Και πού είναι το παράλογο;
Στο μπολνταρισμένο γίνεται καθαρό γιατί το λέει αυτό. Αν έχεις εκατομμύρια Τούρκους στη χώρα σου δεν μπορείς έτσι απλά να απαξιώνεις την Τουρκία.
«Το ταξίδι μου στην Τουρκία με οδηγεί σε έναν απαραίτητο εταίρο και σε μια χώρα η οποία είναι συνδεδεμένη με τη δική μας όσο καμία άλλη.
Σε εκατομμύρια ανθρώπους στη Γερμανία χτυπούν μια γερμανική και μια τουρκική καρδιά. Οι εποχές που αυτό θεωρείτο πρόβλημα έχουν περάσει. Για μένα, αυτός ο διπλός παλμός σημαίνει διπλή δύναμη», αναφέρει η Ανναλένα Μπέρμποκ,
Δεν κάνεις όμως καμμία αναφορά στα υπόλοιπα που είπε:
τονίζοντας ωστόσο ταυτόχρονα ότι, «όπως σε κάθε στενή σχέση, θα μιλήσω ειλικρινά στους τούρκους φίλους μας: για τη σημασία του ΝΑΤΟ και της ενίσχυσής του μέσω της υποδοχής της Φινλανδίας και της Σουηδίας, για τους τρόπους εξόδου από τον συστηματικό πόλεμο του Πούτιν, για τα σιτηρά και την μεσολάβηση της Τουρκίας που δίνει ελπίδα σε απελπισμένους ανθρώπους σε όλον τον κόσμο». Προσθέτει ότι θα αναφερθεί σε θέματα «στα οποία υπάρχουν μεγάλες, μερικές φορές θεμελιώδεις, διαφορές: ελευθερία έκφρασης, ανθρώπινα δικαιώματα, εφαρμογή των υποχρεώσεων της συμμετοχής στο Συμβούλιο της Ευρώπης» και λέει χαρακτηριστικά: «
Βλέπουμε πως εδώ οι δρόμοι μας απομακρύνονται όλο και περισσότερο, πρέπει να φροντίσουμε ώστε να προσεγγίσουμε και πάλι ο ένας προς τον άλλον».
