Δημοσκόπηση 2021

[wooded glade]

Στην πραγματική δημοσκόπηση ο Σύριζα παραμένει στο 23%, πιθανώς χωρίς τους μπαχαλάκηδες που δεν δηλώνουν Σύριζα αλλά στις εκλογές συνήθως τον ψηφίζουν.
Η διαφορά είναι διψήφια με τον Μητσοτάκη να παίρνει ποσοστό "Καραμανλής ή τανκς" μετά την αναγωγή στα έγκυρα.
Αλλά οπωσδήποτε υπάρχει "έκρηξη" Βελό με 4.5%. Ο πολέμαρχος έπαιρνε 4.5% το 2015 και αν το έπαιρνε και σήμερα θα πανηγύριζε και θα είχε καβαλήσει το καλάμι (τώρα αυτός παίζει κίνο στο πρακτορείο του Ρώσση, παραπλεύρως της αντιπροσωπείας των αυτοκινήτων).

Στο παρελθόν ελάχιστες κυβερνήσεις ή ίσως και καμία δεν έχουν αυξήσει τη διαφορά τους τον δεύτερο χρόνο μετά τις εκλογές.
Το 1977 ο εθνάρχης είχε σαφή πτώση, αν και όχι καταστροφική γι αυτόν.
Το 1983 θυμάμαι η νουδού είχε πάρει θάρρος και φώναζε "αέρα αέρα να φύγει η χολέρα", άσχετα αν δεν επαλήθευσε.
Το 1987 πάλι η νουδού ήταν σίγουρα πρώτο κόμμα.
Το 1992 είπαμε και το 1996,1998 ήταν η σειρά των Έβερτ-Καραμανλή να πλησιάζουν.
Το 2002-3 σαφώς Κωστάκης πρώτος.
Το 2007 ο Γιωργάκης μετά από μία πολύ κακή εμφάνιση την πάτησε, αλλά το 2008-9 τον έπιασε τον Κωστάκη.
Το 2013 ο Σαμαράς ίσα ίσα που έπαιρνε το χι και το 14 οπισθοχώρησε ενώ ο Πίκο από το 2016 και μετά έβλεπε τις πλάτες του Κυριάκου.

Ναι αλλα μιλαμε για προσωπα στην αντιπολιτευση, που αν δεν ειχαν αντικαταστησει προηγουμενο αργηγο, κατα κανονα δεν ειχαν δοκιμαστει ως πρωθυπουργοι.

Κανεις δεν ειχε την φθορα και τα βαριδια του Τσιπρα, εκτος απο τον Ανδρεα που βεβαια οταν εχασε το 1990 πηρε 40%

Είναι μιά λεπτομέρεια αυτό.
Ο Σύριζα με αρχηγό τον Βούτση π.χ. μπορεί να πήγαινε καλύτερα.

[JohnnyB]

Κομμα Τραγκα ψηφισα ιδελογικα ειμαι κοντά σαν παλιος δεξιος αλλά θελω να δώ ποια άτομα θα πάρει μαζι του
Κατι τζήμερους και ψευτο Καραμανλικους τους θεωρώ αναχώματα του ΚΟΥΛΗ

[Golden Age]

και ποιος ζούσε το '80 από τον... εθνικό διχασμό του 1915 για να έχει αντίκτυπο αυτή η ρητορεία; Απλά έπρεπε να είναι αντιδεξιός και ταυτόχρονα να μη μιλάει για εμφύλιο, και μιλούσε για τον αποστάτη Μητσοτάκη του '65 και άλλα τέτοια. Πρακτικά αυτά οδήγησαν σε εκτόνωση του μίσους που υπήρχε στις αρχές του '80, σε μετατροπή του από μίσος διχαστικό σε επίπεδο καθημερινής ζωής (χωρισμένα καφενεία, ξύλο στο δρόμο με αφισοκολλητές) σε απλή πολιτική αντιπαράθεση, ώσπου τη δεκαετία του '90 είχαν ξεχαστεί εντελώς τα γαλαζοπράσινα καφενεία, τα ξυλίκια κλπ. και ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποτελούσαν πια, απλά τους δύο πόλους της mainstream ελληνικής πολιτικής.

οι κένταυροι και ρέιντζερς ήταν άμεση συνέχεια της ΕΚΟΦ/κυανής φάλαγγας του 1960, επικαιροποιημένοι ίσως με τη χρησιμοποίηση τακτικών εισαγμένων από την ΚΝΕ, αλλά ως μακρύ χέρι της δεξιάς στο δρόμο προϋπήρχαν (με άλλες ονομασίες) της ΚΝΕ.

Το πολιτικό κλίμα του εθνικού διχασμού τελείωσε κάπου ανάμεσα στα χρόνια του Μεταξά και της κατοχής. Ίσως η αρχή να ήταν η αλλαγή πολτικού στρατοπέδου απο τον Κονδύλη και τα προεόρτια η ρήξη του Πάγκαλου με το Βενιζέλο και του βενιζελικούς (χωρίς να γίνει φιλοβασιλικός). Αλλά ουσιαστικά τέλειωσε στην κατοχή όλο αυτό, αν και ο Μεταξάς με το καθεστώς του και τις πολιτικές απαγορεύσεις της εποχής του, είχε ήδη αρχίσει να τα βάζει πίσω όλα αυτά.

Οι παρατάξεις που διαμορφώθηκαν μετά την κατοχή, στα χρόνια του εμφυλίου, βασιζόντουσαν, η μεν Δεξιά στην πάλαι ποτέ Βασιλική παράταξη ως πολιτική της συνέχεια, το δε Κέντρο στην πάλαι ποτέ Βενιζελική παράταξη ως πολιτική της συνέχεια και η Αριστερά στο ΚΚΕ και πλέον στο ΕΑΜ.

Στη δεκαετία του '60, έκανε μια απόπειρα ο Γέρος παπατζής να το ψιλοεπαναφέρει επι εποχής ανενδότου στα πλαίσια της κόντρας του με το Παλάτι, αλλά δεν έγιναν πολλά. Λίγο μετά ακολούθησε η Αποστασία και στη συνέχεια οι Απριλιανοί. Έρχεται η Μεταπολίτευση και ο Ανδρέας αφού πρώτα κατατροπώνει την Ένωση Κέντρου, στη συνέχεια καταλαμβάνει την εξουσία και επαναφέρει τη ρητορική, με την προσθήκη του όρου Δεξιά, στην οποία άλλοτε ο ίδιος και άλλοτε ο ευρύτερος μηχανισμός προπαγάνδας του πολιτικού συστήματός του την κατηγορεί για όλα τα δεινά. Οι δε μηχανισμοί προπαγάνδας του της επιρρίπτουν ευθύνες για ό,τι θες απο την εποχή του εθνικού διχασμού και μετά.

Όλα αυτά ήταν διχαστικός λόγος και όχι "επισήμανση πολιτικών διαφορών". Το μίσος που λες με τα καφενεία και όλα αυτά, καλλιεργήθηκε απο τον Ανδρέα με τη διχαστική αντιδεξιά του ρητορική και τελείωσε με το σκάνδαλο Κοσκωτά και την κατάρρευση του πασοκικού μύθου (είχαν επιρρεαστεί και κάποιοι άλλοι στο μεταξύ απο μία άλλη κατάρρευση ).

Δεν γινόταν η ΟΝΝΕΔ να είναι συνέχεια της ΕΚΟΦ. Η ΝΔ ήταν απο ιδρύσεως κεντροδεξιό κόμμα. Κατηγορούσε τις θέσεις της παραδοσιακής δεξιάς σαν "ακραίες", ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έφτανε ο μηχανισμός της να κατηγορεί το βασιλιά. Αυτό το τελευταίο απο μόνο αρκούσε για να μην έχει ούτε καν θεωρητική (γιατί φυσική δεν υπήρχε έτσι κι αλλιώς) με πάλαι ποτέ προδικτατορική ΕΚΟΦ.

Η ιστορία των Κενταύρων/Ρέιντερς έχει ως εξής. Στη δεξαετία του '70 η ΔΑΠ τραμπουκιζόταν στα πανεπιστήμια. Στην καλύτερη περίπτωση φραστικώς, ενίοτε ίσως και χειρότερα. Δεν μπορούσαν να αναπτυχθπύν μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Έτσι αποφάσισαν να αντιγράψουν τις μεθόδους αυτών που τους πολεμούσαν. Και αντέγραψαν την ΚΝΕ (μπορεί στην κυβερνητική αντιπαράθεση η αιχμή του δόρατος να ήταν στο ΠΑΣΟΚ, αλλά στις σχολές ήταν η Πανσπουδαστική της ΚΝΕ). Τις μεθόδους της αντέγραψε η ΟΝΝΕΔ και στη βάση αυτών οργανώθηκε.

καμιά σχέση ο αντίκτυπος και το μέγεθος πόλωσης-διχασμού που προκαλούσε η εμφυλιοπολεμική ρητορεία και των δύο παρατάξεων μέχρι τις αρχές του '80, με τη συγκριτικά σαφώς μικρότερη πόλωση που δημιουργούσε η ρητορεία του Αντρέα για αποστάτη Μητσοτάκη και προδοσίες δεξιάς σε Μικρά Ασία κλπ. Τον πολύ κόσμο αυτό που τον ένοιαζε τότε ήταν να σταματήσουν να περιστρέφονται τα πάντα γύρω από τον εμφύλιο, να καταργηθούν τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων κλπ. Το αν θα μάλωνε στη βουλή ο Αντρέας με το Μητσοτό για το Βενιζέλο του '22 ή τη Φρειδερίκη του '65 ελάχιστα απασχολούσαν τον κόσμο. Ξεκάθαρα η δεκαετία του '80 (κυρίως μετά το 1985 και την εκλογή Μητσοτάκη στη ΝΔ και ολοκληρωτικά μετά το 1989) αποτελεί την απαρχή της εκτόνωσης της μεγάλης πόλωσης αριστερών-δεξιών. Εκεί που το 1981 δεν μιλούσε ο ένας γείτονας στον άλλο γιατί ο παππούς του ενός είχε σφάξει τον παππού του άλλου στον εμφύλιο, το 1991 πίνανε καφέ μαζί και έκανε ο ένας πλάκα στον άλλο γιατί έχασε το ένα κόμμα τις εκλογές από το άλλο.

ιδεολογικά η προ-μητσοτακική ΝΔ ήταν κόμμα προσωποπαγές όσο ακριβώς και η καραμανλική ΕΡΕ. Δεν ήταν κόμμα αρχών για να μπορεί να χαρακτηριστεί συλλογικά ως "πιο κεντροδεξιά" από την ΕΡΕ, αφού η βάση των ψηφοφόρων της ΝΔ το '70 ήταν οι ίδιοι με τους ψηφοφόρους της ΕΡΕ το '60, μόνο η κορυφή μετατοπιζόταν ιδεολογικά ανάλογα με τις ορέξεις του αρχηγού. Δε μπορεί λοιπόν να γίνει λόγος για ιδεολογική διαφοροποίηση της πλατιάς μάζας της ΟΝΝΕΔ από την ΕΚΟΦ - στη βάση της η ΟΝΝΕΔ είχε από αυτοαποκαλούμενους με περηφάνεια "φασίστες" όπως ο Βορίδης, μέχρι άτομα που διαφήμιζαν όλο χάρη ότι είναι απόγονοι γερμανοτσολιάδων (συνθήματα της τότε ΟΝΝΕΔ ήταν "ζήτωσαν οι Χίτες κι οι ταγματασφαλίτες, ζήτω η ΟΝΝΕΔ και οι Δαπίτες" και "στο Βίτσι και στο Γράμμο σας θάψαμε στην άμμο"). Μόνο στη μορφή των τακτικών του δρόμου μπορεί να αντέγραφε την ΚΝΕ, στις ιδεολογικές καταβολές της βάσης μιλάμε για άμεση συνέχεια της παλιάς ΕΚΟΦ.

Χάνεις τη μεταπολιτευτική δεύτερη πενταετία του '70. Η εμφυλιοπολεμική ρητορεία είχε ήδη τελειώσει απο το '74, με την έλευση της Μεταπολίτευσης. Με την έλευση της Μεταπολίτευσης, καταργήθηκαν και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και όλα αυτά. Απο το '74 μέχρι το '81 η πολιτική αντιπαράθεση κυμαινόταν γύρω απο το ΝΑΤΟ, την ΕΟΚ και θέματα κυβερνητικής διαχείρησης. Όταν ο Ανδρέας απο τα τέλη της δεκαετίας του '70 απορρόφησε και παραγκώνισε την Ένωση Κέντρου και ειδικά απο το '81 που κατέλαβε την κυβέρνηση και πλέον δεν πραγματοποιούσε τις πολυδιαφημιζόμενες "αποχωρήσεις απο το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ", έστρεψε τη ρητορική του σε διχαστικό λόγο κατα της Δεξιάς. Έτσι προκλήθηκε η πόλωση της Μεταπολίτευσης με τα καφενεία και όλα αυτά. Τότε στη ΝΔ εξελέγη ο Αβέρωφ κι εστράφη προς μια πιο δεξιά ρητορική ως απάντηση στην αντιδεξιά προπαγάνδα της εποχής. Όταν αργότερα ανέλαβε τη ΝΔ ο Μητσοτάκης κι επανέφερε την κεντροδεξιά ρητορική, τότε ο Ανδρέας άρχισε τα περι αποστάτη κλπ, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψε την αντιδεξιά ρητορική του, παρότι αυτή δεν αφορούσε το Μητσοτάκη (που ήταν πιο αυθεντικός βενιζελικός κι απο τον Ανδρέα ).

Στα τέλη της δεκαετίας του '80, η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚικού μύθου με το σκάνδαλο Κοσκωτά και η ταυτόχρονη κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ την ίδια εποχή, απομυθοποίησαν την αντιδεξιά ρητορεία κι έτσι τελείωσαν και τα βαμμένα καφενεία και όλα.

Όσο για τον Καραμανλή, ναι δημιούργησε τη ΝΔ ως προσωποπαγές κόμμα. Αλλά απο την αρχή είχε δώσει κεντροδεξιά ιδεολογική κατεύθυνση.


Η ΟΝΝΕΔ δεν αντέγραψε κάτι απο την ΕΚΟΦ. Η ΕΚΟΦ κατ' αρχήν έκανε αντισυγκεντρώσεις στην Αριστερά. Η ΝΔ και η ΟΝΝΕΔ δεν έκαναναν ποτέ αντισυγκέντρωση (εκτός απο μία συμμετοχή σε μία, την ημέρα της δικαστικής απόφασης για τη δίκη της ΧΑ στο Εφετείο πριν μερικούς μήνες, όπου συμμετείχε και αντιπροσωπεία της ΝΔ στην συγκέντρωση προσπάθειας πολιτικής πίεσης για δικαστικό αποτέλεσμα καταδίκης).

Ότι έκανε η ΟΝΝΕΔ της δεκαετίας του '80, ήταν αντιγραφή πρακτικών τη ΚΝΕ. Μέχρι και διάφορα τραγούδια που είχε βγάλει ήταν έντεχνα. Έντεχνα όχι με τη σύγχρονη έννοια του όρου που έχει επικρατήσει, το λεγόμενο σύγχρονο έντεχνο, τύπου Κότσιρα κλπ. Αλλά έντεχνα με την αρχική έννοια.

[Jolly Roger]

Το πολιτικό κλίμα του εθνικού διχασμού τελείωσε κάπου ανάμεσα στα χρόνια του Μεταξά και της κατοχής. Ίσως η αρχή να ήταν η αλλαγή πολτικού στρατοπέδου απο τον Κονδύλη και τα προεόρτια η ρήξη του Πάγκαλου με το Βενιζέλο και του βενιζελικούς (χωρίς να γίνει φιλοβασιλικός). Αλλά ουσιαστικά τέλειωσε στην κατοχή όλο αυτό, αν και ο Μεταξάς με το καθεστώς του και τις πολιτικές απαγορεύσεις της εποχής του, είχε ήδη αρχίσει να τα βάζει πίσω όλα αυτά.

Οι παρατάξεις που διαμορφώθηκαν μετά την κατοχή, στα χρόνια του εμφυλίου, βασιζόντουσαν, η μεν Δεξιά στην πάλαι ποτέ Βασιλική παράταξη ως πολιτική της συνέχεια, το δε Κέντρο στην πάλαι ποτέ Βενιζελική παράταξη ως πολιτική της συνέχεια και η Αριστερά στο ΚΚΕ και πλέον στο ΕΑΜ.

Στη δεκαετία του '60, έκανε μια απόπειρα ο Γέρος παπατζής να το ψιλοεπαναφέρει επι εποχής ανενδότου στα πλαίσια της κόντρας του με το Παλάτι, αλλά δεν έγιναν πολλά. Λίγο μετά ακολούθησε η Αποστασία και στη συνέχεια οι Απριλιανοί. Έρχεται η Μεταπολίτευση και ο Ανδρέας αφού πρώτα κατατροπώνει την Ένωση Κέντρου, στη συνέχεια καταλαμβάνει την εξουσία και επαναφέρει τη ρητορική, με την προσθήκη του όρου Δεξιά, στην οποία άλλοτε ο ίδιος και άλλοτε ο ευρύτερος μηχανισμός προπαγάνδας του πολιτικού συστήματός του την κατηγορεί για όλα τα δεινά. Οι δε μηχανισμοί προπαγάνδας του της επιρρίπτουν ευθύνες για ό,τι θες απο την εποχή του εθνικού διχασμού και μετά.

Όλα αυτά ήταν διχαστικός λόγος και όχι "επισήμανση πολιτικών διαφορών". Το μίσος που λες με τα καφενεία και όλα αυτά, καλλιεργήθηκε απο τον Ανδρέα με τη διχαστική αντιδεξιά του ρητορική και τελείωσε με το σκάνδαλο Κοσκωτά και την κατάρρευση του πασοκικού μύθου (είχαν επιρρεαστεί και κάποιοι άλλοι στο μεταξύ απο μία άλλη κατάρρευση ).

Δεν γινόταν η ΟΝΝΕΔ να είναι συνέχεια της ΕΚΟΦ. Η ΝΔ ήταν απο ιδρύσεως κεντροδεξιό κόμμα. Κατηγορούσε τις θέσεις της παραδοσιακής δεξιάς σαν "ακραίες", ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έφτανε ο μηχανισμός της να κατηγορεί το βασιλιά. Αυτό το τελευταίο απο μόνο αρκούσε για να μην έχει ούτε καν θεωρητική (γιατί φυσική δεν υπήρχε έτσι κι αλλιώς) με πάλαι ποτέ προδικτατορική ΕΚΟΦ.

Η ιστορία των Κενταύρων/Ρέιντερς έχει ως εξής. Στη δεξαετία του '70 η ΔΑΠ τραμπουκιζόταν στα πανεπιστήμια. Στην καλύτερη περίπτωση φραστικώς, ενίοτε ίσως και χειρότερα. Δεν μπορούσαν να αναπτυχθπύν μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Έτσι αποφάσισαν να αντιγράψουν τις μεθόδους αυτών που τους πολεμούσαν. Και αντέγραψαν την ΚΝΕ (μπορεί στην κυβερνητική αντιπαράθεση η αιχμή του δόρατος να ήταν στο ΠΑΣΟΚ, αλλά στις σχολές ήταν η Πανσπουδαστική της ΚΝΕ). Τις μεθόδους της αντέγραψε η ΟΝΝΕΔ και στη βάση αυτών οργανώθηκε.

καμιά σχέση ο αντίκτυπος και το μέγεθος πόλωσης-διχασμού που προκαλούσε η εμφυλιοπολεμική ρητορεία και των δύο παρατάξεων μέχρι τις αρχές του '80, με τη συγκριτικά σαφώς μικρότερη πόλωση που δημιουργούσε η ρητορεία του Αντρέα για αποστάτη Μητσοτάκη και προδοσίες δεξιάς σε Μικρά Ασία κλπ. Τον πολύ κόσμο αυτό που τον ένοιαζε τότε ήταν να σταματήσουν να περιστρέφονται τα πάντα γύρω από τον εμφύλιο, να καταργηθούν τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων κλπ. Το αν θα μάλωνε στη βουλή ο Αντρέας με το Μητσοτό για το Βενιζέλο του '22 ή τη Φρειδερίκη του '65 ελάχιστα απασχολούσαν τον κόσμο. Ξεκάθαρα η δεκαετία του '80 (κυρίως μετά το 1985 και την εκλογή Μητσοτάκη στη ΝΔ και ολοκληρωτικά μετά το 1989) αποτελεί την απαρχή της εκτόνωσης της μεγάλης πόλωσης αριστερών-δεξιών. Εκεί που το 1981 δεν μιλούσε ο ένας γείτονας στον άλλο γιατί ο παππούς του ενός είχε σφάξει τον παππού του άλλου στον εμφύλιο, το 1991 πίνανε καφέ μαζί και έκανε ο ένας πλάκα στον άλλο γιατί έχασε το ένα κόμμα τις εκλογές από το άλλο.

ιδεολογικά η προ-μητσοτακική ΝΔ ήταν κόμμα προσωποπαγές όσο ακριβώς και η καραμανλική ΕΡΕ. Δεν ήταν κόμμα αρχών για να μπορεί να χαρακτηριστεί συλλογικά ως "πιο κεντροδεξιά" από την ΕΡΕ, αφού η βάση των ψηφοφόρων της ΝΔ το '70 ήταν οι ίδιοι με τους ψηφοφόρους της ΕΡΕ το '60, μόνο η κορυφή μετατοπιζόταν ιδεολογικά ανάλογα με τις ορέξεις του αρχηγού. Δε μπορεί λοιπόν να γίνει λόγος για ιδεολογική διαφοροποίηση της πλατιάς μάζας της ΟΝΝΕΔ από την ΕΚΟΦ - στη βάση της η ΟΝΝΕΔ είχε από αυτοαποκαλούμενους με περηφάνεια "φασίστες" όπως ο Βορίδης, μέχρι άτομα που διαφήμιζαν όλο χάρη ότι είναι απόγονοι γερμανοτσολιάδων (συνθήματα της τότε ΟΝΝΕΔ ήταν "ζήτωσαν οι Χίτες κι οι ταγματασφαλίτες, ζήτω η ΟΝΝΕΔ και οι Δαπίτες" και "στο Βίτσι και στο Γράμμο σας θάψαμε στην άμμο"). Μόνο στη μορφή των τακτικών του δρόμου μπορεί να αντέγραφε την ΚΝΕ, στις ιδεολογικές καταβολές της βάσης μιλάμε για άμεση συνέχεια της παλιάς ΕΚΟΦ.

Χάνεις τη μεταπολιτευτική δεύτερη πενταετία του '70. Η εμφυλιοπολεμική ρητορεία είχε ήδη τελειώσει απο το '74, με την έλευση της Μεταπολίτευσης. Με την έλευση της Μεταπολίτευσης, καταργήθηκαν και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και όλα αυτά. Απο το '74 μέχρι το '81 η πολιτική αντιπαράθεση κυμαινόταν γύρω απο το ΝΑΤΟ, την ΕΟΚ και θέματα κυβερνητικής διαχείρησης. Όταν ο Ανδρέας απο τα τέλη της δεκαετίας του '70 απορρόφησε και παραγκώνισε την Ένωση Κέντρου και ειδικά απο το '81 που κατέλαβε την κυβέρνηση και πλέον δεν πραγματοποιούσε τις πολυδιαφημιζόμενες "αποχωρήσεις απο το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ", έστρεψε τη ρητορική του σε διχαστικό λόγο κατα της Δεξιάς. Έτσι προκλήθηκε η πόλωση της Μεταπολίτευσης με τα καφενεία και όλα αυτά. Τότε στη ΝΔ εξελέγη ο Αβέρωφ κι εστράφη προς μια πιο δεξιά ρητορική ως απάντηση στην αντιδεξιά προπαγάνδα της εποχής. Όταν αργότερα ανέλαβε τη ΝΔ ο Μητσοτάκης κι επανέφερε την κεντροδεξιά ρητορική, τότε ο Ανδρέας άρχισε τα περι αποστάτη κλπ, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψε την αντιδεξιά ρητορική του, παρότι αυτή δεν αφορούσε το Μητσοτάκη (που ήταν πιο αυθεντικός βενιζελικός κι απο τον Ανδρέα ).

Στα τέλη της δεκαετίας του '80, η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚικού μύθου με το σκάνδαλο Κοσκωτά και η ταυτόχρονη κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ την ίδια εποχή, απομυθοποίησαν την αντιδεξιά ρητορεία κι έτσι τελείωσαν και τα βαμμένα καφενεία και όλα.

Όσο για τον Καραμανλή, ναι δημιούργησε τη ΝΔ ως προσωποπαγές κόμμα. Αλλά απο την αρχή είχε δώσει κεντροδεξιά ιδεολογική κατεύθυνση.


Η ΟΝΝΕΔ δεν αντέγραψε κάτι απο την ΕΚΟΦ. Η ΕΚΟΦ κατ' αρχήν έκανε αντισυγκεντρώσεις στην Αριστερά. Η ΝΔ και η ΟΝΝΕΔ δεν έκαναναν ποτέ αντισυγκέντρωση (εκτός απο μία συμμετοχή σε μία, την ημέρα της δικαστικής απόφασης για τη δίκη της ΧΑ στο Εφετείο πριν μερικούς μήνες, όπου συμμετείχε και αντιπροσωπεία της ΝΔ στην συγκέντρωση προσπάθειας πολιτικής πίεσης για δικαστικό αποτέλεσμα καταδίκης).

Ότι έκανε η ΟΝΝΕΔ της δεκαετίας του '80, ήταν αντιγραφή πρακτικών τη ΚΝΕ. Μέχρι και διάφορα τραγούδια που είχε βγάλει ήταν έντεχνα. Έντεχνα όχι με τη σύγχρονη έννοια του όρου που έχει επικρατήσει, το λεγόμενο σύγχρονο έντεχνο, τύπου Κότσιρα κλπ. Αλλά έντεχνα με την αρχική έννοια.

μια χαρά ζωντανή ήταν η εμφυλιοπολεμική ρητορεία και το γενικότερο κλίμα φόβου στη δεύτερη πενταετία του '70, μιας και ο εαμογενής κόσμος δεν ένιωσε πραγματικά ισότιμος με τον εθνικόφρονα σε επίπεδο νομής της εξουσίας και αντιμετώπισης από το κράτος παρά μόνο μετά το '81, και οι νωποί ακόμα μώλωπες από τα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ αρκούσαν για να συνεχίσουν να χωρίζουν τη "μία Ελλάδα" από "την άλλη". Συν ότι εκείνα τα χρόνια υπήρχε η δαμόκλειος σπάθη ενός νέου πραξικοπήματος στον "αέρα" της κοινωνίας μέχρι το '83 (ενώ ρεαλιστικά τέτοιο ενδεχόμενο υπήρχε μόνο μέχρι το '78 με την εξάλειψη των τελευταίων "σταγονιδίων", στο μυαλό του κόσμου υπήρχε ο φόβος, έστω και αδικαιολόγητος αλλά υπαρκτός φόβος, πρώτα ότι ο Καραμανλής ως ΠτΔ θα επιχειρούσε να ρίξει τον Αντρέα με το στρατό αν αυτός εκλεγόταν, όταν τελικά αυτό δεν έγινε αιωρούταν ο φόβος μιας νέας "πυτζάμας" με τις γνωστές φήμες του Φεβρουαρίου του '83 κλπ), Γενικά, το 1974-81 για τους πατεράδες μας και τους θείους μας, δεξιούς και αριστερούς, ήταν περισσότερο η "μεταχούντα" παρά καθαρή μεταπολίτευση.

Και σε επίπεδο πολιτικής σκηνής ακόμα υπήρχε εμφανέστατα η εμφυλιοπολεμική ρητορεία, με την προεκλογική εκστρατεία της ΝΔ το '81 να ποντάρει στον κομμουνιστικό κίνδυνο και (παίρνοντας τοις μετρητοίς και μεγαλοποιώντας τις αντιιμπεριαλιστικές παπάτζες του Αντρέα) να προσάπτει στο ΠΑΣΟΚ χαρακτήρα "νέου ΕΑΜ", "λαϊκού μετώπου" ή "τριτοκοσμισμού", κι αυτό το έκανε ακριβώς για να συσπειρώσει τη βάση των ψηφοφόρων της που ήταν στο μεγαλύτερό τους μέρος πρώην ΕΚΟΦίτες, εθνικόφρονες, βασιλόφρονες, Γραμμοβιτσομάχοι, χουντικοί, κομμουνιστοφοβικοί κλπ. Και εδώ ακριβώς εμπίπτει η ιδεολογική διαφορά βάσης-κορυφής της ΝΔ για την οποία μίλησα πριν. Η βάση της ΝΔ (και της ΟΝΝΕΔ) ήταν η ίδια με την προ δεκαετίας βάση της ΕΡΕ και της ΕΚΟΦ. Η δε κορυφή ήταν επίσης τα ίδια άτομα που ήταν και στην ΕΡΕ του '63 (Καραμανλής, Αβέρωφ, Ράλλης, Κανελλόπουλος) αλλά αυτοί ως οξυδερκείς πολιτικοί είχαν προσαρμοστεί στις μεταπολιτευτικές ανάγκες, κάτι που δεν είναι εύκολο να κάνει η κυρα-Μαρίκα στο χωριό που κοιμάται με την εικόνα του βασιλιά πάνω από το μαξιλάρι ή ο ΟΝΝΕΔίτης που θέλει να δέρνει αριστερούς όπως έκανε ο μπαμπάς του το '49 στο Γράμμο.

Όσο για το λόγο που δήθεν "δεν έκανε" η ΟΝΝΕΔ αντισυγκεντρώσεις (λες και το τραμπούκικο σπάσιμο καταλήψεων το '90-'91, οι τύπου lockout "αντικαταλήψεις" και η δολοφονία Τεμπονέρα πχ δεν ήταν ακριβώς τέτοιου χαρακτήρα αντισυγκεντρώσεις!), δεν ήταν ότι ήθελε να διαχωριστεί ιδεολογικά από την ΕΚΟΦ, αλλά ότι απλούστατα τη δεκαετία του '80 δεν είχε τις πλάτες της κρατικής Ασφάλειας για να διοργανώνει αντισυγκεντρώσεις όποτε της καπνίσει, όπως είχε η ΕΚΟΦ το '60.

[wooded glade]

Η ιστορία του "εμφυλίου" ποτέ δεν έγινε λαϊκό ανάγνωσμα.
Εκτενείς περιγραφές υπήρχαν βέβαια σε ιστορικά βιβλία αλλά ποτέ δεν έγινε λαϊκό ανάγνωσμα να το μάθουν και τα παιδάκια -ως ώφειλε.
Ούτε στην προ-πασοκική περίοδο, ούτε στη χούντα, ούτε στην προχούντα.
Από το 1981 και μετά ισχύει η βλακεία που ισχύει και σήμερα, με τα μνημεία Άρη Βελουχιώτη, μνημεία Μακρονήσου κλπ.
Ούτε η "Ελένη" δεν παίχτηκε στους κινηματογράφους α' προβολής, γιατί απείλησε η ΚΝΕ ότι θα κάνει επεισόδια (παίχτηκε όμως το έργο "ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο").
Εγώ διάβασα την ιστορία του "εμφυλίου" σε ηλικία 21 ετών από ένα βιβλίο κα μετά την ξαναδιάβασα και από άλλα βιβλία, αλλά μέχρι τότε είχα μιά ασαφή εικόνα. Ιστορίες του μπαμπά μου για όλμους που έπεφταν στην Πλάκα, άλλος ένας Κουκακιώτης που μου έλεγε ότι οι αντάρτες φτάσανε τρία τετράγωνα από το σπίτι του και διάφορα τέτοια αποσπασματικά.

Για τον β' παγκόσμιο πόλεμο ισχύουν τα αντίθετα βέβαια.
Όλοι διαβάζαμε Μικρό Ήρωα και στην έκτη δημοτικού όταν ο δάσκαλος μας έλεγε την ιστορία του δευτέρου παγκοσμίου στις ελεύθερες ώρες, τα περισσότερα τα ξέραμε ήδη.
Κάθε παιδάκι είχε μάθει ότι οι γερμανοϊταλοί ήταν βάρβαροι, είτε το παιδάκι αυτό ήταν από δεξιά οικογένεια, είτε από κεντρώα, είτε από αριστερή. Αλλά για τη συνέχεια του πολέμου -τον "εμφύλιο"- δεν ξέραμε και μιλάμε ήταν καθεστώς α' οκταετίας Καραμανλή τότε.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Έπρεπε να είχε δημιουργηθεί ένα Ελληνικό Χόλυγουντ με θέμα τον "εμφύλιο" και τις σφαγές.
Οι μπούμερς ήταν λοιπόν σχεδόν αμόρφωτοι περί "εμφυλίου" και αυτό το εκμεταλλεύθηκαν οι κομμουνισταί βέβαια.

Στη βουλή λεγόντουσαν ωρισμένα βέβαια. Για τον εμφύλιο, για το τείχος, για την Τσεχοσλοβακία κλπ. Βασικά όταν αντιδικούσαν με την ΕΔΑ οι υπόλοιποι τους τα θύμιζαν (αυτό ονομάζεται "εμφυλιοπολεμική ρητορική"). Αλλά μετά το Πασόκ σταμάτησαν και μόνο ο Αβέρωφ συνέχισε να λέει ωρισμένα, μέχρι που μπήκε αρχηγός ο Μητσοτάκης ο οποίος δεν έλεγε.

Σήμερα τα βιβλία που έχουν γραφτεί για τα Δεκεμβριανά και τον συμμοριτοπόλεμο από ουδέτερους όλα καταδικάζουν το ΚΚΕ, εξαιρέσει των βιβλίων εκδόσεως Ριζοσπάστη με τα οποία γελάνε όλοι.

[Golden Age]

καμιά σχέση ο αντίκτυπος και το μέγεθος πόλωσης-διχασμού που προκαλούσε η εμφυλιοπολεμική ρητορεία και των δύο παρατάξεων μέχρι τις αρχές του '80, με τη συγκριτικά σαφώς μικρότερη πόλωση που δημιουργούσε η ρητορεία του Αντρέα για αποστάτη Μητσοτάκη και προδοσίες δεξιάς σε Μικρά Ασία κλπ. Τον πολύ κόσμο αυτό που τον ένοιαζε τότε ήταν να σταματήσουν να περιστρέφονται τα πάντα γύρω από τον εμφύλιο, να καταργηθούν τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων κλπ. Το αν θα μάλωνε στη βουλή ο Αντρέας με το Μητσοτό για το Βενιζέλο του '22 ή τη Φρειδερίκη του '65 ελάχιστα απασχολούσαν τον κόσμο. Ξεκάθαρα η δεκαετία του '80 (κυρίως μετά το 1985 και την εκλογή Μητσοτάκη στη ΝΔ και ολοκληρωτικά μετά το 1989) αποτελεί την απαρχή της εκτόνωσης της μεγάλης πόλωσης αριστερών-δεξιών. Εκεί που το 1981 δεν μιλούσε ο ένας γείτονας στον άλλο γιατί ο παππούς του ενός είχε σφάξει τον παππού του άλλου στον εμφύλιο, το 1991 πίνανε καφέ μαζί και έκανε ο ένας πλάκα στον άλλο γιατί έχασε το ένα κόμμα τις εκλογές από το άλλο.

ιδεολογικά η προ-μητσοτακική ΝΔ ήταν κόμμα προσωποπαγές όσο ακριβώς και η καραμανλική ΕΡΕ. Δεν ήταν κόμμα αρχών για να μπορεί να χαρακτηριστεί συλλογικά ως "πιο κεντροδεξιά" από την ΕΡΕ, αφού η βάση των ψηφοφόρων της ΝΔ το '70 ήταν οι ίδιοι με τους ψηφοφόρους της ΕΡΕ το '60, μόνο η κορυφή μετατοπιζόταν ιδεολογικά ανάλογα με τις ορέξεις του αρχηγού. Δε μπορεί λοιπόν να γίνει λόγος για ιδεολογική διαφοροποίηση της πλατιάς μάζας της ΟΝΝΕΔ από την ΕΚΟΦ - στη βάση της η ΟΝΝΕΔ είχε από αυτοαποκαλούμενους με περηφάνεια "φασίστες" όπως ο Βορίδης, μέχρι άτομα που διαφήμιζαν όλο χάρη ότι είναι απόγονοι γερμανοτσολιάδων (συνθήματα της τότε ΟΝΝΕΔ ήταν "ζήτωσαν οι Χίτες κι οι ταγματασφαλίτες, ζήτω η ΟΝΝΕΔ και οι Δαπίτες" και "στο Βίτσι και στο Γράμμο σας θάψαμε στην άμμο"). Μόνο στη μορφή των τακτικών του δρόμου μπορεί να αντέγραφε την ΚΝΕ, στις ιδεολογικές καταβολές της βάσης μιλάμε για άμεση συνέχεια της παλιάς ΕΚΟΦ.

Χάνεις τη μεταπολιτευτική δεύτερη πενταετία του '70. Η εμφυλιοπολεμική ρητορεία είχε ήδη τελειώσει απο το '74, με την έλευση της Μεταπολίτευσης. Με την έλευση της Μεταπολίτευσης, καταργήθηκαν και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και όλα αυτά. Απο το '74 μέχρι το '81 η πολιτική αντιπαράθεση κυμαινόταν γύρω απο το ΝΑΤΟ, την ΕΟΚ και θέματα κυβερνητικής διαχείρησης. Όταν ο Ανδρέας απο τα τέλη της δεκαετίας του '70 απορρόφησε και παραγκώνισε την Ένωση Κέντρου και ειδικά απο το '81 που κατέλαβε την κυβέρνηση και πλέον δεν πραγματοποιούσε τις πολυδιαφημιζόμενες "αποχωρήσεις απο το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ", έστρεψε τη ρητορική του σε διχαστικό λόγο κατα της Δεξιάς. Έτσι προκλήθηκε η πόλωση της Μεταπολίτευσης με τα καφενεία και όλα αυτά. Τότε στη ΝΔ εξελέγη ο Αβέρωφ κι εστράφη προς μια πιο δεξιά ρητορική ως απάντηση στην αντιδεξιά προπαγάνδα της εποχής. Όταν αργότερα ανέλαβε τη ΝΔ ο Μητσοτάκης κι επανέφερε την κεντροδεξιά ρητορική, τότε ο Ανδρέας άρχισε τα περι αποστάτη κλπ, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψε την αντιδεξιά ρητορική του, παρότι αυτή δεν αφορούσε το Μητσοτάκη (που ήταν πιο αυθεντικός βενιζελικός κι απο τον Ανδρέα ).

Στα τέλη της δεκαετίας του '80, η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚικού μύθου με το σκάνδαλο Κοσκωτά και η ταυτόχρονη κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ την ίδια εποχή, απομυθοποίησαν την αντιδεξιά ρητορεία κι έτσι τελείωσαν και τα βαμμένα καφενεία και όλα.

Όσο για τον Καραμανλή, ναι δημιούργησε τη ΝΔ ως προσωποπαγές κόμμα. Αλλά απο την αρχή είχε δώσει κεντροδεξιά ιδεολογική κατεύθυνση.


Η ΟΝΝΕΔ δεν αντέγραψε κάτι απο την ΕΚΟΦ. Η ΕΚΟΦ κατ' αρχήν έκανε αντισυγκεντρώσεις στην Αριστερά. Η ΝΔ και η ΟΝΝΕΔ δεν έκαναναν ποτέ αντισυγκέντρωση (εκτός απο μία συμμετοχή σε μία, την ημέρα της δικαστικής απόφασης για τη δίκη της ΧΑ στο Εφετείο πριν μερικούς μήνες, όπου συμμετείχε και αντιπροσωπεία της ΝΔ στην συγκέντρωση προσπάθειας πολιτικής πίεσης για δικαστικό αποτέλεσμα καταδίκης).

Ότι έκανε η ΟΝΝΕΔ της δεκαετίας του '80, ήταν αντιγραφή πρακτικών τη ΚΝΕ. Μέχρι και διάφορα τραγούδια που είχε βγάλει ήταν έντεχνα. Έντεχνα όχι με τη σύγχρονη έννοια του όρου που έχει επικρατήσει, το λεγόμενο σύγχρονο έντεχνο, τύπου Κότσιρα κλπ. Αλλά έντεχνα με την αρχική έννοια.

μια χαρά ζωντανή ήταν η εμφυλιοπολεμική ρητορεία και το γενικότερο κλίμα φόβου στη δεύτερη πενταετία του '70, μιας και ο εαμογενής κόσμος δεν ένιωσε πραγματικά ισότιμος με τον εθνικόφρονα σε επίπεδο νομής της εξουσίας και αντιμετώπισης από το κράτος παρά μόνο μετά το '81, και οι νωποί ακόμα μώλωπες από τα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ αρκούσαν για να συνεχίσουν να χωρίζουν τη "μία Ελλάδα" από "την άλλη". Συν ότι εκείνα τα χρόνια υπήρχε η δαμόκλειος σπάθη ενός νέου πραξικοπήματος στον "αέρα" της κοινωνίας μέχρι το '83 (ενώ ρεαλιστικά τέτοιο ενδεχόμενο υπήρχε μόνο μέχρι το '78 με την εξάλειψη των τελευταίων "σταγονιδίων", στο μυαλό του κόσμου υπήρχε ο φόβος, έστω και αδικαιολόγητος αλλά υπαρκτός φόβος, πρώτα ότι ο Καραμανλής ως ΠτΔ θα επιχειρούσε να ρίξει τον Αντρέα με το στρατό αν αυτός εκλεγόταν, όταν τελικά αυτό δεν έγινε αιωρούταν ο φόβος μιας νέας "πυτζάμας" με τις γνωστές φήμες του Φεβρουαρίου του '83 κλπ), Γενικά, το 1974-81 για τους πατεράδες μας και τους θείους μας, δεξιούς και αριστερούς, ήταν περισσότερο η "μεταχούντα" παρά καθαρή μεταπολίτευση.

Και σε επίπεδο πολιτικής σκηνής ακόμα υπήρχε εμφανέστατα η εμφυλιοπολεμική ρητορεία, με την προεκλογική εκστρατεία της ΝΔ το '81 να ποντάρει στον κομμουνιστικό κίνδυνο και (παίρνοντας τοις μετρητοίς και μεγαλοποιώντας τις αντιιμπεριαλιστικές παπάτζες του Αντρέα) να προσάπτει στο ΠΑΣΟΚ χαρακτήρα "νέου ΕΑΜ", "λαϊκού μετώπου" ή "τριτοκοσμισμού", κι αυτό το έκανε ακριβώς για να συσπειρώσει τη βάση των ψηφοφόρων της που ήταν στο μεγαλύτερό τους μέρος πρώην ΕΚΟΦίτες, εθνικόφρονες, βασιλόφρονες, Γραμμοβιτσομάχοι, χουντικοί, κομμουνιστοφοβικοί κλπ. Και εδώ ακριβώς εμπίπτει η ιδεολογική διαφορά βάσης-κορυφής της ΝΔ για την οποία μίλησα πριν. Η βάση της ΝΔ (και της ΟΝΝΕΔ) ήταν η ίδια με την προ δεκαετίας βάση της ΕΡΕ και της ΕΚΟΦ. Η δε κορυφή ήταν επίσης τα ίδια άτομα που ήταν και στην ΕΡΕ του '63 (Καραμανλής, Αβέρωφ, Ράλλης, Κανελλόπουλος) αλλά αυτοί ως οξυδερκείς πολιτικοί είχαν προσαρμοστεί στις μεταπολιτευτικές ανάγκες, κάτι που δεν είναι εύκολο να κάνει η κυρα-Μαρίκα στο χωριό που κοιμάται με την εικόνα του βασιλιά πάνω από το μαξιλάρι ή ο ΟΝΝΕΔίτης που θέλει να δέρνει αριστερούς όπως έκανε ο μπαμπάς του το '49 στο Γράμμο.

Όσο για το λόγο που δήθεν "δεν έκανε" η ΟΝΝΕΔ αντισυγκεντρώσεις (λες και το τραμπούκικο σπάσιμο καταλήψεων το '90-'91, οι τύπου lockout "αντικαταλήψεις" και η δολοφονία Τεμπονέρα πχ δεν ήταν ακριβώς τέτοιου χαρακτήρα αντισυγκεντρώσεις!), δεν ήταν ότι ήθελε να διαχωριστεί ιδεολογικά από την ΕΚΟΦ, αλλά ότι απλούστατα τη δεκαετία του '80 δεν είχε τις πλάτες της κρατικής Ασφάλειας για να διοργανώνει αντισυγκεντρώσεις όποτε της καπνίσει, όπως είχε η ΕΚΟΦ το '60.

Άλλο θέμα το τί πίστευαν διάφοροι αριστεροί την περίοδο 74 - 81, επιρρεαζόμενοι από τα παπατζιλίκια του Ανδρέα ή και το προγενέστερο μετεμφυλιακό κλίμα και άλλο το τί ρητορική είχε η ΝΔ εκείνη την εποχή. Η ρητορική της ΝΔ εκείνη την εποχή ήταν «πρέπει να είμαστε στην ΕΟΚ», «πρέπει να είμαστε στο ΝΑΤΟ», «ανήκομεν εις την Δύσιν» κλπ. Συν τους μύδρους που εξαπέλυαν κατά των Απριλιανών και τα σέβη τους που υπέβαλλαν στην Αριστερά (κι ας τους υπέσκαπτε αυτή). Μόνο στην προεκλογική περίοδο του '81 υπήρξε μια αντικομμουνιστική ρητορική και αυτή στρεφόταν συγκεκριμένα κατά του ΠΑΣΟΚ (αλλά και ο Ανδρέας από την πλευρά του είχε ήδη προ πολλού ξεκινήσει να εξαπολύει μύδρους κατά της Δεξιάς).

Όσο για τη νομή της εξουσίας, η συγκεκριμένη πενταετία ήταν η πραγματική μεταπολίτευση, η διαδικασία δηλαδή. Δεν μπορούσαν να γίνουν όλα μέσα σε μια μέρα. Στο χώρο της τέχνης πάντως είχε ήδη γίνει «επανάσταση των Μπολσεβίκων». Το αυτό και στα ΜΜΕ. Και στα πανεπιστήμια (εκεί επικρατούσε κανονικό μαρξιστικό καθεστώς).


Η βάση της ΝΔ σαφώς και ήταν Δεξιά. Το κόμμα δεν ήταν... Αρχικά συγκροτήθηκε ο μηχανισμός του από δεξιούς της παλιάς ΕΡΕ. Αυτοί ακολουθούσαν τότε τον Καραμανλή. Σταδιακά άρχισε να αλλάζει και την πολιτική γεωγραφία της στελεχιακής της φυσιογνωμίας. Πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η αντικατάσταση διαφόρων πρώην πολιτευτών της ΕΡΕ....από τους γόνους τους, οι οποίοι ήταν πολιτικά άπειροι και πολλοί εξ αυτών ιδεολογικά αδιάφοροι και ο «εθνάρχης» μπορούσε να τους χειραγωγεί ιδεολογικά όπως επιθυμούσε. Ταυτόχρονα είχαν και τα «χτυπητά» επώνυμα των γονέων τους που ήταν γνώριμα στους ψηφοφόρους και οι ψηφοφόροι ψήφιζαν τους γόνους, πιστεύοντας πως ψηφίζουν το ίδιο με το να ψηφίζουν τους γονείς τους. Και κάπως έτσι ξεκινά και το φαινόμενο της οικογενειοκρατίας στη ΝΔ...

Όσο για την ΟΝΝΕΔ, ήταν αδύνατο να αποτελεί «τη φυσική συνέχεια της ΕΚΟΦ». Η ΕΚΟΦ διαλύθηκε το 67 από το καθεστώς των Απριλιανών και δεν συνέχισε ούτε ως παράνομη οργάνωση. Διαλύθηκε εις τα εξ ών συνετέθη. Ακόμη και οι νεότεροι φοιτητές που είχε η ΕΚΟΦ το 67, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης όπου ιδρύθηκε η ΟΝΝΕΔ, ήταν ηλικιακά αδύνατο να συμμετάσχουν σε πολιτική νεολαία. Η ΟΝΝΕΔ ιδρύθηκε από καραμανλοταλιμπάν νέους, που οι πιο παλιοί εξ αυτών, περίμεναν στα χρόνια της Επταετίας τον Καραμανλή ως «πολιτικό μεσία», που θα φέρει τη δημοκρατία κλπ.

Τα γεγονότα με τις ανακαταλύψεις σχολικών καταλήψεων στις αρχές της δεκαετίας του 90, αν και είχαν παρόμοιο χαρακτήρα δεν τα λες αντισυγκεντρώσεις με την κλασική έννοια, αλλά επί της ουσίας έχεις δίκιο. Κι αυτό όμως... αντιγραφή των πρακτικών της ΚΝΕ ήταν... Ό, τι έκανε η ΚΝΕ με τα ΚΝΑΤ στη δεκαετία του 80, με τις πανεπιστημιακές καταλήψεις, όπου ανακαταλάμβανε πανεπιστημιακούς χώρους από καταληψίες φοιτητές και διέλυε τις καταλήψεις, για να εξυπηρετηθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το ξεκίνησε και η ΟΝΝΕΔ στις αρχές της δεκαετίας του 90 για τη ΝΔ.

Πέραν αυτού όμως δεν υπάρχει κάτι άλλο. Και όχι, οι αντισυγκεντρώσεις στη Μεταπολίτευση δεν ήταν θέμα πλατών από την κρατική ασφάλεια, αλλά θέμα πλατών από το σύστημα. Η Αριστερά από το 74 και μετά έχει κάνει ένα σκασμό αντισυγκεντρώσεις. Και μπορεί μέσα στα χρόνια να άλλαξαν πολλά στον κρατικό μηχανισμό, αλλά σίγουρα το 74 όταν έκαναν αντισυγκέντρωση στην προεκλογική συγκέντρωση του Γαρουφαλιά, ενώ καλά καλά δεν είχαν γίνει ακόμη οι εκλογές που σηματοδότησαν τη μετάβαση στη δημοκρατία
κι ενώ ο κρατικός μηχανισμός ασφαλείας ήταν στα χέρια χουντικών, δεν το καναν επειδή...είχαν τις πλάτες της ΥΠΕΑ. Το πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης ήταν που τους στήριξε. Μάλιστα ο τύπος της εποχής κωμικοποιούσε την ιστορία αυτή. Ενώ στα χρόνια που ακολούθησαν στήριζαν πάντοτε τις αριστερές αντισυγκεντρώσεις. Ποιοι; Οι ίδιοι που στη δεκαετία του 60 εξαπέλυαν μύδρους εναντίον των αντισυγκεντρώσεων των διαφόρων αντικομμουνιστικών οργανώσεων.

Όσο για την ΟΝΝΕΔ, εάν ήθελε η ΝΔ, θα μπορούσε να κάνει αντισυγκεντρώσεις στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000. Ειδικά την περίοδο 2006 - 2008, με τα όσα έκαναν οι αναρχομπαχαλάκηδες. Δεν έκαναν επειδή δεν ήθελαν.

[Jolly Roger]

Χάνεις τη μεταπολιτευτική δεύτερη πενταετία του '70. Η εμφυλιοπολεμική ρητορεία είχε ήδη τελειώσει απο το '74, με την έλευση της Μεταπολίτευσης. Με την έλευση της Μεταπολίτευσης, καταργήθηκαν και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και όλα αυτά. Απο το '74 μέχρι το '81 η πολιτική αντιπαράθεση κυμαινόταν γύρω απο το ΝΑΤΟ, την ΕΟΚ και θέματα κυβερνητικής διαχείρησης. Όταν ο Ανδρέας απο τα τέλη της δεκαετίας του '70 απορρόφησε και παραγκώνισε την Ένωση Κέντρου και ειδικά απο το '81 που κατέλαβε την κυβέρνηση και πλέον δεν πραγματοποιούσε τις πολυδιαφημιζόμενες "αποχωρήσεις απο το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ", έστρεψε τη ρητορική του σε διχαστικό λόγο κατα της Δεξιάς. Έτσι προκλήθηκε η πόλωση της Μεταπολίτευσης με τα καφενεία και όλα αυτά. Τότε στη ΝΔ εξελέγη ο Αβέρωφ κι εστράφη προς μια πιο δεξιά ρητορική ως απάντηση στην αντιδεξιά προπαγάνδα της εποχής. Όταν αργότερα ανέλαβε τη ΝΔ ο Μητσοτάκης κι επανέφερε την κεντροδεξιά ρητορική, τότε ο Ανδρέας άρχισε τα περι αποστάτη κλπ, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψε την αντιδεξιά ρητορική του, παρότι αυτή δεν αφορούσε το Μητσοτάκη (που ήταν πιο αυθεντικός βενιζελικός κι απο τον Ανδρέα ).

Στα τέλη της δεκαετίας του '80, η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚικού μύθου με το σκάνδαλο Κοσκωτά και η ταυτόχρονη κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ την ίδια εποχή, απομυθοποίησαν την αντιδεξιά ρητορεία κι έτσι τελείωσαν και τα βαμμένα καφενεία και όλα.

Όσο για τον Καραμανλή, ναι δημιούργησε τη ΝΔ ως προσωποπαγές κόμμα. Αλλά απο την αρχή είχε δώσει κεντροδεξιά ιδεολογική κατεύθυνση.


Η ΟΝΝΕΔ δεν αντέγραψε κάτι απο την ΕΚΟΦ. Η ΕΚΟΦ κατ' αρχήν έκανε αντισυγκεντρώσεις στην Αριστερά. Η ΝΔ και η ΟΝΝΕΔ δεν έκαναναν ποτέ αντισυγκέντρωση (εκτός απο μία συμμετοχή σε μία, την ημέρα της δικαστικής απόφασης για τη δίκη της ΧΑ στο Εφετείο πριν μερικούς μήνες, όπου συμμετείχε και αντιπροσωπεία της ΝΔ στην συγκέντρωση προσπάθειας πολιτικής πίεσης για δικαστικό αποτέλεσμα καταδίκης).

Ότι έκανε η ΟΝΝΕΔ της δεκαετίας του '80, ήταν αντιγραφή πρακτικών τη ΚΝΕ. Μέχρι και διάφορα τραγούδια που είχε βγάλει ήταν έντεχνα. Έντεχνα όχι με τη σύγχρονη έννοια του όρου που έχει επικρατήσει, το λεγόμενο σύγχρονο έντεχνο, τύπου Κότσιρα κλπ. Αλλά έντεχνα με την αρχική έννοια.

μια χαρά ζωντανή ήταν η εμφυλιοπολεμική ρητορεία και το γενικότερο κλίμα φόβου στη δεύτερη πενταετία του '70, μιας και ο εαμογενής κόσμος δεν ένιωσε πραγματικά ισότιμος με τον εθνικόφρονα σε επίπεδο νομής της εξουσίας και αντιμετώπισης από το κράτος παρά μόνο μετά το '81, και οι νωποί ακόμα μώλωπες από τα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ αρκούσαν για να συνεχίσουν να χωρίζουν τη "μία Ελλάδα" από "την άλλη". Συν ότι εκείνα τα χρόνια υπήρχε η δαμόκλειος σπάθη ενός νέου πραξικοπήματος στον "αέρα" της κοινωνίας μέχρι το '83 (ενώ ρεαλιστικά τέτοιο ενδεχόμενο υπήρχε μόνο μέχρι το '78 με την εξάλειψη των τελευταίων "σταγονιδίων", στο μυαλό του κόσμου υπήρχε ο φόβος, έστω και αδικαιολόγητος αλλά υπαρκτός φόβος, πρώτα ότι ο Καραμανλής ως ΠτΔ θα επιχειρούσε να ρίξει τον Αντρέα με το στρατό αν αυτός εκλεγόταν, όταν τελικά αυτό δεν έγινε αιωρούταν ο φόβος μιας νέας "πυτζάμας" με τις γνωστές φήμες του Φεβρουαρίου του '83 κλπ), Γενικά, το 1974-81 για τους πατεράδες μας και τους θείους μας, δεξιούς και αριστερούς, ήταν περισσότερο η "μεταχούντα" παρά καθαρή μεταπολίτευση.

Και σε επίπεδο πολιτικής σκηνής ακόμα υπήρχε εμφανέστατα η εμφυλιοπολεμική ρητορεία, με την προεκλογική εκστρατεία της ΝΔ το '81 να ποντάρει στον κομμουνιστικό κίνδυνο και (παίρνοντας τοις μετρητοίς και μεγαλοποιώντας τις αντιιμπεριαλιστικές παπάτζες του Αντρέα) να προσάπτει στο ΠΑΣΟΚ χαρακτήρα "νέου ΕΑΜ", "λαϊκού μετώπου" ή "τριτοκοσμισμού", κι αυτό το έκανε ακριβώς για να συσπειρώσει τη βάση των ψηφοφόρων της που ήταν στο μεγαλύτερό τους μέρος πρώην ΕΚΟΦίτες, εθνικόφρονες, βασιλόφρονες, Γραμμοβιτσομάχοι, χουντικοί, κομμουνιστοφοβικοί κλπ. Και εδώ ακριβώς εμπίπτει η ιδεολογική διαφορά βάσης-κορυφής της ΝΔ για την οποία μίλησα πριν. Η βάση της ΝΔ (και της ΟΝΝΕΔ) ήταν η ίδια με την προ δεκαετίας βάση της ΕΡΕ και της ΕΚΟΦ. Η δε κορυφή ήταν επίσης τα ίδια άτομα που ήταν και στην ΕΡΕ του '63 (Καραμανλής, Αβέρωφ, Ράλλης, Κανελλόπουλος) αλλά αυτοί ως οξυδερκείς πολιτικοί είχαν προσαρμοστεί στις μεταπολιτευτικές ανάγκες, κάτι που δεν είναι εύκολο να κάνει η κυρα-Μαρίκα στο χωριό που κοιμάται με την εικόνα του βασιλιά πάνω από το μαξιλάρι ή ο ΟΝΝΕΔίτης που θέλει να δέρνει αριστερούς όπως έκανε ο μπαμπάς του το '49 στο Γράμμο.

Όσο για το λόγο που δήθεν "δεν έκανε" η ΟΝΝΕΔ αντισυγκεντρώσεις (λες και το τραμπούκικο σπάσιμο καταλήψεων το '90-'91, οι τύπου lockout "αντικαταλήψεις" και η δολοφονία Τεμπονέρα πχ δεν ήταν ακριβώς τέτοιου χαρακτήρα αντισυγκεντρώσεις!), δεν ήταν ότι ήθελε να διαχωριστεί ιδεολογικά από την ΕΚΟΦ, αλλά ότι απλούστατα τη δεκαετία του '80 δεν είχε τις πλάτες της κρατικής Ασφάλειας για να διοργανώνει αντισυγκεντρώσεις όποτε της καπνίσει, όπως είχε η ΕΚΟΦ το '60.

Άλλο θέμα το τί πίστευαν διάφοροι αριστεροί την περίοδο 74 - 81, επιρρεαζόμενοι από τα παπατζιλίκια του Ανδρέα ή και το προγενέστερο μετεμφυλιακό κλίμα και άλλο το τί ρητορική είχε η ΝΔ εκείνη την εποχή. Η ρητορική της ΝΔ εκείνη την εποχή ήταν «πρέπει να είμαστε στην ΕΟΚ», «πρέπει να είμαστε στο ΝΑΤΟ», «ανήκομεν εις την Δύσιν» κλπ. Συν τους μύδρους που εξαπέλυαν κατά των Απριλιανών και τα σέβη τους που υπέβαλλαν στην Αριστερά (κι ας τους υπέσκαπτε αυτή). Μόνο στην προεκλογική περίοδο του '81 υπήρξε μια αντικομμουνιστική ρητορική και αυτή στρεφόταν συγκεκριμένα κατά του ΠΑΣΟΚ (αλλά και ο Ανδρέας από την πλευρά του είχε ήδη προ πολλού ξεκινήσει να εξαπολύει μύδρους κατά της Δεξιάς).

Όσο για τη νομή της εξουσίας, η συγκεκριμένη πενταετία ήταν η πραγματική μεταπολίτευση, η διαδικασία δηλαδή. Δεν μπορούσαν να γίνουν όλα μέσα σε μια μέρα. Στο χώρο της τέχνης πάντως είχε ήδη γίνει «επανάσταση των Μπολσεβίκων». Το αυτό και στα ΜΜΕ. Και στα πανεπιστήμια (εκεί επικρατούσε κανονικό μαρξιστικό καθεστώς).


Η βάση της ΝΔ σαφώς και ήταν Δεξιά. Το κόμμα δεν ήταν... Αρχικά συγκροτήθηκε ο μηχανισμός του από δεξιούς της παλιάς ΕΡΕ. Αυτοί ακολουθούσαν τότε τον Καραμανλή. Σταδιακά άρχισε να αλλάζει και την πολιτική γεωγραφία της στελεχιακής της φυσιογνωμίας. Πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η αντικατάσταση διαφόρων πρώην πολιτευτών της ΕΡΕ....από τους γόνους τους, οι οποίοι ήταν πολιτικά άπειροι και πολλοί εξ αυτών ιδεολογικά αδιάφοροι και ο «εθνάρχης» μπορούσε να τους χειραγωγεί ιδεολογικά όπως επιθυμούσε. Ταυτόχρονα είχαν και τα «χτυπητά» επώνυμα των γονέων τους που ήταν γνώριμα στους ψηφοφόρους και οι ψηφοφόροι ψήφιζαν τους γόνους, πιστεύοντας πως ψηφίζουν το ίδιο με το να ψηφίζουν τους γονείς τους. Και κάπως έτσι ξεκινά και το φαινόμενο της οικογενειοκρατίας στη ΝΔ...

Όσο για την ΟΝΝΕΔ, ήταν αδύνατο να αποτελεί «τη φυσική συνέχεια της ΕΚΟΦ». Η ΕΚΟΦ διαλύθηκε το 67 από το καθεστώς των Απριλιανών και δεν συνέχισε ούτε ως παράνομη οργάνωση. Διαλύθηκε εις τα εξ ών συνετέθη. Ακόμη και οι νεότεροι φοιτητές που είχε η ΕΚΟΦ το 67, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης όπου ιδρύθηκε η ΟΝΝΕΔ, ήταν ηλικιακά αδύνατο να συμμετάσχουν σε πολιτική νεολαία. Η ΟΝΝΕΔ ιδρύθηκε από καραμανλοταλιμπάν νέους, που οι πιο παλιοί εξ αυτών, περίμεναν στα χρόνια της Επταετίας τον Καραμανλή ως «πολιτικό μεσία», που θα φέρει τη δημοκρατία κλπ.

Τα γεγονότα με τις ανακαταλύψεις σχολικών καταλήψεων στις αρχές της δεκαετίας του 90, αν και είχαν παρόμοιο χαρακτήρα δεν τα λες αντισυγκεντρώσεις με την κλασική έννοια, αλλά επί της ουσίας έχεις δίκιο. Κι αυτό όμως... αντιγραφή των πρακτικών της ΚΝΕ ήταν... Ό, τι έκανε η ΚΝΕ με τα ΚΝΑΤ στη δεκαετία του 80, με τις πανεπιστημιακές καταλήψεις, όπου ανακαταλάμβανε πανεπιστημιακούς χώρους από καταληψίες φοιτητές και διέλυε τις καταλήψεις, για να εξυπηρετηθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το ξεκίνησε και η ΟΝΝΕΔ στις αρχές της δεκαετίας του 90 για τη ΝΔ.

Πέραν αυτού όμως δεν υπάρχει κάτι άλλο. Και όχι, οι αντισυγκεντρώσεις στη Μεταπολίτευση δεν ήταν θέμα πλατών από την κρατική ασφάλεια, αλλά θέμα πλατών από το σύστημα. Η Αριστερά από το 74 και μετά έχει κάνει ένα σκασμό αντισυγκεντρώσεις. Και μπορεί μέσα στα χρόνια να άλλαξαν πολλά στον κρατικό μηχανισμό, αλλά σίγουρα το 74 όταν έκαναν αντισυγκέντρωση στην προεκλογική συγκέντρωση του Γαρουφαλιά, ενώ καλά καλά δεν είχαν γίνει ακόμη οι εκλογές που σηματοδότησαν τη μετάβαση στη δημοκρατία
κι ενώ ο κρατικός μηχανισμός ασφαλείας ήταν στα χέρια χουντικών, δεν το καναν επειδή...είχαν τις πλάτες της ΥΠΕΑ. Το πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης ήταν που τους στήριξε. Μάλιστα ο τύπος της εποχής κωμικοποιούσε την ιστορία αυτή. Ενώ στα χρόνια που ακολούθησαν στήριζαν πάντοτε τις αριστερές αντισυγκεντρώσεις. Ποιοι; Οι ίδιοι που στη δεκαετία του 60 εξαπέλυαν μύδρους εναντίον των αντισυγκεντρώσεων των διαφόρων αντικομμουνιστικών οργανώσεων.

Όσο για την ΟΝΝΕΔ, εάν ήθελε η ΝΔ, θα μπορούσε να κάνει αντισυγκεντρώσεις στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000. Ειδικά την περίοδο 2006 - 2008, με τα όσα έκαναν οι αναρχομπαχαλάκηδες. Δεν έκαναν επειδή δεν ήθελαν.

εντάξει το '06-'08 μιλάμε για τη ΝΔ "του μεσαίου χώρου" και την ΟΝΝΕΔ να είναι ήδη παράταξη απολιτίκ τρέντηδων που απλά δήλωναν κεντροδεξιοί, οπότε και να ήθελε η ΝΔ (που δεν ήθελε) να κάνει αντισυγκεντρώσεις τότε, δεν είχε η ΟΝΝΕΔ αυτή τη δυνατότητα. Μεμονωμένα μόνο ένα μικρό κομμάτι της ΔΑΠ-ΟΝΝΕΔ εκείνης της περιόδου (Λεμπέσης - ΑΠΘ - ΤΕΙ Θεσσαλονίκης) συνέχιζε να δρα ως τάγμα εφόδου κατά καιρούς, αλλά δεν μιλάμε για οργανωμένη παρακρατική δράση σε συντονισμό με αστυνομία (τύπου ροπαλοφόρων Πασόκων το Νοέμβρη του '85 στο ΕΜΠ επί Νίκωνα Αρκουδέα, ή τύπου ΕΚΟΦ ή της ΟΝΝΕΔ του Καλαμπόκα) αλλά μόνο για τοπικά περιστατικά, δεν είχαν αυτοί ούτε το μέγεθος ούτε την (ξυλο)τεχνογνωσία ( ) για να ριχτούν από μια κυβέρνηση ενάντια σε αριστερούς φοιτητές στο δρόμο σε μια υποθετική κατάσταση γενικευμένου μπάχαλου, αυτοί είχαν περιοριστεί στο "δέρνουμε μόνο μέσα στο δικό μας γήπεδο, παραέξω δε βγαίνουμε".

[kameron]

Ούτε ένας τον Βελόπουλο;

[GoBack]

Η αποχη,η Βαρουφακερ,η Αλεξη για να φυγει η δεξια

[kameron]

Η αποχη,η Βαρουφακερ,η Αλεξη για να φυγει η δεξια δεκσά.

Fixed.

Μάλλον για Μπαρουφ σε βλέπω.

[Gordian Knot]

Η αποχη,η Βαρουφακερ,η Αλεξη για να φυγει η δεξια

Παρακαλούνται όσοι επέλεξαν «Άλλο», να προσδιορίσουν ποια παράταξη θα ψηφίσουν.
Έχουμε και ένα ΦΑΚΕΛΟ να συμπληρώσουμε.
’στώ.

GoBack, μπήκες στο στόχαστρό μου και δεν θα σου βγει σε καλό. Ως πρώτο μέτρο θα κυκλοφορήσω «φήμες» πως είσαι Bajevićικός, κατέβαζες πανό από τη Σκεπαστή μαζί με τον Τσαρούχα και άλλα τέτοια.
Τα υπόλοιπα θα αναλάβουν οι ορδές του ΧΧ, η παλαιά O®iginal, η Ορθόδοξη
Αν δεν συνετιστείς (πόσες φορές πρέπει να το πω; Ψηφίζουμε Αθανάσιο-Γλαύκο «Η φωνή της ΛΟΓΙΚΗΣ» Τζήμερο & Γαρουφαήλ «Φαήλο» Κρανιδιώτη) η κατάσταση θα κλιμακωθεί/εκτραχυνθεί.

GK has spoken.
Επίσης, Eric Clapton was here.

[under]

Η αποχη,η Βαρουφακερ,η Αλεξη για να φυγει η δεξια δεκσά.

Fixed.

Μάλλον για Μπαρουφ σε βλέπω.

Τωρα τον πηρες χαμπαρι τι μπαρουφας ειναι ;

[kameron]

Τωρα τον πηρες χαμπαρι τι μπαρουφας ειναι ;

Το να ψηφίζεις Μπαρούφ δεν σημαίνει απαραίτητα να είσαι μπαρούφας.

Παλαιοπασόκος είναι ο goback, λογικό είναι να ψήνεται από την εσάνς του Μπαρουφ. Αν δεν έχει νόημα η πανστρατιά εναντίον της δεκσάς, γιατί να μην τον ψηφίσει;

[under]

Τωρα τον πηρες χαμπαρι τι μπαρουφας ειναι ;

Το να ψηφίζεις Μπαρούφ δεν σημαίνει απαραίτητα να είσαι μπαρούφας.

Παλαιοπασόκος είναι ο goback, λογικό είναι να ψήνεται από την εσάνς του Μπαρουφ. Αν δεν έχει νόημα η πανστρατιά εναντίον της δεκσάς, γιατί να μην τον ψηφίσει;

Ο τυπος ειναι παραλιας ρε συ.Την χειροτερη μαλακια της στιγμης θα ψηφισει.Ειναι στο dna του.

[kameron]

Ο τυπος ειναι παραλιας ρε συ.Την χειροτερη μαλακια της στιγμης θα ψηφισει.Ειναι στο dna του.

Νομίζω ότι υπεραπλουστεύεις τα πράγματα.

Για να γυρίσουμε στο νήμα, βλέπω ρεύμα ο Τράγκας με τον γέροντα η ευχή στο ίδρυμα.