Rakomelofronas έγραψε: ↑20 Δεκ 2022, 09:39
Ναύτης έγραψε: ↑20 Δεκ 2022, 09:36
Έλα τώρα, μην παριστάνεις τον κουτό. Ήταν φανερό ότι δεν επρόκειτο να εκλεγεί ΠτΔ από την τότε Βουλή (δεν κατάλαβα γιατί θα έπρεπε η αντιπολίτευση να συναινέσει) και ο Σαμαράς χρησιμοποίησε την 5η αξιολόγηση για να εκβιάσει τον συριζα, σε βάρος των συμφερόντων της χώρας όπως ο
ίδιος ο Σαμαράς τα παρουσίαζε δημοσίως.
Ατόφιος πολιτικός αμοραλισμός, με τον οποίον καθώς βλέπω συναινείς και επαυξάνεις, πράγμα που ουδεμία έκπληξη μού προκαλεί.
Το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ ήταν σε επαναστατικό αναβρασμό, με τις κουτάλες έτοιμες και τα πηρούνια ακονισμένα, έτοιμοι να ανατρέψουν για πάντα τους Σαμαροβενιζέλους. Μέχρι και μούφα ιστορία για χρηματισμό βουλευτών έστησαν και στα καπάκια εξαφάνισαν αμέσως μην τυχόν ξεχαστεί κανείς και την ερευνήσει στα σοβαρά. Αν ήθελαν συναινετικό ΠτΔ, άνετα θα έβρισκαν πρόσωπο κοινής αποδοχής με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Γενικά μιλάμε για μια ιστορία που δεν υπάρχει καλός, ούτε καν λιγότερο σκατά, απλώς υπάρχουν διαφορετικά είδη τακτικής.
Δεν έχω σκοπό να κάνω τον απολογητή του συριζα, αλλά εδώ μιλάμε για την περίπτωση Σαμαρά.
Το γεγονός ότι ο Σαμαράς δεν έκλεισε την 5η αξιολόγηση για 1,5 δισ, ενώ μέχρι την στιγμή εκείνη υποστήριζε με θέρμη ότι η ολοκλήρωση των μνημονιακών υποχρεώσεων ήταν μονόδρομος για το εθνικό συμφέρον, ήταν μια πράξη καθαρού πολιτικού αμοραλισμού. Στην πραγματικότητα ήταν ένας πρόδηλος εκβιασμός, το χειρότερο δε ήταν ότι άφηνε ασφυκτικά περιθώρια χειρισμών και προθεσμιών στην επόμενη κυβέρνηση, ακόμα κι αν αυτή ήταν κυβέρνηση της νδ. Το ζητούμενο ήταν να παραμείνει με κάθε τρόπο ο ίδιος στην εξουσία έναν ακόμα χρόνο.
Στην ουσία της υπόθεσης, μαλακία έκανε τότε ο συριζα. Για μένα έπρεπε να συναινέσει στην εκλογή ενός προσώπου κοινής αποδοχής για ΠτΔ και να αφήσει τον Σαμαρά με το βραστό αυγό μέσα στην μασχάλη για έναν ολόκληρο χρόνο. Αλλά την εποχή εκείνη έπασχε από τις παιδικές ασθένειες του αριστερισμού, που αποκηρύσσουν κάθε έννοια πολιτικού ρεαλισμού.
Την ίδια μαλακία, άλλωστε, έκανε ο ΓΑΠ στην ψήφιση του πρώτου μνημονίου. Έπρεπε να είχε ακούσει τότε τον Βενιζέλο και να πάει στην ψηφοφορία σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθ. 28Σ, δηλαδή με απαιτούμενη ενισχυμένη πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών (όπως άλλωστε ήταν και το συνταγματικά ορθό) και να υποχρεώσει την νδ να υπερψηφίσει ή να λάβει την ευθύνη για ενδεχόμενη χρεωκοπία της χώρας. Αλλά δεν την άκουσε την πονηρή αλεπού, τον Βενιζέλο, γιατί ήταν και παραμένει ένας...άντε να μη βρίσω πρωί-πρωί.