Κομμουνιστικά καθεστώτα - υποδιαιρέσεις

[wooded glade]

Τα κομμουνιστικά καθεστώτα έχουν κι αυτά τις υποδιαιρέσεις τους.
Μέχρι το 1956 ο κομμουνισμός ήταν ένας και αδιαίρετος, μέχρι που έγινε η σινο-σοβιετική διένεξις.
Η διένεξις αύτη εξελισσόταν για πέντε χρόνια μέχρι που έγινε το οριστικό σχίσμα (By 1961, intractable differences of philosophy provoked the Communist Party of China to formally denounce Soviet communism as the product of "Revisionist Traitors". - wikipedia).
Προϊόντος του χρόνου άρχισαν να εμφανίζονται και άλλες υποδιαιρέσεις. Ήταν ο "σοσιαλισμός με ανθρώπινο" πρόσωπο στην Τσεχοσλοβακία, που όμως δεν τον είδαμε καλά-καλά γιατί επενέβησαν τα άρματα μάχης. Ο "σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο" έδωσε τη θέση του στον ευρωκομμουνισμό, που ήταν όμως μόνιμα αντιπολίτευση στις χώρες της δύσης.
Οι πράκτορες της CIA θεωρούσαν τον ευρωκομμουνισμό σαν Δούρρειο ίππο της Μόσχας. Θα γινόταν δηλαδή κυβέρνηση π.χ. στην Ιταλία και μετά θα έλεγε "ωπ σας τη σκάσαμε, είμαστε Μόσκοβιτς". Μπορεί να ήταν αλήθεια ότι τα "Μόσκοβιτς" πάντα κυριαρχούσαν στο διεθνές κίνημα και ότι οι διάφοροι ευρωκομμουνισταί ήταν μειοψηφία, αλλά ότι οι ευρωκομμουνισταί ευρίσκοντο υπό την καθοδήγησιν της Μόσχας δεν ήταν αλήθεια.
Έτσι λοιπόν πρακτικά αποκτήσαμε τρεις βερσιόν: Τους ορίτζιναλ Moscow comrades, τους Chinese και τους eurocommunist.

Αλλά υπήρξαν και περαιτέρω εξελίξεις, ειδικά μετά την πτώση του "υπαρκτού" στην παραδοσιακή Μέκκα του κινήματος.
Οι ορίτζιναλ έγιναν τώρα μειοψηφία. Περισσώφ, Χαμπάνα Κιούμπα, κάποιοι λίγοι στη Γαλλία.
Οι γιούρο προχώραγαν κάπως.
Οι της Red China έκαναν μεν τη σφαγή στην Tien An Min square αλλά άρχισαν και τα καπιταλιστικά πειράματα (υπό την εποπτεία του κόμματος).
Αποκτήσαμε όμως και τα ρεφορμιστικά καθεστώτα. Όπως το Βιετνάμ που το παίζει τώρα και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ και αποκτήσαμε και τα τσαβιστικά στη Νότιο Αμερική. Η ιδεολογία των τελευταίων είναι βασικά η ίδια με την ευρωκομμουνιστική.

Στην Ελλάδα τώρα τι έχουμε ;
Έχουμε βέβαια το ορίτζιναλ gate 21, πάντα με το όπλο παρά πόδα. Είναι και πολύ ακατάδεκτο.
Το κυβερνητικό τώρα είναι καθαρά της κλάσεως Τσάβες-Μαδούρο με την τεχνική διαφορά ότι έχει κλ..ει τις μέντες του και δεν λέει πολλά-πολλά πιά (κάτι για διαστημόπλοια που θα εξακοντίσει στο διάστημα έχει φτάσει να μας λέει).

Το πιό επικίνδυνο από όλα πάντως είναι το κυοφορούμενο -ή μάλλον κυοφορηθέν τώρα πιά- αμάγαλμα κομμουνιστέρος-μνημονιέρος. Και δούκες-μυλόρδοι-μυλαίδες που θα μας ρίχνουν με το κνούτο από τη μία και το κεφάλαιο του Μαρξ υπό μάλης από την άλλη !
Είναι παράξενο αλλά όχι τόσο παράξενο.
Ξέρετε εγώ τι είχα πει στον πατέρα μου σε ηλικία 8 ετών ;
Ο πατέρας μου ήταν εκπαιδευτικός και δυσανασχετούσε με την καραμανλική λιτότητα και με την υποβάθμιση της εθνικής παιδείας εκείνα τα χρόνια. Του λέω λοιπόν "μπαμπά δύσκολα τα πράγματα με τον φρύδια, αλλά αν συνασπιστούν αυτοί οι κατσαπλιάδες του βουνού που ακούω μαζί του τότε είναι που τη βάψαμε". Ο μπαμπάς μου μου είπε "τι λες βρε, δεν πάει έτσι, δεν γίνονται αυτά που λες, μεταξύ τους αυτοί".
Και όμως 50 χρόνια μετά η απλοϊκή field observation που είχα κάνει σαν μπόμπος επαληθεύεται.