Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Φιλελεύθεροι δημοκράτες και αριστεροί βρίσκονται, πάλι, υπό την επήρεια σοκ από την επέλαση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.
Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΕΦΑΛΙ στη Σουηδία, ενισχύεται και προηγείται στην Ιταλία. Φιλελεύθεροι δημοκράτες και αριστεροί βρίσκονται, πάλι, υπό την επήρεια σοκ, οι διεθνείς παρατηρητές ψάχνουν εντυπωσιακούς τίτλους για τα ρεπορτάζ τους, οι θεωρητικοί επιστρέφουν στα γνωστά: η οικονομική κρίση, ο παγκόσμιος νεοφιλελευθερισμός, η επιβίωση των μεταναστευτικών και φτωχών πληθυσμών που περνάει, δυστυχώς, μέσα από την οργάνωση των νεότερων σε συμμορίες.
Όλα αυτά, προφανώς, έχουν μερίδιο στην εξήγηση του φαινομένου. Διαπιστώνει κανείς όμως εδώ και χρόνια έναν διχασμό, ο οποίος τελικά ωφελεί την ακροδεξιά ερμηνεία των καταστάσεων.
Πολλοί φαίνεται να μη θέλουν να βλέπουν γύρω τους και απωθούν ενοχλημένοι οποιαδήποτε εικόνα εγκληματικότητας και αθλιότητας σε δημόσιους χώρους, εκεί όπου ζει, εργάζεται και κυκλοφορεί ο «απλός κόσμος». Εξωραΐζουν, κρύβουν τη βρομιά και ψάχνουν τρόπους να πουν πως δεν ισχύουν αυτές οι εικόνες.
Όμως τα πιστολίδια σε ένα εμπορικό κέντρο στο Μάλμε (που το ξέρουμε και από τον επιθεωρητή Κουρτ Βαλάντερ του Μάνκελ) ή ο πόλεμος συμμοριών σε ένα προάστιο δεκαπέντε λεπτά από την παλαιά πόλη της Ουψάλας μπορεί να έχουν τελικά ισχυρότερη επίδραση στις σουηδικές κάλπες απ’ όσο κάποιες άλλες, αόρατες οντότητες.
Ο ακροδεξιός λόγος αντλεί κατευθείαν από το ορατό, το άμεσο και βιωμένο. Προχωράει σε άμεσες ‒συχνά χοντροκομμένες‒ συσχετίσεις, δουλεύει δηλαδή με αυτό που οι περισσότεροι έχουν διαπιστώσει ιδίοις όμμασιν.
Όταν, ας πούμε, το Σουηδικό Εθνικό Συμβούλιο για την Πρόληψη του Εγκλήματος ανιχνεύει αύξηση σε μια σοβαρή κατηγορία εγκλημάτων (ένοπλες επιθέσεις, βιασμοί, σκληρές ληστείες κ.λπ.) από το 2014 και έπειτα –ιδίως την τελευταία τετραετία– δεν μπορεί να απαντά κανείς πως αυτά είναι μύθοι, κατασκευές των μίντια, ηθικός πανικός ή οτιδήποτε άλλο.
Θα πει κανείς πως οι σοσιαλδημοκράτες αναγνώρισαν αυτή την πραγματικότητα και δεν έμειναν στην άρνηση. Υπάρχει όμως πάντα μια τάση στους ανθρώπους της αριστεράς (και στους φιλελεύθερους αριστερούς) να μην παραδέχονται κάποιες μορφές του ανθρώπινου κακού.
Έχοντας κατά νου τη μελλοντική καλή κοινωνία, δεν αντέχουν τα δείγματα μικρότητας, σκληρότητας και βαρβαρότητας που εμφανίζονται και «κάτω» και όχι μόνο στις ελίτ. Αν εξαιρέσουμε το οικονομικό έγκλημα, με όλες τις άλλες μορφές βίας υπάρχει ένα είδος βουβής αμηχανίας ή και εκνευριστικής φιλοσοφικής δικαιολόγησης.
Και, φυσικά, από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα δεξιό υποσύστημα που υπερτονίζει το κακό και την ηθική κατάπτωση των ανθρώπων: επειδή η κοινωνία είναι γεμάτη αμαρτίες, γι’ αυτό χρειάζεται περισσότερη αστυνομία, αυτό είναι το επιμύθιο. Περισσότερη «δικαιοσύνη» λένε οι μεν, πιο «αυστηρούς νόμους» και ποινές απαντούν οι άλλοι.
Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού όμως, ακόμα και από τους ψηφοφόρους των αριστερών κομμάτων, αναγνωρίζει σιωπηλά (κατ’ ιδίαν) πως δεν αντέχει άλλο λούμπεν εξαχρείωση και παρακμή του κοινού δημόσιου χώρου. Οι πολίτες, ιδιωτικά, υποφέρουν και οργίζονται. Δημόσια, όμως, ως μέλη των προοδευτικών χώρων, πρέπει να επαναλαμβάνουν τις ορθές εξηγήσεις του φαινομένου, ξορκίζοντας την ίδια την «ατζέντα της εγκληματικότητας» ως κατασκευασμένη και καθοδηγούμενη από σκοτεινούς αντιπάλους.
Απέναντι, όμως, στην πραγματική άνοδο των εγκληματικών και λούμπεν συμπεριφορών, η τύφλωση, η υποτίμηση και η αλλαγή θέματος είναι η χειρότερη συνταγή. Οι άνθρωποι των λαϊκών και μικροαστικών στρωμάτων βλέπουν και κρίνουν. Δεν μπορεί να τους ζητά κανείς να μη βλέπουν ή και να νιώθουν καλά με καταστάσεις που τους ταπεινώνουν.
Φυσικά δεν τους ταπεινώνει μόνο ο ντίλερ της γωνίας ή ο ληστής του διπλανού τετραγώνου. Τους ταπεινώνουν και οι χαμηλοί μισθοί, οι αναξιοπρέπειες της καθημερινής επιβίωσης, η αλαζονεία κάποιων ελίτ, παλαιών ή ανερχόμενων.
Όμως δεν μπορεί κανείς, επειδή η ακροδεξιά μιλάει για τη βρομιά στα πάρκα, να προσποιείται πως αυτά μυρίζουν αγιόκλημα και γιασεμί. Και αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια. Στην ωμή, υπερβολική και ρηχή λογική της νέας δεξιάς, η νέα αριστερά απαντά με λεκτικές περιφράσεις, ενάρετο λαϊκισμό (που μυρίζει αγιόκλημα και γιασεμί ακόμα και στις κατουρημένες γωνιές) και αφ’ υψηλού κοινωνικά σχέδια.
Όταν οι δημοκράτες παραδεχτούν πως καμιά ατζέντα δεν είναι δεύτερης κατηγορίας, πως τα δημόσια προβλήματα πρέπει να συζητούνται θαρραλέα και δίχως τόνους υποκρισίας, τότε θα στερήσουν από τους αντιδημοκράτες και αυταρχικούς το πλεονέκτημα της κούφιας δημαγωγίας με το οποίο κερδίζουν θέσεις και εκλογές. Ποτέ δεν είναι αργά γι’ αυτό, όπως και για όλες τις αναγκαίες αναθεωρήσεις στην πολιτική και στη ζωή.
Νικόλας Σεβαστάκης
https://www.lifo.gr/stiles/optiki-gonia ... oodeytikon
YΓ. Δεν θέλησα να μπολντάρω κάτι, αν και προσωπικώς διέκρινα κάποια πολύ εύστοχα σημεία.
Αλλά τη βρίσκω ως μια ειλικρινή -και ακριβώς γι' αυτό σπάνια- αριστερή προσέγγιση των πραγμάτων.
Φιλελεύθεροι δημοκράτες και αριστεροί βρίσκονται, πάλι, υπό την επήρεια σοκ από την επέλαση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.
Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΕΦΑΛΙ στη Σουηδία, ενισχύεται και προηγείται στην Ιταλία. Φιλελεύθεροι δημοκράτες και αριστεροί βρίσκονται, πάλι, υπό την επήρεια σοκ, οι διεθνείς παρατηρητές ψάχνουν εντυπωσιακούς τίτλους για τα ρεπορτάζ τους, οι θεωρητικοί επιστρέφουν στα γνωστά: η οικονομική κρίση, ο παγκόσμιος νεοφιλελευθερισμός, η επιβίωση των μεταναστευτικών και φτωχών πληθυσμών που περνάει, δυστυχώς, μέσα από την οργάνωση των νεότερων σε συμμορίες.
Όλα αυτά, προφανώς, έχουν μερίδιο στην εξήγηση του φαινομένου. Διαπιστώνει κανείς όμως εδώ και χρόνια έναν διχασμό, ο οποίος τελικά ωφελεί την ακροδεξιά ερμηνεία των καταστάσεων.
Πολλοί φαίνεται να μη θέλουν να βλέπουν γύρω τους και απωθούν ενοχλημένοι οποιαδήποτε εικόνα εγκληματικότητας και αθλιότητας σε δημόσιους χώρους, εκεί όπου ζει, εργάζεται και κυκλοφορεί ο «απλός κόσμος». Εξωραΐζουν, κρύβουν τη βρομιά και ψάχνουν τρόπους να πουν πως δεν ισχύουν αυτές οι εικόνες.
Όμως τα πιστολίδια σε ένα εμπορικό κέντρο στο Μάλμε (που το ξέρουμε και από τον επιθεωρητή Κουρτ Βαλάντερ του Μάνκελ) ή ο πόλεμος συμμοριών σε ένα προάστιο δεκαπέντε λεπτά από την παλαιά πόλη της Ουψάλας μπορεί να έχουν τελικά ισχυρότερη επίδραση στις σουηδικές κάλπες απ’ όσο κάποιες άλλες, αόρατες οντότητες.
Ο ακροδεξιός λόγος αντλεί κατευθείαν από το ορατό, το άμεσο και βιωμένο. Προχωράει σε άμεσες ‒συχνά χοντροκομμένες‒ συσχετίσεις, δουλεύει δηλαδή με αυτό που οι περισσότεροι έχουν διαπιστώσει ιδίοις όμμασιν.
Όταν, ας πούμε, το Σουηδικό Εθνικό Συμβούλιο για την Πρόληψη του Εγκλήματος ανιχνεύει αύξηση σε μια σοβαρή κατηγορία εγκλημάτων (ένοπλες επιθέσεις, βιασμοί, σκληρές ληστείες κ.λπ.) από το 2014 και έπειτα –ιδίως την τελευταία τετραετία– δεν μπορεί να απαντά κανείς πως αυτά είναι μύθοι, κατασκευές των μίντια, ηθικός πανικός ή οτιδήποτε άλλο.
Θα πει κανείς πως οι σοσιαλδημοκράτες αναγνώρισαν αυτή την πραγματικότητα και δεν έμειναν στην άρνηση. Υπάρχει όμως πάντα μια τάση στους ανθρώπους της αριστεράς (και στους φιλελεύθερους αριστερούς) να μην παραδέχονται κάποιες μορφές του ανθρώπινου κακού.
Έχοντας κατά νου τη μελλοντική καλή κοινωνία, δεν αντέχουν τα δείγματα μικρότητας, σκληρότητας και βαρβαρότητας που εμφανίζονται και «κάτω» και όχι μόνο στις ελίτ. Αν εξαιρέσουμε το οικονομικό έγκλημα, με όλες τις άλλες μορφές βίας υπάρχει ένα είδος βουβής αμηχανίας ή και εκνευριστικής φιλοσοφικής δικαιολόγησης.
Και, φυσικά, από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα δεξιό υποσύστημα που υπερτονίζει το κακό και την ηθική κατάπτωση των ανθρώπων: επειδή η κοινωνία είναι γεμάτη αμαρτίες, γι’ αυτό χρειάζεται περισσότερη αστυνομία, αυτό είναι το επιμύθιο. Περισσότερη «δικαιοσύνη» λένε οι μεν, πιο «αυστηρούς νόμους» και ποινές απαντούν οι άλλοι.
Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού όμως, ακόμα και από τους ψηφοφόρους των αριστερών κομμάτων, αναγνωρίζει σιωπηλά (κατ’ ιδίαν) πως δεν αντέχει άλλο λούμπεν εξαχρείωση και παρακμή του κοινού δημόσιου χώρου. Οι πολίτες, ιδιωτικά, υποφέρουν και οργίζονται. Δημόσια, όμως, ως μέλη των προοδευτικών χώρων, πρέπει να επαναλαμβάνουν τις ορθές εξηγήσεις του φαινομένου, ξορκίζοντας την ίδια την «ατζέντα της εγκληματικότητας» ως κατασκευασμένη και καθοδηγούμενη από σκοτεινούς αντιπάλους.
Απέναντι, όμως, στην πραγματική άνοδο των εγκληματικών και λούμπεν συμπεριφορών, η τύφλωση, η υποτίμηση και η αλλαγή θέματος είναι η χειρότερη συνταγή. Οι άνθρωποι των λαϊκών και μικροαστικών στρωμάτων βλέπουν και κρίνουν. Δεν μπορεί να τους ζητά κανείς να μη βλέπουν ή και να νιώθουν καλά με καταστάσεις που τους ταπεινώνουν.
Φυσικά δεν τους ταπεινώνει μόνο ο ντίλερ της γωνίας ή ο ληστής του διπλανού τετραγώνου. Τους ταπεινώνουν και οι χαμηλοί μισθοί, οι αναξιοπρέπειες της καθημερινής επιβίωσης, η αλαζονεία κάποιων ελίτ, παλαιών ή ανερχόμενων.
Όμως δεν μπορεί κανείς, επειδή η ακροδεξιά μιλάει για τη βρομιά στα πάρκα, να προσποιείται πως αυτά μυρίζουν αγιόκλημα και γιασεμί. Και αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια. Στην ωμή, υπερβολική και ρηχή λογική της νέας δεξιάς, η νέα αριστερά απαντά με λεκτικές περιφράσεις, ενάρετο λαϊκισμό (που μυρίζει αγιόκλημα και γιασεμί ακόμα και στις κατουρημένες γωνιές) και αφ’ υψηλού κοινωνικά σχέδια.
Όταν οι δημοκράτες παραδεχτούν πως καμιά ατζέντα δεν είναι δεύτερης κατηγορίας, πως τα δημόσια προβλήματα πρέπει να συζητούνται θαρραλέα και δίχως τόνους υποκρισίας, τότε θα στερήσουν από τους αντιδημοκράτες και αυταρχικούς το πλεονέκτημα της κούφιας δημαγωγίας με το οποίο κερδίζουν θέσεις και εκλογές. Ποτέ δεν είναι αργά γι’ αυτό, όπως και για όλες τις αναγκαίες αναθεωρήσεις στην πολιτική και στη ζωή.
Νικόλας Σεβαστάκης
https://www.lifo.gr/stiles/optiki-gonia ... oodeytikon
YΓ. Δεν θέλησα να μπολντάρω κάτι, αν και προσωπικώς διέκρινα κάποια πολύ εύστοχα σημεία.
Αλλά τη βρίσκω ως μια ειλικρινή -και ακριβώς γι' αυτό σπάνια- αριστερή προσέγγιση των πραγμάτων.
Gavalas for President!
- Rakomelofronas
- Δημοσιεύσεις: 4668
- Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 19:00
- Phorum.gr user: Pegasus - erkebrad
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Θα φάει πέσιμο από τους άλλους αριστερούς.
Ο κόσμος που θυμάσαι δεν υπάρχει πια.
-
- Δημοσιεύσεις: 23051
- Εγγραφή: 19 Σεπ 2018, 10:47
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
οι προοδευτικοί που τρέχουν να γλύφουν το ΝΑΤΟ. τι σαχλαμάρες διαβάζουμε. δηλαδή όλους ψηφιζουν σοσιαλδημοκρατία, βλέπε Ισπανία, Πορτογαλία, τους αρέσουν τα κατουρα.
- Nandros
- Δημοσιεύσεις: 27206
- Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 18:41
- Phorum.gr user: Nandros
- Τοποθεσία: Όπου συχνάζουν ναυτικοί και λοιπά κακοποιά στοιχεία
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
.
Η αριστερά στην Ευρώπη έβαλε τα χεράκια ΤΗΣ και έβγαλε τα ματάκια ΜΑΣ με την πολιτική τους των ανοικτών συνόρων.
Οι λαοί της Ευρώπης απηύδησαν με τους αρνούμενους να προσαρμοστούν μουσλίμ, που έφυγαν από τις χώρες/μπουρδέλα, αλλά θέλουν να κάνουν την Ευρώπη σαν τα μπουρδέλα από όπου έφυγαν.
Έτσι ανεβαίνει τώρα η ακροδεξιά.
.
Η αριστερά στην Ευρώπη έβαλε τα χεράκια ΤΗΣ και έβγαλε τα ματάκια ΜΑΣ με την πολιτική τους των ανοικτών συνόρων.
Οι λαοί της Ευρώπης απηύδησαν με τους αρνούμενους να προσαρμοστούν μουσλίμ, που έφυγαν από τις χώρες/μπουρδέλα, αλλά θέλουν να κάνουν την Ευρώπη σαν τα μπουρδέλα από όπου έφυγαν.
Έτσι ανεβαίνει τώρα η ακροδεξιά.
.
ΚΚΕ 6η Ολομέλεια: Κάναμε το διεθνιστικό μας καθήκον (εννοεί τον Συμμοριτοπόλεμο)
ΧΑ: Είμαστε η σπορά των ηττημένων του '45. Οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες!
ΧΑ: Είμαστε η σπορά των ηττημένων του '45. Οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες!
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
έτσι χάιδευε η αριστερα και τους εβραίους παλιότερα
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι
Τέμπη: Το πένθος είναι ταξικό και του λαού μαράζι
Τέμπη: Το πένθος είναι ταξικό και του λαού μαράζι
- wooded glade
- Δημοσιεύσεις: 29284
- Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 17:04
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Τα κεντρώα κόμματα στην Ευρώπη πάντα είχαν το πρόβλημε του fellowtraveling.
Τα τελευταία χρόνια πάει αυτό χάθηκε αλλά υπάρχει το σύνδρομο Μπιν Λάντεν.
Τα τελευταία χρόνια πάει αυτό χάθηκε αλλά υπάρχει το σύνδρομο Μπιν Λάντεν.
δεν είναι όλα κρού-σμα-τα
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Σε τί ακριβώς διαφωνείτε με αυτά που γράφει ο Σεβαστάκης;
Υπάρχει ή δεν υπάρχει "αυτολογοκρισία" των προοδευτικώνε πάσης πλευράς, για τα μάτια του κόζμου;
Προσοχή, μη στάξει η ουρά του γάιδαρου παίδες και πάθει κατιτίς το ανομολόγητον το ηθικό πλεονέκτημα.
Ή ο πιθηκίζων πλεονασμός, το ίδιο είναι.
Υπάρχει ή δεν υπάρχει "αυτολογοκρισία" των προοδευτικώνε πάσης πλευράς, για τα μάτια του κόζμου;
Προσοχή, μη στάξει η ουρά του γάιδαρου παίδες και πάθει κατιτίς το ανομολόγητον το ηθικό πλεονέκτημα.
Ή ο πιθηκίζων πλεονασμός, το ίδιο είναι.
Gavalas for President!
- wooded glade
- Δημοσιεύσεις: 29284
- Εγγραφή: 02 Απρ 2018, 17:04
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Επίσης υπάρχει παντού, όπως και στην Ελλάδα, η αίσθηση ότι δεν αξίζει πιά κανείς να ψηφίζει το δημοκρατικό (ή και ημιδημοκρατικό) αντικερενσκικό μπλοκ Ντε Γκωλ - Αντενάουερ - Democracia Cristiana. Ψηφίζουμε bird. Αν σαν αποτέλεσμα βγει η αριστερά κάποτε, χωρίς σοβιετικά τανκς θα είναι παρένθεση.wooded glade έγραψε: ↑17 Σεπ 2022, 19:21Τα κεντρώα κόμματα στην Ευρώπη πάντα είχαν το πρόβλημε του fellowtraveling.
Τα τελευταία χρόνια πάει αυτό χάθηκε αλλά υπάρχει το σύνδρομο Μπιν Λάντεν.
δεν είναι όλα κρού-σμα-τα
- Dr Socrates
- Δημοσιεύσεις: 1627
- Εγγραφή: 25 Μαρ 2022, 23:16
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
σχετικο και με το νημα.
Ο Mustafa Panshiri εργαστηκε στην Σουηδικη αστυνομια απο την οποια παραιτηθηκε.Γεννηθηκε στο Αφγανισταν,σε παλιοτερο αρθρο με τιτλο How Sweden's Blind Altruism Is Harming Migrant εξηγει τα λαθη των πολιτικων.Σημερα οι πολιτικοι αντιλαμβανονται αυτο που ο ιδιος ελεγε.
Mustafa Panshiri, a former refugee turned police officer in Sweden. 2017
https://www.youtube.com/watch?v=82eGHYsP0FE
Ο Mustafa Panshiri εργαστηκε στην Σουηδικη αστυνομια απο την οποια παραιτηθηκε.Γεννηθηκε στο Αφγανισταν,σε παλιοτερο αρθρο με τιτλο How Sweden's Blind Altruism Is Harming Migrant εξηγει τα λαθη των πολιτικων.Σημερα οι πολιτικοι αντιλαμβανονται αυτο που ο ιδιος ελεγε.
Mustafa Panshiri, a former refugee turned police officer in Sweden. 2017
https://www.youtube.com/watch?v=82eGHYsP0FE
-
- Δημοσιεύσεις: 35172
- Εγγραφή: 06 Ιαν 2019, 06:41
- Phorum.gr user: πατησιωτης
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Μας έχουν πρήξει με το "πρωτοφανές φαινόμενο" στη χώρα πρότυπο της σοσιαλδημοκρατίας Σουηδία να πάρει η άκρα δεξιά 20%.Χώρα πρότυπο της σοσιαλδημοκρατίας με Σουηδούς όμως.
Απορία - εάν μπορούσε να υπάρξει σοσιαλδημοκρατία και με Αφγανούς,γιατί αυτή δεν υπάρχει και στο Αφγανιστάν και εκεί υπάρχουν Ταλιμπάν;
Oι γκουρού της πολιτικής υπερτιμούν τη δυνατότητα ενός οιουδήποτε κράτους να μεταμορφώσει τους ανθρώπους που ζουν σε αυτό.Ένας Αφγανός στη Σουηδία αναγκαστικά θα φερθεί σαν σοσιαλδημοκράτης.
Δέκα χιλιάδες επίσης.Εκατοντάδες χιλιάδες όχι.Οπότε εάν αρχίσουν αυτοί να φέρονται σαν Ταλιμπάν θα σταματήσουν και οι γείτονές τους Σουηδοί να είναι σοσιαλδημοκράτες.Θα γίνουν κάτι άλλο.Τι ακριβώς θα το δούμε προσεχώς.
Απορία - εάν μπορούσε να υπάρξει σοσιαλδημοκρατία και με Αφγανούς,γιατί αυτή δεν υπάρχει και στο Αφγανιστάν και εκεί υπάρχουν Ταλιμπάν;
Oι γκουρού της πολιτικής υπερτιμούν τη δυνατότητα ενός οιουδήποτε κράτους να μεταμορφώσει τους ανθρώπους που ζουν σε αυτό.Ένας Αφγανός στη Σουηδία αναγκαστικά θα φερθεί σαν σοσιαλδημοκράτης.
Δέκα χιλιάδες επίσης.Εκατοντάδες χιλιάδες όχι.Οπότε εάν αρχίσουν αυτοί να φέρονται σαν Ταλιμπάν θα σταματήσουν και οι γείτονές τους Σουηδοί να είναι σοσιαλδημοκράτες.Θα γίνουν κάτι άλλο.Τι ακριβώς θα το δούμε προσεχώς.
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Για τον ίδιο λόγο που δεν φαίνεται να μπορεί να υπάρξει και στην ρωσσία που είναι παραδίπλα, διαφορετική ιστορική πορεία, διαφορετικά τετελεσμένα.πατησιωτης έγραψε: ↑18 Σεπ 2022, 21:10Απορία - εάν μπορούσε να υπάρξει σοσιαλδημοκρατία και με Αφγανούς,γιατί αυτή δεν υπάρχει και στο Αφγανιστάν και εκεί υπάρχουν Ταλιμπάν;
If reality is the sum of our perceptions, to acquire more varying points of view is to acquire, literally, more reality
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Στην Ιταλία πιστεύω δεν έχει να κάνει με τους μετανάστες, αλλά με τον λαϊκισμό περί ΕΕ και Ευρώ.πατησιωτης έγραψε: ↑18 Σεπ 2022, 21:10Μας έχουν πρήξει με το "πρωτοφανές φαινόμενο" στη χώρα πρότυπο της σοσιαλδημοκρατίας Σουηδία να πάρει η άκρα δεξιά 20%.Χώρα πρότυπο της σοσιαλδημοκρατίας με Σουηδούς όμως.
Απορία - εάν μπορούσε να υπάρξει σοσιαλδημοκρατία και με Αφγανούς,γιατί αυτή δεν υπάρχει και στο Αφγανιστάν και εκεί υπάρχουν Ταλιμπάν;
Oι γκουρού της πολιτικής υπερτιμούν τη δυνατότητα ενός οιουδήποτε κράτους να μεταμορφώσει τους ανθρώπους που ζουν σε αυτό.Ένας Αφγανός στη Σουηδία αναγκαστικά θα φερθεί σαν σοσιαλδημοκράτης.
Δέκα χιλιάδες επίσης.Εκατοντάδες χιλιάδες όχι.Οπότε εάν αρχίσουν αυτοί να φέρονται σαν Ταλιμπάν θα σταματήσουν και οι γείτονές τους Σουηδοί να είναι σοσιαλδημοκράτες.Θα γίνουν κάτι άλλο.Τι ακριβώς θα το δούμε προσεχώς.
“Hard times create strong men, strong men create good times, good times create weak men, and weak men create hard times.”
- taxalata xalasa
- Δημοσιεύσεις: 16751
- Εγγραφή: 27 Αύγ 2021, 20:52
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
γιατί τοσο πολλα λογια; σταχτή;ΓΑΛΗ έγραψε: ↑17 Σεπ 2022, 17:19SpoilerShowΗ ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Φιλελεύθεροι δημοκράτες και αριστεροί βρίσκονται, πάλι, υπό την επήρεια σοκ από την επέλαση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.
Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΕΦΑΛΙ στη Σουηδία, ενισχύεται και προηγείται στην Ιταλία. Φιλελεύθεροι δημοκράτες και αριστεροί βρίσκονται, πάλι, υπό την επήρεια σοκ, οι διεθνείς παρατηρητές ψάχνουν εντυπωσιακούς τίτλους για τα ρεπορτάζ τους, οι θεωρητικοί επιστρέφουν στα γνωστά: η οικονομική κρίση, ο παγκόσμιος νεοφιλελευθερισμός, η επιβίωση των μεταναστευτικών και φτωχών πληθυσμών που περνάει, δυστυχώς, μέσα από την οργάνωση των νεότερων σε συμμορίες.
Όλα αυτά, προφανώς, έχουν μερίδιο στην εξήγηση του φαινομένου. Διαπιστώνει κανείς όμως εδώ και χρόνια έναν διχασμό, ο οποίος τελικά ωφελεί την ακροδεξιά ερμηνεία των καταστάσεων.
Πολλοί φαίνεται να μη θέλουν να βλέπουν γύρω τους και απωθούν ενοχλημένοι οποιαδήποτε εικόνα εγκληματικότητας και αθλιότητας σε δημόσιους χώρους, εκεί όπου ζει, εργάζεται και κυκλοφορεί ο «απλός κόσμος». Εξωραΐζουν, κρύβουν τη βρομιά και ψάχνουν τρόπους να πουν πως δεν ισχύουν αυτές οι εικόνες.
Όμως τα πιστολίδια σε ένα εμπορικό κέντρο στο Μάλμε (που το ξέρουμε και από τον επιθεωρητή Κουρτ Βαλάντερ του Μάνκελ) ή ο πόλεμος συμμοριών σε ένα προάστιο δεκαπέντε λεπτά από την παλαιά πόλη της Ουψάλας μπορεί να έχουν τελικά ισχυρότερη επίδραση στις σουηδικές κάλπες απ’ όσο κάποιες άλλες, αόρατες οντότητες.
Ο ακροδεξιός λόγος αντλεί κατευθείαν από το ορατό, το άμεσο και βιωμένο. Προχωράει σε άμεσες ‒συχνά χοντροκομμένες‒ συσχετίσεις, δουλεύει δηλαδή με αυτό που οι περισσότεροι έχουν διαπιστώσει ιδίοις όμμασιν.
Όταν, ας πούμε, το Σουηδικό Εθνικό Συμβούλιο για την Πρόληψη του Εγκλήματος ανιχνεύει αύξηση σε μια σοβαρή κατηγορία εγκλημάτων (ένοπλες επιθέσεις, βιασμοί, σκληρές ληστείες κ.λπ.) από το 2014 και έπειτα –ιδίως την τελευταία τετραετία– δεν μπορεί να απαντά κανείς πως αυτά είναι μύθοι, κατασκευές των μίντια, ηθικός πανικός ή οτιδήποτε άλλο.
Θα πει κανείς πως οι σοσιαλδημοκράτες αναγνώρισαν αυτή την πραγματικότητα και δεν έμειναν στην άρνηση. Υπάρχει όμως πάντα μια τάση στους ανθρώπους της αριστεράς (και στους φιλελεύθερους αριστερούς) να μην παραδέχονται κάποιες μορφές του ανθρώπινου κακού.
Έχοντας κατά νου τη μελλοντική καλή κοινωνία, δεν αντέχουν τα δείγματα μικρότητας, σκληρότητας και βαρβαρότητας που εμφανίζονται και «κάτω» και όχι μόνο στις ελίτ. Αν εξαιρέσουμε το οικονομικό έγκλημα, με όλες τις άλλες μορφές βίας υπάρχει ένα είδος βουβής αμηχανίας ή και εκνευριστικής φιλοσοφικής δικαιολόγησης.
Και, φυσικά, από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα δεξιό υποσύστημα που υπερτονίζει το κακό και την ηθική κατάπτωση των ανθρώπων: επειδή η κοινωνία είναι γεμάτη αμαρτίες, γι’ αυτό χρειάζεται περισσότερη αστυνομία, αυτό είναι το επιμύθιο. Περισσότερη «δικαιοσύνη» λένε οι μεν, πιο «αυστηρούς νόμους» και ποινές απαντούν οι άλλοι.
Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού όμως, ακόμα και από τους ψηφοφόρους των αριστερών κομμάτων, αναγνωρίζει σιωπηλά (κατ’ ιδίαν) πως δεν αντέχει άλλο λούμπεν εξαχρείωση και παρακμή του κοινού δημόσιου χώρου. Οι πολίτες, ιδιωτικά, υποφέρουν και οργίζονται. Δημόσια, όμως, ως μέλη των προοδευτικών χώρων, πρέπει να επαναλαμβάνουν τις ορθές εξηγήσεις του φαινομένου, ξορκίζοντας την ίδια την «ατζέντα της εγκληματικότητας» ως κατασκευασμένη και καθοδηγούμενη από σκοτεινούς αντιπάλους.
Απέναντι, όμως, στην πραγματική άνοδο των εγκληματικών και λούμπεν συμπεριφορών, η τύφλωση, η υποτίμηση και η αλλαγή θέματος είναι η χειρότερη συνταγή. Οι άνθρωποι των λαϊκών και μικροαστικών στρωμάτων βλέπουν και κρίνουν. Δεν μπορεί να τους ζητά κανείς να μη βλέπουν ή και να νιώθουν καλά με καταστάσεις που τους ταπεινώνουν.
Φυσικά δεν τους ταπεινώνει μόνο ο ντίλερ της γωνίας ή ο ληστής του διπλανού τετραγώνου. Τους ταπεινώνουν και οι χαμηλοί μισθοί, οι αναξιοπρέπειες της καθημερινής επιβίωσης, η αλαζονεία κάποιων ελίτ, παλαιών ή ανερχόμενων.
Όμως δεν μπορεί κανείς, επειδή η ακροδεξιά μιλάει για τη βρομιά στα πάρκα, να προσποιείται πως αυτά μυρίζουν αγιόκλημα και γιασεμί. Και αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια. Στην ωμή, υπερβολική και ρηχή λογική της νέας δεξιάς, η νέα αριστερά απαντά με λεκτικές περιφράσεις, ενάρετο λαϊκισμό (που μυρίζει αγιόκλημα και γιασεμί ακόμα και στις κατουρημένες γωνιές) και αφ’ υψηλού κοινωνικά σχέδια.
Όταν οι δημοκράτες παραδεχτούν πως καμιά ατζέντα δεν είναι δεύτερης κατηγορίας, πως τα δημόσια προβλήματα πρέπει να συζητούνται θαρραλέα και δίχως τόνους υποκρισίας, τότε θα στερήσουν από τους αντιδημοκράτες και αυταρχικούς το πλεονέκτημα της κούφιας δημαγωγίας με το οποίο κερδίζουν θέσεις και εκλογές. Ποτέ δεν είναι αργά γι’ αυτό, όπως και για όλες τις αναγκαίες αναθεωρήσεις στην πολιτική και στη ζωή.
Νικόλας Σεβαστάκης
https://www.lifo.gr/stiles/optiki-gonia ... oodeytikon
YΓ. Δεν θέλησα να μπολντάρω κάτι, αν και προσωπικώς διέκρινα κάποια πολύ εύστοχα σημεία.
Αλλά τη βρίσκω ως μια ειλικρινή -και ακριβώς γι' αυτό σπάνια- αριστερή προσέγγιση των πραγμάτων.
δεν υπαρχει ανεξαρτητη δικαιοσυνη. τελος.
αυτο το βλεπουν ολοι και η κοινωνική λουμπεναρία και δρα ανευ φρενων...
το Ψάρι βρωμάει απ το κεφάλι...
𐀲𐀏𐀨𐀲𐀏𐀨𐀭 𐀀𐀗𐀨:𐀣𐀬𐀔:𐀓𐀫:𐀀𐀗𐀨:𐀏𐀬:𐀣𐀦
Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.
Με πρᾰ́σῐνους, κῠᾰνέους και ἐρῠθρούς Κοκούς...
Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.
Με πρᾰ́σῐνους, κῠᾰνέους και ἐρῠθρούς Κοκούς...
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Έχεις πρόβλημα με την πολυλογία;taxalata xalasa έγραψε: ↑18 Σεπ 2022, 21:39γιατί τοσο πολλα λογια; σταχτή;ΓΑΛΗ έγραψε: ↑17 Σεπ 2022, 17:19SpoilerShowΗ ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Φιλελεύθεροι δημοκράτες και αριστεροί βρίσκονται, πάλι, υπό την επήρεια σοκ από την επέλαση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.
Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΕΦΑΛΙ στη Σουηδία, ενισχύεται και προηγείται στην Ιταλία. Φιλελεύθεροι δημοκράτες και αριστεροί βρίσκονται, πάλι, υπό την επήρεια σοκ, οι διεθνείς παρατηρητές ψάχνουν εντυπωσιακούς τίτλους για τα ρεπορτάζ τους, οι θεωρητικοί επιστρέφουν στα γνωστά: η οικονομική κρίση, ο παγκόσμιος νεοφιλελευθερισμός, η επιβίωση των μεταναστευτικών και φτωχών πληθυσμών που περνάει, δυστυχώς, μέσα από την οργάνωση των νεότερων σε συμμορίες.
Όλα αυτά, προφανώς, έχουν μερίδιο στην εξήγηση του φαινομένου. Διαπιστώνει κανείς όμως εδώ και χρόνια έναν διχασμό, ο οποίος τελικά ωφελεί την ακροδεξιά ερμηνεία των καταστάσεων.
Πολλοί φαίνεται να μη θέλουν να βλέπουν γύρω τους και απωθούν ενοχλημένοι οποιαδήποτε εικόνα εγκληματικότητας και αθλιότητας σε δημόσιους χώρους, εκεί όπου ζει, εργάζεται και κυκλοφορεί ο «απλός κόσμος». Εξωραΐζουν, κρύβουν τη βρομιά και ψάχνουν τρόπους να πουν πως δεν ισχύουν αυτές οι εικόνες.
Όμως τα πιστολίδια σε ένα εμπορικό κέντρο στο Μάλμε (που το ξέρουμε και από τον επιθεωρητή Κουρτ Βαλάντερ του Μάνκελ) ή ο πόλεμος συμμοριών σε ένα προάστιο δεκαπέντε λεπτά από την παλαιά πόλη της Ουψάλας μπορεί να έχουν τελικά ισχυρότερη επίδραση στις σουηδικές κάλπες απ’ όσο κάποιες άλλες, αόρατες οντότητες.
Ο ακροδεξιός λόγος αντλεί κατευθείαν από το ορατό, το άμεσο και βιωμένο. Προχωράει σε άμεσες ‒συχνά χοντροκομμένες‒ συσχετίσεις, δουλεύει δηλαδή με αυτό που οι περισσότεροι έχουν διαπιστώσει ιδίοις όμμασιν.
Όταν, ας πούμε, το Σουηδικό Εθνικό Συμβούλιο για την Πρόληψη του Εγκλήματος ανιχνεύει αύξηση σε μια σοβαρή κατηγορία εγκλημάτων (ένοπλες επιθέσεις, βιασμοί, σκληρές ληστείες κ.λπ.) από το 2014 και έπειτα –ιδίως την τελευταία τετραετία– δεν μπορεί να απαντά κανείς πως αυτά είναι μύθοι, κατασκευές των μίντια, ηθικός πανικός ή οτιδήποτε άλλο.
Θα πει κανείς πως οι σοσιαλδημοκράτες αναγνώρισαν αυτή την πραγματικότητα και δεν έμειναν στην άρνηση. Υπάρχει όμως πάντα μια τάση στους ανθρώπους της αριστεράς (και στους φιλελεύθερους αριστερούς) να μην παραδέχονται κάποιες μορφές του ανθρώπινου κακού.
Έχοντας κατά νου τη μελλοντική καλή κοινωνία, δεν αντέχουν τα δείγματα μικρότητας, σκληρότητας και βαρβαρότητας που εμφανίζονται και «κάτω» και όχι μόνο στις ελίτ. Αν εξαιρέσουμε το οικονομικό έγκλημα, με όλες τις άλλες μορφές βίας υπάρχει ένα είδος βουβής αμηχανίας ή και εκνευριστικής φιλοσοφικής δικαιολόγησης.
Και, φυσικά, από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα δεξιό υποσύστημα που υπερτονίζει το κακό και την ηθική κατάπτωση των ανθρώπων: επειδή η κοινωνία είναι γεμάτη αμαρτίες, γι’ αυτό χρειάζεται περισσότερη αστυνομία, αυτό είναι το επιμύθιο. Περισσότερη «δικαιοσύνη» λένε οι μεν, πιο «αυστηρούς νόμους» και ποινές απαντούν οι άλλοι.
Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού όμως, ακόμα και από τους ψηφοφόρους των αριστερών κομμάτων, αναγνωρίζει σιωπηλά (κατ’ ιδίαν) πως δεν αντέχει άλλο λούμπεν εξαχρείωση και παρακμή του κοινού δημόσιου χώρου. Οι πολίτες, ιδιωτικά, υποφέρουν και οργίζονται. Δημόσια, όμως, ως μέλη των προοδευτικών χώρων, πρέπει να επαναλαμβάνουν τις ορθές εξηγήσεις του φαινομένου, ξορκίζοντας την ίδια την «ατζέντα της εγκληματικότητας» ως κατασκευασμένη και καθοδηγούμενη από σκοτεινούς αντιπάλους.
Απέναντι, όμως, στην πραγματική άνοδο των εγκληματικών και λούμπεν συμπεριφορών, η τύφλωση, η υποτίμηση και η αλλαγή θέματος είναι η χειρότερη συνταγή. Οι άνθρωποι των λαϊκών και μικροαστικών στρωμάτων βλέπουν και κρίνουν. Δεν μπορεί να τους ζητά κανείς να μη βλέπουν ή και να νιώθουν καλά με καταστάσεις που τους ταπεινώνουν.
Φυσικά δεν τους ταπεινώνει μόνο ο ντίλερ της γωνίας ή ο ληστής του διπλανού τετραγώνου. Τους ταπεινώνουν και οι χαμηλοί μισθοί, οι αναξιοπρέπειες της καθημερινής επιβίωσης, η αλαζονεία κάποιων ελίτ, παλαιών ή ανερχόμενων.
Όμως δεν μπορεί κανείς, επειδή η ακροδεξιά μιλάει για τη βρομιά στα πάρκα, να προσποιείται πως αυτά μυρίζουν αγιόκλημα και γιασεμί. Και αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια. Στην ωμή, υπερβολική και ρηχή λογική της νέας δεξιάς, η νέα αριστερά απαντά με λεκτικές περιφράσεις, ενάρετο λαϊκισμό (που μυρίζει αγιόκλημα και γιασεμί ακόμα και στις κατουρημένες γωνιές) και αφ’ υψηλού κοινωνικά σχέδια.
Όταν οι δημοκράτες παραδεχτούν πως καμιά ατζέντα δεν είναι δεύτερης κατηγορίας, πως τα δημόσια προβλήματα πρέπει να συζητούνται θαρραλέα και δίχως τόνους υποκρισίας, τότε θα στερήσουν από τους αντιδημοκράτες και αυταρχικούς το πλεονέκτημα της κούφιας δημαγωγίας με το οποίο κερδίζουν θέσεις και εκλογές. Ποτέ δεν είναι αργά γι’ αυτό, όπως και για όλες τις αναγκαίες αναθεωρήσεις στην πολιτική και στη ζωή.
Νικόλας Σεβαστάκης
https://www.lifo.gr/stiles/optiki-gonia ... oodeytikon
YΓ. Δεν θέλησα να μπολντάρω κάτι, αν και προσωπικώς διέκρινα κάποια πολύ εύστοχα σημεία.
Αλλά τη βρίσκω ως μια ειλικρινή -και ακριβώς γι' αυτό σπάνια- αριστερή προσέγγιση των πραγμάτων.
δεν υπαρχει ανεξαρτητη δικαιοσυνη. τελος.
αυτο το βλεπουν ολοι και η κοινωνική λουμπεναρία και δρα ανευ φρενων...
το Ψάρι βρωμάει απ το κεφάλι...
Από πότε;
Gavalas for President!
- taxalata xalasa
- Δημοσιεύσεις: 16751
- Εγγραφή: 27 Αύγ 2021, 20:52
Re: Η ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
απο τωρα.ΓΑΛΗ έγραψε: ↑18 Σεπ 2022, 21:42Έχεις πρόβλημα με την πολυλογία;taxalata xalasa έγραψε: ↑18 Σεπ 2022, 21:39γιατί τοσο πολλα λογια; σταχτή;ΓΑΛΗ έγραψε: ↑17 Σεπ 2022, 17:19SpoilerShowΗ ακροδεξιά και η αυτολογοκρισία των προοδευτικών
Φιλελεύθεροι δημοκράτες και αριστεροί βρίσκονται, πάλι, υπό την επήρεια σοκ από την επέλαση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.
Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΕΦΑΛΙ στη Σουηδία, ενισχύεται και προηγείται στην Ιταλία. Φιλελεύθεροι δημοκράτες και αριστεροί βρίσκονται, πάλι, υπό την επήρεια σοκ, οι διεθνείς παρατηρητές ψάχνουν εντυπωσιακούς τίτλους για τα ρεπορτάζ τους, οι θεωρητικοί επιστρέφουν στα γνωστά: η οικονομική κρίση, ο παγκόσμιος νεοφιλελευθερισμός, η επιβίωση των μεταναστευτικών και φτωχών πληθυσμών που περνάει, δυστυχώς, μέσα από την οργάνωση των νεότερων σε συμμορίες.
Όλα αυτά, προφανώς, έχουν μερίδιο στην εξήγηση του φαινομένου. Διαπιστώνει κανείς όμως εδώ και χρόνια έναν διχασμό, ο οποίος τελικά ωφελεί την ακροδεξιά ερμηνεία των καταστάσεων.
Πολλοί φαίνεται να μη θέλουν να βλέπουν γύρω τους και απωθούν ενοχλημένοι οποιαδήποτε εικόνα εγκληματικότητας και αθλιότητας σε δημόσιους χώρους, εκεί όπου ζει, εργάζεται και κυκλοφορεί ο «απλός κόσμος». Εξωραΐζουν, κρύβουν τη βρομιά και ψάχνουν τρόπους να πουν πως δεν ισχύουν αυτές οι εικόνες.
Όμως τα πιστολίδια σε ένα εμπορικό κέντρο στο Μάλμε (που το ξέρουμε και από τον επιθεωρητή Κουρτ Βαλάντερ του Μάνκελ) ή ο πόλεμος συμμοριών σε ένα προάστιο δεκαπέντε λεπτά από την παλαιά πόλη της Ουψάλας μπορεί να έχουν τελικά ισχυρότερη επίδραση στις σουηδικές κάλπες απ’ όσο κάποιες άλλες, αόρατες οντότητες.
Ο ακροδεξιός λόγος αντλεί κατευθείαν από το ορατό, το άμεσο και βιωμένο. Προχωράει σε άμεσες ‒συχνά χοντροκομμένες‒ συσχετίσεις, δουλεύει δηλαδή με αυτό που οι περισσότεροι έχουν διαπιστώσει ιδίοις όμμασιν.
Όταν, ας πούμε, το Σουηδικό Εθνικό Συμβούλιο για την Πρόληψη του Εγκλήματος ανιχνεύει αύξηση σε μια σοβαρή κατηγορία εγκλημάτων (ένοπλες επιθέσεις, βιασμοί, σκληρές ληστείες κ.λπ.) από το 2014 και έπειτα –ιδίως την τελευταία τετραετία– δεν μπορεί να απαντά κανείς πως αυτά είναι μύθοι, κατασκευές των μίντια, ηθικός πανικός ή οτιδήποτε άλλο.
Θα πει κανείς πως οι σοσιαλδημοκράτες αναγνώρισαν αυτή την πραγματικότητα και δεν έμειναν στην άρνηση. Υπάρχει όμως πάντα μια τάση στους ανθρώπους της αριστεράς (και στους φιλελεύθερους αριστερούς) να μην παραδέχονται κάποιες μορφές του ανθρώπινου κακού.
Έχοντας κατά νου τη μελλοντική καλή κοινωνία, δεν αντέχουν τα δείγματα μικρότητας, σκληρότητας και βαρβαρότητας που εμφανίζονται και «κάτω» και όχι μόνο στις ελίτ. Αν εξαιρέσουμε το οικονομικό έγκλημα, με όλες τις άλλες μορφές βίας υπάρχει ένα είδος βουβής αμηχανίας ή και εκνευριστικής φιλοσοφικής δικαιολόγησης.
Και, φυσικά, από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα δεξιό υποσύστημα που υπερτονίζει το κακό και την ηθική κατάπτωση των ανθρώπων: επειδή η κοινωνία είναι γεμάτη αμαρτίες, γι’ αυτό χρειάζεται περισσότερη αστυνομία, αυτό είναι το επιμύθιο. Περισσότερη «δικαιοσύνη» λένε οι μεν, πιο «αυστηρούς νόμους» και ποινές απαντούν οι άλλοι.
Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού όμως, ακόμα και από τους ψηφοφόρους των αριστερών κομμάτων, αναγνωρίζει σιωπηλά (κατ’ ιδίαν) πως δεν αντέχει άλλο λούμπεν εξαχρείωση και παρακμή του κοινού δημόσιου χώρου. Οι πολίτες, ιδιωτικά, υποφέρουν και οργίζονται. Δημόσια, όμως, ως μέλη των προοδευτικών χώρων, πρέπει να επαναλαμβάνουν τις ορθές εξηγήσεις του φαινομένου, ξορκίζοντας την ίδια την «ατζέντα της εγκληματικότητας» ως κατασκευασμένη και καθοδηγούμενη από σκοτεινούς αντιπάλους.
Απέναντι, όμως, στην πραγματική άνοδο των εγκληματικών και λούμπεν συμπεριφορών, η τύφλωση, η υποτίμηση και η αλλαγή θέματος είναι η χειρότερη συνταγή. Οι άνθρωποι των λαϊκών και μικροαστικών στρωμάτων βλέπουν και κρίνουν. Δεν μπορεί να τους ζητά κανείς να μη βλέπουν ή και να νιώθουν καλά με καταστάσεις που τους ταπεινώνουν.
Φυσικά δεν τους ταπεινώνει μόνο ο ντίλερ της γωνίας ή ο ληστής του διπλανού τετραγώνου. Τους ταπεινώνουν και οι χαμηλοί μισθοί, οι αναξιοπρέπειες της καθημερινής επιβίωσης, η αλαζονεία κάποιων ελίτ, παλαιών ή ανερχόμενων.
Όμως δεν μπορεί κανείς, επειδή η ακροδεξιά μιλάει για τη βρομιά στα πάρκα, να προσποιείται πως αυτά μυρίζουν αγιόκλημα και γιασεμί. Και αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια. Στην ωμή, υπερβολική και ρηχή λογική της νέας δεξιάς, η νέα αριστερά απαντά με λεκτικές περιφράσεις, ενάρετο λαϊκισμό (που μυρίζει αγιόκλημα και γιασεμί ακόμα και στις κατουρημένες γωνιές) και αφ’ υψηλού κοινωνικά σχέδια.
Όταν οι δημοκράτες παραδεχτούν πως καμιά ατζέντα δεν είναι δεύτερης κατηγορίας, πως τα δημόσια προβλήματα πρέπει να συζητούνται θαρραλέα και δίχως τόνους υποκρισίας, τότε θα στερήσουν από τους αντιδημοκράτες και αυταρχικούς το πλεονέκτημα της κούφιας δημαγωγίας με το οποίο κερδίζουν θέσεις και εκλογές. Ποτέ δεν είναι αργά γι’ αυτό, όπως και για όλες τις αναγκαίες αναθεωρήσεις στην πολιτική και στη ζωή.
Νικόλας Σεβαστάκης
https://www.lifo.gr/stiles/optiki-gonia ... oodeytikon
YΓ. Δεν θέλησα να μπολντάρω κάτι, αν και προσωπικώς διέκρινα κάποια πολύ εύστοχα σημεία.
Αλλά τη βρίσκω ως μια ειλικρινή -και ακριβώς γι' αυτό σπάνια- αριστερή προσέγγιση των πραγμάτων.
δεν υπαρχει ανεξαρτητη δικαιοσυνη. τελος.
αυτο το βλεπουν ολοι και η κοινωνική λουμπεναρία και δρα ανευ φρενων...
το Ψάρι βρωμάει απ το κεφάλι...
Από πότε;
𐀲𐀏𐀨𐀲𐀏𐀨𐀭 𐀀𐀗𐀨:𐀣𐀬𐀔:𐀓𐀫:𐀀𐀗𐀨:𐀏𐀬:𐀣𐀦
Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.
Με πρᾰ́σῐνους, κῠᾰνέους και ἐρῠθρούς Κοκούς...
Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.
Με πρᾰ́σῐνους, κῠᾰνέους και ἐρῠθρούς Κοκούς...
-
- Παραπλήσια Θέματα
- Απαντήσεις
- Προβολές
- Τελευταία δημοσίευση
-
-
Νέα δημοσίευση Σπιρτζης: Θα θέσει θέμα συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων στο συνέδριο του ΣΎΡΙΖΑ
από Ίακχος » 10 Φεβ 2024, 12:34 » σε Εσωτερική Πολιτική - 0 Απαντήσεις
- 54 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Ίακχος
10 Φεβ 2024, 12:34
-
-
- 18 Απαντήσεις
- 745 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Nandros
16 Φεβ 2023, 17:06
-
- 133 Απαντήσεις
- 8509 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Dr Socrates
18 Μάιος 2024, 11:47
-
-
Νέα δημοσίευση Ακροδεξιά βία στο δρόμο για τις ευρωεκλογές στη Γερμανία
από Ίακχος » 04 Μάιος 2024, 19:26 » σε Διεθνής πολιτική - 9 Απαντήσεις
- 146 Προβολές
-
Τελευταία δημοσίευση από Dwarven Blacksmith
09 Μάιος 2024, 11:05
-