Ελληνικές Εκλογές 2023

[enterprise-psi]

Μετεκλογικό σοκ: Αυξάνεται η φορολογία των ελευθέρων επαγγελματιών!

[talaipwros]

Παταξη της φοροδιαφυγής.
Στηρίζουμε ολοι.

[masterridley]

Μετεκλογικό σοκ: Αυξάνεται η φορολογία των ελευθέρων επαγγελματιών!

[enterprise-psi]

Παταξη της φοροδιαφυγής.
Στηρίζουμε ολοι.

Άλλωστε, το 2021 το σύνολο των ακαθάριστων εσόδων που δηλώθηκαν από ελεύθερους επαγγελματίες ανήλθε σε 48,6 δισ. ευρώ, αλλά τα δηλωθέντα καθαρά κέρδη ήταν μόλις 4,2 δισ. ευρώ ή το 8,6% επί του τζίρου.

Στηρίξτε στηρίξτε

[Green Dragon]

Με συντελεστή φορολόγησης 9% μέχρι τα 10000 ευρώ, όποιος έκλεβε σε αυτήν την βαθμίδα για να μειώσει τον φόρο είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΓΥΦΤΟΣ.

Ο μεγάλος συντελεστής 44% πάντως είναι ληστρικός.

[Citroenakias]

Μετεκλογικό σοκ: Αυξάνεται η φορολογία των ελευθέρων επαγγελματιών!

Μητσοτάκη, παρτους και τα σωβρακα!

[Αρχέλαος]

Με συντελεστή φορολόγησης 9% μέχρι τα 10000 ευρώ, όποιος έκλεβε σε αυτήν την βαθμίδα για να μειώσει τον φόρο είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΓΥΦΤΟΣ.

Ο μεγάλος συντελεστής 44% πάντως είναι ληστρικός.

Πάντως, είδες που τα έλεγα τις προάλλες;


Η Νέα Δημοκρατία επέλεξε συνταγή ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, να αξιοποιήσει τους ήδη υψηλούς φορολογικούς συντελεστές των έμμεσων φόρων(Σαμαρας-Βενιζέλος, Τσίπρας-Καμμένος), καθώς η αύξηση των τιμών έφερνε περισσότερα έσοδα. Μόνο από το ΦΠΑ εισπράχθηκαν 21 δις ευρώ έναντι 17 δις ευρώ κατά το προηγούμενο οικονομικό έτος.
Επίσης, δανείστηκε με εσωτερικό χρέος, ώστε να μη φαίνεται το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξημένο σε θεσμούς και αγορές, και να κάνει έτσι επεκτατική πολιτική χωρίς να καταλαβαίνει ο ψηφοφόρος ότι τα χρήματα δεν είναι...δωρεάν.
Συγχρόνως, μείωσε και ορθώς κάποιους άμεσους φόρους, ιδίως σε όσους είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίας κλπ.
Έτσι, ο ψηφοφόρος έβλεπε εξατομικευμένα ότι πλήρωνε λιγότερο άμεσο φόρο, αλλά συγχρόνως πλήρωνε πολύ περισσότερη έμμεση φορολογία συν το ότι διάφορες ενισχύσεις και παροχές γίνονταν με δανεισμό , άρα μελλοντική επιβάρυνση.
Απλώς, οι έμμεσοι φόροι είναι ενσωματωμένοι στις τιμές των προϊόντων, άρα είναι και πιο απρόσωποι, ενώ τα δανεικά αρκετοί τα ξέρουν αλλά εκτός αυτού, δεν επιδρούν άμεσα στην καθημερινότητα τους.


Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε παροχές μέσω υπερφορολόγησης το 2018-19(δεν μπορούσε να τις κάνει και αλλιώς, όπως τα είχε κάνει), δηλαδή για τον ψηφοφόρο το τίμημα γινόταν άμεσα αντιληπτό και άρα ήταν λογικό να καταψηφίζει αυτόν τον τρόπο παροχών, ενώ ήσαν και πιο απασπασματικές, χώρια τις άλλες παλινωδίες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Σε κάθε περίπτωση, το κυβερνών κόμμα αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση, υπόσχονταν παροχές όταν πλέον δημοσιονομικά οι πιέσεις είναι μεγαλύτερες.

Όλα αυτά είναι θέματα κοινής λογικής, αλλά για πολλούς η πολιτική και οι εκλογές συγκροτούνται με τηλεοπτικούς όρους και όχι επί της ουσίας.

Για αυτό βλέπεις και εδώ μέσα, εξαιρώ τον Τρολαίπωρο που είναι μία κατηγορία μόνος του, ψηφόφορους του ΣΥΡΙΖΑ να πανηγυρίζουν για την μνημονιακή επιτυχία και τα ρεκόρ πρωτογενών πλεονασμάτων συν το ότι άφησαν χρήματα στο κράτος, έστω και σε μεγάλο βαθμό δανεικά, και ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας είτε να αγνοούν είτε να πιστώνουν ως θετικό, τις πολιτικές με δανεικά και υψηλότατους έμμεσους φόρους.
Δηλαδή, αντιστροφή ρόλων.


Πλέον υπάρχουν:
α) Στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα. Θα έλεγε κάποιος ότι θα το χρηματοδοτήσει ουσιαστικά η πολιτική επενδύσεων. Μόνο που το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών είναι βαθέως ελλειμματικό ακόμα και χωρίς τα καύσιμα, ενώ το παραγωγικό πρότυπο της χώρας εξακολουθεί να στηρίζεται σε κατοικίες και τουρισμό. Καλοδεχούμενα, αλλά δεν αρκούν.

β) Μείωση των επιδοτήσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό, από τα 9 δις ευρώ στα 4 δις ευρώ.

γ) Μείωση του ρυθμού μεγέθυνσης του ΑΕΠ, από 5% σε 2%.

δ) Ανάλωση διαθεσίμων φορέων και οργανισμών του δημοσίου 40-50 δις ευρώ, χρήματα δανεικά.

Όλα αυτά απαιτούν περιοριστική πολιτική, η οποία ήδη έχει ξεκινήσει(βλέπε και β)).
Η εξίσωση δεν θα είναι απλή και είναι σημαντικό να ανακτηθεί η επενδυτική βαθμίδα, να πετύχει ο τουρισμός(μάλλον όμως λιγότερο από πέρυσι, το 2024 θα είναι σε υψηλότερα επίπεδα), να πετύχουν διάφορες επενδύσεις και υπό το Ταμείο Ανάκαμψης.

[Otto Weininger]

Τα στοιχεία της ΑΑΔΕ, που επικαλείται η Κομισιόν και άλλοι διεθνείς οργανισμοί, αλλά και το ΙΟΒΕ, δείχνουν ότι πάνω από 7 στους 10 δηλώνουν καθαρά κέρδη έως 10.000 ευρώ ενώ το 55% δηλώνει εισοδήματα έως 5.000 ευρώ, κάτω, δηλαδή και από τα όρια της φτώχειας.

και είχες τους εξυπνάκηδες στο άλλο νήμα, να μου λένε άμα δεν μπορείτε να πληρώνετε φόρους, κλείστε και δεν ξέρεις τι πληρώνει ο καθένας μας

[Green Dragon]

Πάντως, είδες που τα έλεγα τις προάλλες;


Η Νέα Δημοκρατία επέλεξε συνταγή ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, να αξιοποιήσει τους ήδη υψηλούς φορολογικούς συντελεστές των έμμεσων φόρων(Σαμαρας-Βενιζέλος, Τσίπρας-Καμμένος), καθώς η αύξηση των τιμών έφερνε περισσότερα έσοδα. Μόνο από το ΦΠΑ εισπράχθηκαν 21 δις ευρώ έναντι 17 δις ευρώ κατά το προηγούμενο οικονομικό έτος.
Επίσης, δανείστηκε με εσωτερικό χρέος, ώστε να μη φαίνεται το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξημένο σε θεσμούς και αγορές, και να κάνει έτσι επεκτατική πολιτική χωρίς να καταλαβαίνει ο ψηφοφόρος ότι τα χρήματα δεν είναι...δωρεάν.
Συγχρόνως, μείωσε και ορθώς κάποιους άμεσους φόρους, ιδίως σε όσους είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίας κλπ.
Έτσι, ο ψηφοφόρος έβλεπε εξατομικευμένα ότι πλήρωνε λιγότερο άμεσο φόρο, αλλά συγχρόνως πλήρωνε πολύ περισσότερη έμμεση φορολογία συν το ότι διάφορες ενισχύσεις και παροχές γίνονταν με δανεισμό , άρα μελλοντική επιβάρυνση.
Απλώς, οι έμμεσοι φόροι είναι ενσωματωμένοι στις τιμές των προϊόντων, άρα είναι και πιο απρόσωποι, ενώ τα δανεικά αρκετοί τα ξέρουν αλλά εκτός αυτού, δεν επιδρούν άμεσα στην καθημερινότητα τους.


Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε παροχές μέσω υπερφορολόγησης το 2018-19(δεν μπορούσε να τις κάνει και αλλιώς, όπως τα είχε κάνει), δηλαδή για τον ψηφοφόρο το τίμημα γινόταν άμεσα αντιληπτό και άρα ήταν λογικό να καταψηφίζει αυτόν τον τρόπο παροχών, ενώ ήσαν και πιο απασπασματικές, χώρια τις άλλες παλινωδίες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Σε κάθε περίπτωση, το κυβερνών κόμμα αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση, υπόσχονταν παροχές όταν πλέον δημοσιονομικά οι πιέσεις είναι μεγαλύτερες.

Όλα αυτά είναι θέματα κοινής λογικής, αλλά για πολλούς η πολιτική και οι εκλογές συγκροτούνται με τηλεοπτικούς όρους και όχι επί της ουσίας.

Για αυτό βλέπεις και εδώ μέσα, εξαιρώ τον Τρολαίπωρο που είναι μία κατηγορία μόνος του, ψηφόφορους του ΣΥΡΙΖΑ να πανηγυρίζουν για την μνημονιακή επιτυχία και τα ρεκόρ πρωτογενών πλεονασμάτων συν το ότι άφησαν χρήματα στο κράτος, έστω και σε μεγάλο βαθμό δανεικά, και ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας είτε να αγνοούν είτε να πιστώνουν ως θετικό, τις πολιτικές με δανεικά και υψηλότατους έμμεσους φόρους.
Δηλαδή, αντιστροφή ρόλων.


Πλέον υπάρχουν:
α) Στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα. Θα έλεγε κάποιος ότι θα το χρηματοδοτήσει ουσιαστικά η πολιτική επενδύσεων. Μόνο που το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών είναι βαθέως ελλειμματικό ακόμα και χωρίς τα καύσιμα, ενώ το παραγωγικό πρότυπο της χώρας εξακολουθεί να στηρίζεται σε κατοικίες και τουρισμό. Καλοδεχούμενα, αλλά δεν αρκούν.

β) Μείωση των επιδοτήσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό, από τα 9 δις ευρώ στα 4 δις ευρώ.

γ) Μείωση του ρυθμού μεγέθυνσης του ΑΕΠ, από 5% σε 2%.

δ) Ανάλωση διαθεσίμων φορέων και οργανισμών του δημοσίου 40-50 δις ευρώ, χρήματα δανεικά.

Όλα αυτά απαιτούν περιοριστική πολιτική, η οποία ήδη έχει ξεκινήσει(βλέπε και β)).
Η εξίσωση δεν θα είναι απλή και είναι σημαντικό να ανακτηθεί η επενδυτική βαθμίδα, να πετύχει ο τουρισμός(μάλλον όμως λιγότερο από πέρυσι, το 2024 θα είναι σε υψηλότερα επίπεδα), να πετύχουν διάφορες επενδύσεις και υπό το Ταμείο Ανάκαμψης.

Πάντως δεν φαίνεται να είναι μεγάλη η αρχική προσαρμογή που πρέπει να γίνει, δε νομίζω να έχουμε πρόβλημα αν δεν προκύψει πάλι κάτι έκτακτο (μας έχουν πρήξει τελευταία, μια κορωνοϊός, μια πόλεμος να δούμε ποιό θα είναι το επόμενο - θα σκάσει το Γιελοουστόουν;).

[vagabondo]

Πες μου πώς και ποιους εκλέγεις να σου πω τι λαός είσαι

Με αφορμή κάποια παρατράγουδα, άνοιξε πρόσφατα στην δημοσιότητα η συζήτηση για τα κριτήρια επιλογής ευρωβουλευτών. Ξεχώρισα αυτό το ενδιαφέρον άρθρο. Συγκρίνει τα καλά ευρωψηφοδέλτια του παρελθόντος με τα σημερινά προβληματικά.

Παρά τις εύστοχες επισημάνσεις του δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ, όμως: με ποια κριτήρια ονομάζουμε μια σύνθεση καλή;

Το κοινό χαρακτηριστικό που διαθέτουν οι κατονομαζόμενοι στο άρθρο είναι η ομολογουμένως καλή τους φήμη – εξαιτίας σοβαρών λόγων, βέβαια, και αυτό είναι που κάνει τη διαφορά. Ήταν όλοι τους πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, τεχνοκράτες. Γερά ονόματα, αλλά όχι με την σημερινή - τηλεοπτική - έννοια.

Όμως στον αθλητισμό πχ, δεν απονέμονται οι τίτλοι βάσει του ισχυρού ονόματος. Αν ήταν έτσι δεν θα γίνονταν καν τα πρωταθλήματα και οι αγώνες στίβου κ.ο.κ. Στην πράξη είναι που αποδεικνύεται ο καλύτερος.

Τι θέλω να πω; Για παράδειγμα, από τον κατάλογο των αξιόλογων ευρωβουλευτών απουσιάζει η κ. Μαρία Κασσιώτου-Παναγιωτοπούλου. Τήν αγνοείτε και σεις; Τότε διαβάστε εδώ.

Αυτή η επιστήμονας και πολύτεκνη μητέρα αναδείχθηκε κορυφαία ευρωβουλευτής μεταξύ των 920 συναδέλφων της, της περιόδου 2004 – 2009! Πόσοι ψηφοφόροι τή γνωρίζουν; Και γιατί δεν περιελήφθη στην ‘ντριμ-τιμ’ του άρθρου;

Είχα την τιμή και την χαρά να τήν συναντήσω μία φορά σε συνέδριο. Και, φυσικά, αγνοεί ότι τώρα γράφω αυτές τις γραμμές γι’ αυτήν. Είμαι βέβαιος ότι δεν θα τό ήθελε, τόσο σεμνός άνθρωπος είναι.

Τό πράττω σκόπιμα, όμως, προκειμένου να αναδείξω το κατάντημά μας. Είναι προφανές ότι αν κατέβαινε υποψήφια σε εκλογές με σταυρό, θα πάτωνε. Και αιτία θα ήταν τα άθλια κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε αντιπροσώπους. Δεν ερευνούμε τα ονόματα τα οποία μάς ανακοινώνονται ως υποψήφιοι, απλώς περιμένουμε να φτάσουν οι πληροφορίες σε εμάς, κάτι που γίνεται μόνο μέσω του συστήματος ψυχαγωγίας ή μέσω των δημοσίων σχέσεων.

Το 2009 ήταν υποψήφια στην Β’ Αθήνας μια σοβαρή πανεπιστημιακός, σήμερα πλέον γνωστή, τότε όμως μακριά από την δημοσιότητα. Συνυποψήφια επίσης ήταν και η σύζυγος προβεβλημένου καλλιτέχνη. Σωστά καταλάβατε, εξελέγη η δεύτερη!

*

Γιατί συμβαίνουν αυτά;

Μέχρι τώρα οι ερμηνείες είναι εμπειρικές: ο κόσμος ψηφίζει τους γνωστούς. Αλλά αυτό δεν αποτελεί απάντηση, απλώς μεταθέτει τις ερωτήσεις. Τίς ομαδοποιώ λοιπόν στις εξής τρεις, στις οποίες θεωρώ ότι συμπυκνώνεται το πρόβλημα: