Εξαρτάται από την λύση που θα δοθεί. Δεν πονάει τώρα την Ρωσία η όποια μείωση των εξαγωγών στην Δύση γιατί δεν έχει αναπτυχθεί εναλλακτική. Ομολογουμένως, δεν έχουν αναπτυχθεί ούτε εναλλακτικοί πελάτες. Ομως είναι ευκολότερο να βρεθούν εναλλακτικές πηγές, παρά εναλλακτικοί πελάτες. Αν Λιβύη και Ιράν επανέλθουν στο μέγιστο των εξαγωγών τους, οι εξαγωγές τής Ρωσίας μπορούν να μηδενισθούν και παρ'όλα αυτά να μην μειωθεί η παγκόσμια κατανάλωση. Εχω δε την γνώμη ότι οι εκκρεμότητες που υπάρχουν με Λιβύη και Ιράν θα μπορούσαν να διευθετηθούν αν οι ΗΠΑ είχαν στρατηγικό ενδιαφέρον γι'αυτό. Ακόμη και ο παραγωγή των ΗΠΑ μπορεί να αυξηθεί. Αντιθέτως, η Κίνα είναι ήδη η μεγαλύτερη εισαγωγός πετρελαίου στον Κόσμο και από αυτό το πετρέλαιο το 20% είναι ήδη ρωσικό. Επομένως, τα περιθώρια αύξησης των εισαγωγών τής Κίνας σε ρώσικο πετρέλαιο είναι περιορισμένα. (αν υποθέσουμε ότι η Κίνα θα ήθελε να φθάσει σε σημείο να εξαρτάται ενεργειακά από την Ρωσία).Υδράργυρος έγραψε: ↑21 Μάιος 2022, 09:49Δεν τους ποναει τοσο πολυ το ενεργειακο εμπαργκο. Θα πουλησουν αλλου. Αυτο που ποναει τη ρωσια ειναι το τεχνολογικο εμπαργκο.Leporello έγραψε: ↑21 Μάιος 2022, 01:19Μακάρι να τελείωνε ο πόλεμος με κάποιον τρόπο. Γιά μένα, το μεγαλύτερο ερώτημα είναι αν η Ρωσία θα καταφέρει κάποτε να αρθούν οι κυρώσεις τής Δύσης. Εντάξει, μάλλον η Ευρώπη θα συνεχίσει να αγοράζει ποσότητες αερίου και πετρελαίου, αλλά σε μικρότερες ποσότητες. Ηδη η Ευρώπη κινείται προς απεξάρτηση από την Ρωσία. Αν η απεξάρτηση αυτή επιτευχθεί, θα αντιστραφεί άραγε ποτέ; Θα μπορέσει π.χ. η Κίνα να την αντικαταστήσει; Στις ίδιες ποσότητες και τιμές;
Και βέβαια το τεχνολογικό εμπάργκο παίζει επίσης σημαντικό ρόλο, καθώς και ο μηδενισμός ξένων επενδύσεων.