Όσοι ασχολούμαστε με την μουσική (sys3x πες) βλέπουμε να ξεπετάγονται πάρα πολλοί εξαιρετικά σημαντικοί καλλιτέχνες. Ο Lang Lang ας πούμε είναι παγκόσμιο μέγεθος. Σε αυτό το επίπεδο μη κάνεις το λάθος να νομίζεις ότι ένας εκτελεστής είναι ένα κομπιουτεράκι που παίζει δεξιοτεχνικά. Είναι πολλά περισσότερα πράγματα και οι αποφάσεις που παίρνει έχουν δημιουργική χροιά. Στο δημιουργικό τομέα βλέπεις πλέον πολύ κόσμο και στην ζωγραφική. Δεν ξέρω πόσο καιρό χρειάζεται για να φτάσει τους μέσους όρους μιας δυτικής χώρας.Ζενίθεδρος έγραψε: ↑09 Ιούλ 2020, 21:01Ω ναι, ισχύει. Γύρω στα 100 μυρια από δαύτους, που σήμερα είναι 50ρηδες, έχουν μεγαλώσει σαν δυτικοί μεσοαστοι. Δλδ πρέπει να βρίσκονται 1,5 δις σε άριστη οικονομική κατάσταση, μπας και βγει ανάμεσα τους ένας νομπελίστας; Αυτο που γράφεις, πως θα το δούμε σε μια δεκαετία, το συζητούσαν από τις αρχές της δεκαετίας του 90. Και δεν είναι φυλετικο το ζήτημα. Είναι θέμα νοοτροπίας και κουλτούρας, που θεωρεί αντικομφουκιανιστικο το να πρωτοτυπεις και ως μεγίστη αρετή το αντιγράφειν. Οι ιδέες γεννιούνται σε δυναμικές φάσεις, όχι σε καταστάσεις απόλυτης και στειρης ακινησίας. Είναι ακριβώς η ίδια φάση με την προσφορά της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην πρόοδο των μαθηματικών. Μήπως έλειπαν κάποια τμήματα του ανθρώπινου εγκεφάλου από τους Ρωμαίους; Όχι φυσικά. Ο πολιτισμός τους ήταν αντιπροοδευτικος. Οι Ιάπωνες πχ, τα γειτόνια τους, έχουν αναδείξει σπουδαίους επιστήμονες, αυτοί όχι. Ε λοιπόν, όσο προσέφεραν στα μαθηματικά οι Ρωμαίοι, τόσο θα προσφέρουν και οι Κινέζοι στις επιστήμες. Αλίμονο μας, άμα γίνουν υπερδύναμη. Η πρόοδος του ανθρώπινου πολιτισμού θα βρεθεί για πολλούς αιώνες στην παγωμενη εικόνα.
Προσωπική μαρτυρία. Επισκέφτηκα την Κίνα μετά τους Ολυμπιακούς της στο Πεκίνο. Είδα τα εντυπωσιακά στάδια, τους δρόμους, την υποδομή κλπ 'Οταν πήγα σε κάποια μουσεία με έπιασε κατάθλιψη. Σκονισμένα εκθέματα και γενικά φαινόταν ότι δεν έχει πέσει αντίστοιχο χρήμα όσο σε άλλους τομείς. Ρώτησα νέους.
- γιατί αυτή η κατάσταση;
- σιγά ποιος ασχολείται με ιστορία, παράδοση και τέτοια
- δηλαδή;
- τα χρήματα είναι αλλού. Εδώ όλοι θέλουν να ασχοληθούν με το εμπόριο και επιστημονικούς τομείς που βγάζουν λεφτά. Ποιος πάει να σπουδάσει ιστορία;
Αυτά όταν υπήρχε η πρώτη γενιά που δεν είχε γνωρίσει φτώχεια αλλά ήξερε πολύ καλά τι είναι από τους γονείς της. Έχω να σου διηγηθώ ιστορίες ατόμων που οι φτωχοί γονείς εξαγοράζουν τη σύνταξή τους προκειμένου να δώσουν όλα τα χρήματα για να σπουδάσει το παιδί τους. Γιατί; Γιατί ήξεραν ότι σπουδασμένο παιδί μπορεί να ζήσει και τους ίδιους πλουσιοπάροχα. Και το είδα αυτό να συμβαίνει γιατί κράτησα επαφή. Εμείς δεν μπορούμε να φανταστούμε πόσο διαφορετική είναι μια κοινωνία χωρίς ανεργία.
Υπήρχε μια λύσσα να βγάλουν λεφτά και να πάψουν να είναι οι φτωχοί συγγενείς των Ιαπώνων, Νοτιοκορεατών και λοιπών Δυτικών. Τώρα που μεγαλώνει δεύτερη γενιά χωρίς πείνα θα αλλάξουν οι προτεραιότητες. Θα βλέπεις τον άλλο που έχει φράγκα από την οικογένεια να πηγαίνει να σπουδάζει κάτι πιο καλλιτεχνικό, ή θεωρητικό και λιγότερο εφαρμοσμένο κοκ. Λίγη υπομονή. Έχουν φοβερό κίνητρο διάκρισης και πολύ καλή στοχοθεσία με μακροχρόνιο σχεδιασμό από το κράτος.
Η εικόνα του χαζού Κινεζούλη είναι στερεότυπου του παρελθόντος συνυφασμένο και με την αδυναμία τους να μιλήσουν και να καταλάβουν καλά Αγγλικά. Αυτά last year ή να πω last century καλύτερα.