Ιδιωτικοποίηση του κράτους

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Γιατί όχι; αφού τη σήμερον ημέραν οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν πανάκεια, γιατί να μην ιδιωτικοποιηθεί το ίδιο το κράτος να τελειώνουμε; το επιχείρημα δεν είναι ότι πχ για τις ΔΕΚΟ το δημόσιο κάνει κακή διαχείριση και τις καθιστά ζημιογόνες οπότε τις ιδιωτικοποιούμε για να σωθούν; ο μεγαλύτερος ζημιογόνος οργανισμός είναι το ίδιο το κράτος. ας το αγοράσει λοιπόν μια πολυεθνική και να το τρέχει εκείνη πλέον ως επιχείρηση. τα κέρδη της θα προέρχονται από τη φορολογία και όλες οι λειτουργίες εντός θα τελούνται από ιδιωτικές εταιρείες (δημόσια τάξη, υγεία, ενέργεια, μεταφορές, εκπαίδευση, εργασιακή ασφάλιση, διοικητικές υπηρεσίες, εξωτερική φύλαξη, δικαιοσύνη, φυλακές, κτλ)
το μόνο "πρόβλημα" που βλέπω είναι ότι οι νεοφιλελέδες δεν θα έχουν το δημόσιο για να το απομυζούν και να πουλούν παράλληλα αντικρατισμό


προφανώς και το νήμα είναι σατιρικό

[enterprise-psi]

Μα ιδιωτικό είναι. Παράδειγμα τώρα δείχνει στην τηλεόραση τον Γιάννη Παππά, υφυπουργό Ναυτιλίας, για την φωτιά στην Ρόδο . Από εμπορικός διευθυντής στα Παραπολιτικά, υφυπουργός Ναυτιλίας. Καλό Ε;

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Αν το κράτος αντί για Δημοκρατία είχε καθεστώς Απόλυτης Μοναρχίας... θα ήταν σαν να ήταν καθαρά ιδιωτική περιουσία...

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Και ποιος είπε ότι ή εξουσία στον ιδιωτικό τομέα είναι λιγότερο διεφθαρμένη από την εξουσία τηε κρατικής εξουσίας ;

Ποιος είπε ότι μία ιδιωτικοποίηση του κράτους δεν θα κυβερνά ή ....ΜΑΦΙΑ ;

[AlienWay]

Οταν μία κρατική επιχείρηση είναι ζημιογόνα, τότε την πληρώνουμε όλοι μέσω των φόρων. Πληρώνουμε δηλαδή την χασούρα της.

Το κράτος έχει τη δυνατότητα να συντηρήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα τις δικές του κρατικές επιχειρήσεις (για κοινωνικούς λόγους, δηλαδή για να μην έχει πολιτικό κόστος στην περίπτωση που χρειαστεί να κλείσουν). Γιατί μπορεί να βάλει χέρι στα ταμεία, δηλαδή έμμεσα, πληρώνουμε όλοι την χασούρα της, ώστε να μην έχει το εκάστοτε κράτος, πολιτικό κόστος.

Αν μια τέτοια επιχείρηση ιδιωτικοποιηθεί, την όποια χασούρα, την αναλαμβάνει αποκλειστικά ο ιδιώτης, με δικά του χρήματα και μέσα.

Η καραμέλα που λέει ότι τέτοιες επιχειρήσεις αποτελούν "εθνική περιουσία" πάσχει, από το γεγονός ότι κανείς δεν επιθυμεί να συντηρεί μια "εθνική περιουσία" που έχει χασούρα, βάζοντας το χέρι στην τσέπη του.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Οταν μία κρατική επιχείρηση είναι ζημιογόνα, τότε την πληρώνουμε όλοι μέσω των φόρων. Πληρώνουμε δηλαδή την χασούρα της.

Το κράτος έχει τη δυνατότητα να συντηρήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα τις δικές του κρατικές επιχειρήσεις (για κοινωνικούς λόγους, δηλαδή για να μην έχει πολιτικό κόστος στην περίπτωση που χρειαστεί να κλείσουν). Γιατί μπορεί να βάλει χέρι στα ταμεία, δηλαδή έμμεσα, πληρώνουμε όλοι την χασούρα της, ώστε να μην έχει το εκάστοτε κράτος, πολιτικό κόστος.

Αν μια τέτοια επιχείρηση ιδιωτικοποιηθεί, την όποια χασούρα, την αναλαμβάνει αποκλειστικά ο ιδιώτης, με δικά του χρήματα και μέσα.

Η καραμέλα που λέει ότι τέτοιες επιχειρήσεις αποτελούν "εθνική περιουσία" πάσχει, από το γεγονός ότι κανείς δεν επιθυμεί να συντηρεί μια "εθνική περιουσία" που έχει χασούρα, βάζοντας το χέρι στην τσέπη του.

κι όμως αυτό δεν είναι 100% αλήθεια. πόσες φορές το κράτος δεν έχει συμβάλλει σε ιδιωτικές επιχειρήσεις για να μην χρεοκοπήσουν μέσω επιδοτήσεων, κτλ;
το πρώτο παράδειγμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι η ιδιωτικοποιημένη τραινοσε
https://www.sofokleousin.gr/trainose-kratiko-xrima-stin


ωστόσο, όταν μια δημόσια εταιρεία νευραλγικής μάλιστα σημασίας πάσχει (πχ ενέργεια, μεταφορές) η λύση δεν είναι να κόψεις το κεφάλι για να θεραπεύσεις τον πονοκέφαλο

[AlienWay]

Οταν μία κρατική επιχείρηση είναι ζημιογόνα, τότε την πληρώνουμε όλοι μέσω των φόρων. Πληρώνουμε δηλαδή την χασούρα της.

Το κράτος έχει τη δυνατότητα να συντηρήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα τις δικές του κρατικές επιχειρήσεις (για κοινωνικούς λόγους, δηλαδή για να μην έχει πολιτικό κόστος στην περίπτωση που χρειαστεί να κλείσουν). Γιατί μπορεί να βάλει χέρι στα ταμεία, δηλαδή έμμεσα, πληρώνουμε όλοι την χασούρα της, ώστε να μην έχει το εκάστοτε κράτος, πολιτικό κόστος.

Αν μια τέτοια επιχείρηση ιδιωτικοποιηθεί, την όποια χασούρα, την αναλαμβάνει αποκλειστικά ο ιδιώτης, με δικά του χρήματα και μέσα.

Η καραμέλα που λέει ότι τέτοιες επιχειρήσεις αποτελούν "εθνική περιουσία" πάσχει, από το γεγονός ότι κανείς δεν επιθυμεί να συντηρεί μια "εθνική περιουσία" που έχει χασούρα, βάζοντας το χέρι στην τσέπη του.

κι όμως αυτό δεν είναι 100% αλήθεια. πόσες φορές το κράτος δεν έχει συμβάλλει σε ιδιωτικές επιχειρήσεις για να μην χρεοκοπήσουν μέσω επιδοτήσεων, κτλ;
το πρώτο παράδειγμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι η ιδιωτικοποιημένη τραινοσε
https://www.sofokleousin.gr/trainose-kratiko-xrima-stin


ωστόσο, όταν μια δημόσια εταιρεία νευραλγικής μάλιστα σημασίας πάσχει (πχ ενέργεια, μεταφορές) η λύση δεν είναι να κόψεις το κεφάλι για να θεραπεύσεις τον πονοκέφαλο

Δεν τίθεται ζήτημα σωστού ή λάθους, δες το καθαρά κυνικά. ΚΑΘΕ φορά που συμβάλλει το κράτος ώστε να μη φαλιρίσει μια επιχείρηση (ακόμη και ιδιωτική), την πληρώνουν ουσιαστικά οι φορολογούμενοι.

Μπορεί πολλές φορές αυτό να είναι απαραίτητο και αναπόφευκτο.

Να πω ένα παράδειγμα. Στη δεκαετία του 2000 είχε τύχει να βρεθώ σε κρατική ξυλοβιομηχανία που είχε ανοιχτεί στη δεκαετία του 80 από το ΠΑΣΟΚ. Είχε πει ο διευθυντής ότι σχεδόν πάντοτε η επιχείρηση "ήταν μέσα" και ότι κάποια στιγμή θα έκλεινε.

Τελικά έκλεισε. Ε, όσο "ήταν μέσα", τη συντηρούσαμε εγώ κι εσύ (που λέει ο λόγος).

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Οταν μία κρατική επιχείρηση είναι ζημιογόνα, τότε την πληρώνουμε όλοι μέσω των φόρων. Πληρώνουμε δηλαδή την χασούρα της.

Το κράτος έχει τη δυνατότητα να συντηρήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα τις δικές του κρατικές επιχειρήσεις (για κοινωνικούς λόγους, δηλαδή για να μην έχει πολιτικό κόστος στην περίπτωση που χρειαστεί να κλείσουν). Γιατί μπορεί να βάλει χέρι στα ταμεία, δηλαδή έμμεσα, πληρώνουμε όλοι την χασούρα της, ώστε να μην έχει το εκάστοτε κράτος, πολιτικό κόστος.

Αν μια τέτοια επιχείρηση ιδιωτικοποιηθεί, την όποια χασούρα, την αναλαμβάνει αποκλειστικά ο ιδιώτης, με δικά του χρήματα και μέσα.

Η καραμέλα που λέει ότι τέτοιες επιχειρήσεις αποτελούν "εθνική περιουσία" πάσχει, από το γεγονός ότι κανείς δεν επιθυμεί να συντηρεί μια "εθνική περιουσία" που έχει χασούρα, βάζοντας το χέρι στην τσέπη του.

κι όμως αυτό δεν είναι 100% αλήθεια. πόσες φορές το κράτος δεν έχει συμβάλλει σε ιδιωτικές επιχειρήσεις για να μην χρεοκοπήσουν μέσω επιδοτήσεων, κτλ;
το πρώτο παράδειγμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι η ιδιωτικοποιημένη τραινοσε
https://www.sofokleousin.gr/trainose-kratiko-xrima-stin


ωστόσο, όταν μια δημόσια εταιρεία νευραλγικής μάλιστα σημασίας πάσχει (πχ ενέργεια, μεταφορές) η λύση δεν είναι να κόψεις το κεφάλι για να θεραπεύσεις τον πονοκέφαλο

Δεν τίθεται ζήτημα σωστού ή λάθους, δες το καθαρά κυνικά. ΚΑΘΕ φορά που συμβάλλει το κράτος ώστε να μη φαλιρίσει μια επιχείρηση (ακόμη και ιδιωτική), την πληρώνουν ουσιαστικά οι φορολογούμενοι.

Μπορεί πολλές φορές αυτό να είναι απαραίτητο και αναπόφευκτο.

Να πω ένα παράδειγμα. Στη δεκαετία του 2000 είχε τύχει να βρεθώ σε κρατική ξυλοβιομηχανία που είχε ανοιχτεί στη δεκαετία του 80 από το ΠΑΣΟΚ. Είχε πει ο διευθυντής ότι σχεδόν πάντοτε η επιχείρηση "ήταν μέσα" και ότι κάποια στιγμή θα έκλεινε.

Τελικά έκλεισε. Ε, όσο "ήταν μέσα", τη συντηρούσαμε εγώ κι εσύ (που λέει ο λόγος).

μα δε διαφωνούμε
αυτό που λέω είναι ότι και ιδιωτική να είναι μια εταιρεία, αν δραστηριοποιείται σε κάποιον νευραλγικής φύσεως τομέα, το κράτος σε ύστατη στιγμή θα τη διασώσει με λεφτά των φορολογουμένων. δηλαδή και σκατά διαχείριση να κάνει ο ιδιώτης, τη ζημιά πάλι οι φορολογούμενοι θα την πληρώσουν. τα κέρδη όμως δεν πάνε στις τσέπες των φορολογούμενων
η μανία με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι ένας τρόπος αναπαραγωγής του καπιταλισμού μέσα από το άνοιγμα νέων αγορών. το σύστημα όποτε φτάνει σε τέλμα αναζητά νέες διεξόδους

[AlienWay]

κι όμως αυτό δεν είναι 100% αλήθεια. πόσες φορές το κράτος δεν έχει συμβάλλει σε ιδιωτικές επιχειρήσεις για να μην χρεοκοπήσουν μέσω επιδοτήσεων, κτλ;
το πρώτο παράδειγμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι η ιδιωτικοποιημένη τραινοσε
https://www.sofokleousin.gr/trainose-kratiko-xrima-stin


ωστόσο, όταν μια δημόσια εταιρεία νευραλγικής μάλιστα σημασίας πάσχει (πχ ενέργεια, μεταφορές) η λύση δεν είναι να κόψεις το κεφάλι για να θεραπεύσεις τον πονοκέφαλο

Δεν τίθεται ζήτημα σωστού ή λάθους, δες το καθαρά κυνικά. ΚΑΘΕ φορά που συμβάλλει το κράτος ώστε να μη φαλιρίσει μια επιχείρηση (ακόμη και ιδιωτική), την πληρώνουν ουσιαστικά οι φορολογούμενοι.

Μπορεί πολλές φορές αυτό να είναι απαραίτητο και αναπόφευκτο.

Να πω ένα παράδειγμα. Στη δεκαετία του 2000 είχε τύχει να βρεθώ σε κρατική ξυλοβιομηχανία που είχε ανοιχτεί στη δεκαετία του 80 από το ΠΑΣΟΚ. Είχε πει ο διευθυντής ότι σχεδόν πάντοτε η επιχείρηση "ήταν μέσα" και ότι κάποια στιγμή θα έκλεινε.

Τελικά έκλεισε. Ε, όσο "ήταν μέσα", τη συντηρούσαμε εγώ κι εσύ (που λέει ο λόγος).

μα δε διαφωνούμε
αυτό που λέω είναι ότι και ιδιωτική να είναι μια εταιρεία, αν δραστηριοποιείται σε κάποιον νευραλγικής φύσεως τομέα, το κράτος σε ύστατη στιγμή θα τη διασώσει με λεφτά των φορολογουμένων. δηλαδή και σκατά διαχείριση να κάνει ο ιδιώτης, τη ζημιά πάλι οι φορολογούμενοι θα την πληρώσουν. τα κέρδη όμως δεν πάνε στις τσέπες των φορολογούμενων
η μανία με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι ένας τρόπος αναπαραγωγής του καπιταλισμού μέσα από το άνοιγμα νέων αγορών. το σύστημα όποτε φτάνει σε τέλμα αναζητά νέες διεξόδους

Ετσι έχουν τα πράγματα. Επίσης δεν μπορεί να υπάρξει ατόφιος ιδιωτικός τομέας, όταν παρασιτεί πάνω σε κρατικό χρήμα (είτε είναι ΕΣΠΑ, είτε δικά μας λεφτά).

Ακούμε π.χ. ότι εταιρίες-εργολάβοι αναλαμβάνουν κρατικό έργο μέσω δημοπρασίας. Σόρυ, αλλά τέτοιες εταιρίες δεν είναι αμιγώς ιδιωτικές, γιατί το χρήμα που εισπράττουν είναι κρατικό.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Δεν τίθεται ζήτημα σωστού ή λάθους, δες το καθαρά κυνικά. ΚΑΘΕ φορά που συμβάλλει το κράτος ώστε να μη φαλιρίσει μια επιχείρηση (ακόμη και ιδιωτική), την πληρώνουν ουσιαστικά οι φορολογούμενοι.

Μπορεί πολλές φορές αυτό να είναι απαραίτητο και αναπόφευκτο.

Να πω ένα παράδειγμα. Στη δεκαετία του 2000 είχε τύχει να βρεθώ σε κρατική ξυλοβιομηχανία που είχε ανοιχτεί στη δεκαετία του 80 από το ΠΑΣΟΚ. Είχε πει ο διευθυντής ότι σχεδόν πάντοτε η επιχείρηση "ήταν μέσα" και ότι κάποια στιγμή θα έκλεινε.

Τελικά έκλεισε. Ε, όσο "ήταν μέσα", τη συντηρούσαμε εγώ κι εσύ (που λέει ο λόγος).

μα δε διαφωνούμε
αυτό που λέω είναι ότι και ιδιωτική να είναι μια εταιρεία, αν δραστηριοποιείται σε κάποιον νευραλγικής φύσεως τομέα, το κράτος σε ύστατη στιγμή θα τη διασώσει με λεφτά των φορολογουμένων. δηλαδή και σκατά διαχείριση να κάνει ο ιδιώτης, τη ζημιά πάλι οι φορολογούμενοι θα την πληρώσουν. τα κέρδη όμως δεν πάνε στις τσέπες των φορολογούμενων
η μανία με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι ένας τρόπος αναπαραγωγής του καπιταλισμού μέσα από το άνοιγμα νέων αγορών. το σύστημα όποτε φτάνει σε τέλμα αναζητά νέες διεξόδους

Ετσι έχουν τα πράγματα. Επίσης δεν μπορεί να υπάρξει ατόφιος ιδιωτικός τομέας, όταν παρασιτεί πάνω σε κρατικό χρήμα (είτε είναι ΕΣΠΑ, είτε δικά μας λεφτά).

Ακούμε π.χ. ότι εταιρίες-εργολάβοι αναλαμβάνουν κρατικό έργο μέσω δημοπρασίας. Σόρυ, αλλά τέτοιες εταιρίες δεν είναι αμιγώς ιδιωτικές, γιατί το χρήμα που εισπράττουν είναι κρατικό.

ακριβώς. υπάρχουν ιδιωτικές εταιρείες που δουλεύουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με το δημόσιο
για να μην μιλήσουμε για απευθείας αναθέσεις

[Dwarven Blacksmith]

Είμαι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, εφόσον τελικά τα μαζεύει όλα το Κινέζικο δημόσιο. Ιδιωτικοποιήσεις μέχρι η Γη να γίνει κόκκινη.

[AlienWay]

μα δε διαφωνούμε
αυτό που λέω είναι ότι και ιδιωτική να είναι μια εταιρεία, αν δραστηριοποιείται σε κάποιον νευραλγικής φύσεως τομέα, το κράτος σε ύστατη στιγμή θα τη διασώσει με λεφτά των φορολογουμένων. δηλαδή και σκατά διαχείριση να κάνει ο ιδιώτης, τη ζημιά πάλι οι φορολογούμενοι θα την πληρώσουν. τα κέρδη όμως δεν πάνε στις τσέπες των φορολογούμενων
η μανία με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι ένας τρόπος αναπαραγωγής του καπιταλισμού μέσα από το άνοιγμα νέων αγορών. το σύστημα όποτε φτάνει σε τέλμα αναζητά νέες διεξόδους

Ετσι έχουν τα πράγματα. Επίσης δεν μπορεί να υπάρξει ατόφιος ιδιωτικός τομέας, όταν παρασιτεί πάνω σε κρατικό χρήμα (είτε είναι ΕΣΠΑ, είτε δικά μας λεφτά).

Ακούμε π.χ. ότι εταιρίες-εργολάβοι αναλαμβάνουν κρατικό έργο μέσω δημοπρασίας. Σόρυ, αλλά τέτοιες εταιρίες δεν είναι αμιγώς ιδιωτικές, γιατί το χρήμα που εισπράττουν είναι κρατικό.

ακριβώς. υπάρχουν ιδιωτικές εταιρείες που δουλεύουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με το δημόσιο
για να μην μιλήσουμε για απευθείας αναθέσεις

Υπάρχει μια σκληρή αλήθεια: Το κράτος, ποτέ δεν θα θελήσει πραγματικά να μειώσει τον εαυτό του. Αν το θελήσει πραγματικά, τότε πρόκειται για μια υπέρβαση, κάτι σαν εξαίρεση στον κανόνα.

Ακόμη κι αν υπάρχουν κυβερνήσεις που ευαγγελίζονται ότι είναι υπέρ του "μικρού και ευέλικτου κράτους", όταν αναλαμβάνουν την καρέκλα της εξουσίας, διαπιστώνουν ότι οι μετακλητοί, οι ΔΥ, το όλο οργανόγραμμα αυτών των υπηρεσιών, παρέχει πολιτική ισχύ, κομματικά οφέλη, άμεση και έμμεση ενίσχυση της εκλογικής επιρροής πάνω στις μάζες.

Από αυτή την άποψη, δικαιώθηκαν οι καραμανλικοί, οι οποίοι στον βωμό του κοινωνικού φιλελευθερισμού, έχουν συχνά την κυνική θέση ότι ας αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν. Εφόσον οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις συνεπάγονται πολιτικό κόστος, μειωμένη επιρροή και απορρύθμιση του όλου ογκώδους κρατικοδίαιτου συστήματος, να μη περιμένουμε θαύματα.

Διαφορετικά προκύπτει μία πολύ δύσκολη σπαζοκεφαλιά: Πώς μπορεί το κράτος να μειώσει τον εαυτό του χωρίς να έχει πολιτικό κόστος και μειωμένη επιρροή στην εθνική οικονομία; Είναι εφικτό;

Εγώ λέω ότι είναι εφικτό, αλλά παράλληλα αποτελεί μια εξαιρετικά δύσκολη αποστολή, ευελπιστώ ότι μπορούν να γίνουν βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Απλώς να μη περιμένουμε να γίνουν θαύματα.

[Green Dragon]

Ετσι έχουν τα πράγματα. Επίσης δεν μπορεί να υπάρξει ατόφιος ιδιωτικός τομέας, όταν παρασιτεί πάνω σε κρατικό χρήμα (είτε είναι ΕΣΠΑ, είτε δικά μας λεφτά).

Ακούμε π.χ. ότι εταιρίες-εργολάβοι αναλαμβάνουν κρατικό έργο μέσω δημοπρασίας. Σόρυ, αλλά τέτοιες εταιρίες δεν είναι αμιγώς ιδιωτικές, γιατί το χρήμα που εισπράττουν είναι κρατικό.

ακριβώς. υπάρχουν ιδιωτικές εταιρείες που δουλεύουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με το δημόσιο
για να μην μιλήσουμε για απευθείας αναθέσεις

Υπάρχει μια σκληρή αλήθεια: Το κράτος, ποτέ δεν θα θελήσει πραγματικά να μειώσει τον εαυτό του. Αν το θελήσει πραγματικά, τότε πρόκειται για μια υπέρβαση, κάτι σαν εξαίρεση στον κανόνα.

Ακόμη κι αν υπάρχουν κυβερνήσεις που ευαγγελίζονται ότι είναι υπέρ του "μικρού και ευέλικτου κράτους", όταν αναλαμβάνουν την καρέκλα της εξουσίας, διαπιστώνουν ότι οι μετακλητοί, οι ΔΥ, το όλο οργανόγραμμα αυτών των υπηρεσιών, παρέχει πολιτική ισχύ, κομματικά οφέλη, άμεση και έμμεση ενίσχυση της εκλογικής επιρροής πάνω στις μάζες.

Από αυτή την άποψη, δικαιώθηκαν οι καραμανλικοί, οι οποίοι στον βωμό του κοινωνικού φιλελευθερισμού, έχουν συχνά την κυνική θέση ότι ας αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν. Εφόσον οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις συνεπάγονται πολιτικό κόστος, μειωμένη επιρροή και απορρύθμιση του όλου ογκώδους κρατικοδίαιτου συστήματος, να μη περιμένουμε θαύματα.

Διαφορετικά προκύπτει μία πολύ δύσκολη σπαζοκεφαλιά: Πώς μπορεί το κράτος να μειώσει τον εαυτό του χωρίς να έχει πολιτικό κόστος και μειωμένη επιρροή στην εθνική οικονομία; Είναι εφικτό;

Εγώ λέω ότι είναι εφικτό, αλλά παράλληλα αποτελεί μια εξαιρετικά δύσκολη αποστολή, ευελπιστώ ότι μπορούν να γίνουν βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Απλώς να μη περιμένουμε να γίνουν θαύματα.

Όχι, δεν είναι. Είσαι θύμα του ιδεαλισμού.

Όταν έχεις ανθρώπινη κοινωνία (η Θάτσερ ας πάει αν κάνει ανάλυση στις τίγρεις γιατί γι' αυτές είναι ο νεοφιλελευθερισμός) θα έχεις κράτος. Αν καταργήσεις το κράτος και τα κάνεις όλα ιδιωτικά, κάποιες μεγάλες εταιρείες θα δημιουργήσουν εκείνες μια δομή διοίκησης, αφενός αναγκαστικά για να μην επέλθει το χάος και αφετέρου επειδή θα το θελήσουν - ευκαιρία να πάρουν εκείνες την εξουσία. Πρακτικά δηλαδή θα έχεις πάλι κράτος πολύ πολύ σύντομα

Λυπάμαι αλλά το να συζητάμε για κατάργηση του κράτους είναι το ίδιο σοβαρό με το να συζητάμε για τον Αϊ Βασίλη.

[Green Dragon]

Δεν τίθεται ζήτημα σωστού ή λάθους, δες το καθαρά κυνικά. ΚΑΘΕ φορά που συμβάλλει το κράτος ώστε να μη φαλιρίσει μια επιχείρηση (ακόμη και ιδιωτική), την πληρώνουν ουσιαστικά οι φορολογούμενοι.

Μπορεί πολλές φορές αυτό να είναι απαραίτητο και αναπόφευκτο.

Να πω ένα παράδειγμα. Στη δεκαετία του 2000 είχε τύχει να βρεθώ σε κρατική ξυλοβιομηχανία που είχε ανοιχτεί στη δεκαετία του 80 από το ΠΑΣΟΚ. Είχε πει ο διευθυντής ότι σχεδόν πάντοτε η επιχείρηση "ήταν μέσα" και ότι κάποια στιγμή θα έκλεινε.

Τελικά έκλεισε. Ε, όσο "ήταν μέσα", τη συντηρούσαμε εγώ κι εσύ (που λέει ο λόγος).

μα δε διαφωνούμε
αυτό που λέω είναι ότι και ιδιωτική να είναι μια εταιρεία, αν δραστηριοποιείται σε κάποιον νευραλγικής φύσεως τομέα, το κράτος σε ύστατη στιγμή θα τη διασώσει με λεφτά των φορολογουμένων. δηλαδή και σκατά διαχείριση να κάνει ο ιδιώτης, τη ζημιά πάλι οι φορολογούμενοι θα την πληρώσουν. τα κέρδη όμως δεν πάνε στις τσέπες των φορολογούμενων
η μανία με τις ιδιωτικοποιήσεις είναι ένας τρόπος αναπαραγωγής του καπιταλισμού μέσα από το άνοιγμα νέων αγορών. το σύστημα όποτε φτάνει σε τέλμα αναζητά νέες διεξόδους

Μα προφανώς και είναι κοροϊδία και απάτη κάτι που φωνάζω από τότε που ο νεοφιλελευθερισμός ήταν στα ντουζένια του, όχι τώρα που μπήκε σε απόσυρση. Ακόμα και η δικαιολογία περί 'ευκαιριών ανάπτυξης' είναι παραμύθι, τι ανάπτυξη δηλαδή θα φέρει η ΕΥΔΑΠ π.χ. αν γίνει ιδιωτική; Ο ρόλος της είναι πολύ συγκεκριμένος. Τα βάφτιζαν και επενδύσεις τρομάρα τους!

Αυτό έχει νόημα για μη κομβικές επιχειρήσεις, π.χ. ΛΑΡΚΟ που όντως συνδέονται με διαφορετικό τρόπο με την αγορά και μπορεί να λειτουργήσουν αναπτυξιακά. Βασικές υποδομές δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να ιδιωτικοποιούνται. Μιλάω για ουσιαστικό νοήμα, όχι για να πάρει μίζα ο υπουργός και να φροντίσει κάποιον φίλο του μεγαλοεπιχειρηματία.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

ακριβώς. υπάρχουν ιδιωτικές εταιρείες που δουλεύουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με το δημόσιο
για να μην μιλήσουμε για απευθείας αναθέσεις

Υπάρχει μια σκληρή αλήθεια: Το κράτος, ποτέ δεν θα θελήσει πραγματικά να μειώσει τον εαυτό του. Αν το θελήσει πραγματικά, τότε πρόκειται για μια υπέρβαση, κάτι σαν εξαίρεση στον κανόνα.

Ακόμη κι αν υπάρχουν κυβερνήσεις που ευαγγελίζονται ότι είναι υπέρ του "μικρού και ευέλικτου κράτους", όταν αναλαμβάνουν την καρέκλα της εξουσίας, διαπιστώνουν ότι οι μετακλητοί, οι ΔΥ, το όλο οργανόγραμμα αυτών των υπηρεσιών, παρέχει πολιτική ισχύ, κομματικά οφέλη, άμεση και έμμεση ενίσχυση της εκλογικής επιρροής πάνω στις μάζες.

Από αυτή την άποψη, δικαιώθηκαν οι καραμανλικοί, οι οποίοι στον βωμό του κοινωνικού φιλελευθερισμού, έχουν συχνά την κυνική θέση ότι ας αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν. Εφόσον οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις συνεπάγονται πολιτικό κόστος, μειωμένη επιρροή και απορρύθμιση του όλου ογκώδους κρατικοδίαιτου συστήματος, να μη περιμένουμε θαύματα.

Διαφορετικά προκύπτει μία πολύ δύσκολη σπαζοκεφαλιά: Πώς μπορεί το κράτος να μειώσει τον εαυτό του χωρίς να έχει πολιτικό κόστος και μειωμένη επιρροή στην εθνική οικονομία; Είναι εφικτό;

Εγώ λέω ότι είναι εφικτό, αλλά παράλληλα αποτελεί μια εξαιρετικά δύσκολη αποστολή, ευελπιστώ ότι μπορούν να γίνουν βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Απλώς να μη περιμένουμε να γίνουν θαύματα.

Όχι, δεν είναι. Είσαι θύμα του ιδεαλισμού.

Όταν έχεις ανθρώπινη κοινωνία (η Θάτσερ ας πάει αν κάνει ανάλυση στις τίγρεις γιατί γι' αυτές είναι ο νεοφιλελευθερισμός) θα έχεις κράτος. Αν καταργήσεις το κράτος και τα κάνεις όλα ιδιωτικά, κάποιες μεγάλες εταιρείες θα δημιουργήσουν εκείνες μια δομή διοίκησης, αφενός αναγκαστικά για να μην επέλθει το χάος και αφετέρου επειδή θα το θελήσουν - ευκαιρία να πάρουν εκείνες την εξουσία. Πρακτικά δηλαδή θα έχεις πάλι κράτος πολύ πολύ σύντομα

Λυπάμαι αλλά το να συζητάμε για κατάργηση του κράτους είναι το ίδιο σοβαρό με το να συζητάμε για τον Αϊ Βασίλη.

εγώ προσωπικά πιστεύω πως ούτε οι νεοφιλελέδες πιστεύουν πραγματικά σε αυτά που λένε
είναι σαν τους αναρχικούς ένα πράγμα