Καλώς ήρθατε στον νεοφιλελεύθερο παράδεισο!Αρνητικό ρεκόρ αμοιβών
Στον πάτο της Ευρώπης βρίσκεται η Ελλάδα λόγω της συμπίεσης για το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων.
(...)
Επιπλέον η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος – μέλος το οποίο υπέστη απώλεια αγοραστικής δύναμης του κατώτατου μισθού σε σχέση με το επίπεδο του 2010 (-9,45%), όταν στα υπόλοιπα κράτη – μέλη υπήρξε αύξηση.
Στη χώρα μας σήμερα ένας στους τρεις εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα αμείβεται με λιγότερα από 650 ευρώ μικτά τον μήνα και σχεδόν ένα εκατομμύριο μισθωτοί στην Ελλάδα διαβιούν στα όρια της σχετικής φτώχειας, σύμφωνα με την επεξεργασία των πινάκων του ΕΦΚΑ για τη μηνιαία απασχόληση και το ύψος των αμοιβών, καθώς και την έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ για τους μισθωτούς που θα επηρεάσει η (τυχόν) αύξηση του κατώτατου μισθού.
Έτσι, με βάση τα επίσημα στοιχεία ασφάλισης, περισσότεροι από 658.000 μισθωτοί εργάζονται με καθεστώς μερικής απασχόλησης ή διαλείπουσας εργασίας και έχουν μέση αμοιβή 400 ευρώ μικτά τον μήνα ή 24,96 ευρώ μικτά την ημέρα. Εκ των οποίων οι 400.000 εργάζονται σε επιχειρήσεις από 10 άτομα και πάνω. Η πλειονότητα των μερικώς εργαζομένων είναι γυναίκες και ανέρχονται σε 360.347 επί συνόλου 658.000.
Σύμφωνα με μελέτη των επιστημονικών συνεργατών της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ), η αναγκαία αύξηση του κατώτατου μισθού θα επηρεάσει το 34% των εργαζομένων στην Ελλάδα, ενώ στο Βέλγιο μόλις το 3%. Και αυτό γιατί η Ελλάδα κατέχει το αρνητικό ρεκόρ της συμπίεσης του μεγαλύτερου μέρους του εργατικού δυναμικού στις κατώτατες αποδοχές σε σχέση με όλα τα κράτη – μέλη της Ε.Ε.
Παράλληλα, το ποσοστό κάλυψης του εργατικού δυναμικού από συλλογικές συμβάσεις στην Ελλάδα είναι το όγδοο χειρότερο μεταξύ των κρατών – μελών, καθώς δεν ξεπερνά το 35%.
(...)
Της ευελιξίας το κάγκελο
Όπως φαίνεται, το ρολόι των κατώτατων αποδοχών θα κολλήσει ξανά στο 2019, ενώ την ίδια ώρα η κυβέρνηση προωθεί ρυθμίσεις για περισσότερη «ευελιξία στην εργασία», παράκαμψη του οκταώρου και απλήρωτη εργασία.
Ακόμη και αν ο εργοδότης σεβαστεί τη συμφωνία με τον εργαζόμενο για παροχή χρόνου ανάπαυσης ως αντιστάθμισμα στα ημερήσια δεκάωρα εργασίας που θα παρέχει, τότε οι ήδη συμπιεσμένες αποδοχές δεν θα αυξάνονται, αφού η επιχείρηση θα επιβαρύνεται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με… χρονοχρέωση, αντί για την καταβολή μισθού ή υπερωρίας.
Έτσι επιβεβαιώνεται το δόγμα της μεταπανδημικής εποχής για την…ανάπτυξη: Λίγοι θα δουλεύουν περισσότερο με λιγότερα.
Τραβάτε κουπί.