ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΥΤΙΝ

[wooded glade]

Για να δούμε πως συνδέονται οι δύο εποχές θα κάνουμε πρώτα μία γρήγορη ανασκόπηση του ψυχρού πολέμου.
Στην Αμερική υπήρχε πάντα αντικομμουνισμός και πριν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Είχαν γίνει οι δίκες κατά των αγωνιστών Sacco and Vanzetti, Bonnie and Clyde και άλλες.
Στη Ρωσία υπήρχε αντίστοιχα αντικαπιταλισμός. Δεν έφταιγε ο Αμερικάνικος αντικομμουνισμός για τον αντικαπιταλισμό. Δεν παίζει ότι θα υπήρχε δημοκρατία στη Σοβιετική Ένωση αν έλειπε ο Αμερικάνικος αντικομμουνισμός, όμως ήταν δύο δόγματα σε αντιπαράθεση το ένα με το άλλο.

Στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι σχέσεις των δύο πλευρών βελτιώθηκαν θεαματικά, αφού έγιναν σύμμαχοι. Η Έληνορ Ρούσβλετ κάθε μέρα δεξιωνόταν κουμούνια στο λευκό οίκο, το Χόλυγουντ γύρναγε προπαγανδιστικές ταινίες με Ρώσους στις οποίες πρωταγωνιστούσε ο Γκρέγκορυ Πεκ. Φαινόταν σαν να το πήγαιναν για global alliance μετά την τελική νίκη επί της Γερμανίας.

Τα κρακ στον τοίχο άρχισαν να εμφανίζονται το 1944.
Πρώτα τα γεγονότα της Ελλάδας, που δεν είχε συμμετοχή ο Στάλιν ήταν όμως κομμουνιστική επανάσταση (το ΚΚΕ έλεγε ζήτω ο Στάλιν, ο Στάλιν έλεγε "καλά, δεν ζήτω αλλά ...").
Μ' αυτά και μ' αυτά έγινε και η φάση Πάττον ο οποίος είπε στον Αϊζεγχάουερ "we were fighting against the wrong enemy". Ο Αϊζεγχάουερ δεν το δέχτηκε με τίποτα αυτό, τρύπησε τα λάστιχα του Πάττον.
Όμως τα γεγονότα που ακολούθησαν ήταν κατακλυσμιαία:

- Ο Στάλιν απορρίπτει την global alliance.
- Σιδηρούν παραπέτασμα.
- 2ος γύρος Ελλάδος.
- Αποκλεισμός Βερολίνου.
- Atom spies.

Οι δύο παρά λίγο φίλοι ξαναέγιναν εχθροί.
Η αντιπαράθεση των δύο συνασπισμών ήταν βέβαια σε στρατιωτικό επίπεδο κατά κύριο λόγο: Τανκς, αεροπλάνα, βόμβες, πύραυλοι αλλά και τοπικές συγκρούσεις (Korea-Viet Nam).
Αυτό κράτησε μέχρι το 1987 (1981 στην Ελλάδα).
Αλλά ήταν και σε πολιτικό επίπεδο. Ο γερουσιαστής Μακ Κάρθυ ήταν αυτός που ξεκίνησε τον αντικομμουνιστικό αγώνα και παρά τα όσα ελέχθησαν αργότερα εναντίον του, ήταν αυτός που εξάρθρωσε τις κομμουνιστικές σπείρες στο έδαφος της USA.

Με Πούτιν τώρα σε τι διαφέρει ;
Ο Πούτιν ξεκίνησε με το Munich speech το 2007, κατέληξε να κηρύξει τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας, απειλεί με πυρηνικά όπως ο Κρούστσεφ και χειρότερα.
Γιατί δεν γίνεται witchunt στους Πουτινόφρονες λοιπόν και πρέπει να γίνει ;

Υπάρχουν δύο διαφορές:

Πρώτον επί Μακ Κάρθυ ο κομμουνισμός μπορεί να ήταν στρατιωτική απειλή αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν και τόσο δημοφιλής στην Αμερική ώστε να την απειλεί με λαϊκή επανάσταση (να πάρει το ΚΚΕ το white house). Ο Μακ Κάρθυ όμως το 47-48-49 που να το ξέρει αυτό ; Ήταν και τα προηγηθέντα ματς-μούτς της εποχής της wartime alliance, ανησυχούσε και έσπευσε να συγκαλέσει την περίφημη επιτροπή.
Δεύτερον ο κομμουνισμός είχε στοχευμένο κοινό. Τα εργατικά σωματεία και τους φοιτητές. Αυτοί έκαναν απεργίες, μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα εύκολα.

Αντίθετα οι πουτινικοί είναι ως επί το πλείστον ψεκ, μπαρόβιοι-νυχτόβιοι και γέροι που δεν τους δίνει κανένας σημασία.
Έτσι αντί για Μακρόνησο τους αφήνουμε να κάνουν ότι θέλουν !

Είναι όμως λογική αυτό ;
Πολύ φοβάμαι ότι έχουμε μιά CIA που ναι μεν είναι ικανή να τρέχει δεξιά-αριστερά αλλά το δεύτερο συνθετικό των αρχικών της, το "intelligence", υπάρχει μόνο χαριστικώς.
Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου.