Ο λόγος που η αριστερά των αρχών του 20ου αιώνα πέτυχε τόσες νίκες

[έργο_μακέτο]

Είναι ο ίδιος λόγος που αριστερά από το 70s και μετά είναι ένα πολιτικό ψοφίμι. Υπήρχε δημιουργικότητα, αξιότητα, και σύνδεση με την κοινωνία. Αρετές που χάθηκαν μετα την επικράτηση μιας στείρας αποδομητικής νοοτροπίας, ελέω της γενικότερης κυνικής ατμόσφαιρας που έφερε ο μεταμοντερνισμός.

Ο μοντερνισμός (τέλη 19ου- αρχες 20ου αίωνα) ήταν μια εποχή προόδου σε όλα τα επίπεδα. Η αριστερά, από τον μαρξισμό μέχρι και τη σοσιαλδημοκρατία, πρωτοστάτησε στο ιστορικό γίγνεσθαι μέσα από γεγονότα όπως η καθιέρωση του 8ωρου εργασίας, η Οκτωβριανή Επανάσταση, η νίκη επί του φασισμού στον Β Παγκόσμιο, η καθιέρωση της δημόσιας παιδείας και υγείας στην Ευρώπη, η σοσιαλιστική επανάσταση στην Κούβα, και άλλες πολλές νίκες που καθιέρωσαν την αριστερά στη συνείδηση του κόσμου ως έναν σεβάσμιο σύμμαχο η αντίπαλο. Κορυφαίες προσωπικότητες των τεχνών και των γραμμάτων, όπως ο Αινστάιν και ο Ράσελ, δήλωναν υποστηρικτές του σοσιαλισμού. Η δημιουργική δύναμη του σοσιαλισμού φαινόταν ικανή να καθορίσει το μέλλον, ένα μέλλον υλικής ευμάρειας και πνευματικής προόδου.

Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν γύρω στη δεκαετεία του 70, όταν η ακτινοβολία του υπαρκτού σοσιαλισμού άρχισε να γίνεται όλο και πιο ισχνή. Ρόλο έπαιξαν και πολιτικές μεταβολές στην Ευρώπη, μεταξύ αυτών και η ανάδυση του νεοφιλελευθερισμού ως απάντηση στα οικονομικά προβλήματα που δημιούργησε η κρίση. Κυρίαρχο όμως ιδεολογικό ρόλο έπαιξε μια γενικότερη μεταβολή στο ήθος της αριστεράς εκείνη την εποχή. Άρχισε να εμπαιδώνεται το ήθος του ηττημένου και του παρακμιακού. Οι αριστεροί που άλλοτε επεδίωκαν να είναι πρώτοι σε όλα, τώρα μιλούν απαξιωτικά για την αριστεία. Και όχι μόνο για την νεοφιλελεύθερη ατομικιστική αριστεία αλλά και για την αριστεία όπως θα την αντιλαμβανόταν ένας προοδευτικός άνθρωπος του 19ου αιώνα. Την δημιουργική ισχύ μεμονωμένων ατόμων η ομάδων που ωθεί την κοινωνία προς τα μπρος. Οι νεοφιλελεύθεροι και νεοσυντηρητικοί έχουν λοιπόν αποκτήσει ένα σχετικό μονοπώλιο στην επιστήμη, την τεχνολογία, και την πολιτική και οι αριστεροί έχουν κάτσει πίσω και δίνουν μάχες οπισθοφυλακής σε έναν κόσμο που απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το ιδεώδες και την πραγμάτωση της προόδου.

[πατησιωτης]

Όπως στον αθλητισμό ή τη μουσική ή την επιστήμη έτσι και στην πολιτική το να πάρεις το πρωτάθλημα εξαρτάται και με τι αντίπαλο παίζεις.
Άλλο πράγμα να παίζεις με βασιλιάδες και δικτάτορες και άλλο με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

[Dwarven Blacksmith]

Ο λόγος που άλλαξε το "ήθος της αριστεράς" είναι γιατί επιχειρήθηκε να αλλάξει το επαναστατικό υποκείμενο. Έγινε προφανές ότι οι βιομηχανικοί εργάτες μειώνονταν, ο συνδικαλισμός το ίδιο. Οι εργαζόμενοι των υπηρεσιών ήταν πιο ασταθείς, πιο κοντά στη μικροαστική νοοτροπία.
Έτσι σε απελπισία, οι δυτικοί αριστεροί άρχισαν να ψάχνουν ένα νέο επαναστατικό υποκείμενο. Λούμπεν, μειονότητες, ειρηνιστές, οικολόγους... Γρήγορα αποδείχτηκε ότι ούτε αυτοί ήταν επαναστατικό υποκείμενο, αλλά οκ, ήταν ψηφοφόροι. Μετά κοιτάχτηκαν στο καθρέπτη και είπαν wait a minute, ούτε εγώ θέλω επανάσταση. Ε, και έμειναν με τους ψηφοφόρους.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Ο λόγος που άλλαξε το "ήθος της αριστεράς" είναι γιατί επιχειρήθηκε να αλλάξει το επαναστατικό υποκείμενο. Έγινε προφανές ότι οι βιομηχανικοί εργάτες μειώνονταν, ο συνδικαλισμός το ίδιο. Οι εργαζόμενοι των υπηρεσιών ήταν πιο ασταθείς, πιο κοντά στη μικροαστική νοοτροπία.
Έτσι σε απελπισία, οι δυτικοί αριστεροί άρχισαν να ψάχνουν ένα νέο επαναστατικό υποκείμενο. Λούμπεν, μειονότητες, ειρηνιστές, οικολόγους... Γρήγορα αποδείχτηκε ότι ούτε αυτοί ήταν επαναστατικό υποκείμενο, αλλά οκ, ήταν ψηφοφόροι. Μετά κοιτάχτηκαν στο καθρέπτη και είπαν wait a minute, ούτε εγώ θέλω επανάσταση. Ε, και έμειναν με τους ψηφοφόρους.

[Sol]

Νομίζω πως ο πατησιώτης έχει κάποιο δίκιο, το εκμεταλλευτικό στρατόπεδο αξιοποίησε και επιστημονικοποίησε την πείρα 3 χιλιετιών εκμετάλλευσης αντίθετα οι δυνάμεις του σοσιαλισμού έφτιαχναν μια νέα κοινωνία που δεν είχε ξαναδεί η ανθρωπότητα και το εγχείρημα ήταν δύσκολο. Π.χ. η διάλυση την κομιντέρν ως λάθος που το βλέπουμε εκ των υστέρων.

[AlienWay]

[Αρίστος]

Ο μονος πολιτικος ηγετης τον 20ο αιωνα που πετυχε να εξυψωσει το βιοτικο επιπεδο του λαου του ακολουθωντας σοσιαλιστικη πολιτικη ηταν ο φελαχος πατριωτης Κανταφι, οχι οι μαρξιστες λενινιστες που απετυχαν και στη Ρωσια και στην Κινα.

.

[Dwarven Blacksmith]

Ας δούμε αυτή την κατηγοριοποίηση.

Στις αρχές του 20ου λοιπόν η Working class όντως ισχυρή, έπαιξε εναντίων όλων αλλά κυρίως των financial elites της Gilded Age και πέτυχε ένα καλό κοινωνικό συμβόλαιο. Πρακτικά το κοινωνικό συμβόλαιο ήταν μια συμφωνία μεταξύ των Financial elites, provincial elites (σκεφτείτε γαιοκτήμονες, πετρελαιάδες, βιομήχανους σε περιοχές που δούλευαν όλοι σε ένα εργοστάσιο) και Working class.

Αργότερα όμως η αστική ελίτ που αναφέρεται ως Professional Class μεγάλωσε, όπως και η underclass ενώ η εργατική τάξη αποδυναμώθηκε. Επίσης η οικονομική ελίτ επεκτάθηκε έναντι της επαρχιακής ελίτ.

Το κοινωνικό συμβόλαιο έσπασε και έχουμε μία ανακατάταξη, PC και financial elites να προωθούν την ανακατανομή εισοδήματος από την εργατική τάξη στην underclass. Αυτό είναι βασικά η "προοδευτική συμμαχία".
Η εργατική τάξη μισεί και την PC που θεωρεί ότι έχει χάσει κάθε επαφή, και την underclass που τη θεωρεί τεμπέλα και παραβατική. Αλλά δεν έχει πλέον ικανότητα αυτόνομης δράσης. Η επαρχιακή ελίτ προσπαθεί να χρησιμοποιήσει αυτή την οργή για να χτυπήσει PC + financial. Αυτό είναι βασικά ο Τραμπισμός.

Αν δεχτούμε ότι ισχύει στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη κάποια κομμάτια του κοινωνικού συμβολαίου κρατάνε ακόμα καθιστώντας τα πράγματα πιο ασαφή και ρευστά.

[kongrosian]

Ας δούμε αυτή την κατηγοριοποίηση.

Στις αρχές του 20ου λοιπόν η Working class όντως ισχυρή, έπαιξε εναντίων όλων αλλά κυρίως των financial elites της Gilded Age και πέτυχε ένα καλό κοινωνικό συμβόλαιο. Πρακτικά το κοινωνικό συμβόλαιο ήταν μια συμφωνία μεταξύ των Financial elites, provincial elites (σκεφτείτε γαιοκτήμονες, πετρελαιάδες, βιομήχανους σε περιοχές που δούλευαν όλοι σε ένα εργοστάσιο) και Working class.

Αργότερα όμως η αστική ελίτ που αναφέρεται ως Professional Class μεγάλωσε, όπως και η underclass ενώ η εργατική τάξη αποδυναμώθηκε. Επίσης η οικονομική ελίτ επεκτάθηκε έναντι της επαρχιακής ελίτ.

Το κοινωνικό συμβόλαιο έσπασε και έχουμε μία ανακατάταξη, PC και financial elites να προωθούν την ανακατανομή εισοδήματος από την εργατική τάξη στην underclass. Αυτό είναι βασικά η "προοδευτική συμμαχία".
Η εργατική τάξη μισεί και την PC που θεωρεί ότι έχει χάσει κάθε επαφή, και την underclass που τη θεωρεί τεμπέλα και παραβατική. Αλλά δεν έχει πλέον ικανότητα αυτόνομης δράσης. Η επαρχιακή ελίτ προσπαθεί να χρησιμοποιήσει αυτή την οργή για να χτυπήσει PC + financial. Αυτό είναι βασικά ο Τραμπισμός.

Αν δεχτούμε ότι ισχύει στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη κάποια κομμάτια του κοινωνικού συμβολαίου κρατάνε ακόμα καθιστώντας τα πράγματα πιο ασαφή και ρευστά.

ωραίο σχήμα. professional class είναι η εργατική αριστοκρατία περισσότερο, παρά μέρος της αστικής ελιτ.

[kongrosian]

Ο λόγος που άλλαξε το "ήθος της αριστεράς" είναι γιατί επιχειρήθηκε να αλλάξει το επαναστατικό υποκείμενο. Έγινε προφανές ότι οι βιομηχανικοί εργάτες μειώνονταν, ο συνδικαλισμός το ίδιο. Οι εργαζόμενοι των υπηρεσιών ήταν πιο ασταθείς, πιο κοντά στη μικροαστική νοοτροπία.
Έτσι σε απελπισία, οι δυτικοί αριστεροί άρχισαν να ψάχνουν ένα νέο επαναστατικό υποκείμενο. Λούμπεν, μειονότητες, ειρηνιστές, οικολόγους... Γρήγορα αποδείχτηκε ότι ούτε αυτοί ήταν επαναστατικό υποκείμενο, αλλά οκ, ήταν ψηφοφόροι. Μετά κοιτάχτηκαν στο καθρέπτη και είπαν wait a minute, ούτε εγώ θέλω επανάσταση. Ε, και έμειναν με τους ψηφοφόρους.

[άγνωστος γνωστός]

Ο λόγος που άλλαξε το "ήθος της αριστεράς" είναι γιατί επιχειρήθηκε να αλλάξει το επαναστατικό υποκείμενο. Έγινε προφανές ότι οι βιομηχανικοί εργάτες μειώνονταν, ο συνδικαλισμός το ίδιο. Οι εργαζόμενοι των υπηρεσιών ήταν πιο ασταθείς, πιο κοντά στη μικροαστική νοοτροπία.
Έτσι σε απελπισία, οι δυτικοί αριστεροί άρχισαν να ψάχνουν ένα νέο επαναστατικό υποκείμενο. Λούμπεν, μειονότητες, ειρηνιστές, οικολόγους... Γρήγορα αποδείχτηκε ότι ούτε αυτοί ήταν επαναστατικό υποκείμενο, αλλά οκ, ήταν ψηφοφόροι. Μετά κοιτάχτηκαν στο καθρέπτη και είπαν wait a minute, ούτε εγώ θέλω επανάσταση. Ε, και έμειναν με τους ψηφοφόρους.

Μαλακία είπε. Άλλο η αριστερά, άλλο το επαναστατικό υποκείμενο. Αχταρμάς

Και τι θα πει ότι οι βιομηχανικοί εργάτες μειώθηκαν; Τα ρομπότ κάνουν την παραγωγή; Ναι, αφού το είδαμε σε βίντεο στο yt.

[Dwarven Blacksmith]

Δεν υπονόησα πουθενά ότι είναι το ίδιο πράγμα.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

παπαρια πέτυχε. άλλο η κατάκτηση της εξουσίας, άλλο να έχεις πραγματικά κοινωνική αποδοχή, και συμμετοχή. μεταπολεμικα μπορείς να πεις πως το σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο των βορείων χωρών, όντως πέτυχε, και έφτασε σε επίπεδο εργατικού ελέγχου, γιατί στις εν λόγω χώρες κιόλας, η αστική τάξη δεν κυριαρχούσε, και αναγκάστηκε να συνθηκολογησει με την εργατική τάξη και τους μικροαστους, προς χάριν της δημοκρατίας και της κοινωνικής ειρήνης. βέβαια στα 90ς, όταν δεν υπάρχει και αγωνιστική χειραφέτηση, λογικό να υπάρξει υποχώρηση κι. αυτών των κεκτημενων, και να πάει κι εκεί συντηρητικά, χωρίς κάποια δυναμική.

[kongrosian]

Ο λόγος που άλλαξε το "ήθος της αριστεράς" είναι γιατί επιχειρήθηκε να αλλάξει το επαναστατικό υποκείμενο. Έγινε προφανές ότι οι βιομηχανικοί εργάτες μειώνονταν, ο συνδικαλισμός το ίδιο. Οι εργαζόμενοι των υπηρεσιών ήταν πιο ασταθείς, πιο κοντά στη μικροαστική νοοτροπία.
Έτσι σε απελπισία, οι δυτικοί αριστεροί άρχισαν να ψάχνουν ένα νέο επαναστατικό υποκείμενο. Λούμπεν, μειονότητες, ειρηνιστές, οικολόγους... Γρήγορα αποδείχτηκε ότι ούτε αυτοί ήταν επαναστατικό υποκείμενο, αλλά οκ, ήταν ψηφοφόροι. Μετά κοιτάχτηκαν στο καθρέπτη και είπαν wait a minute, ούτε εγώ θέλω επανάσταση. Ε, και έμειναν με τους ψηφοφόρους.

Μαλακία είπε. Άλλο η αριστερά, άλλο το επαναστατικό υποκείμενο. Αχταρμάς

Και τι θα πει ότι οι βιομηχανικοί εργάτες μειώθηκαν; Τα ρομπότ κάνουν την παραγωγή; Ναι, αφού το είδαμε σε βίντεο στο yt.

Ναι μωρε, αλλα και οι εργατες πλεον, τουλάχιστον στην Δύση, δεν είναι οπως πριν ενα αιώνα. Πολλοί μάλιστα απολαμβάνουν πολλά προνόμια. 8ωρακι, μισθος καλος, ίντερνετ, πχορουμ. Τι αλλο θες ρε; Ποιος τρέχει τωρα για επαναστασεις;

[Dorian]

Είναι ο ίδιος λόγος που αριστερά από το 70s και μετά είναι ένα πολιτικό ψοφίμι. Υπήρχε δημιουργικότητα, αξιότητα, και σύνδεση με την κοινωνία. Αρετές που χάθηκαν μετα την επικράτηση μιας στείρας αποδομητικής νοοτροπίας, ελέω της γενικότερης κυνικής ατμόσφαιρας που έφερε ο μεταμοντερνισμός.

Ο μοντερνισμός (τέλη 19ου- αρχες 20ου αίωνα) ήταν μια εποχή προόδου σε όλα τα επίπεδα. Η αριστερά, από τον μαρξισμό μέχρι και τη σοσιαλδημοκρατία, πρωτοστάτησε στο ιστορικό γίγνεσθαι μέσα από γεγονότα όπως η καθιέρωση του 8ωρου εργασίας, η Οκτωβριανή Επανάσταση, η νίκη επί του φασισμού στον Β Παγκόσμιο, η καθιέρωση της δημόσιας παιδείας και υγείας στην Ευρώπη, η σοσιαλιστική επανάσταση στην Κούβα, και άλλες πολλές νίκες που καθιέρωσαν την αριστερά στη συνείδηση του κόσμου ως έναν σεβάσμιο σύμμαχο η αντίπαλο. Κορυφαίες προσωπικότητες των τεχνών και των γραμμάτων, όπως ο Αινστάιν και ο Ράσελ, δήλωναν υποστηρικτές του σοσιαλισμού. Η δημιουργική δύναμη του σοσιαλισμού φαινόταν ικανή να καθορίσει το μέλλον, ένα μέλλον υλικής ευμάρειας και πνευματικής προόδου.

Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν γύρω στη δεκαετεία του 70, όταν η ακτινοβολία του υπαρκτού σοσιαλισμού άρχισε να γίνεται όλο και πιο ισχνή. Ρόλο έπαιξαν και πολιτικές μεταβολές στην Ευρώπη, μεταξύ αυτών και η ανάδυση του νεοφιλελευθερισμού ως απάντηση στα οικονομικά προβλήματα που δημιούργησε η κρίση. Κυρίαρχο όμως ιδεολογικό ρόλο έπαιξε μια γενικότερη μεταβολή στο ήθος της αριστεράς εκείνη την εποχή. Άρχισε να εμπαιδώνεται το ήθος του ηττημένου και του παρακμιακού. Οι αριστεροί που άλλοτε επεδίωκαν να είναι πρώτοι σε όλα, τώρα μιλούν απαξιωτικά για την αριστεία. Και όχι μόνο για την νεοφιλελεύθερη ατομικιστική αριστεία αλλά και για την αριστεία όπως θα την αντιλαμβανόταν ένας προοδευτικός άνθρωπος του 19ου αιώνα. Την δημιουργική ισχύ μεμονωμένων ατόμων η ομάδων που ωθεί την κοινωνία προς τα μπρος. Οι νεοφιλελεύθεροι και νεοσυντηρητικοί έχουν λοιπόν αποκτήσει ένα σχετικό μονοπώλιο στην επιστήμη, την τεχνολογία, και την πολιτική και οι αριστεροί έχουν κάτσει πίσω και δίνουν μάχες οπισθοφυλακής σε έναν κόσμο που απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το ιδεώδες και την πραγμάτωση της προόδου.

Μια αλλη ανάγνωση της ιστορίας περισσοτερο θετική επιστημονικά παρά με σκοπια πολιτικών επιστημών. Η βιομηχανική επανάσταση στον πυρήνα της η εκμεταλλευση της σουπερ βολικής πηγης ενεργειας των ορυκτών καυσιμων με την χρήση κατάλληλων μηχανών, προκάλεσε τεράστιες ιστορικές κοινωνικές μεταβολές. εκρηξη πληθυσμού αλλά και μεγάλες μάζες από αγροτική ζωή επιβιωσης ανεβηκαν κοινωνική τάξη. Το αίτημα υποτιθεται κοινωνικής και εθνικής παλαιότερα δικαιοσύνης αλλά τελικά πρακτικά αποδοχής των νέοεισερχομένων στην μεσαία και ανώτερη τάξη σε μικρότερο ποσοστό, εκφράστηκε από ιστορικές καραμπόλες (και με την υποστήριξη των γνωστών που δεν είχαν πατρίδα) από την μαρξιστική ιδεολογία. Στην Ελλάδα είχαμε καθυστέρηση με την γενια του πολυτεχνείου. Άτομα από οικογένειες κυριολεκτικά υπερπολύτεκνες κατέβαιναν από βουνά κουτσοχώρια και γίνονταν μεσαία τάξη γιατροί δικηγόροι μηχανικοί καθηγητές ακόμα και επιχειρηματιες κ.ά. καποτε φρέναρε οικονομικα τεχνολογικά και από τα όρια της φύσης αυτό το πράγμα αναμενομενο ήταν. οσοι τυχαία η συνειδητά πρόλαβαν να καβατζωθούν να κάνουν περιουσίες νοικια μαγαζια γραφεία ή όποιο συνδυασμό δεν έχουν αντικειμενικο συμφέρον πλέον με ιδεολογίες αλληλεγγύης κοινωνική ή εθνικής και μεταβίβασης πόρων, όποιας μορφής. Δεκάρα δεν δινουν για το παρελθόν των ιδιων ή της προηγούμενης γενιάς που γεννήθηκαν σε σπίτια χωρίς νερό. όσοι δεν προλαβαν γκρινιάζουν αλλά πλέον έχει διασπαστεί στα δύο αυτή η ομάδα. Άσε που η κοινωνική εθνική αλληλεγγύη κατώτερων τάξεων τροφοδοτεί πια τους απογόνους τους με ανταγωνιστές. Γιατί να βοηθήσουν πια παιδιά φτωχων να γίνουν πχ μηχανικοί όπως με τα αιτήματα δωρεάν παιδείας των δεκαετιων 60-70, υπάρχουν αρκετοί και τα παιδιά τους. Το βλέπεις και συχνά σε οικογένειες αδέρφια μποομερ, ο ένας εκανε περιουσία και κληρονόμησε δουλειές ακίνητα κ.ά. στα παιδιά, ειναι πλέον από δεξιοί έως πρακτικά κεντροδεξιό ΠΑΣΟΚ, οι άλλοι που για οποιοδηποτε λόγο δεν τα έκαναν ψαχνονται από εδω και κει αριστερότερα.
Οπότε δυο συμπεράσματα α) εξέφραζαν τα άμεσα συμφέροντα των τότε ομάδων και του σήμερα β) ο μαρξισμός απέτυχε μακροπρόθεσμα και πήρε στο λαιμό του όσους ήταν και είναι αδύναμοι, μόνιμα ή προσωρινά