Μιλώντας σήμερα στο libre ο Συντονιστής Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας, Ευάγγελος Φαλάρας, επισημαίνει:
«Εγώ έφτασα στο σημείο λίγο μετά τις 12.00 βράδυ Δευτέρας και έφυγα την Παρασκευή. Όταν έφυγα υπήρχε η διαμόρφωση του χώρου προκειμένου να επιχειρήσουν οι γερανοί. Η διαμόρφωση έγινε για να σηκώσουν τα βάρη οι γερανοί. Αυτό που συμβαίνει επιχειρησιακά είναι το εξής: οι γερανοί θέλουν σταθερό πεδίο να μη βουλιάζει, γι’ αυτό και έπεσαν κάποια φερτά αντικείμενα, για να είναι σταθερός ο γερανός και να μη γίνει και ζημιά στον αγωγό που είναι από κάτω. Δεν μπορούσαμε να περιμένουμε. Έπρεπε να σηκωθούν τα βάρη, τα βαγόνια, οι λαμαρίνες. Κάτω από το πεδίο του ατυχήματος υπάρχει ένας αγωγός 110 εκατοστών διαμέτρου και 50 ατμόσφαιρες πίεση
. Αν έσκαγε η έκρηξη θα επηρέαζε μέχρι και τη Λάρισα. Πείτε μου, τι θα έπρεπε να κάνω εκείνη τη στιγμή;
Εγώ ζήτησα να έρθουν οι γερανοί Έγινε σύσκεψη στο Συντονιστικό. Δεν έχουμε εμείς η πυροσβεστική τους γερανούς, εγώ απλώς ζήτησα να έρθουν, όπως και γρύλοι και οξυγόνο. Οι αποφάσεις πάρθηκαν στο Συντονιστικό, εκεί συμμετείχαν αρκετοί φορείς, κάποιοι υπουργοί, εκπρόσωποι από την αστυνομία, τον στρατό, την αεροπορία… Ο κ. Τριαντόπουλος δε νομίζω ότι ήταν ούτε στο πρώτο ούτε στο δεύτερο συντονιστικό. Στο δεύτερο συντονιστικό ήταν και ο υπαρχηγός της Πυροσβεστικής κ. Αποστολίδης» εξηγεί και επισημαίνει πάλι πως ο ίδιος ζήτησε γερανούς, απ’ όταν έφυγε και μετά δε γνωρίζει τι έγινε. Και εξηγεί επιχειρησιακά τι έγινε: «οι γερανοί για να επιχειρήσουν θέλουν στατικότητα. Το έδαφος ήταν μαλακό. Και με ένα μαλακό έδαφος, αν δεν υπήρχε στατικότητα υπήρχε κίνδυνος και ο γερανός να ντελαπάρει, αλλά και να δημιουργούταν πρόβλημα στον αγωγό. Από κει και πέρα, ήρθαν τα φορτηγά, έφεραν τα υλικά που χρειάζονταν κι όσο προχωρούσαν οι γερανοί κι έφτασαν στην έξοδο του τούνελ, έριχναν και περισσότερα υλικά, με αποτέλεσμα όταν αποχώρησα κάποια σημεία όντως να είναι καλυμμένα. Τι έγινε μετά δεν ξέρω…» τονίζει.
«Δεν έδωσα εντολή για μπάζωμα. Εγώ γερανούς ζήτησα» επαναλαμβάνει. «Οι αποφάσεις που πάρθηκαν ήταν συλλογικές. Όλοι όσοι ήταν στο Συντονιστικό, ο καθένας απ τη μεριά του έκανε αυτό που έπρεπε. Συζητήθηκε επίσης και ότι έπρεπε να ενεργοποιηθεί το σχέδιο διαχείρισης ανθρωπίνων απωλειών. Λήφθηκαν αποφάσεις συλλογικά, να μην προσωποποιούμε κάτι» συμπληρώνει.
Όσο για το… μυστήριο γύρω από το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, ο κ. Φαλάρας λέει: «αν κουβαλούσε υγρά και χημικά, δε θα βλέπαμε τα δοχεία; Εγώ δεν είδα δοχεία που ενδεχομένως να περιείχαν υγρά. Γύρω στις 4.00 με 4.30 ζήτησα και πήρα το χαρτί με τα περιεχόμενα της αμαξοστοιχίας. Έγραφε μεταλλικά ελάσματα, φρούτα στα ψυγεία και ποτά». Ρωτήσαμε αν είδε έστω… κάποιο φρούτο, που υποθέτουμε κάτι κάπου θα είχε εκσφενδονιστεί. «Δεν είδα κάτι, μόνο τη δουλειά μας κοιτούσαμε, το επιχειρησιακό κομμάτι στα βαγόνια».
Η συζήτηση κλείνει φορτισμένα:
«Πέρασαν από τα χέρια μου οι 57 ζωές. Μου είναι δύσκολο να μιλάω, μου είναι δύσκολο αυτό που γίνεται τις τελευταίες ώρες, βιώνω πάλι όσα πέρασα. Μου δημιουργούν πόνο όλα αυτά. Εμάς η δουλειά μας είναι στο πεδίο, όχι μπροστά σε εισαγγελείς και τώρα εγώ μπορεί να βρεθώ στον εισαγγελέα… Αυτό έχει κόστος για εμένα».