Έγραψε ο Παναγιώτης Δούμας
Eμείς οι παλιοί συνηθίζουμε να αποκαλούμε τον πατριωτικό χώρο «ο χώρος». Το ίδιο, βέβαια, κάνουν και οι αριστεροί με τον δικό τους χώρο. Αν προσπαθούσαμε να οριοθετήσουμε αυτό το πολιτικό «οικόπεδο», θα λέγαμε σήμερα ότι εκτείνεται από τις παρυφές της Νέας Δημοκρατίας μέχρι τις αντίστοιχες της Χρυσής Αυγής.
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι σίγουρα ο χώρος δεν ανήκει σε μία πολιτική δύναμη, αλλά διαθέτει πολλούς συνιδιοκτήτες. Κάποτε, το μεγαλύτερο μέρος του το κατελάμβανε η Νέα Δημοκρατία, ούσα ακόμη ένα υποτυπωδώς δεξιό κόμμα με πατριωτικό πρόσημο. Οσο η Ν.Δ. μετακινείτο προς τα αριστερά τόσο περισσότερος χώρος απελευθερωνόταν.
Υπήρξαν, βέβαια, και άλλοι μνηστήρες. Την τελευταία εικοσαετία είχαμε τον ΛΑΟΣ και εν συνεχεία τη Χρυσή Αυγή, η οποία ωστόσο ποτέ δεν τοποθετήθηκε εξ ολοκλήρου εντός των ορίων του χώρου αυτού, διαθέτοντας ως ξέχωρο πεδίο τον… δικό της χώρο, αυτόν του απολύτου περιθωρίου, από το οποίο ξεκίνησε.Μονάδα μέτρησης δεν είναι φυσικά τα τετραγωνικά, αλλά οι άνθρωποι-ψηφοφόροι. Και δεν θα ήταν υπερβολικό να έλεγε κανείς ότι η πλήρης «έκτασή» του, δεδομένου ότι ο χώρος αυτός έχει χαρίσει μεγάλο μέρος της στην αποχή, κινείται σε ποσοστά της τάξης του 10% έως 15%, άρα δύναται να αγγίζει το 1.000.000 ψηφοφόρους.
Αυτή τη στιγμή, στην πατρίδα μας μερίδιο στον χώρο αυτόν διεκδικούν, πέραν της Χρυσής Αυγής και της Νέας Δημοκρατίας, ο Κυριάκος Βελόπουλος και ο Πάνος Καμμένος – αν θα μπορούσε κανείς να συμπεριλάβει τον τελευταίο, με βάση τουλάχιστον την ιδεολογική διακήρυξη, τις θέσεις του κόμματός του και το ευρωσκεπτικιστικό προφίλ του. Από τους υπόλοιπους σοβαρούς παίκτες, όπως ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο Φαήλος Κρανιδιώτης και ο Ελευθέριος Συναδινός, ουδείς έχει ανακοινώσει την κάθοδό του στις εθνικές εκλογές και το μόνο βέβαιο είναι ότι θα κονταροχτυπηθούν στις ευρωεκλογές.
Επειδή, ωστόσο, η φύση δεν αγαπά τα κενά, και κρίνοντας μάλλον απίθανο το ενδεχόμενο συνεργασίας των ανωτέρω, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάποιος θα επιχειρήσει να διεκδικήσει το τεράστιο «ορφανό» και μη εκπροσωπούμενο μερίδιο αυτού του χώρου.
Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τη φύση, τα κίνητρα και τον σκοπό όποιου εγχειρήματος, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει Δούρειο Ιππο ή μια μεγάλη ευκαιρία για τα πατριωτικά ιδεώδη σε μια εποχή εξαιρετικών και επικίνδυνων προκλήσεων.
Το σίγουρο είναι ότι η υπάρχουσα γεωγραφία του πατριωτικού χώρου δεν φαίνεται ικανή να τεθεί αντιμέτωπη με την παγκοσμιοποίηση, τη ραγδαία επίθεση που υφίσταται το εθνικό κράτος και με τους κινδύνους που ελλοχεύουν όχι μόνο για την Ελλάδα ως οργανωμένη δομή, αλλά για το ίδιο το έθνος. Είναι αναγκαίο να κοιτάξουμε όλοι τη μεγάλη εικόνα και να αναθεωρήσουμε πολλά από όσα θεωρούσαμε δεδομένα μέχρι σήμερα στον μικρόκοσμό μας. Το μέγεθος αυτού του χώρου όχι μόνο το επιτρέπει, αλλά και το απαιτεί.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ
Παναγιώτης Δούμας
http://doumas.gr
Γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα και κατάγεται από την Αρχαία Ολυμπία και τη Σμύρνη. Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών και σπούδασε νομικά και ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ της Γερμανίας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και στέλεχος του Ελληνικού Μετώπου και Αντιπρόεδρος της Νέας Δεξιάς. Θήτευσε ως Αντιπρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Δημοκρατία και στη γερμανική εβδομαδιαία εφημερίδα Junge Freiheit. Είναι ιδρυτικό μέλος του Εθνικού Συντονιστικού Οργάνου και μέλος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών.
https://doumas.gr/o-patriotikos-choros/
με επιβεβαιώνεις, θέλεις μια σκληρή δεξιά που να μην μπορεί να συνεργάζεται με το κεντροδεξιό κόμμα όπως γίνεται αλλού.