Δημοκράτης έγραψε: ↑02 Φεβ 2020, 20:29
΄Το μόνο λάθος του μουσολίνη είναι ότι μπήκε στον πόλεμο με το μέρος των προδιαγεγραμμένα χαμένων. Κατά τα άλλα ναι έκανε πολλά καλά στην Ιταλία. και αν σταματήσετε να σκέφτεστε με λογικές χόλιγουντ και δείτε το σε ποια εποχή έδρασε ο Μουσολίνι ήταν ένας από τους μεγάλους άντρες της εποχής του. Αν πάλι κρίνεις εκ του αποτελέσματος είναι από τους μεγάλους χαμένους του 20ου αιώνα.
Τον Μουσολίνι τον έφαγε η Αγγλία που δεν του έδινε αποικίες στη μεσόγειο.
Αυτός δεν ήθελε συμμαχία με τον Χίτλερ, με την Αγγλία ήθελε αλλά να τον άφηναν να πάρει μερικές αποικίες.
Στους Γερμανούς έλεγε δια του υπουργού του των εξωτερικών του κόμητος Τσιάνο να μην κάνουν πόλεμο με την Πολωνία αλλά ο Ρίμπεντροπ έλεγε στον Τσιάνο "α πάγαινε".
Μάλιστα φοβόταν τους Τεντέσκους μπας και του την πέσουν για κάτι διεκδικούμενα στον Ιταλικό βορρά αλλά μετά αυτό διευθετήθηκε.
Μέχρι όμως και ελάχιστα προ της καταρρεύσεως του μετώπου της Γαλλίας στο Σεντάν και της οπισθοχώρησης των Άγγλων στη Δουγκέρκη, διεμήνυε προς την Αγγλία να του δώσουν μερικές αποικίες και να γίνει σύμμαχος - κάτι που οι Εγγλέζοι δεν το δεχόντουσαν. Όταν οι Εγγλέζοι είχαν αποσυρθεί στη Δουγκέρκη και αποχωρούσαν βομβαρδιζόμενοι, τον Ιούνιο του 40, κήρυξε κι αυτός τον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας !
Στη συνέχεια η εξόρμηση του στη μεσόγειο, στη Λιβύη και στην Ελλάδα, ήταν περισσότερο μία άτυπη κούρσα κυριαρχίας με τους Γερμανούς, παρά μία στρατηγική επιλογή του άξονος. Οι Γερμανοί έλεγαν "ρε τον παλαβιάρη, αλλά τι να κάνουμε ; άστονα". Η συνέχεια υπήρξε τραγική.
Ένα περίεργο με τον Μπενίτο ήταν ότι δεν ήταν καθόλου ρατσιστής.
Ήθελε να κατακτήσει διάφορες χώρες αλλά δεν ήταν ρατσιστής.
Στους δικούς μας τους δωδεκανήσιους έλεγε "βρε σεις, αφού είσαστε ιταλιάνο βέρο, τι φωνάζετε ;". Τα ίδια έλεγε και στους Αιθίοπες με το περίφημο τραγούδι "facceta nera". Για τους δε νάζους έλεγε -στις αρχές- ότι πιστεύουν σε σκοτεινές δοξασίες και ότι είναι βελανιδοφάγοι.
Όμως στο "βόρειο κράτος" όταν ήταν πιά πρακτικά αιχμάλωτος των Γερμανών έδωσε τους Εβραίους στο holocaust, λίγο πριν από το κρέμασμα ανάποδα.