Μία διαφορετική ψηφοφορία

[Rakomelofronas]

Άλλο (πείτε ποιο): ΚΚ (γκρινιάζοντας)

Στόχος είναι η δημιουργία κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού ή τουλάχιστον τριών κομμάτων, με περισσότερες δυνατότητες άσκησης πίεσης εκ μέρους των πολιτών (χαϊδευτικά το λέμε "αστάθεια") και αύξηση της σχετικής δυσκολίας εξυπηρέτησης κατεστημένων συμφερόντων (παρατσούκλι "πρέπει να κυβερνηθεί ο τόπος"). Οι οδηγίες της Ε.Ε. , το καροτάκι των κονδυλίων και η μονιμότητα των δημόσιων υπαλλήλων, "ένστολων" και πολιτικών, θα εξακολουθήσουν να είναι ο απόλυτος λόγος ύπαρξης της κυβέρνησης και φυσική εγγύηση ότι ο τόπος "θα κυβερνάται" αλλά τουλάχιστον θα αυξηθεί κάπως η πιθανότητα να χαθεί η μπάλα μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων και να έχουμε λίγο αυξημένα κρούσματα αξιοκρατίας. Μόνο ένας μικρός εταίρος δεν φτάνει γιατί η πρόσφατη εμπειρία έδειξε ότι αιχμαλωτίζεται από τον μεγάλο.

Δεδομένου ότι:
- σε αυτή τη φάση ο ενδιάμεσος στόχος είναι οι μονοκομματικές κυβερνήσεις να γίνουν οριστικά λείψανο του παρελθόντος ώστε να αρχίσει να καλλιεργείται με το στανιό στα κόμματα η νοοτροπία της συνεργασίας υπό όρους,
- αποχή/λευκό/άκυρο φουσκώνουν τα ποσοστά όλων των κομμάτων,
- ψήφος σε εξωκοινοβουλευτικό κόμμα ρίχνει το όριο αυτοδυναμίας και κάνει τη ζωή του πρώτου κόμματος πιο εύκολη,
- δεν υπάρχει στοιχειωδώς συντηρητικό ή εθνικιστικό κόμμα που να έχει εγγυημένη την είσοδο στη Βουλή και ταυτόχρονα να σου δίνει κάποια μικρή έστω σιγουριά ότι δεν θα γίνει ΛΑΟΣ και ΑΝΕΛ (η Ελληνική Λύση άσκησε πολύ ήπια αντιπολίτευση, η Εθνική Δημιουργία έχει γραμμή περί ψήφου ανοχής, οι υπόλοιποι απαγορεύτηκαν ή δεν ανιχνεύονται),

το μόνο σίγουρο κόμμα εντός Βουλής που δεν μπαίνει σε σενάρια συνεργασίας είναι το ΚΚ.

Η ιδέα ότι αυτές οι εκλογές είναι χαλαρές είναι λανθασμένη γιατί, αν π.χ. η ΝΔ πιάσει μεγάλο ποσοστό, θα πάει με άλλον αέρα στις δεύτερες εκλογές και θα εκβιάσει πιο αποτελεσματικά το εκλογικό σώμα.

[Unique]

Άλλο (πείτε ποιο): ΚΚ (γκρινιάζοντας)

Στόχος είναι η δημιουργία κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού ή τουλάχιστον τριών κομμάτων, με περισσότερες δυνατότητες άσκησης πίεσης εκ μέρους των πολιτών (χαϊδευτικά το λέμε "αστάθεια") και αύξηση της σχετικής δυσκολίας εξυπηρέτησης κατεστημένων συμφερόντων (παρατσούκλι "πρέπει να κυβερνηθεί ο τόπος"). Οι οδηγίες της Ε.Ε. , το καροτάκι των κονδυλίων και η μονιμότητα των δημόσιων υπαλλήλων, "ένστολων" και πολιτικών, θα εξακολουθήσουν να είναι ο απόλυτος λόγος ύπαρξης της κυβέρνησης και φυσική εγγύηση ότι ο τόπος "θα κυβερνάται" αλλά τουλάχιστον θα αυξηθεί κάπως η πιθανότητα να χαθεί η μπάλα μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων και να έχουμε λίγο αυξημένα κρούσματα αξιοκρατίας. Μόνο ένας μικρός εταίρος δεν φτάνει γιατί η πρόσφατη εμπειρία έδειξε ότι αιχμαλωτίζεται από τον μεγάλο.

Δεδομένου ότι:
- σε αυτή τη φάση ο ενδιάμεσος στόχος είναι οι μονοκομματικές κυβερνήσεις να γίνουν οριστικά λείψανο του παρελθόντος ώστε να αρχίσει να καλλιεργείται με το στανιό στα κόμματα η νοοτροπία της συνεργασίας υπό όρους,
- αποχή/λευκό/άκυρο φουσκώνουν τα ποσοστά όλων των κομμάτων,
- ψήφος σε εξωκοινοβουλευτικό κόμμα ρίχνει το όριο αυτοδυναμίας και κάνει τη ζωή του πρώτου κόμματος πιο εύκολη,
- δεν υπάρχει στοιχειωδώς συντηρητικό ή εθνικιστικό κόμμα που να έχει εγγυημένη την είσοδο στη Βουλή και ταυτόχρονα να σου δίνει κάποια μικρή έστω σιγουριά ότι δεν θα γίνει ΛΑΟΣ και ΑΝΕΛ (η Ελληνική Λύση άσκησε πολύ ήπια αντιπολίτευση, η Εθνική Δημιουργία έχει γραμμή περί ψήφου ανοχής, οι υπόλοιποι απαγορεύτηκαν ή δεν ανιχνεύονται),

το μόνο σίγουρο κόμμα εντός Βουλής που δεν μπαίνει σε σενάρια συνεργασίας είναι το ΚΚ.

Η ιδέα ότι αυτές οι εκλογές είναι χαλαρές είναι λανθασμένη γιατί, αν π.χ. η ΝΔ πιάσει μεγάλο ποσοστό, θα πάει με άλλον αέρα στις δεύτερες εκλογές και θα εκβιάσει πιο αποτελεσματικά το εκλογικό σώμα.

Στον τόπο όπου το εθνικό σπόρ είναι το μίσος, πόσο εφικτή θεωρείς μια τρικομματική κυβέρνηση?

[Rakomelofronas]

Στον τόπο όπου το εθνικό σπόρ είναι το μίσος, πόσο εφικτή θεωρείς μια τρικομματική κυβέρνηση?

Εξαιρώντας περιόδους έκτακτης ανάγκης, ό,τι και αν σημαίνει αυτό, η τρικομματική κυβέρνηση επιβάλλεται από τους ψηφοφόρους και δεν προκύπτει από τις ίδιες τις επιλογές των κομμάτων. Αν δω τα ποσοστά των εκάστοτε δύο μεγαλύτερων κομμάτων να πέφτουν σταθερά κάτω από το 30% για δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, θα αλλάξω τακτική. Δυστυχώς έχουμε ακόμη δρόμο γι' αυτό.