Οσο και αν φαίνεται περίεργο η άνοδος του Μητσοτάκη Β΄ δεν προήλθε από κάποια συνωμοσία σογιών ή άλλες μυστηρίωδεις κινήσεις αλλά από την αναδρομική δικαίωση του Μητσοτάκη Α΄ που ήδη πριν τρεις δεκαετίες μίλαγε για ενδεχόμενη χρεωκοπία της Ελλάδος εάν δεν υιοθετηθούν ιδιωτικοποιήσεις.Ήταν δηλαδή καθαρά ιδεολογικοπολιτική υπόθεση.
Όντως πριν 23 χρόνια ο Μητσοτάκης Α΄έπεσε από τον Σαμαρά και η επιρροή του ήταν μειοψηφική ακόμη και μέσα στη ΝΔ.
Άλλωστε η Ντόρα το 2009 απέτυχε να γίνει αρχηγός της ΝΔ παρά τα υποτιθέμενα μεγάλα μέσα και κονέ που είχε η οικογένεια καθώς οι ψηφοφόροι της ΝΔ,όχι άλλων κομμάτων προτιμήσαν τον Σαμαρά.
Αμέσως όμως μετά την εφαρμογή του μητσοτακικού προγράμματος ανέλαβαν άλλες δυνάμεις ,υπέρτερες των ελληνικών,οι διακεκριμένοι κύριοι Τόμσεν και Σόιμπλε.
Ο αντιμνημονιακός αγών εναντίον του νεοφιλελευθερισμού κατέληξε άδοξα μετά το ιστορικό δημοψήφισμα του 2015 και αφού προηγουμένως είχαν αναλωθεί και καεί σε αυτόν όλες οι φιλολαικές εφεδρείες του πολιτικού συστήματος με πρώτη την οικογένεια Παπανδρέου και μετά τις άλλες δελφινικές οικογένειες της ΝΔ και ως κερασάκι της τούρτας την ...."ριζοσπαστική αριστερά".
Όταν λοιπόν 230 βουλευτές το καλοκαίρι του 2015 ψήφισαν το μνημόνιο Τσίπρα μαζί διεκήρυξαν την πανηγυρική ιδεολογική χρεωκοπία του αντινεοφιλελευθερισμού - αν μπορούσαν ας έκαναν και αλλιώς - που επικοινωνιακά είχε ταυτισθεί και με τον αντιμητσοτακισμό από το 1993.
Η εκλογή λοιπόν του επόμενου αρχηγού της ΝΔ έγινε υπό το κράτος της δικαίωσης της πολιτικής Μητσοτάκη 1990-93 και από αυτήν ευνοήθηκε ο Κούλης.Σε καμμία άλλη συγκυρία δεν θα μπορούσε να εκλεγεί.