Ένα ρεπορτάζ...
...κάπου στα 1998 δειπνώ με έναν Έλληνα διπλωμάτη, διευθυντή του γραφείου Πολιτικών Υποθέσεων του ΥΠΕΞ στην Κομοτηνή. Το γνωστό 105. Στην πόλη ήμουν νεοφερμένος και συνεργαζόμουν με τον "Παρατηρητή". Εκεί είχα δεχτεί το τηλέφωνο που ζητούσε το ραντεβού. Το συμπέρασμα ήταν ότι ο πρέσβης ήθελε να μου πει πως η μειονότητα είναι η πέμπτη φάλαγγα του εχθρού. Σιγά- σιγά άρχισα να μαθαίνω κάποια πράγματα.
Όπως π.χ. για πως για χρόνια οι μειονοτικοί δεν είχαν δικαίωμα σε δίπλωμα οδήγησης, ότι δεν μπορούσαν να κάνουν επιδιορθώσεις στα σπίτια τους, ότι υπήρχαν χιλιάδες ανιθαγενείς, ότι υπήρχε η "εθνική δημοσιογραφία" αδρά αμειβόμενη από τα μυστικά κονδύλια του ΥΠΕΞ, ότι υπήρχαν τα δάνεια του εθνικού σκοπού, τα έδινε άτοκα η Αγροτική Τράπεζα, μέσω των οποίων αγοράζονταν περιουσίες μειονοτικών.
Έμαθα για τα γεγονότα του 90 που καταστράφηκαν περίπου 400 μαγαζιά μειονοτικών, έμαθα για την ΕΥΠ και την αστυνομία που παρακολουθούσαν ότι τους φαινόταν ύποπτο εθνικά, όπως όριζαν οι υπηρεσίες το εθνικό, έμαθα για το τουρκικό προξενείο που ποδηγετεί την μειονότητα, άκουσα στο Σβίλεγκραντ ένα χειμωνιάτικό βράδυ από έναν μειονοτικό Τούρκο για ΄"έναν ήρωα που τον φάγανε οι Έλληνες στην Κομοτηνή, τον γιατρό τον Σαδίκ", πως αλήθεια κατάφεραν αι υπηρεσίαι να αναδειχθεί σε ήρωας ο μακαρίτης, θέλει σκέψη, έμαθα για μια βόμβα που είχε μπει απέναντι από το προξενείο το 1999 αν θυμάμαι καλά, μια βόμβα που δεν έσκασε ποτέ, αλλά έπαιξε τον ρόλο της, να ακυρωθεί μια συνάντηση Ελλήνων και Τούρκων δημοσιογράφων, έγινε λίγο αργότερα στις Σάπες, όχι στην Κομοτηνή, έμαθα για τις παραβιάσεις της συνθήκης της Γενεύης, στον Έβρο, για τα ναρκοπέδια που είχαν σκοτωθεί μετανάστες και πρόσφυγες, έμαθα πως η φράση "τούρκικος καφές" ενοχλούσε εθνικά ευαίσθητους ανθρώπους, έμαθα ονόματα οργανώσεων όπως "Ακρίτες", οι "Καταδρομείς", "Τα γεράκια της Ξάνθης", γνωστές οργανώσεις που σκοπό είχαν τον φιλοτελισμό ασφαλώς, έμαθα ότι άλλος βουλευτής εκλέγεται το βράδυ, άλλος βγαίνει το πρωί, θα είχε ενδιαφέρον να τοποθετηθεί επί του θέματος ο τότε υποψήφιος της Ν.Δ. Ιλχάν Αχμέτ, που το βράδυ είχε εκλεγεί, αλλά μέσα στην βαθιά νύχτα ανακαλύφθηκε ότι κάτι δεν μετρήθηκε σωστά και στην επανάληψη διορθώθηκε το" λάθος" και ο Ιλχάν Αχμετ δεν ήταν βουλευτής.
Είχα ακούσει για τον αριστερό δάσκαλο και ποιητή Μεμέτ Τσολάκ, είχα γνωρίσει την αριστερή, άθεη Ρεφικά, ποιήτρια, δημοσιογράφος, είχα γνωρίσει τον Μουσταφά Μουσταφά, εμβληματική προσωπικότητα, τον αείμνηστο ψυχίατρο Ιμπράμ Ονσούνογλου, με είχε βοηθήσει πολύ σε ένα ρεπορτάζ για την "Αυγή" με τίτλο το "Ισλάμ στην Θράκη", προσπαθούσα μάταια όπως φαίνεται, να καταλάβω γιατί το ελληνικό κράτος είχε και έχει εμμονή με τον θρησκευτικό χαρακτηρισμό της μειονότητας, όχι ως γενικό όρο αλλά ακόμη και ως ατομικό προσδιορισμό.
Έμαθα και έζησα τις ύστερες του 1990 πολιτικές για την μειονότητα, πολλά πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο, πληγές έχουν μείνει που πρέπει εντίμως να κλείσουν. Προσωπικώς έχω μια δυσθυμία απέναντι σε οργανισμούς ή υπηρεσίες με περίεργα αρτικόλεξα, όπως Ε.Υ.Π. Μ.Ι.Τ. 105 κ.λπ. Όπως μου φάνηκε ακατανόητο να δίνει ο Μητσοτάκης φάκελο στον Ερντογάν για Έλληνες πολίτες, αναφέρομαι στην μειονότητα. Μια μειονότητα χειραφετείται πραγματικά όταν η ζωή της δεν υπόκειται σε ελέγχους από τα αρτικόλεξα, ή από εκδικητικές πολιτικές. Και μια δημοκρατία κρίνεται όσον αφορά στην αξιοπιστία της, από το πως φέρεται στα πιο αδύνατα τμήματά της.
Δεν έχει ανάγκη να κρατά κτίρια "ανώνυμα" δεν έχει ανάγκη να αφήνει χώρο για μακρινές ή κοντινές μητέρες πατρίδες. Αν η ίδια η χώρα είναι προσηλωμένη στην δημοκρατία που φέρνει σύνολη ευημερία τότε καμμιά "παρένθετη μητέρα πατρίδα" δεν έχει περιθώριο δράσης..
Υ.Γ.
Αυτά τα έγραψα με αφορμή την υπόθεση Μπελέρη. Όταν κάνεις εξωτερική πολιτική με πρώην στελέχη της Μ.Α.Β.Η, είναι πρόδηλο ότι δυσκολεύεσαι πολύ να είσαι αξιόπιστος στο εξωτερικό για την Θράκη.https://www.facebook.com/permalink.php? ... 1361667471