδρόμια της Νίκης προς Καραγιώργη Σερβίας. Την ημέρα που έγινε η ενέργεια παραβιάστηκαν και οι δύο προϋποθέσεις».

Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Όταν οι σύντροφοι κατέβηκαν και βγήκαν στο πεζοδρόμιο της Νίκης απ’ όπου θα πυροδοτούσαν τη ρουκέτα, υπήρχε κόσμος στο απέναντι πεζοδρόμιο, άρα έπρεπε και πάλι να ακυρωθεί. Κι όμως πάτησε το τηλεχειριστήριο. Ο τρίτος σύντροφος που βρίσκονταν στο πεζοδρόμιο από πριν του είπε: «Γιατί το πάτησες αφού είχε κόσμο που είναι μέσα στα αίματα». Απάντησε: «Υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες».

»Λίγο πριν κατέβει ο τέταρτος σύντροφος απ’ το πατάρι, είδε τους δύο που θα αποφασίζανε, να συνεννοούνται με τα μάτια στο στυλ: «Να το πατήσουμε σήμερα, για να τελειώνουμε».

Τέταρτο, αυτός που πάτησε το τηλεχειριστήριο είπε στους υπόλοιπους ότι τον πίεζε η οικογένειά του για να φύγουν για διακοπές».

[πατησιωτης]

Αλλά μια καταδίκη του Γιάννη Σερίφη θα αποτελούσε πολιτικό σκάνδαλο. Δεν γινόταν να καταδικάσουν το "Σαρδανάπαλο" (αν και αυτό ήταν ανέφικτο αφού τα αδικήματα εκείνα είχαν παραγραφεί) ή ως στρατολόγο της 17Ν (βάσει ομολογιών Χ. Ξηρού) κάποιον που πριν δεκαετίες αθωώθηκε για την υπόθεση της AEG με συμπαράσταση της Αριστεράς και προσωπικοτήτων.

γιατί όχι; (πέραν παραγραφής όπως λες)

Ολοι οι πολιτικοί από ΠΑΣΟΚ και αριστερότερα είχαν κινητοποιηθεί για να αθωωθεί ο Σαρδανάπαλος. Και είχαν κατεβάσει και τον κόσμο στους δρόμους.Καταλήψεις στο πολυτεχνείο είχαν γίνει.Κάποτε δεν με άφησαν να μπω μέσα για λογαριασμό του.Η κραυγή "Λευτεριά στο Γιάννη Σερίφη" ήταν συχνότατη στις συγκεντρώσεις της εποχής.Δεκάδες άρθρα είχαν δημοσιευθεί στην "Ελευθεροτυπία" και τα ΝΕΑ που αποδείκνυαν την αθωότητά του και τις "σκευωρίες της ασφάλειας".
Καταδίκη αυτού του ανθρώπου θα σηματοδοτούσε καθαρά ότι όλη η "δημοκρατική παράταξη" εμπόδισε την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της και να εξαρθρώσει την τρομοκρατία στην αρχή της με αποτέλεσμα να διογκωθεί και να αποκτήσει μεγάλες διαστάσεις που σταμάτησαν από έξωθεν επέμβαση.

[Adidas]

Αλλά μια καταδίκη του Γιάννη Σερίφη θα αποτελούσε πολιτικό σκάνδαλο. Δεν γινόταν να καταδικάσουν το "Σαρδανάπαλο" (αν και αυτό ήταν ανέφικτο αφού τα αδικήματα εκείνα είχαν παραγραφεί) ή ως στρατολόγο της 17Ν (βάσει ομολογιών Χ. Ξηρού) κάποιον που πριν δεκαετίες αθωώθηκε για την υπόθεση της AEG με συμπαράσταση της Αριστεράς και προσωπικοτήτων.

γιατί όχι; (πέραν παραγραφής όπως λες)

Ολοι οι πολιτικοί από ΠΑΣΟΚ και αριστερότερα είχαν κινητοποιηθεί για να αθωωθεί ο Σαρδανάπαλος. Και είχαν κατεβάσει και τον κόσμο στους δρόμους.Καταλήψεις στο πολυτεχνείο είχαν γίνει.Κάποτε δεν με άφησαν να μπω μέσα για λογαριασμό του.Η κραυγή "Λευτεριά στο Γιάννη Σερίφη" ήταν συχνότατη στις συγκεντρώσεις της εποχής.Δεκάδες άρθρα είχαν δημοσιευθεί στην "Ελευθεροτυπία" και τα ΝΕΑ που αποδείκνυαν την αθωότητά του και τις "σκευωρίες της ασφάλειας".
Καταδίκη αυτού του ανθρώπου θα σηματοδοτούσε καθαρά ότι όλη η "δημοκρατική παράταξη" εμπόδισε την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της και να εξαρθρώσει την τρομοκρατία στην αρχή της με αποτέλεσμα να διογκωθεί και να αποκτήσει μεγάλες διαστάσεις που σταμάτησαν από έξωθεν επέμβαση.

ναι μου περιγράφεις ένα κλίμα μιας εποχής πολιτικοποιημένης και φανατισμένης γενικά (χωρίς απαραίτητα να κρύβεται και νιονιό από πίσω αλλά οκ, εν πάση περιπτώσει, στον λαουτζίκο υπήρχε "ιδεολογία". Όλα αυτά, την εποχή των παχέων αγελάδων και της εξάρθρωσης της 17Ν, δεν νομίζω ότι θα ταράζαν τόσο τον κόσμο εκτός από αυτούς που ταράζονται για επαγγελματικούς λόγους

τα λευκά κελιά των τρομοκρατών αλά ΗΠΑ πώς πέρασαν δηλαδή; με πολύ κόπο;

[Spiros252]

Νομίζω ότι ήταν συνδυασμός εύκολου στόχου και εκδίκησης για "προδοσία".

Κρατώ πάντως από το δημοσίευμα παραπάνω:

"Κάθε πολιτική δολοφονία είναι απαράδεκτη"

[Golden Age]

Αλλά μια καταδίκη του Γιάννη Σερίφη θα αποτελούσε πολιτικό σκάνδαλο. Δεν γινόταν να καταδικάσουν το "Σαρδανάπαλο" (αν και αυτό ήταν ανέφικτο αφού τα αδικήματα εκείνα είχαν παραγραφεί) ή ως στρατολόγο της 17Ν (βάσει ομολογιών Χ. Ξηρού) κάποιον που πριν δεκαετίες αθωώθηκε για την υπόθεση της AEG με συμπαράσταση της Αριστεράς και προσωπικοτήτων.

γιατί όχι; (πέραν παραγραφής όπως λες)

Γιατί θα εξετείθετο η Μεταπολίτευση που του είχε συμπαρασταθεί στη δίκη για την υπόθεση της AEG δια προσωπικοτήτων.

[Golden Age]

γιατί όχι; (πέραν παραγραφής όπως λες)

Ολοι οι πολιτικοί από ΠΑΣΟΚ και αριστερότερα είχαν κινητοποιηθεί για να αθωωθεί ο Σαρδανάπαλος. Και είχαν κατεβάσει και τον κόσμο στους δρόμους.Καταλήψεις στο πολυτεχνείο είχαν γίνει.Κάποτε δεν με άφησαν να μπω μέσα για λογαριασμό του.Η κραυγή "Λευτεριά στο Γιάννη Σερίφη" ήταν συχνότατη στις συγκεντρώσεις της εποχής.Δεκάδες άρθρα είχαν δημοσιευθεί στην "Ελευθεροτυπία" και τα ΝΕΑ που αποδείκνυαν την αθωότητά του και τις "σκευωρίες της ασφάλειας".
Καταδίκη αυτού του ανθρώπου θα σηματοδοτούσε καθαρά ότι όλη η "δημοκρατική παράταξη" εμπόδισε την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της και να εξαρθρώσει την τρομοκρατία στην αρχή της με αποτέλεσμα να διογκωθεί και να αποκτήσει μεγάλες διαστάσεις που σταμάτησαν από έξωθεν επέμβαση.

ναι μου περιγράφεις ένα κλίμα μιας εποχής πολιτικοποιημένης και φανατισμένης γενικά (χωρίς απαραίτητα να κρύβεται και νιονιό από πίσω αλλά οκ, εν πάση περιπτώσει, στον λαουτζίκο υπήρχε "ιδεολογία". Όλα αυτά, την εποχή των παχέων αγελάδων και της εξάρθρωσης της 17Ν, δεν νομίζω ότι θα ταράζαν τόσο τον κόσμο εκτός από αυτούς που ταράζονται για επαγγελματικούς λόγους

τα λευκά κελιά των τρομοκρατών αλά ΗΠΑ πώς πέρασαν δηλαδή; με πολύ κόπο;

Κανείς απο τους καταδικασθέντες για 17Ν ή ΕΛΑ δεν είχε ιστορικό συμπαραστάσεως απο τον πολιτικό μηχανισμό της Μεταπολίτευσης. Γι' αυτό και η περιέργεια για τους ασύλληπτους της 17Ν και του ΕΛΑ (εκεί κι αν έγινε χαμός απο ασύλληπτους) είναι οξυμένη για το αν αυτοί ή κάποιοι απο αυτούς είναι πρόσωπα με ιστορικό επισήμων σχέσεων με τον πολιτικό μηχανισμό της Μεταπολίτευσης.

Επι χρόνια ακουγόταν (έχει αναφερθεί κατα καιρούς σε δημοσιογραφικά ρεπορτάζ) ότι στο ΠΑΣΟΚ ήταν απρόθυμοι για σύλληψη της 17Ν, επειδή φοβόντουσαν ότι μπορεί να είναι καμμιά παλιά αντιχουντική οργάνωση.

Τα λευκά κελιά (Δυτικογερμανικής εμπνεύσεως αν δεν απατώμαι) τα έβαλαν για να δείξουν προς τα έξω ότι είναι "σκληροί" με την τρομοκρατία.