Κάθε φορά που βλέπω διάφοροι να μιλάνε για τον Τζήμερο, η γενική αμηχανία είναι εμφανής. Οι περισσότεροι, από τη μία αναγνωρίζουν ότι είναι ο μόνος πολιτικός που έλεγε τα σωστά πράγματα επί μια δεκαετία, από την άλλη ακόμη δεν τολμούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους που τον άφησαν έξω από τη βουλή και πυροβόλησαν το πόδι τους από νοσηρό εγωισμό και μικρονοϊκότητα. Το βασικότερο παράπονο ήταν και είναι ο τρόπος του: όχι μόνο δεν τους έγλειφε, αλλά τους την έλεγε ανοιχτά ― συχνότερα δικαίως παρά αδίκως. Σύμφωνοι, σε κανέναν δεν αρέσει να του τη λένε, ούτε και σε μένα. Πλην όμως, δεν θα αντάλλαζα ποτέ έναν πολιτικό που μου τη λέει με έναν που με γλείφει. Αν έχει άδικο, μπορώ πάντα να μην τον ψηφίσω. Αν όμως έχει δίκιο;
Οι συνέλληνες τον έψαξαν καλά τον Τζήμερο. Δεν νομίζω ότι υπήρξε άλλος με τον οποίο να ασχολήθηκαν τόσοι πολλοί και τόσο πολύ, μόνο και μόνο για να ΜΗΝ τον ψηφίσουν. Δεν είχαν κανέναν σκοπό να βελτιώσουν τις θέσεις, που δούλεψε σκληρά για να παρουσιάσει. Ο σκοπός ήταν να αποδομήσουν τον ίδιο για να δικαιολογήσουν τελικά το ότι δεν πήγαινε το χέρι τους να το ρίξουν σε κάποιον καλύτερο από τους ίδιους. Τους ενόχλησε που δεν εύρισκε σπουδαία κάθε παπαριά που τσάτρα-πάτρα σκάλιζαν στο πληκτρολόγιο πριν χασμουρηθούν και πάνε για ύπνο. Τους προβλημάτισε το ότι θα μπορούσε και να εννοεί αυτά που λέει, όσο απίθανο κι αν ήταν αυτό στην ελληνική πολιτική. Τους τρόμαξαν κάποιες από τις εμμονές του, πχ με την ισλαμοεισβολή, την ανομία, την άμετρη σπατάλη δημόσιου χρήματος σε ρουσφέτια, την πολιτική ορθότητα και το woke culture εν γένει, οπότε προτίμησαν πιο ευχάριστες εκδοχές και έβαλαν πυρ ομαδόν κατά του κακού μάρτυρα. Φοβήθηκαν -δήθεν- μην γίνει δεκανίκι της ΝΔ, ενώ η ΝΔ είχε επιστρατεύσει ό,τι μηχανισμούς είχε και δεν είχε για να τον λασπώσει και να τον αποκλείσει, προωθώντας ταυτόχρονα ποικιλόχρωμα σούργελα που σήμερα κοσμούν τα βουλευτικά έδρανα. Μα, περισσότερο απ' όλα αυτά, τους την έδινε που δεν έδειχνε να τους έχει ανάγκη.
Ο Τζήμερος ποτέ δεν ζήτησε ψήφο για τον εαυτό του κι αυτό δεν άρεσε γιατί άφηνε κλειστή την πόρτα της συναλλαγής. Το ότι έλεγε αλήθεια, το απέδειξε αποχωρώντας από την πολιτική έχοντας χάσει χρόνο και χρήματα. Υπήρξε ανιδιοτελής και τους το έδειξε πέραν αμφιβολίας. Σε μια χώρα που το πολιτικό προσωπικό, με προεξάρχοντες τους ασυμβίβαστους επαναστάτες, αποσκοπεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο μπαγιόκο και το βόλεμα, ο Θάνος έθεσε έντιμα τους όρους του, όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος που θέλει να προσφέρει κι όχι να εισπράξει. Δεν ψηφίστηκε και έφυγε. Δεν έγλειψε, δεν παζάρεψε, δεν εκάμφθη.
Κατόπιν εορτής διάφοροι αναζητούν έναν νέο Τζήμερο για να μπει ένα υγιές κόμμα στη βουλή, αλλά αμφιβάλλω αν θα υπάρξει άλλη τέτοια ευκαιρία τώρα κοντά. Οι έξυπνοι αναγνωρίζουν το κελεπούρι και επενδύουν επάνω του τη σωστή στιγμή. Οι χαζοί είναι απλώς άξιοι της τύχης τους.
απόφαση να ενώσουμε τις δυνάμεις μας κλπ κλπ";
