Phorum.com.gr

https://www.lifo.gr/now/world/298921/ge ... -verolinoy

Γερμανία: Εκκενώθηκε η Liebig 34, μία από τις τελευταίες καταλήψεις του Βερολίνου

Περισσότεροι από 1.500 αστυνομικοί συμμετείχαν στην επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Liebig 34 στο Βερολίνο.

Oι αρχές έβγαλαν έναν έναν και τους περίπου 50 ένοικους από το κτήριο της Liebig 34, ένα πλέον σπάνιο σύμβολο της ριζοσπαστικής αριστεράς στη γερμανική πρωτεύουσα.

Το κτήριο με τα γκράφιτι, που βρίσκεται σε ένα εξευγενισμένο τμήμα του πρώην Ανατολικού Βερολίνου, στεγάζει μια «αναρχική-queer-φεμινιστική» κοινότητα από το 1999.

Ο ιδιοκτήτης αποφάσισε να μην ανανεώσει τη μίσθωση όμως του κτηρίου πριν από δύο χρόνια και μήνυσε τους ενοίκους , όταν εκείνοι αρνήθηκαν να φύγουν.

Η αστυνομία ξεκίνησε την επιχείρηση εκκένωσης νωρίς την Παρασκευή. Στο σημείο διαδήλωσαν μερικές εκατοντάδες άνθρωποι καθώς αξιωματικοί απομάκρυναν τους κατοίκους από το τετραώροφο κτήριο έναν προς έναν.

Δικηγόρος των ενοίκων δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων AFP ότι «Είναι αντίθετο με τα ανθρώπινα δικαιώματα να πετούν τους ανθρώπους στο δρόμο στη μέση μιας πανδημίας, όταν δεν μπορούν να πληρώσουν τα ενοίκια τους».

Μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989, πολλοί μαθητές, νέοι και ριζοσπαστικές αναρχικές ομάδες μετακόμισαν σε κατεστραμμένα κτήρια σε ορισμένα ανατολικά τμήματα της πόλης.

Ωστόσο, πολλοί ιδιοκτήτες ανέκτησαν τα ακίνητά τους καθώς οι γειτονιές άρχισαν να αλλάζουν, να γίνονται μοντέρνες. Τότε είδαν τις τιμές των ακινήτων τους να αυξάνονται.

Ανάλογες εξώσεις συχνά οδήγησαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία . Ωστόσο, η επιχείρηση της Παρασκευής στο Liebig 34 ήταν σε μεγάλο βαθμό ειρηνική.

Η διάσημη κατάληψη πήρε το όνομά της από την οδό όπου βρίσκεται, στην Liebigstrasse 34, στην ανατολική γειτονιά Friedrichshain του Βερολίνου, και ήταν ένα σύμβολο για την αριστερή σκηνή , στεγάζοντας περίπου πενήντα γυναίκες και διεμφυλικά άτομα από το 1999.




Συνεχής ανταπόκριση από τον αγώνα ενάντια στην καταστολή στο Βερολίνο - Εκκένωση της Liebig 34

https://athens.indymedia.org/post/1607701/

Η εκκένωση της Liebig34 ολοκληρώθηκε. Οι μπάτσοι κάφεραν να εισβάλλουν στο οχηρωμένο κτίριο και να απομακρύνουν όλα τα άτομα που βρίσκονταν μέσα (γύρω στα 50 άτομα) εκ των οποίων 2 οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο. Με παρουσία 2.500 μπάτσων και ενός ελικοπτέρου στην ευρύτερη περιοχή του Friedrichshain στις 7πμ ξεκίνησε η επιχείρηση εκκένωσης. Από τις 3 πμ αλληλέγγυος κόσμος άρχισε να καταυθάνει στο σημείο. Δεν άργησαν οι πρώτες συγκρούσεις με την αστυνομία και οι πρώτες συλλήψεις. Ο κόσμος φώναζε συνθήματα, συγκρουόταν με τις αστυνομικές δυνάμεις, άναβε καπνογόνα.

Έξω από την Rigaer94 έλαβε χώρα μικροφωνική ενημερώνοντας τον κόσμο και διαβάζοντας κείμενα αλληλεγγύης στη Liebig34. Στην ευρύτερη περιοχή του Friedrichshain τοποθετήθηκαν οδοφράγματα, έγιναν αυθόρμητες σπασιματικές , πορείες και συγκεντρώσεις. Κατά τη διάρκεια της νύχτας πολλαπλές δράσεις αλληλεγγύης λάβανε χώρα.

Στις 21.00 θα λάβει χώρα η προγραμματισμένη πορεία στο Mitte!!

KATΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ LIEBIG34

Οι άνθρωποι πλήρωναν το νοίκι τους κανονικά. Άρα δεν ήταν κατάληψη, τουλάχιστον μέχρι πριν δύο χρόνια. Ποιος έχει πρόβλημα με αυτό; Συνεπώς εύχομαι να βρουν πιο ωραίο και κατάλληλο μέρος με φθηνό ενοίκιο.

Για να δούμε και ένα μανιφέστο των δικών μας παιδιών...

Τα άδεια σπίτια μας ανήκουν…
https://athens.indymedia.org/post/1607674/

Ένα σπίτι άδειο και νεκρό. Ένα ακόμα σπίτι ανάμεσα σε τόσα που ρημάζουν μέσα στις μητροπόλεις. Ένα σπίτι που στεγάζει την ανυπαρξία. Άδειο και κενό σαν τις ζωές των ανθρώπων γύρω μας. Και ξαφνικά το λουκέτο σπάει και η πόρτα ανοίγει. Και μαζί της ανοίγει και ένας καινούριος κόσμος. Ακόμη μια ανεξερεύνητη γη. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ τη γλυκιά αυτή μελωδία από τη θραύση των λουκέτων.

Αυτές τις μέρες δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι σε γειτονιές της Θεσσαλονίκης ανοίγουν συντονισμένα άδεια κτήρια και τους δίνουν έστω και για λίγα λεπτά ζωή, σπάζοντας τη σιωπή και την εγκατάλειψη, τον μαρασμό και την αδιαφορια. Οι καταλήψεις τόσο ως στεγαστική λύση χωρίς εξωστρεφή πολιτικά χαρακτηριστικά όσο και ως κέντρα αγώνα στις μέρες μας είναι κάτι δεδομένο. Είναι όμως μια συνθήκη που έχει κερδηθεί με πείσμα, συνέπεια και αδιαλλαξία όλα αυτά τα χρόνια που το κράτος έβαζε στο στόχαστρο την πρακτική αυτή. Γι’ αυτό και η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες που διατηρούν ακόμη ισχυρό καταληψιακό κίνημα. Οι καταλήψεις είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αγώνα για την ατομική κ συλλογική απελευθέρωση.Γι αυτό και σήμερα αποτελεί αιχμή του δόρατος της κρατικής καταστολής.

Μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο κανόνες και συμβάσεις, εκεί όπου τα θέλω πνίγονται στα πρέπει, οι καταλήψεις έρχονται να απαλλοτριώσουν τον κλεμμένο χώρο και χρόνο. Έρχονται να δώσουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε όλα όσα φαντάζουν αδύνατα. Οι καταλήψεις δεν είναι ο αυτοσκοπός, είναι η ευκαιρία. Η ευκαιρία να στεγάσεις ότι πιο κρυφό έχεις. Εδάφη απελευθερωμένα από τα δεσμά της εξουσίας, χωρίς κανόνες και νόμους, χωρίς τα κυρίαρχα πρότυπα και την αλλοτρίωση. Χωρίς την εξουσιαστική επιβολή και τις επιτελέσεις της.

Οι καταλήψεις δεν είναι νεκρά ντουβάρια. Είναι η έμπρακτη δυνατότητα του καθενός από εμάς να εκφραστεί ελεύθερα, να δημιουργήσει, να διαμορφώσει την προσωπικότητά του, να διασκεδάσει, να αισθανθεί, να ζήσει έξω και ενάντια στη κυρίαρχη κανονικότητα που έχει επιβληθεί από την εξουσία.Δημιουργούμε χώρους όπου συλλογικοποιούμε τόσο τις ανάγκες μας όσο και τις επιθυμίες μας αμφισβητώντας στην πράξη την ιδιότητα της ιδιοκτησίας. Μέσα στη καπιταλιστική συνθήκη, όλα είναι κλεμμένα και όλα μας ανήκουν. Μαθαίνουμε να ζούμε μέσα σε κοινότητες μακριά και απέναντι στο αδιέξοδο της εξατομίκευσης. Βρίσκουμε συλλογικές λύσεις στα υπαρκτά ατομικά προβλήματα ενώ αμφισβητούμε στην πράξη τα επίπλαστα αδιέξοδα που τεχνηέντως δημιουργεί ο καπιταλισμός για να εισάγει υποσυνείδητα εξαρτήσεις.


Η χρησιμότητα των καταλήψεων ως επαναστατικής συνθήκης αυτοοργάνωσης της δράσης μας κρύβεται στην παρακάτω ερώτηση: μπορεί να φανταστεί κάποιος σήμερα πως θα ήταν τα επαναστατικά κινήματα αν δεν υπήρχε καταληψιακή κίνηση. Πόσο δύσκολο είναι να κινείσαι μέσα σε ένα χώρο χωρίς σημεία αναφοράς, χωρίς τη δυνατότητα να έρθεις σε άμεση επαφή με συντρόφους. Πόσο δύσκολο θα ήταν να οργανωθούν οι νευραλγικές διαδικασίες του κινήματος: συνελεύσεις, εκδηλώσεις, συζητήσεις. Ακόμα και η κουλτούρα της συλλογικοποίησης από τη πολιτική δράση μέχρι τη διαβίωση θα ήταν κάτι που με δυσκολία θα ήταν εφικτό.Οι καταλήψεις είναι η ευκαιρία, είναι η αρχή. Είναι η δυνατότητα να στεγάσουμε την εικόνα του νέου κόσμου που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε. Είναι η απόδειξη πως μέσα στο αδιέξοδο της καπιταλιστικής κρίσης υπάρχει λύση για το ξεπέρασμά της. Λύση ριζική που τίθεται απέναντι στους θεσμούς του κράτους και του κεφαλαίου. Αν όμως οι καταλήψεις δεν είναι ορμητήριο σύγκρουσης με τον κόσμο του καπιταλισμού δεν απέχουν καθόλου από αυτόν. Αν ο καθένας βολευτεί στην ασφάλεια και τον εγωκεντρισμό του εναλλακτικού τρόπου ζωής μέσα στη συνθήκη της κρατικής και καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και δεν κοινωνικοποιήσει την ανατρεπτική δράση ενάντια στο υπάρχον τότε ή αφομοιώνεται ή βρίσκεται ασυνείδητα σε καθεστώς πλήρους ελέγχου καθώς εγκλωβίζει την επαναστατικότητά του σε 4 τοίχους.

Οι καταλήψεις είναι τα σπίτια μας, είναι οι ζωές μας ολόκληρες. Και όταν οι ζωές μας βρίσκονται σε ομηρία γινόμαστε πιο οργισμένοι από ποτέ. Γιατί κανένας δεν μπορεί να σταματήσει τη δίψα για ελευθερία. Κανένας δεν μπορεί να μας τελειώσει έτσι απλά. Ένα πλήθος ένστολων γελασμένων δούλων πλανιέται γύρω μας. Στέκει απέναντι μας και γελάει με μίσος. Ώ γελοίοι υπήκοοι, τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε ο χειρότερός σας εφιάλτης.