Εν έτει 1989 ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ήταν ένας νεοφώτιστος βουλευτής, μόλις 34 ετών, που τον είχαν επιβάλει στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ μαζί με άλλους «κομματικούς» ο Χρήστος Παπουτσής και ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, που λειτουργούσαν τότε ως υποομάδα του Ακη Τσοχατζόπουλου. Ο συγκάτοικός του ήταν ο σεμνός Γιάννης Στάμος, που μόλις είχε εκλεγεί κι αυτός βουλευτής Μαγνησίας αλλά δεν άντεξε για πολύ και σύντομα εγκατέλειψε την κεντρική πολιτική σκηνή.
Ο νεαρός δικηγόρος, από τη φτωχή αγροτική οικογένεια, είχε κατέβει όμως από τη Βέροια στην πρωτεύουσα με μεγάλες φιλοδοξίες. Είχε θητεύσει ήδη γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Καρδίτσας (όργανα που αποτελούσαν το κομματικό παρακράτος του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 1980) και νομάρχης Καρδίτσας, με ένα διαζύγιο κιόλας στο ενεργητικό του, ήταν έτοιμος για όλα.
Οταν το ΠΑΣΟΚ επανήλθε στην εξουσία το 1993, είχε προσκοληθεί πια μέσω του Χρ. Παπουτσή και του Πέτρου Λάμπρου στην υπό τη Δήμητρα Λιάνη «παρέα της Εκάλης». Με ένα σημείωμα της Δήμητρας, το καλοκαίρι του 1994 μπαίνει στην κυβέρνηση, αλλά σημειώνεται ένα μπέρδεμα. Ενώ αυτός προορίζεται για υφυπουργός Απόδημου Ελληνισμού και ο Γρηγόρης Νιώτης για υφυπουργός Εμπορίου, η δακτυλογράφος γράφει ανάποδα τα ονόματα, χρόνος για διόρθωση δεν υπάρχει και έτσι καταλήγει σε ένα αντικείμενο που δεν γνωρίζει.
Για τον φιλόδοξο πολιτικό αυτό δεν έχει καμία σημασία. Εχει «τρουπώσει» στα κυβερνητικά σαλόνια, αρχίζει τις δημόσιες σχέσεις με δημοσιογράφους και εν συνεχεία εκδότες μεγάλων μιντιακών συγκροτημάτων, δηλώνει πρόθυμος σε ό,τι του ζητηθεί, φροντίζει πάνω απ’ όλα τη δημόσια εικόνα του και εμφανίζει πολύ γρήγορα το προφίλ του «επιτυχημένου», που ανήκει στις εφεδρείες του παρηκμασμένου τότε ΠΑΣΟΚ της Εκάλης. Στο εσωτερικό της κυβέρνησης ωστόσο γνωρίζουν ποια είναι η αλήθεια και ποια η υπερβολή, με αποτέλεσμα να αποκτήσει διάφορα παρατσούκλια, με πιο χαρακτηριστικό το ειρωνικό «Γκόλντεν» που του προσήψε ο Αλέκος Παπαδόπουλος.
Στην πραγματικότητα εκτελούσε πειθήνια όλες τις εντολές που του έδινε ο Αντώνης Λιβάνης, μη διστάζοντας να αδειάζει εν ψυχρώ ακόμη και ισχυρούς υπουργούς. Χαρακτηριστική ήταν μία (άγνωστη) σκηνή με τον τότε υπουργό Υγείας Δημ. Κρεμαστινό, ο οποίος τον κυνηγούσε στους διαδρόμους με άγριες διαθέσεις όταν, ενώ άλλα είχαν συμφωνήσει, στη διάρκεια σύσκεψης έκανε στροφή 180 μοιρών.
Δεν άργησε να εγκαταλείψει πάντως και το παπανδρεϊκό στρατόπεδο, όταν «μύρισε» ότι αλλάζουν τα πράγματα. Στις εσωκομματικές συνωμοσίες για τη διαδοχή, στα τέλη του 1995 με αρχές του 1996, εμφανίστηκε μια μέρα ο τότε υπαρχηγός του Κ. Σημίτη Σταύρος Σουμάκης και είπε: «Ευτυχώς που έχουμε κι αυτό το παιδί και έρχεται και μας λέει τι συζητάνε στο επιτελείο του Ακη…»
«Αυτό το παιδί» (του οποίου το όνομα δεν θυμόταν καλά καλά ο Σουμάκης) δεν ήταν άλλο από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος το απόγευμα συμμετείχε στις συσκέψεις του Τσοχατζόπουλου και το βράδυ μετέβαινε κρυφίως στο στρατηγείο των αντιπάλων.
Ο Κ. Σημίτης δεν φάνηκε αγνώμων. Οταν κέρδισε, τον αντάμειψε με προαγωγή στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Είχε πια καταγραφεί -με τη βοήθεια των media της εποχής- ως «επιτυχημένος», αλλά πλησίαζε και η ώρα της εξάρθρωσης της 17 Νοέμβρη εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Ο κ. Χρυσοχοΐδης άλλο που δεν ήθελε για να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε ακόμη ανώτερο -και υπερατλαντικό- επίπεδο, αφού έτσι θα ανέβαινε ακόμη ένα σκαλοπάτι των φιλοδοξιών του. Εκανε και τα ταξίδια του στην Αμερική, διασυνθέθηκε με τα «υψηλά κλιμάκια», έδωσε τις εξετάσεις του, υλοποίησε στο έπακρο τις επιθυμίες και το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Πολλά χρόνια αργότερα, από τα εμπιστευτικά διπλωματικά τηλεγραφήματα που έφερε στη δημοσιότητα το WikiLeaks, προέκυψε ότι ενημέρωνε τον τότε πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα για τα πάντα. Και τα τρία πρόσωπα που έπαιξαν κι αυτά τον ρόλο τους τότε -οι Γιάννης Διώτης, Στέλιος Σύρος και Φώτης Νασιάκος – «ακολουθούν» μέχρι και σήμερα τον κ. Χρυσοχοΐδη. Ο πρώτος έχει τώρα τα γνωστά μπλεξίματα με τη «λίστα Λαγκάρντ» λόγω του χειρισμού που έκανε ως γραμματέας του ΣΔΟΕ, ο δεύτερος βγήκε δήμαρχος Δομοκού με τη βοήθεια του Χρυσοχοΐδη και ο τρίτος είναι σήμερα άτυπος διευθυντής στο υπουργικό γραφείο του. Και στους τρεις αρέσει επίσης να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τσίπουρου από νωρίς το πρωί…
Αλλη μια προδοσία χρεώθηκε ο Μ. Χρυσοχοΐδης το 2003 από τον Κώστα Λαλιώτη, όταν αιφνιδίως δέχτηκε την πρόταση Σημίτη να τον αντικαταστήσει στη θέση του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ. Ο Λαλιώτης, που κατάλαβε ότι τον είχαν τελειώσει, αποσύρθηκε έκτοτε από το προσκήνιο μαινόμενος και κατά του Γ. Παπανδρέου, για τον οποίο θεωρούσε ότι ως «Ιούδας» συμμετείχε στη συμπαιγνία εις βάρος του.
Ο Μιχάλης ήταν πάντως πανίσχυρος πια. Μεθυσμένος από την εξουσία και τις προοπτικές που έβλεπε να του διανοίγονται, προχωρούσε και στο δεύτερο διαζύγιο. Στη Χαριλάου Τρικούπη ήταν απόλυτος άρχων και ισχυροί επιχειρηματίες που είχαν συμμαχήσει με τον «εκσυγχρονισμό» μιλούσαν (πάντα ανιοδιοτελώς) με τα καλύτερα λόγια. Μέχρι και τα δικά του πουλέν είχε πια, όπως η (ανερχόμενη τότε) Μιλένα Αποστολάκη, έστω και αν ο (νυν αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών) Λεωνίδας Γρηγοράκος έχει να λέει για τη σκηνή που αντίκρισε η (εργαζόμενη στο ΠΑΣΟΚ τότε) σύζυγός του, όταν άνοιξε κατά λάθος μια μέρα την πόρτα του γραφείου του κ. Χρυσοχοΐδη στη Χαριλάου Τρικούπη.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2004 γνωρίστηκε με τη διαφημίστρια Αγγελική Χονδροματίδου, με την οποία αργότερα παντρεύτηκε. Ο γάμος τους δεν κράτησε πολύ, αλλά η τρίτη κατά σειρά σύζυγος είχε αναπτύξει στο μεταξύ αξιόλογη επιχειρηματική δραστηριότητα και είχε αγοράσει ένα ακριβό διαμέρισμα στο Ψυχικό. Η μητέρα της ωστόσο έμεινε κι αυτή με την πικρή γεύση της προδοσίας: «Μα πώς; Ο Μιχάλης πριν από λίγες ημέρες μόλις ήταν πολύ τρυφερός και συναισθηματικός μαζί μας. Να δεις που θα γυρίσει…» έλεγε.
Ο Μιχάλης όμως δεν γύρισε. Είχε ανοίξει τα φτερά του σε άλλους έρωτες. Τότε είχαν γραφτεί αρκετά και για τη σχέση του με την Αλεξία Μπακογιάννη, που δεν διαψεύστηκαν ποτέ. Η κυρία Χονδροματίδου έμεινε να «περιμένει» την επιστροφή του γαμπρού της μέχρι που της είπαν ότι παντρεύεται την (ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ) Μαίρη Ματσούκα κι έπαθε πραγματικό σοκ.
Οσον αφορά τον Γιώργο Παπανδρέου, η αλήθεια είναι ότι τον πρώτο καιρό της ηγεσίας του στο ΠΑΣΟΚ είχε βάλει στον «πάγο» τον κ. Χρυσοχοΐδη. Οι κακές γλώσσες της εποχής έλεγαν ότι υπήρχε μια λανθάνουσα σύγκρουση σε σχέση με το ποιος θα εξέφραζε πλέον τις αμερικάνικες επιρροές. Ο Μιχάλης αποδείχτηκε πάντως υπομονετικός και σε μία νέα ένδειξη αναξιοπρέπειας παρέμεινε διασκοσμητικός γραμματέας του ΠΑΣΟΚ έως ότου ο Παπανδρέου τον έβαλε ξανά στο παιχνίδι. Κι εκείνος αποδείχτηκε πρόθυμος να τον υπηρετήσει, τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές του 2009, μολονότι δεν πήρε (ένεκα της Λούκας Κατσέλη) το υπουργείο Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας, αλλά το Δημόσιας Τάξης, που έγινε Προστασίας του Πολίτη.
Απτόητος συνέχισε να δραστηριοποιείται σε όλα τα επίπεδα των κέντρων εξουσίας, να υπερασπίζεται με πάθος τις επιλογές του Μνημονίου, να εκθειάζει το «μεταρρυθμιστικό όραμα» του Γιώργου Παπανδρέου, να «θάβει» τους συναδέλφους του που δεν επεδείκνυαν τον ίδιο μνημονιακό ζήλο, να επιδιώκει την αναβάθμισή του και να κολακεύεται από τις φήμες και τα ξένα δημοσιεύματα ότι θα γυριζόταν ταινία στο Χόλιγουντ για τη 17 Νοέμβρη, στην οποία θα τον υποδυόταν ο Τζορτζ Κλούνεϊ!
Παρά τα όσα έλεγε δημοσίως, για άλλη μια φορά «μύριζε» βεβαίως ότι τα πράγματα αλλάζουν και άρχισε να παίρνει προσεκτικά αποστάσεις. Ηταν τότε που ορισμένοι δρόμοι στο κέντρο της Αθήνας κοντά στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, στα Εξάρχεια, γέμισαν από μια (κατάπτυστη και ανώνυμη) αφίσα με τη μορφή του κ. Χρυσοχοΐδη και με σχόλια για τις σοβαρές παρενέργειες από τη χρήση βαριών ναρκωτικών, όπως η κοκαΐνη. Οι φήμες ότι επρόκειτο για δάκτυλο οργισμένων πρώην συντρόφων του, που τον έβλεπαν να αυτονομείται, δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ.
Μόλις πάντως ο Παπανδρέου έχασε το παιχνίδι και την πρωθυπουργία, ο Χρυσοχοΐδης ήταν ο πρώτος που (ξεχνώντας τα πάντα) τον «μαχαίρωσε» με τον πιο άγριο τρόπο. Βγήκε στο Mega (τι σύμπτωση…) και τον κατήγγειλε εφ’ όλης της ύλης, φθάνοντας και στο σημείο να πει ότι «μόνο σε αποικία θα ήταν αρχηγός με τέτοια προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα!», ενώ ακολούθησε και η απίστευτη δήλωση -που θα μείνει στην ιστορία- ότι δεν είχε προλάβει να διαβάσει το Μνημόνιο, όταν το ψήφιζε…
Η προσπάθεια να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το 2012 δεν καρποφόρησε κι έτσι υποχρεώθηκε σε υποχώρηση και αναγκαστική στήριξη του Ευάγγελου Βενιζέλου. Αλλά κι αυτή προσωρινή ήταν και μάλιστα κατέληξε σε ρήξη, όταν μετά τις εκλογές του 2012 δεν παρέμεινε, όπως και άλλοι πρωτοκλασάτοι του ΠΑΣΟΚ υπουργοί. Ως σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι χρησιμοποίησε το γεγονός ότι στις αλλαγές στελεχών της ΕΥΠ δεν προστατεύθηκαν οι «δικοί του» άνθρωποι, παρά το διάβημα που είχε κάνει εκ μέρους του Βενιζέλου ο στενός συνεργάτης του Στ. Αγγελούδης.
Η αχίλλειος πτέρνα του, στις σχέσεις του με τον κ. Βενιζέλο, συνδέεται πάντως με την υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ». Ενα ραντεβού σε ξενοδοχείο της οδού Φιλελλήνων, με τη συμμετοχή τόσο του κ. Χρυσοχοΐδη όσο και του κ. Διώτη, έχει συνδεθεί από πλευράς του προέδρου του ΠΑΣΟΚ με τη γνωστή διαρροή αντιγράφου της λίστας και τη δημοσίευσή της. Το όνομα του ιδίου δεν αναφέρθηκε ποτέ επισήμως, αλλά σε εκείνη τη θυελλώδη συνεδρίαση της Βουλής τα «μηνύματα» του (υπό την κατηγορία της αντιπολίτευσης για την υπόθεση) κ. Βενιζέλου εκτοξεύονταν, για τους μυημένους, ευκρινώς. Σε ένα άλλο ραντεβού ο κ. Βενιζέλος είχε ενημερωθεί για όλες τις λεπτομέρειες της ίντριγκας.
Η εξ αριστερών ζημιά στον Βενιζέλο δεν εμπόδιζε τον Χρυσοχοΐδη να κάνει ανοίγματα και προς την Κεντροδεξιά. Οταν πριν από μήνες γίνονταν διάφορες διεργασίες με αφορμή το συνέδριο της Ν.Δ., είχε δώσει ακόμη ένα ρεσιτάλ πολιτικής μεταμφίεσης. «Ολοι εμείς οι κεντρώοι πρέπει να συνεργαστούμε….» είχε φτάσει στο σημείο να πει σε «γαλάζιο» πηγαδάκι στο Εντευκτήριο της Βουλής, κάνοντας τη Φωτεινή Πιπιλή να τον κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια.
