Ἕνας ἀπό τούς πρωταρχικούς κοινωνικούς στόχους τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου ἦταν ἡ σύνταξις “Κώδικος Κοινωνικῆς Ἀσφαλίσεως” γιά τήν λύσι τοῦ πολυσυζητημένου ἀσφαλιστικοῦ. Αὐτό φάνηκε ἀπό τούς πρώτους ἤδη μῆνες τῆς Ἐπαναστάσεως. Στίς 23 Ἰουνίου 1967 κιόλας, εἶχε δημοσιευθῆ ὁ Α.Ν. 43 «Περί συντάξεως Κωδίκων Ἐργασίας καί Κοινωνικῆς Ἀσφαλίσεως καί ἄλλων τινῶν διατάξεων».
Ἑπόμενος σταθμός ἦταν ἡ Ἀπόφασις ὑπ’ ἀριθμ. Ζ1Ε/59140 τοῦ Πρωθυπουργοῦ στίς 24 Δεκεμβρίου 1968 «Περί ἀνασυγκροτησεως Ἐπιτροπῆς συντάξεως σχεδίου Κώδικος Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας» ἡ ὁποία δημοσιεύθηκε στίς 18 Ἰανουαρίου 1969 (ΦΕΚ 20).
Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέλαβε ὁ Ὑπουργός Κοινωνικῶν Ὑπηρεσιῶν Λουκᾶς Πάτρας.
Τά ὑπόλοιπα μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς ἦσαν:
- Παναγιώτης Κυριακουλάκος, Γεν. Δ/ντής Κοιν. Ἀσφαλείας τοῦ Ὑπ. Κοινωνικῶν Ὑπηρεσιῶν.
- Ἀθανάσιος Ζωγρομαλίδης, Γεν. Δ/ντής τοῦ ΙΚΑ.
- Κων. Καλαντζόπουλος, Καθηγητής Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας.
- Διονύσιος Κονδάκης, δικηγόρος.
- Φώτης Χατζηδημητρίου, Γεν. Δ/ντής τοῦ ΟΑΕΔ.
- Σπύρος Στούπας, ἀναλογιστής - μαθηματικός τοῦ Υ.Κ.Υ.
- Παναγιώτης Ζαπατίνας, ἀναλογιστής - μαθηματικός τοῦ ΙΚΑ.
Γραμματεύς τῆς Ἐπιτροπῆς διετέλεσε ὁ Παναγιώτης Σούρτος.
Ἡ ”Ἐπιτροπή Συντάξεως Κώδικος Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας” ἄρχισε ἐντατικώτατα τίς συνεδριάσεις της ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 1969, οἱ ὁποῖες διεξήγοντο στό Γραφεῖο Συσκέψεων τοῦ Ὑπουργοῦ Κοινωνικῶν Ὑπηρεσιῶν.
Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος παρακολουθοῦσε στενά τίς ἐργασίες τῆς Ἐπιτροπῆς. Καί στίς 7 Μαρτίου 1969, ὁμιλώντας πρός τίς πολιτικές ἀρχές τῶν Σερρῶν διεκήρυξε ὅτι «θά ὑπάρξη σεισμός» στόν τομέα τῆς Κοινωνικῆς Ἀσφαλίσεως.
Ὁ Λουκᾶς Πάτρας ἀναφέρει: «Ἡ ἐκρηκτική φράση προκάλεσε ἀνησυχία στήν κοινή γνώμη καί τήν ἀνέμιζαν ὡς μαύρη σημαῖα ἐκεῖνοι πού δέν ἤθελαν νά χάσουν τά κεκτημένα προνόμιά τους ἀπό τήν ἐπίλυση τοῦ ἀσφαλιστικοῦ καί οἱ κύκλοι πού ἀντιδροῦν στίς καινοτομίες».[1]
Ἐν πάσῃ περιπτώσει, τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1969 ἡ Ἐπιτροπή ὁλοκλήρωσε τό ἔργο της καί ὁ Ὑπουργός Λ. Πάτρας παρέδωσε στόν Πρωθυπουργό τό πρῶτο σχέδιο Κώδικος Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας (Κ.Κ.Α.). Ὁ Γ. Παπαδόπουλος τότε, ἀνέθεσε σέ Ἐπιτροπές ἐξ’ Ὑπουργῶν τήν περαιτέρω ἐπεξεργασία του κατ’ ἄρθρο.
Τόν Μάϊο τοῦ 1970 ὁ Πρωθυπουργός ἔφερε τό σχέδιο στό Ὑπουργικό Συμβούλιο. Σέ ἀλλεπάλληλες συνεδριάσεις ἐπί καθημερινῆς βάσεως πού διαρκοῦσαν μέχρι καί 10 ὧρες ἐγκρίθηκε ὁμόφωνα τό σχέδιο Ἐθνικῆς Πολιτικῆς Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας καί κατόπιν ἄρχισε ἡ κατ’ ἄρθρο ἀνάλυσις καί ψήφισις τοῦ σχεδίου Κώδικος Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας. Ὁ Λ. Πάτρας γράφει χαρακτηριστικά:
«Οἱ συζητήσεις, στίς ὁποῖες μετεῖχαν ἐνεργῶς τό σύνολο τῶν μελῶν τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου καί γιά τίς ὁποῖες ἔχουν τηρηθεῖ, ὅπως εἶναι στήν φύση τῶν πραγμάτων, στενογραφημένα Πρακτικά, ὑπῆρξαν ἐνδελεχεῖς καί ἐξονυχιστικές. Ὅλοι ἐντυπωσιασθήκαμε καί πάλι -ὅπως εἶχε συμβεῖ καί στίς συζητήσεις γιά τήν ψήφιση τοῦ Συντάγματος τοῦ 1968- ἀπό τόν ἤρεμο, προωθητικό καί ἀποτελεσματικό τρόπο μέ τόν ὁποῖον ἔθετε τά προβλήματα καί διηύθυνε τίς συζητήσεις ὁ ἐπιτελικός ἀξιωματικός καί Π/Υ Γ. Παπαδόπουλος. Οἱ ὑπουργοί δέν συμμετεῖχαν στήν συζήτηση καί ψήφιση μόνον ὡς ὑπεύθυνοι νομοθέτες, ἀλλά καί ὡς ἐκπρόσωποι τῶν συμφερόντων τῆς ἐπαγγελμα-τικῆς ἀσφαλιστικῆς ὁμάδος στήν ὁποίαν ἀνῆκαν:
- Ὁ Ὑπουργός Ἐργασίας Ἀπ. Βογιατζῆς ὑπῆρξε ἐπί μακρόν νομικός σύμβουλος τῆς Γ.Σ.Ε.Ε. καί ὑπεύθυνος τοῦ “Ἀγροτικοῦ Κόμματος Ἑλλάδος”. Ἑπομένως, φορέας τῶν ἀπόψεων τῶν Ἐργατοϋπαλλήλων τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα καί τῶν ἀγροτῶν,
- Ὁ Ὑφυπουργός Συντονισμοῦ Μιχαήλ Κοζώνης, τέως τραπεζικός, γνώστης τοῦ εἰδικοῦ καθεστῶτος τῶν συναδέλφων του,
- Οἱ Ὑπουργοί Ἐμπορίου Σπ. Ζάππας καί Παιδείας Νικήτας Σιώρης, Ἔμποροι.
- Ὁ Ὑφυπουργός Οἰκονομικῶν Χρ. Ἀχής, ἀσφαλιστής καί τέως ἀξιωματικός τοῦ Λιμενικοῦ Σώματος, κατά συνέπειαν ἐκπρόσωπος τῶν ἀνεξαρτήτων ἐπαγγελματιῶν.
- Ὁ Ὑπουργός Ἀναπληρωτής Προεδρίας Ἰω. Ἀγαθαγγέλου, ὄχι μόνον δικηγόρος, ὅπως καί ἄλλα μέλη τοῦ Ὑπ. Συμβουλίου, ἀλλά καί ἐκλεγμένος σύμβουλος τοῦ Δικηγορικοῦ Συλλόγου Θεσσαλονίκης.
- Πολιτικοί Μηχανικοί ἦταν ὁ Ὑπουργός Δημοσίων Ἔργων, ὁ συνάδελφος στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Κων. Παπαδημητρίου καί ὁ Ὑπουργός Ἀναπληρωτής Συντονισμοῦ Ἐμμ. Φθενάκης.
Ἔτσι, ἐκπροσωποῦνταν καί οἱ ἀσκοῦντες ἐλευθέρια ἐπαγγέλματα καί οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι, ἀσφαλισμένοι στά ἀντίστοιχα Ταμεῖα κυρίας καί ἐπικουρικῆς ἀσφάλισης καί ἀσφάλισης Προνοίας…».[2]
Ἀμέσως μετά τήν ψήφισι καί τοῦ τελευταίου ἄρθρου, ὁ Πρωθυπουργός ἀνέθεσε σέ Ὁμάδα Ἐργασίας τήν τελική ἐπεξεργασία τοῦ Κώδικα Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας ἡ ὁποία ἀποτελέσθηκε ἀπό τούς:
- Ὑπουργό Δικαιοσύνης Ἠλία Κυριακόπουλο ὡς Πρόεδρο
- Ὑπουργό Κοινωνικῶν Ὑπηρεσιῶν Λουκᾶ Πάτρα
- Ὑπουργό Ἐργασίας Ἀπόστολο Βογιατζῆ
- Ὑπουργό Οἰκονομικῶν Ἀδ. Ἀνδρουτσόπουλο
Στίς τρεῖς δίωρες συνεδριάσεις τῆς Ὁμάδος Ἐργασίας δέν προσῆλθε μόνο ὁ Ἀδ. Ἀνδρουτσόπουλος, προφασιζόμενος ἀνειλημμένες ὑποχρεώσεις. Ἄς σημειωθῆ ὅτι καί κατά τίς συνεδριάσεις τοῦ Ὑπ. Συμβουλίου ὁ Ὑπουργός Οἰκονομικῶν εἶχε τηρήσει μᾶλλον ἐχθρική στάσι ἔναντι τοῦ Σχεδίου…
Μετά τήν ἐπεξεργασία τοῦ τελικοῦ κειμένου, ἡ ὁμάδα τό παρέδωσε στό Ἐθνικό Τυπογραφεῖο γιά νά λάβη τήν μορφή Νομοθετικοῦ Διατάγματος πού θά ὑπεβάλετο πλέον πρός ὑπογραφήν στόν Ἀντιβασιλέα καί τό Ὑπουργικό Συμβούλιο γιά νά ἐκδοθῆ σέ Φ. Ε. Κ. τοῦ Μαΐου 1970.
Ἡ Ἑλλάς ἀποκτοῦσε ἐπιτέλους Κώδικα Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας πού θέσπιζε σύστημα μέ ἐνιαῖες διατάξεις γιά ὅλους τούς ἀσφαλισμένους.
Ὁ Κ.Κ.Α. συγχώνευε ὅλα τά Ταμεῖα καί Ὀργανισμούς κυρίας Κοινωνικῆς Ἀσφαλίσεως σέ 8 φορεῖς μέ τήν μορφή Ν.Π.Δ.Δ.:
1) ΙΚΑ (Ἴδρυμα Κοινωνικῶν Ἀσφαλίσεων)
2) ΟΓΑ (Ὀργανισμός Γεωργικῶν Ἀσφαλίσεων)
3) ΤΑΑΕ (Ταμεῖο Ἀσφαλίσεως Ἀνεξαρτήτων Ἐπαγγελματιῶν)
4) ΤΑΕΕ (Ταμεῖο Ἀσφαλίσεως Ἐλευθερίων Ἐπαγγελμάτων)
5) ΤΑΠΤ (Ταμεῖο Ἀσφαλίσεως Προσωπικοῦ Τραπεζῶν)
6) ΤΑΠΔΕ (Ταμεῖο Ἀσφαλίσεως Προσωπικοῦ Δημοσίων Ἐπιχειρήσεων)
7) ΤΑΠΤΚ (Ταμεῖο Ἀσφαλίσεως Προσωπικοῦ Τύπου καί Καλλιτεχνῶν)
8) ΜΟΔΥ (Μετοχικός Ὀργανισμός Δημοσίων Ὑπαλλήλων).
Μεγάλη ἐπίσης καινοτομία ἦταν ὅτι ἡ Ἐπικουρική Ἀσφάλισις μετονομαζόταν σέ Πρόσθετη καί παρείχετο πλέον ἀπό τόν ἀντίστοιχο φορέα κύριας ἀσφαλίσεως στόν ὁποῖο συγχωνεύοντο τά ἀντίστοιχα Ταμεῖα μέ λειτουργία κεφαλαιοποιητικοῦ ἀναλογιστικοῦ συστήματος.
Ὁ Κ.Κ.Α. περιλάμβανε 250 ἄρθρα. Ἐξασφάλιζε πλήρη ἰσορροπία στό σύστημα γιά τουλάχιστον μία 20ετία. Οἱ ἀναλογιστές ἐξέφρασαν μέ μαθηματικό τύπο τίς διατάξεις ἀπονομῆς συντάξεως, ὥστε ἡ πράξις της νά ἐκδίδεται μέ Ἠλεκτρονικό Ὑπολογιστή. (ἄρθρο 66 § 3)
Ὁ Λουκᾶς Πάτρας ἀναφέρει:
«Οἱ ἐνιαῖοι κανόνες γενικῆς ἐφαρμογῆς πού θέσπιζε ὁ Κ.Κ.Α. προσδιόριζαν καί ρύθμιζαν τά κύρια θέματα, ὅπως τήν ὑπαγωγή στήν ἀσφάλιση, προϋποθέσεις ἀσφάλισης, προϋποθέσεις παροχῶν ἀνάλογα μέ τούς ἀσφαλιζομένους κινδύνους, ὅρια ἡλικίας συνταξιοδότησης, ἀναλογιστικό καθεστώς λειτουργίας τοῦ συστήματος (διανεμητικό, as you go system μέ σχηματισμό ὅμως ἀποθεματικῶν ἀσφαλείας), πόρους τῆς ἀσφάλισης, διαχείριση τῶν ἀποθεματικῶν ἀπό ἱδρυόμενο Ἀντασφαλιστικό Κεφάλαιο, ὀργάνωση καί λειτουργία τῶν φορέων Διοίκησης καί Προσωπικοῦ, λογιστικό σύστημα. Ἡ μέχρι τότε πολλαπλή ἤ διαδοχική ἀσφάλιση, ρυθμιζόταν μέ τόν ἐνιαῖο συνυπολογισμό τῶν ἀσφαλιστικῶν εἰσφορῶν, ἀνεξαρτήτως τοῦ σέ ποιόν φορέα κατεβλήθησαν μέχρι καί τήν ἀνώτατη ἀσφαλιστική κλάση καί κατά συνέπεια, μέ τήν ἀπονομή μιᾶς καί μόνης κύριας σύνταξης. Ρυθμίζονταν τά θέματα προστασίας, ὑγείας, περίθαλψης, ἀσθενείας, μητρότητας, παιδικῆς ἡλικίας.
Ἡ χρηματοδότηση τοῦ συστήματος στηριζόταν στίς εἰσφορές τῶν ἀσφαλισμένων καί γιά τούς παρέχοντες ἐξαρτημένη ἐργασία, καθώς καί στίς διπλάσιες συνεισφορές τῶν ἐργοδοτῶν. Προβλεπόταν κρατική συμμετοχή (ἄρθρο 55 Κ.Κ.Α.) ἀλλά αὐστηρῶς ὑπό τίς ἀνταποδοτικές προϋποθέσεις πού εἶχε θεσπίσει τό Ν.Δ. 465 τῆς 11/13-3-1970… Καταργοῦνταν οἱ ἀντικοινωνικοί (θεσπισμένοι προνομιακῶς ὑπέρ συγκεκριμένων κοινωνικῶν ὁμάδων), ἀντιοικονομικοί (ἀντιαναπτυξιακοί ἤ ἐπαχθεῖς), κοινωνικοί πόροι πού εἶχαν ἐπιβληθεῖ μέ τόν τύπο φόρων, τελῶν, δασμῶν κ.λπ. (ἐξειδικευμένη ἀπαρίθμηση τῶν καταργουμένων στό ἄρθρο 211 Κ.Κ.Α.). Οἱ ἀπομένοντες ἀποδοτικοί κοινωνικοί πόροι περιέχονταν στό Ἀντασφαλιστικό Κεφάλαιο (ἄρθρο 212 Κ.Κ.Α.)».[3]
Ἄς σημειωθῆ ἐπίσης ὅτι ὁ Κ.Κ.Α. ἦταν τόσο πρωτοπόρος ὥστε προέβλεπε σύστασι «Ἐθνικοῦ Συμβουλίου Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας» (ἄρθρο 118) καί «Ἐθνικοῦ Συντονιστικοῦ Συμβουλίου Ὑγείας» - ΕΣΣΥ (ἄρθρο 121). Τό ΕΣΣΥ ὑπῆρξε ὁ πρόδρομος τοῦ ΕΣΥ πού ἱδρύθηκε κατ’ ἀντιγραφή τό 1983 ἀπό τόν Ἀ. Παπανδρέου!...
Τό ΦΕΚ (Φύλλο Ἐφημερίδος Κυβερνήσεως) εἶχε πλέον τυπωθῆ ἀπό τό Ἐθνικό Τυπογραφεῖο καί ἐστάλη στόν Ἀντιβασιλέα καί τά μέλη τῆς Κυβερνήσεως γιά ὑπογραφή.
Ὅμως τό Ὑπουργικό Συμβούλιο δέν συνεδρίασε γιά κάποιες ἡμέρες καί ὁ Γραμματεύς του Ἄλκις Μπαλτᾶς δέν ἐπεσκέφθη τούς Ὑπουργούς γιά νά συλλέξη τίς ὑπογραφές τῶν μελῶν του κάτω ἀπό τό τυπωμένο κείμενο γιά νά ἐκδοθῆ ὡς Νόμος. Ὁ Λ. Πάτρας ἔσπευσε στό γραφεῖο τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί τόν ρώτησε γιά τήν καθυστέρησι: Ὁ Γ. Παπαδόπουλος τοῦ ἀπήντησε: «Περίμενε λίγες ἡμέρες. Θά προχωρήση…».
Τί εἶχε συμβῆ;
Γιά μία ἀκόμη φορά τό ἐπαναστατικό μεταρρυθμιστικό πνεῦμα καί τό ἀναμορφωτικό ἔργο τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου προσέκρουε στό τοῖχος μιᾶς πολυμέτωπης ἀντιδράσεως σέ κάθε μεταρρύθμισι.
Κατ’ ἀρχήν ἀντέδρασαν ἔντονα οἱ ἐπαγγελματικές τάξεις πού ἔχαναν τά διάφορα προνόμιά τους. Οἱ Τραπεζοϋπάλληλοι, τό ΑΔΕΔΥ, ἀκόμη καί ἡ Γ.Σ.Ε.Ε. Ὅλοι ἤθελαν νά λυθῆ τό ἀσφαλιστικό, ἀλλά χωρίς νά ἐπηρεασθῆ τό δικό τους Ταμεῖο…
Ἐνδεικτικό εἶναι ὅτι ὁ Πρόεδρος καί τά μέλη τῆς Διοικήσεως τῆς ΑΔΕΔΥ εἶχαν ἐπισκεφθῆ τόν Ὑπουργό Κοινωνικῶν Ὑπηρεσιῶν Λ. Πάτρα καί εἶχαν διατυπώσει τίς ἀντιρρήσεις τους στήν συγχώνευσι σέ ἐνιαῖο φορέα τῶν Ἐπικουρικῶν Ταμείων τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, τά ὁποῖα λειτουργοῦσαν ἀνά ὑπουργεῖο ἤ ἀκόμη καί κατά κλάδους τοῦ αὐτοῦ ὑπουργείου.
Τό ἴδιο ὅμως συνέβη καί μέ τό Μετοχικό Ταμεῖο Στρατοῦ, Ναυτικοῦ καί Ἀεροπορίας.
Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος εἶχε ἀναθέσει στόν Α/ΕΔ Στρατηγό Ὀδυσσέα Ἀγγελῆ τό θέμα συγχωνεύσεως σέ ἐνιαῖο Ταμεῖο τῶν Ἐπικουρικῶν τῶν Στρατιωτικῶν σέ ὅλους τούς κλάδους τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Ὁ Ἀγγελῆς μάλιστα, εἶχε συστήσει μία “ὁμάδα ἐργασίας” μέ αὐτόν τόν σκοπό, πρᾶγμα πού ἀνεκοίνωσε καί στόν Λουκᾶ Πάτρα.
Ὅμως ἐκεῖ ἦταν πού ἡ ἀντίδρασις ὀρθώθηκε σέ τοῖχος ἀδιαπέραστο. Καί ἡ “ἐσωτερική ἀντιπολίτευσις” πού ὑφίστατο ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος βρῆκε καί πάλι τήν εὐκαιρία νά ὀρθώση τό ἀνάστημά της…
Ἡ πρώτη ἀντίδρασις προῆλθε ἀπό τόν Ἀντιβασιλέα Γ. Ζωϊτάκη. Τό ΦΕΚ μέ τόν Νόμο τοῦ Κ.Κ.Α. τοῦ εἶχε ἀποσταλεῖ γιά νά τό ὑπογράψη. Κι ἐκεῖνος ἀρνήθηκε! Ὁ Λ. Πάτρας ἀναφέρει:
«…ὁ Ἀντιβασιλέας στρατηγός Γεώργιος Ζωϊτάκης ἐνημέρωσε τόν Πρωθυπουργό καί τούς κύριους συνεργάτες του, ὅτι ὁ Στρατός δέν συμφωνεῖ νά συντελεσθεῖ μιά τέτοιας ἔκτασης μεταβολή καί ὅτι δέν προτίθεται νά ὑπογράψη καί νά ἐκδώση τέτοιο νομοθέτημα».[4]
Ὁ Ἀντιβασιλεύς κατακρατοῦσε ἀνυπόγραφο νομοθέτημα, τό ὁποῖο εἶχε παμψηφεῖ ἐγκριθῆ ἀπό τόν Πρωθυπουργό καί τήν Κυβέρνησι!...
Ἦταν ἡ πρώτη φορά πού ὁ Γ. Ζωϊτάκης ἀκολουθοῦσε αὐτήν τήν μέθοδο, ἀλλά δυστυχῶς ὄχι καί ἡ τελευταία.
Ὁ Γ. Ζωϊτάκης φυσικά δέν ἐνεργοῦσε μόνος του. Ἦταν ἁπλά ὁ κομιστής τῆς ἀντιδράσεως τῶν Στρατιωτικῶν οἱ ὁποῖοι τόν χρησιμοποιοῦσαν ὡς “ἀνάχωμα” στίς ἀποφάσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ.
Τά πράγματα δέν ἔμειναν μόνο ἐκεῖ. Οἱ Στρατιωτικοί Γενικοί Γραμματεῖς Ὑπουργείων ἐπίσης ἀντέδρασαν. Συγκεκριμένα ὁ Γ.Γ. τοῦ Ὑπ. Ἐσωτερικῶν Ἰ. Λαδᾶς, ὁ Γ.Γ. τοῦ Ε.Ο.Τ. Μιχ. Μπαλόπουλος καί ὁ Γ.Γ. Ἀθλητισμοῦ Κ. Ἀσλανίδης μετέβησαν στόν Γ. Παπαδόπουλο ὡς ἐκπρόσωποι τῆς παλαιᾶς “Ἐπαναστατικῆς Ἐπιτροπῆς” καί τοῦ δήλωσαν τήν ἀντίθεσί τους στό σχέδιο τοῦ Κ.Κ.Α.
Ἀλλά καί ὁ Α/ΕΔ Οδ. Ἀγγελῆς ἐνημέρωσε τόν Πρωθυπουργό ὅτι ὁ Στρατός ἀντιδρᾶ ἔντονα σέ αὐτό.
Ἦταν φανερό ὅτι ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἀντιμετώπιζε ἕνα μίνι “προνουντσιαμέντο”. Τόν δέ Λ. Πάτρα, τόν κατηγοροῦσαν ὡς «σοσιαλιστή» καί… «ἐαμίτη»!...
Ἐν τῷ μεταξύ -παρά τίς ἐπανειλημμένες ἐκκλήσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ- οἱ ἡμέρες περνοῦσαν καί τό ΦΕΚ τοῦ Κ.Κ.Α. παρέμενε ἀνυπόγραφο στό γραφεῖο τοῦ Ἀντιβασιλέως…
Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἦταν ἀποφασισμένος νά λύση τό ἀσφαλιστικό. Κατάλαβε ὅμως ὅτι δέν μποροῦσε νά προχωρήση ἔτσι. Οἱ ἀναταράξεις καί οἱ κλυδωνισμοί ἦσαν τεράστιοι.
Ἀπεφάσισε λοιπόν ν’ ἀναβάλη τήν ἐφαρμογή τοῦ Κ.Κ.Α. προχωρόντας σέ δύο φάσεις:
- Ἡ πρώτη φάσις περιελάμβανε τήν ἐξυγίανσι ὅλων τῶν ἐπί μερους ἀσφαλιστικῶν φορέων καί ταμείων χωρίς τήν ἐνοποίησί τους σέ ἐνιαίους φορεῖς. Ἰδιαίτερη ἔμφασις ἔπρεπε νά δοθῆ στό ΙΚΑ. Μέ τό καινοτόμο Ν.Δ. 465/70 ἔγινε:
* Αὔξησις τῶν συντάξεων καί καθορισμός τῶν ἐλαχίστων ὁρίων της.
* Ἀνακατανομή τῶν πόρων τῶν ἀσφαλιστικῶν εἰσφορῶν κατά κλάδο ἀσφαλίσεως.
* Εἰσαγωγή γιά πρώτη φορά κρατικῆς χρηματοδοτήσεως τῶν φορέων Κοινωνικῆς Ἀσφαλίσεως.
* Ἐξυγίανσις τοῦ ΙΚΑ τοῦ ὁποίου ὁ προϋπολογισμός κατέστη γιά πρώτη φορά πλεονασματικός.
Παράλληλα στήν φάσι αὐτήν θά γινόταν ὁ καθορισμός τῶν ἐνιαίων κανόνων καί ἀρχῶν γιά ὅλους τούς ἀσφαλιστικούς φορεῖς.
- Ἡ δεύτερη φάσις ἦταν ἡ ἐφαρμογή τοῦ “Κώδικα Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας” τήν ὁποία ὅμως ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἔκρινε ὅτι πρέπει νά ἐπικυρώση ἡ νέα Βουλή πού θά προέκυπτε ἀπό τίς πρῶτες ἐκλογές.
Δηλαδή, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος δέν ὀπισθοχώρησε στήν λύσι τοῦ ἀσφαλιστικοῦ. Ἁπλά, μέ ἕναν τακτικό ἐλιγμό τήν ἀνέβαλε.
Ὁ “Κώδικας Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας” θά δημοσιευόταν σέ Νόμο ἀμέσως μετά τίς πρῶτες ἐκλογές ἀφοῦ εἶχε ἐπικυρωθῆ πρῶτα ἀπό τήν νέα Βουλή πού θά προέκυπτε. Αὐτό ἦταν τό σχέδιο τοῦ Παπαδόπουλου!...
Δυστυχῶς, τό καθεστώς Ἰωαννίδη -πού στίς 25-11-1973- ἀνέτρεψε τόν Γ. Παπαδόπουλο καί τίς ἐκλογές πού ἀπό θέσι ἰσχύος εἶχε προκηρύξει -κατέστρεψε- μεταξύ τῶν ἄλλων – καί τήν λύσι τοῦ ἀσφαλιστικοῦ.
Ὡς Πρωθυπουργός τοποθετήθηκε ὁ Ἀδ. Ἀνδρουτσόπουλος πού εἶχε τηρήσει ἀρνητική στάσι στήν ἐφαρμογή τό Κ.Κ.Α. Καί ὁ τελευταῖος διόρισε ὡς Ὑπουργός Ἐργασίας τόν Παν. Παπαρροδόπουλο πού ὡς πρόεδρος τῆς Ὁμοσπονδίας Τραπεζοϋπαλληλικῶν Ὀργανώσεων Ἑλλάδος (ΟΤΟΕ) εἶχε πρωτοστατήσει στίς συνδικαλιστικές ἀντιδράσεις κατά τοῦ σχεδίου τοῦ Κ.Κ.Α.
Ἐν κατακλεῖδι, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ὑπῆρξε ὁ μόνος ἡγέτης πού:
- Εἶχε τήν τόλμη νά λύση τό Ἀσφαλιστικό.
- Ἐκπόνησε τόν μοναδικό Κώδικα Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας πού ἔγινε ποτέ.
- Παρά τήν ἀναβολή τῆς ἄμεσης ἐφαρμογῆς του, ἦταν ἀποφασισμένος νά τόν ἐφαρμόση μετά τίς πρῶτες ἐκλογές.
Τήν ὁριστική λύσι τοῦ Ἀσφαλιστικοῦ τήν ματαίωσε τό καθεστώς Ἰωαννίδη στίς 25 Νοεμβρίου 1973.
Ὁ Κώδικας Κοινωνικῆς Ἀσφαλείας τοῦ Παπαδόπουλου, μπορεῖ νά μήν ἐφαρμόσθηκε τότε, ἀπετέλεσε ὅμως καί ἀποτελεῖ πηγή ἀντιγραφῆς γιά ὅσους ἔκτοτε ἀποπειράθηκαν νά λύσουν τήν μόνιμη πληγή τοῦ κοινωνικοῦ ζητήματος πού ἀποκαλεῖται ἀσφαλιστικό…
https://www.epok1973.com/%CE%B1%CF%81%C ... E%BA%CE%BF
