Τις αναρτήσεις ευτυχώς τις είχα σώσει.
Τωρα το κανω σειρα αρθρων στο New-economy.
Η ατζέντα των Banksters για δύο Παγκόσμιους Πολέμους και μια παγκόσμια κυβέρνηση.
Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Είδαμε σε προηγούμενο άρθρο πως οι Banksters όταν δημιούργησαν τη FED απέκτησαν ένα κράτος εν κράτει στις ΗΠΑ που καθόριζε χωρίς κυβερνητικό έλεγχο την νομισματική πολιτική της χώρας τυπώνοντας το δολαριο και ανεβάζοντας ή χαμηλώνοντας τα επιτόκια. Έκτοτε οι τραπεζικοί οίκοι που μετέχουν στη FED απομυζούν τρελλά κέρδη από τις ΗΠΑ εισπράττοντας τόκο για το χρήμα που κόβουν. Στη συνέχεια αποφάσισαν να προκαλέσουν μια σειρά μεγάλων πολέμων μέσω των οποίων η χώρα την οποία έλεγχαν νομισματικά θα γινόταν η πρώτη παγκόσμια υπερδύναμη. Μια υπερδύναμη την οποία προόριζαν για σερίφη του πλανήτη που θα ακούει τις δικές τους διαταγές. Επιπλέον στη διάρκεια των πολέμων θα κέρδιζαν ασύλληπτα χρήματα αφενός σαν FED δανείζοντας τις ίδιες τις ΗΠΑ, αφετέρου μέσω των τραπεζικών οίκων τους δανείζοντας και τις υπόλοιπες εμπλεκόμενες χώρες.
Ο άνθρωπος-κλειδί
Ρίχνοντας μια σύντομη ματιά στη ζωή ενός μόνου ανθρώπου θα καταλάβουμε το πώς οι Banksters επηρέαζαν από το παρασκήνιο την πολιτική ζωή. Ο άνθρωπος μας λεγόταν Έντουαρντ Μάντελ Χάους αλλά όλοι τον αποκαλούσαν Συνταγματάρχη Χάους. Έγινε ο κύριος σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου Γούντροου Γουίλσον που οδήγησε τις ΗΠΑ να πολεμήσουν στον Πρώτο Παγκόσμιο. Μεταγενέστεροι ιστορικοί αποκαλούν τον Χάους σαν τον αχώριστο σύντροφο του προέδρου, το άλτερ έγκο του, το δεύτερο ισχυρότερο άνθρωπο στις ΗΠΑ εκείνο τον καιρό. Ο Συνταγματάρχης (που δεν υπήρξε ποτέ στρατιωτικός καθώς ο τίτλος του ήταν απλά τιμητικός) είχε δυο δικά του δωμάτια στη βόρεια πτέρυγα του Λευκού Οίκου! Ήταν άνθρωπος του μεγάλου τραπεζικού κεφαλαίου και συγκεκριμένα του Τζον Πιερπόντ Μόργκαν αλλά είχε φιλίες και με τις ευρωπαικές δυναστείες.
Το κόλπο
Ο Χάους επέλεξε προσωπικά τον Γούντροου Γουίλσον σαν τον κατάλληλο υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος και τον επέβαλε στο Μόργκαν και τους υπόλοιπους τραπεζίτες. Παρ’ ότι ο Γουίλσον ήταν το αουτσάιντερ στις προεδρικές εκλογές του 1912 οι Banksters τον έβγαλαν πρόεδρο με ένα τέχνασμα. Έκοψαν ψήφους από τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο χρηματοδοτώντας ένα τρίτο κόμμα να κατέβει στις εκλογές. O Γουίλσον ήταν άνθρωπος καλής προαίρεσης αλλά όπως δήλωσε κάποτε ο ίδιος δεν είχε ιδέα από τραπεζικό σύστημα. Πείστηκε λοιπόν από τα λόγια του συμβούλου του, Συνταγματάρχη Χάους και προχώρησε στην ψήφιση του νομοσχεδίου για τη δημιουργία της FED αλλάζοντας έτσι την αμερικανική και παγκόσμια ιστορία.
Ο Συνταγματάρχης Χάους σε εξώφυλλο του περιοδικού Τάιμ.
Ο Πόλεμος
Ένα χρόνο μετά τη δημιουργία της FED ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος που αρχικά βρήκε την αμερικανική κυβέρνηση πιστή στην ουδετερότητα. Ο Συνταγματάρχης Χάους ανέλαβε τις επαφές της αμερικανικής κυβέρνησης με τα ευρωπαικά κράτη, αλλά έδειξε ιδιαίτερη αδυναμία στην αγγλική πλευρά. Όταν βυθίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο το Λουζιτάνια με αρκετούς Αμερικανούς επιβάτες, ο Χάους τοποθετήθηκε ανοιχτά υπέρ της εξόδου της Αμερικής στον πόλεμο, τονίζοντας ότι το έθνος του πρέπει να πάρει θέση σ’αυτόν τον επικό πόλεμο μεταξύ της Δημοκρατίας και της Απολυταρχίας. Να σημειωθεί εδώ πως υπάρχει μεγάλο παρασκήνιο για τη βύθιση του Λουζιτάνια (όπως και για το Περλ Χάρμπορ) καθώς οι Γερμανοί είχαν προειδοποιήσει πριν αποπλεύσει ότι θα το χτυπήσουν και η προειδοποίηση αγνοήθηκε.
Δεν ήταν εύκολο ωστόσο να πειστούν οι Αμερικανοί να στείλουν τα παιδιά τους να πολεμήσουν σε ξένη ήπειρο. Η πολιτική παράδοση των ΗΠΑ εξάλλου αντιδρούσε σε κάθε ιδέα συμμαχίας με ξένη χώρα. Ο Τζoρτζ Γουάσιγκτoν, στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του, είχε προειδοποιήσει το έθνος να φυλάγεται από τέτοιους δεσμούς. Ο πέμπτος πρόεδρος, Tζέιμς Μονρόε, με διάγγελμα του το 1823 είχε καθιερώσει την αρχή του Απομονωτισμού στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Πρόκειται για την ίδια παράδοση που ακολουθεί και ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ.
Οι μεγαλοτραπεζίτες
Οι μεγαλοτραπεζίτες ξεκίνησαν τότε μεγαλη καμπάνια υπέρ της συμμετοχής στον πόλεμο μέσω των εφημερίδων που επηρέαζαν. Κάθε οπαδό του Απομονωτισμού των ΗΠΑ τον λοιδωρούσαν σαν προδότη. Ο Γουίλσον όμως δεν είχε πειστεί ακόμη να βάλει τη χώρα του στην περιπέτεια μιας πολεμικής εμπλοκής σε άλλη ήπειρο. Δεν ξεχνούσε ότι εκλέγηκε ξανά το 1916 με το σλόγκαν «αυτός που μας κράτησε μακριά από τον πόλεμο». Όμως οι πιέσεις ήταν μεγάλες και σε συνδυασμό με τις νέες υποβρυχιακές επιθέσεις της Γερμανίας πήρε τη μεγάλη απόφαση. Υπ’ όψιν ότι στο παρελθόν η Βρετανία είχε αποκλείσει με δικά της υποβρύχια τη Γερμανία και είχε χτυπήσει και αμερικανικά πλοία που έκαναν εμπόριο με τους Γερμανούς αλλά στην περίπτωση αυτή οι εφημερίδες της Ελίτ σιώπησαν. Η συνέχεια είναι γνωστή, οι ΗΠΑ θα αποβούν οι μεγάλες νικήτριες του πολέμου και η νέα ανερχόμενη δύναμη στο παγκόσμιο τοπίο.
Ο Συνταγματάρχης Χάους, ο άνθρωπος των Μόργκαν και των τραπεζικών δυναστειών, ήδη πριν από το τέλος του πολέμου γίνεται ο κύριος μοχλός της διαμόρφωσης του μεταπολεμικού τοπιού. Ο Οκτώβριος του 1918 τον βρίσκει να διαμορφώνει τους ορούς της ανακωχής ανάμεσα στη Γερμάνια και τις συμμαχικές χώρες της Αμερικής. Ένα μήνα πριν, ξεκινάει να συντάσσει το καταστατικό της Κοινωνίας των Εθνών, ενός υπερεθνικού οργανισμού που oι Banksters προώθησαν σαν πιλότο-υπόδειγμα μιας μελλοντικής παγκόσμιας κυβέρνησης που θα έλεγχαν οι ίδιοι. Τις ΗΠΑ τις προορίζουν σαν την υπερδύναμη που θα επιβάλει στις υπόλοιπες χώρες την παγκοσμιοποίηση. Δηλαδή την παραίτηση από τα κυριαρχικά τους δικαιώματα και τη σταδιακή μεταβίβαση των εξουσιών τους σε μια υπερεθνική Παγκόσμια Αρχή.
Ο Χάους πρωταγωνιστεί σε όλες τις διαβουλεύσεις της Συνθήκης των Βερσαλλιών. Εξάλλου ήδη από το 1917 με μια δικιά του ομάδα είχε ξεκινήσει μελέτες για τη διαμόρφωση της Συνθήκης Ειρήνης και για την επίλυση προβλημάτων που θα παρουσιάζονταν στον μεταπολεμικό κόσμο. Το 1919 συμμετέχει σε μια κλειστή συγκέντρωση στο Παρίσι που οργανώνει ο Έντμοντ ντε Ρότσιλντ (του γαλλικού κλάδου της οικογενείας) στο ξενοδοχείο Ματζέστικ. Σε αυτήν όλοι οι παρευρισκόμενοι είτε σαν εκπρόσωποι των τραπεζικών οίκων, είτε σαν πολιτικοί και διπλωμάτες, συμμεριζόντουσαν απόλυτα τα παγκοσμιοποιητικά ιδεώδη της Κοινωνίας των Εθνών.
Όλοι οι Αμερικανοί που έλαβαν μέρος ήταν φίλοι και συνεργάτες του Μόργκαν. Από αυτή τη διάσκεψη θα ξεκινήσουν ζυμώσεις που θα οδηγήσουν το 1921 στη δημιουργία του CFR (Council on Foreign Relations, Συμβούλιο για τις Εξωτερικές Σχέσεις), ενός θίνκ τανκ που θα αναλάμβανε να υποστηρίζει την προώθηση της παγκοσμιοποίησης. Αυτή θα προχωρούσε μέσω της Κοινωνίας των Εθνών, της οποίας ουσιαστικός ιδρυτής ήταν ο Συνταγματάρχης μας. Το CFR θα αποβεί το μεγαλύτερο σε επιρροή αμερικανικό θίνκ τανκ μέχρι σήμερα το οποίο αποτελεί πλέον σχολείο για εκκολαπτόμενους πολιτικούς και διπλωμάτες που μαθαίνουν ότι πιο σημαντικό θέμα από τα αμερικανικά συμφέροντα είναι η προώθηση μιας γκλόμπαλ ατζέντας. Χρηματοδότες του CFR ήταν εξαρχής ο Μόργκαν (χρηματοδοτούσε και τον εαυτό του μιας και ήταν και ο ίδιος μέλος) και ονόματα της Γουόλ Στριτ. Στο πρώτο διοικητικό του συμβούλιο υπήρχαν τέσσερεις τραπεζίτες, ο Πολ Βάρμπουργκ (ο αρχιτέκτονας της δημιουργίας της FED), ο Φρανκ Πολκ, ο Νόρμαν Ντέιβις και ο Oττο Καν.
Οι Ροκφέλερ
Το 1927 οι Ροκφέλερ χρηματοδότησαν το CFR, το οποίο θα πάρει επίσης μεγάλες δωρεές από τα ιδρύματα Φορντ και Κάρνεγκι καθώς και από διάφορους μεγιστάνες της Wall Street Η έδρα του φυσικά θα τοποθετηθεί στην παγκόσμια πρωτεύουσα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, στη Νέα Υόρκη. Έτσι έγινε πασίδηλο ότι, ήδη από την ίδρυσή του, το CFR έγινε ο βραχίονας του τραπεζικού κεφαλαίου που προωθούσε την παγκοσμιοποίηση.
Συνεχίζεται…
https://new-economy.gr/2020/03/08/agend ... 6biwvLHmO4
.
