Δεν μπορώ παρά να είμαι πολύ ευτυχισμένος γιατί αλλάζει επιτέλους ο χάρτης της δημόσιας εκπαίδευσης

[βοθρατζης]

Ποιος τους ειπε οτι ο γονεας διαλεγει ελευθερα σχολειο στην Αγγλία;

δεν ισχύει αυτό;

[talaipwros]

Ποιος τους ειπε οτι ο γονεας διαλεγει ελευθερα σχολειο στην Αγγλία;

δεν ισχύει αυτό;

Οχι

[βοθρατζης]

Ποιος τους ειπε οτι ο γονεας διαλεγει ελευθερα σχολειο στην Αγγλία;

δεν ισχύει αυτό;

Οχι

εντάξει δεν το ξέρω εγώ ο κάτσικας το λέει,
αλλά όπως και νάχει ελπίζω να έχει εφαρμοστεί το κουπόνι εκπαίδευσης όπως λέει..
ισχύει;

[AlienWay]

[βοθρατζης]

αλιεν θα σε
ΕΠΑΝΤΖΟΥΡΟΚΩΛΤΘΗΣΩ

[foscilis]

SpoilerShow

Η μεγάλη παγίδα με την ελεύθερη επιλογή σχολείου
Χρήστος Κάτσικας


Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Ν.Δ. «διαφημίζουν» την «Ελεύθερη επιλογή από γονέα της σχολικής μονάδας φοίτησης των μαθητών». ● Η αλήθεια είναι, όμως, ότι η γονική επιλογή σχολείου συνδέεται άμεσα με την έννοια της αγοράς και μετατρέπει τα σχολεία σε οικονομικές μονάδες που καλούνται να βρουν μόνες τους τα έσοδά τους. ● Είναι το 4ο βήμα σε μια αλυσίδα βημάτων από το εγχειρίδιο καταστροφικών πολιτικών για τη δημόσια εκπαίδευση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, τονίζει ο καθηγητής Δημήτρης Αναστασίου.
Στην ενότητα Παιδεία, το κυβερνητικό πρόγραμμα της Ν.Δ. (2023-2027) που παρουσίασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», περιέχει -μεταξύ άλλων- την πολιτική θέση «Ελεύθερη επιλογή από γονέα της σχολικής μονάδας φοίτησης των μαθητών». Πρόκειται για μια πρακτική που έχει εφαρμοστεί εκτεταμένα σε χώρες όπως η Αγγλία και οι ΗΠΑ και μαζί με τα κουπόνια εκπαίδευσης, που επιτρέπουν να διαλέξεις δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο, έχουν γίνει η σημαία του νεοφιλελευθερισμού στην εκπαίδευση.

Στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, η γονική επιλογή σχολείου παρουσιάζεται ως ένας ουδέτερος μηχανισμός που θα επεκτείνει την προσωπική ελευθερία και θα κάνει τα σχολεία πιο ανταποδοτικά στους «καταναλωτές», καθώς ο καθένας έχει τη δυνατότητα να επιλέξει τους καλύτερους εκπαιδευτικούς φορείς, σύμφωνα με τις προσωπικές του ανάγκες, τιμωρώντας παράλληλα τα «μη αποτελεσματικά» σχολεία και τους εκπαιδευτικούς τους.

Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι η γονική επιλογή σχολείου συνδέεται άμεσα με την έννοια της αγοράς, τη διαμόρφωση συστημάτων χρηματοδότησης της «καταναλωτικής ζήτησης», όπου η χρηματοδότηση ακολουθεί τον μαθητή. Στην πραγματικότητα η δήθεν «ελεύθερη επιλογή» σχολείου συνδέεται με τη λεγόμενη αυτονομία της σχολικής μονάδας. Είναι ένα «μοντέλο» που δίνει έμφαση στην υιοθέτηση ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων λειτουργίας, στη διαφοροποίηση του περιεχομένου του σχολείου, στη μετατροπή των σχολείων σε οικονομικές μονάδες που προσπαθούν να εξασφαλίσουν το ψωμί τους μόνες τους (προφανώς από τους γονείς, από κάποιους χορηγούς ή από ενοικίαση των υποδομών τους σε τρίτους), στην ενίσχυση του ρόλου της γονεϊκής επιλογής, της δυνατότητας δηλαδή των γονιών να επιλέξουν σχολείο, και στη λεγόμενη «ελεύθερη επιλογή» του διδακτικού προσωπικού (που σημαίνει εδραίωση μηχανισμών ρουσφετιού).

Οπως εύστοχα επισημαίνει ο Δημήτρης Αναστασίου, καθηγητής στο Southern Illinois University των ΗΠΑ, αυτό είναι το 4ο βήμα σε μια αλυσίδα βημάτων από το εγχειρίδιο καταστροφικών πολιτικών για τη δημόσια εκπαίδευση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Εχουν προηγηθεί τουλάχιστον τρία βήματα: η επέκταση πρότυπων και πειραματικών σχολείων, η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και η ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Αλλά ας δούμε το θέμα με μια σειρά και τη σοβαρότητα που του αξίζει.

Η «μηχανική» του σχεδίου
Dreamstime.com
Ενα από τα κεντρικά μέτρα του νεοφιλελευθερισμού στον χώρο της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι η ελεύθερη επιλογή σχολείου από τους μαθητές και τους γονείς τους. Στη νεοφιλελεύθερη συλλογιστική, μαθητές και γονείς εκλαμβάνονται ως «χρήστες» ή «καταναλωτές» εκπαιδευτικών υπηρεσιών οι οποίες προσφέρονται και ζητούνται ελεύθερα στην εκπαιδευτική αγορά. Κατά συνέπεια, όπως τονίζουν οι κοινωνιολόγοι της εκπαίδευσης Κώστας Θεριανός και Νίκος Φωτόπουλος, η δυνατότητά τους να επιλέξουν τον «πάροχο» της εκπαιδευτικής υπηρεσίας θεωρητικά αποτελεί ένα μέτρο το οποίο διασφαλίζει:

● το δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή μέσα από τη χρήση των κουπονιών (vouchers) εκπαίδευσης

● τη βελτίωση των σχολείων, καθώς ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους για την προσέλκυση όλο και περισσότερων «καταναλωτών» συμμετέχουν σε έναν αγώνα δρόμου διεκδίκησης μαθητών, γεγονός που συμβάλλει στη βελτίωση των εκπαιδευτικών υπηρεσιών που προσφέρουν

● τη δυνατότητα ενός παιδιού από μια υποβαθμισμένη γειτονιά να μετακινηθεί σε ένα δημόσιο σχολείο μιας καλύτερης γειτονιάς ή σε ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο από αυτό της γειτονιάς του, προκειμένου να κερδίσει τόσο από την ποιότητα της διδασκαλίας όσο και από τη φοίτηση μέσα σε ένα θετικό και αποτελεσματικό σχολικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από κουλτούρα «θετικής στάσης απέναντι στο σχολείο» και κλίμα «σχολικής επιτυχίας».

Οπως σημειώνει ο εκπαιδευτικός αναλυτής Δημήτριος Τσιριγώτης, το μέσο για να επιτευχθεί η ελεύθερη επιλογή σχολείου είναι συνήθως το εκπαιδευτικό κουπόνι (school voucher) που έχει ήδη εφαρμοστεί σε αρκετές χώρες, το οποίο δίνεται στους γονείς κάθε παιδιού και αντιστοιχεί στα έξοδα της φοίτησής του για ένα έτος. Οι γονείς αναζητούν το καλύτερο σχολείο για το παιδί τους σε μια μεγάλη βάση δεδομένων που περιέχει όλα τα στοιχεία των σχολείων της χώρας. Αν επιλέξουν ιδιωτικό σχολείο, προφανώς πληρώνουν τη διαφορά. Στην αρχή κάθε εκπαιδευτικού έτους ο κάθε διευθυντής σχολείου θα πηγαίνει στην τράπεζα με τα κουπόνια που θα έχει καταφέρει να μαζέψει και θα τα εξαργυρώνει σε χρήματα. Με τα χρήματα αυτά θα πρέπει να καλύψει όλα τα λειτουργικά έξοδα του σχολείου του (μισθοί εκπαιδευτικών, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, κτιριακή συντήρηση, πετρέλαιο, εξοπλισμός εποπτικών μέσων κ.ά.).

Κοντολογίς το κάθε σχολείο θα έχει το δικό του budget (ανάλογα με τον αριθμό των εγγραφών) και με αυτό θα πρέπει να καλύπτει όλα τα λειτουργικά έξοδα για ένα έτος, σαν να ήταν μια αυτόνομη επιχείρηση. Οι μεταρρυθμίσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ προσφέρουν ένα σημαντικό εμπειρικό υλικό που έχει διερευνηθεί ενδελεχώς και το οποίο μπορεί σήμερα να δείξει με σαφήνεια αν η νεοφιλελεύθερη ρητορική επαληθεύτηκε. Οι Ball and Youdell (2011) σε μια πρόσφατη εργασία τους συνόψισαν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές σε μια σειρά από χώρες. Κοινό αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών δεν ήταν η βελτίωση της εκπαίδευσης μέσω του ανταγωνισμού των σχολείων. Ηταν η απορρύθμιση της εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού και η τραγική αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση.

Το κλειδί της όλης υπόθεσης είναι να μεταφερθεί η ευθύνη στους γονείς για το ποια δημόσια σχολεία θα κλείσουν (αυτά που συγκέντρωσαν λίγα εκπαιδευτικά κουπόνια και δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδά τους) και για το ποιοι εκπαιδευτικοί θα απολυθούν (αυτοί που αξιολογήθηκαν αρνητικά από γονείς και μαθητές).

https://www.efsyn.gr/ellada/ekpaideysi/ ... i-sholeioy

Το πρόγραμμα λέει κυριολεκτικά αυτό:





That's it. That's the plan.

Νομίζω είναι λίγο τραβηγμένο το κειμενάκι 1000 λέξεων με κλειδιά της υπόθεσης, κουπόνια, παγίδες, budget κλπ.

Επίσης δείχνει βαθιά άγνοια του πώς ακριβώς λειτουργούν οργανωτικά τα σχολεία, και μάλλον το ίδιο συμβαίνει και με αυτόν που έγραψε το... πρόγραμμα της ΝΔ.

[βοθρατζης]

SpoilerShow

Η μεγάλη παγίδα με την ελεύθερη επιλογή σχολείου
Χρήστος Κάτσικας


Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Ν.Δ. «διαφημίζουν» την «Ελεύθερη επιλογή από γονέα της σχολικής μονάδας φοίτησης των μαθητών». ● Η αλήθεια είναι, όμως, ότι η γονική επιλογή σχολείου συνδέεται άμεσα με την έννοια της αγοράς και μετατρέπει τα σχολεία σε οικονομικές μονάδες που καλούνται να βρουν μόνες τους τα έσοδά τους. ● Είναι το 4ο βήμα σε μια αλυσίδα βημάτων από το εγχειρίδιο καταστροφικών πολιτικών για τη δημόσια εκπαίδευση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, τονίζει ο καθηγητής Δημήτρης Αναστασίου.
Στην ενότητα Παιδεία, το κυβερνητικό πρόγραμμα της Ν.Δ. (2023-2027) που παρουσίασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», περιέχει -μεταξύ άλλων- την πολιτική θέση «Ελεύθερη επιλογή από γονέα της σχολικής μονάδας φοίτησης των μαθητών». Πρόκειται για μια πρακτική που έχει εφαρμοστεί εκτεταμένα σε χώρες όπως η Αγγλία και οι ΗΠΑ και μαζί με τα κουπόνια εκπαίδευσης, που επιτρέπουν να διαλέξεις δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο, έχουν γίνει η σημαία του νεοφιλελευθερισμού στην εκπαίδευση.

Στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, η γονική επιλογή σχολείου παρουσιάζεται ως ένας ουδέτερος μηχανισμός που θα επεκτείνει την προσωπική ελευθερία και θα κάνει τα σχολεία πιο ανταποδοτικά στους «καταναλωτές», καθώς ο καθένας έχει τη δυνατότητα να επιλέξει τους καλύτερους εκπαιδευτικούς φορείς, σύμφωνα με τις προσωπικές του ανάγκες, τιμωρώντας παράλληλα τα «μη αποτελεσματικά» σχολεία και τους εκπαιδευτικούς τους.

Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι η γονική επιλογή σχολείου συνδέεται άμεσα με την έννοια της αγοράς, τη διαμόρφωση συστημάτων χρηματοδότησης της «καταναλωτικής ζήτησης», όπου η χρηματοδότηση ακολουθεί τον μαθητή. Στην πραγματικότητα η δήθεν «ελεύθερη επιλογή» σχολείου συνδέεται με τη λεγόμενη αυτονομία της σχολικής μονάδας. Είναι ένα «μοντέλο» που δίνει έμφαση στην υιοθέτηση ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων λειτουργίας, στη διαφοροποίηση του περιεχομένου του σχολείου, στη μετατροπή των σχολείων σε οικονομικές μονάδες που προσπαθούν να εξασφαλίσουν το ψωμί τους μόνες τους (προφανώς από τους γονείς, από κάποιους χορηγούς ή από ενοικίαση των υποδομών τους σε τρίτους), στην ενίσχυση του ρόλου της γονεϊκής επιλογής, της δυνατότητας δηλαδή των γονιών να επιλέξουν σχολείο, και στη λεγόμενη «ελεύθερη επιλογή» του διδακτικού προσωπικού (που σημαίνει εδραίωση μηχανισμών ρουσφετιού).

Οπως εύστοχα επισημαίνει ο Δημήτρης Αναστασίου, καθηγητής στο Southern Illinois University των ΗΠΑ, αυτό είναι το 4ο βήμα σε μια αλυσίδα βημάτων από το εγχειρίδιο καταστροφικών πολιτικών για τη δημόσια εκπαίδευση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Εχουν προηγηθεί τουλάχιστον τρία βήματα: η επέκταση πρότυπων και πειραματικών σχολείων, η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και η ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Αλλά ας δούμε το θέμα με μια σειρά και τη σοβαρότητα που του αξίζει.

Η «μηχανική» του σχεδίου
Dreamstime.com
Ενα από τα κεντρικά μέτρα του νεοφιλελευθερισμού στον χώρο της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι η ελεύθερη επιλογή σχολείου από τους μαθητές και τους γονείς τους. Στη νεοφιλελεύθερη συλλογιστική, μαθητές και γονείς εκλαμβάνονται ως «χρήστες» ή «καταναλωτές» εκπαιδευτικών υπηρεσιών οι οποίες προσφέρονται και ζητούνται ελεύθερα στην εκπαιδευτική αγορά. Κατά συνέπεια, όπως τονίζουν οι κοινωνιολόγοι της εκπαίδευσης Κώστας Θεριανός και Νίκος Φωτόπουλος, η δυνατότητά τους να επιλέξουν τον «πάροχο» της εκπαιδευτικής υπηρεσίας θεωρητικά αποτελεί ένα μέτρο το οποίο διασφαλίζει:

● το δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή μέσα από τη χρήση των κουπονιών (vouchers) εκπαίδευσης

● τη βελτίωση των σχολείων, καθώς ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους για την προσέλκυση όλο και περισσότερων «καταναλωτών» συμμετέχουν σε έναν αγώνα δρόμου διεκδίκησης μαθητών, γεγονός που συμβάλλει στη βελτίωση των εκπαιδευτικών υπηρεσιών που προσφέρουν

● τη δυνατότητα ενός παιδιού από μια υποβαθμισμένη γειτονιά να μετακινηθεί σε ένα δημόσιο σχολείο μιας καλύτερης γειτονιάς ή σε ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο από αυτό της γειτονιάς του, προκειμένου να κερδίσει τόσο από την ποιότητα της διδασκαλίας όσο και από τη φοίτηση μέσα σε ένα θετικό και αποτελεσματικό σχολικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από κουλτούρα «θετικής στάσης απέναντι στο σχολείο» και κλίμα «σχολικής επιτυχίας».

Οπως σημειώνει ο εκπαιδευτικός αναλυτής Δημήτριος Τσιριγώτης, το μέσο για να επιτευχθεί η ελεύθερη επιλογή σχολείου είναι συνήθως το εκπαιδευτικό κουπόνι (school voucher) που έχει ήδη εφαρμοστεί σε αρκετές χώρες, το οποίο δίνεται στους γονείς κάθε παιδιού και αντιστοιχεί στα έξοδα της φοίτησής του για ένα έτος. Οι γονείς αναζητούν το καλύτερο σχολείο για το παιδί τους σε μια μεγάλη βάση δεδομένων που περιέχει όλα τα στοιχεία των σχολείων της χώρας. Αν επιλέξουν ιδιωτικό σχολείο, προφανώς πληρώνουν τη διαφορά. Στην αρχή κάθε εκπαιδευτικού έτους ο κάθε διευθυντής σχολείου θα πηγαίνει στην τράπεζα με τα κουπόνια που θα έχει καταφέρει να μαζέψει και θα τα εξαργυρώνει σε χρήματα. Με τα χρήματα αυτά θα πρέπει να καλύψει όλα τα λειτουργικά έξοδα του σχολείου του (μισθοί εκπαιδευτικών, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, κτιριακή συντήρηση, πετρέλαιο, εξοπλισμός εποπτικών μέσων κ.ά.).

Κοντολογίς το κάθε σχολείο θα έχει το δικό του budget (ανάλογα με τον αριθμό των εγγραφών) και με αυτό θα πρέπει να καλύπτει όλα τα λειτουργικά έξοδα για ένα έτος, σαν να ήταν μια αυτόνομη επιχείρηση. Οι μεταρρυθμίσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ προσφέρουν ένα σημαντικό εμπειρικό υλικό που έχει διερευνηθεί ενδελεχώς και το οποίο μπορεί σήμερα να δείξει με σαφήνεια αν η νεοφιλελεύθερη ρητορική επαληθεύτηκε. Οι Ball and Youdell (2011) σε μια πρόσφατη εργασία τους συνόψισαν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές σε μια σειρά από χώρες. Κοινό αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών δεν ήταν η βελτίωση της εκπαίδευσης μέσω του ανταγωνισμού των σχολείων. Ηταν η απορρύθμιση της εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού και η τραγική αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση.

Το κλειδί της όλης υπόθεσης είναι να μεταφερθεί η ευθύνη στους γονείς για το ποια δημόσια σχολεία θα κλείσουν (αυτά που συγκέντρωσαν λίγα εκπαιδευτικά κουπόνια και δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδά τους) και για το ποιοι εκπαιδευτικοί θα απολυθούν (αυτοί που αξιολογήθηκαν αρνητικά από γονείς και μαθητές).

https://www.efsyn.gr/ellada/ekpaideysi/ ... i-sholeioy

Το πρόγραμμα λέει κυριολεκτικά αυτό:





That's it. That's the plan.

Νομίζω είναι λίγο τραβηγμένο το κειμενάκι 1000 λέξεων με κλειδιά της υπόθεσης, κουπόνια, παγίδες, budget κλπ.

Επίσης δείχνει βαθιά άγνοια του πώς ακριβώς λειτουργούν οργανωτικά τα σχολεία, και μάλλον το ίδιο συμβαίνει και με αυτόν που έγραψε το... πρόγραμμα της ΝΔ.

δεν μας ενδιαφέρει αν γνωρίζει κάτι ο γραφών
για εμένα τα σημαντικό είναι να φύγει το κάθε αλητάκι , παρακμιακό λούμπεν προλεταριάτο απο τα δημόσια σχολεία
και αυτό επιτυγχάνεται μέσω αυτής της σοφότατης επιλογής..
Αρα έτσι πρέπει να γίνει

[βοθρατζης]

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ξενίζει κάτι τέτοιο
γιατί θα πρέπει να έχει την ευκαιρία στη ζωή τα κάθε αλητάκι των δυτικών προαστίων;

εκεί , στο φανάρι ανειδίκευτος εργάτης, να περιμένει να περάσει κάνα φορτηγό να τον φορτώσει για χαμαλιλίκι

[talaipwros]

δεν ισχύει αυτό;

Οχι

εντάξει δεν το ξέρω εγώ ο κάτσικας το λέει,
αλλά όπως και νάχει ελπίζω να έχει εφαρμοστεί το κουπόνι εκπαίδευσης όπως λέει..
ισχύει;

Οχι

[βοθρατζης]

ε τι γίνεται εδώ;
πλάκα μας κάνουν;

[talaipwros]

Το μονο που ισχυει ειναι το σχολικό budget.

Το οποιο στην Ελλάδα δεν εχει νόημα διοτι ο διευθυντής δεν μπορει να απολύσει τον τεμπέλη αριστερό, ενω στην Αγγλια ο διευθυντής κάνει απολύσεις και προσλήψεις

[βοθρατζης]

όπως και νάχει
το θέμα είναι ότι αυτή η στροφή στην εκπαιδευτική φιλοσοφία είναι ότι ακριβώς χρειάζεται η ελληνική πραγματικότητα για να απελευθερωθεί η εκπαίδευση και να μπορέσει να συμβάλλει στην κοινωνική ευημερία

[foscilis]

Το μονο που ισχυει ειναι το σχολικό budget

Δεν ισχύει στην Ελλάδα. Οι δάσκαλοι δεν είναι υπάλληλοι του σχολείου αλλά υπάλληλοι του υπουργείου που έχουν τοποθετηθεί στο σχολείο. Ο διευθυντής δεν είναι executive, είναι απλά προϊστάμενος. Ενώ για τα κτιριακά, πετρέλαιο θέρμανσης κλπ το σχολείο δεν έχει δικό του budget, υπάρχει ένα κεντρικό κονδύλι στο Δήμο κοινό για όλα τα σχολεία και τραβάνε από εκεί σύμφωνα με τις ανάγκες. Αυτά δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξουν.

Επίσης λόγω υπογεννητικότητας σχεδόν όλα τα σχολεία της χώρας έχουν πολύ λιγότερους μαθητές από όσους "χωράνε", τόσο σαν κτίρια όσο και σαν μαθητές ανά δάσκαλο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να πεις (τουλάχιστον εντός του ίδιου Δήμου) "θέλω το παιδί μου να πάει στο 2ο Γυμνάσιο όχι στο 1ο" και να σου πουν όχι. Δλδ η ελεύθερη επιλογή ισχύει έτσι κι αλλιώς στην πράξη.

[AlienWay]

αλιεν θα σε
ΕΠΑΝΤΖΟΥΡΟΚΩΛΤΘΗΣΩ

Το άρθρο το διάβασα. Στην καλύτερη περίπτωση εκφράζει μια ανησυχία για το πώς μπορεί να εξελιχθεί μια φιλελεύθερη μεταρρύθμιση με βάση τον τρόπο που λειτουργεί η αγορά στη χώρα μας. Ομως αν θεωρήσουμε ότι οι τοπικές ιδιαιτερότητες του πληθυσμού μας (και των εκάστοτε κυβερνώντων μας) είναι αυτές που είναι, τότε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ μεταρρύθμιση θα ξεκινήσει καλά και θα καταλήξει λάθος. Είτε είναι "σοσιαλιστικής" φύσεως, είτε "βορειοκορεατικής" είναι "νεοφιλελεύθερης" κλπ.

Ο τύπος κάνει λες και εκφράζει ανησυχία για το ΑΙ σκεπτόμενος πιθανά καταστροφικά ενδεχόμενα, ενώ παράλληλα εχθρεύεται τον παραλληλισμό που εμφανίζει η μεταρρύθμιση με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς (όπως την εννοεί) μόνο και μόνο γιατί είναι... κανόνες της ελεύθερης αγοράς και δεν του αρέσουν.

Πάμε παρακάτω: Εσύ. Λες οι "φτωχοί". Ποιοι φτωχοί; Αυτοί που θυσίαζαν ακόμη και το φαγητό της οικογένειας προκειμένου να μας στέλνουν στα φροντιστήρια; Αυτή είναι η δημόσια δωρεάν παιδεία της χώρας μας; Στο λύκειο είχα μια παμφτωχη συμμαθήτρια την οποία δεν της δίνανε οι γονείς της λεφτά ούτε για πενταήμερη και τσοντάραμε οι υπόλοιποι για να έρθει. Φροντιστήριο όμως πήγαινε κανονικά, άγνωστο με ποιες απάνθρωπες θυσίες της οικογένειάς της.

Είχα έναν χαρισματικό μαθηματικό που ήταν δέκα κλάσεις ανώτερος από αυτούς του φροντιστηρίου, αλλά αισθανόμουν υποχρεωμένος να παρακολουθώ μαθηματικά στο φροντιστήριο γιατί "έτσι πρέπει" και γιατί "έτσι κάνουν όλοι".

επιπλέον υπάρχουν παρχαιωμένες μέθοδοι διδασκαλίας στη δημόσια εκπαίδευση, τις οποίες όχι μόνο ανεχόμαστε γιατί έτσι έχουμε μάθει, αλλά τις επικροτούμε κιόλας.

Σε ένα ντοκιμαντέρ του εκπαιδευτικού συστήματος της Φινλανδίας για τη πρωτοβάθμια, έλεγε ότι αφήνουν τους μαθητές πολύ λάσκα γιατί "πότε θα ξαναχαρούν στη ζωή τους" και τους εμπλέκουν σε δημιουργικές δραστηριότητες. Αυτή η τακτική για τους Έλληνες της αφομοίωσης, της παπαγαλίας και της εκπαίδευσης με χαρακτηριστικά "δοκιμασίας" θεωρείται σκανδαλώδης.

[Απολλόδωρος Βρυξελλιώτης]

Ποιος τους ειπε οτι ο γονεας διαλεγει ελευθερα σχολειο στην Αγγλία;

τώρα συνειδητοποιείς ότι αυτοί* που συνεχώς κουνάνε δάχτυλο για το "έτσι γίνεται στην Ευρώπη" δεν έχουν περάσει ούτε λεπτό εκτός Ελλάδος σαν πολίτες/εργαζόμενοι;

βορειαμερικανολάγνα ιδεοληψία είναι, διάβασαν κάτι σχετικό με το σύστημα με τα vouchers και πιθηκίζουν.



*ομοϊδεάτες σου στο 80%, έχει μπόλικους και από την άλλη πλευρά.